Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Σε μένα το άγχος δεν έχει συγκεκριμένη αιτία. Αυτό το είδος του άγχους , αν δεν κάνω λάθος, λέγεται υπαρξιακό άγχος ή εσώτατο άγχος και είναι το άγχος της απιστίας ή της ολιγοπιστίας.
Αν η πίστη μου στο Θεό αδυνάτισε,νιώθω άγχος. Άρα το αντίδοτο είναι να ζητήσω από τον Κύριον να ενισχύσει την πίστη μου. Είναι η προσευχή του Εκατόνταρχου, Κύριε βοήθει μοι τη απιστία.
Ο Εκατόνταρχος είχε ζητήσει από τον Κύριον, να θεραπεύσει τον υπηρέτη του που κινδύνευε να πεθάνει. Εκείνη την εποχή τους υπηρέτες τους είχαν σαν παιδιά, όπως εμείς τα ψυχοπαίδια. Νιώθεις θαυμασμό γι΄ αυτόν τον άνθρωπο, που αγαπούσε τόσο τον υπηρέτη του. Ο Κύριος του είπε, αν έχει πίστη, ο υπηρέτης του θα σωθεί. Τότε ο Εκατόνταρχος είπε: Πιστεύω, Κύριε. Βοήθησέ με στην απιστία.
Ο Κύριος έχει πολλούς τρόπους να μας δώσει πίστη ή να ενισχύσει την πίστη μας που παραπαίει. Είναι η μελέτη και η προσευχή και βέβαια ο αγώνας με την αμαρτία.
Η καλύτερη μελέτη για μένα είναι η μελέτη των ψαλμών του Δαβιδ. Άρα ξαναρχίζει η των Ψαλμών περιφορά. Στίχοι σαν αυτούς είναι διαρκώς στη σκέψη μου και στα χείλη μου:
"Προωρώμην τον Κύριόν μου, ότι εκ δεξιών μου εστίν ίνα μη σαλευθώ."
"Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει. Εις κήπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν."
"Επί χειρών αρούσι σε ίνα μη προσκόψει προς λίθον τον πόδα σου."κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου