Alma ausente (Ψυχή απούσα)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι Άγιοι δεν αφήνουν να γράφουμε όταν είμαστε άρρωστοι ή στενοχωρημένοι. Κι η στενοχώρια αρρώστια είναι. Δεν αφήνουν για να μην περάσει η στενοχώρια στο γράψιμό μας και θα μεταδοθεί και στους αναγνώστες..

Ίσως γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε τί διαβάζουμε. Να ρωτάμε, ποιός το έγραψε κι αν ήταν καλά ή ήταν άρρωστος ή στενοχωρημένος όταν τό 'γραφε.

Ο λόγος πρέπει νά 'ναι γλυκός. Πώς θά 'ναι γλυκός, αν εκείνος που γράφει είναι γεμάτος πίκρα; Το ίδιο συμβαίνει και στην μαγειρική. Οι γυναίκες που μαγειρεύουν κανονικά δεν πρέπει να μαγειρεύουν όταν είναι στενοχωρημένες. Θα μεταδοθεί η πίκρα και σ' αυτούς που θα φάνε το φαγητό της.

Πρέπει πρώτα να θεραπευόμαστε απ΄ τη στενοχώρια μας κι ύστερα να κάνουμε οτιδήποτε θα μεταδοθεί στους άλλους. Κι εμάς τους ίδιους θα βλάψει κάτι που έγινε με στενοχώρια από εμάς ή από τους άλλους. Τώρα φαντασθείτε τί γίνεται με τα πράγματα που κατασκευάζουν οι μηχανές. Μια μηχανή ποτέ δεν νιώθει χαρά. Είναι ένα πράγμα ξερό από αισθήματα. Να μετέχουμε μόνο σε ό,τι γίνεται με αίσθημα για να μην μας βλάψει. Αυτήν την έννοια έχει ο σταυρός κι η ευλογία έχει σε κάθε πράγμα , όταν το δοκιμάζουμε.

Παλιά οι άνθρωποι ευλογούσαν κι έκαναν το σταυρό τους επάνω στα φαγητά, ακόμα και επάνω στα ενδύματα , πριν τα φορέσουμε, για να μεταδώσουν επάνω σ' αυτό αισθήματα. Ο πατέρας στο τραπέζι σταύρωνε το καρβέλι το ψωμί. Πολλοί σταυρώνουν το μαξιλάρι όταν πέφτουν στο κρεβάτι να κοιμηθούν τη νύχτα.

Ο κόσμος γεμίζει πίκρα όταν αδειάζει από αισθήματα. Ο Λόρκα έγραψε το ποίημα Alma ausente (Ψυχή απούσα) , για έναν κόσμο χωρίς αισθήματα, που αρχίζει με το στίχο, "δεν σε γνωρίζει ο ταύρος ούτε η συκιά/ ούτε τ' άλογα ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.