Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η στενοχώρια είναι αξιολύπητη. Κανένας δεν την θέλει. Από παντού την διώχνουν. Γιατί δεν αλλάζει κι αυτή χαρακτήρα. Πώς μπορεί να ζει έτσι;
Σε ποιον άραγε τόπο θα γινόταν δεκτή η στενοχώρια; Ποιός θέλει τη στενοχώρια; Δεν ξέρω κανέναν να τη θέλει. Εντάξει να τη διώχνουμε, αλλά με καλό τρόπο. Να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς που μας στενοχωρούν. Έτσι φεύγει η στενοχώρια με τη θέλησή της. Κι όταν ακόμα και εμείς οι ίδιοι να προκαλούμε την στενοχώρια, αν προσευχηθούμε, νομίζω θα φύγει με το καλό. Κύριε, όση στενοχώρια μου δίνει ο εαυτός μου, τόση χαρά να του δώσεις. Έτσι πιστεύω θα φύγει η στενοχώρια.
Μια φορά ήρθε μια γυναίκα απ΄ τις Δυτικές Πολιτείες της Αμερικής, στις Ανατολικές και συναντώντας έναν συγγραφέα, τον ρώτησε πώς είναι η ζωή στις Ανατολικές Πολιτείες. Ο συγγραφέας την ρώτησε, στις Δυτικές πώς είναι; Μια χαρά είναι η ζωή στις Δυτικές Πολιτείες, είπε.
Μια χαρά είναι η ζωή και στις Ανατολικές Πολιτείες , απάντησε ο συγγραφέας.
Μια άλλη φορά ήρθε μια γυναίκα από τις Βόρειες Πολιτείες στις Νότιες και συναντώντας έναν συγγραφέα, τον ρώτησε, πως είναι η ζωή στις Νότιες Πολιτείες. Ο συγγραφέας τη ρώτησε, πώς είναι η ζωή στις Βόρειες Πολιτείες. Χάλια είναι η ζωή στις Βόρειες Πολιτείες, απάντησε η γυναίκα. Χάλια είναι η ζωή κι εδώ στις Νότιες Πολιτείες, είπε ο συγγραφέας.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από τις συναντήσεις και τις απαντήσεις αυτές είναι ότι η ζωή είναι όπως είμαστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου