Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η σκέψη αυτή κρύβει μεγάλη υποκρισία. Είναι σαν τη σκέψη του Κουτσούμπα,επειδή δεν έχουμε υπαρκτό σοσιαλισμό δεν αγωνιζόμαστε για το κοινωνικό κράτος μέχρι ο υπαρκτός σοσιαλισμός να γίνει πραγματικότητα ή σαν τη σκέψη του λεβίτη του Ευαγγελίου, που άφησε τον πληγωμένο και συνέχισε το δρόμο του, μια που ο κόσμος είναι γεμάτο πληγωμένους.
Αυτή είναι η θέση που υποστηρίζει στη Βιριδιάνα του ο Μπονουέλ. Δείχνει στο πρώτο πλάνο κάποιον που περιθάλπει ένα πληγωμένο σκύλο. Και κάποιον άλλον που σώζει μια μέλισσα απ΄ τον πνιγμό. Και στα άλλα πλάνα δείχνει τη ματαιότητα της σωτηρίας των πλασμάτων που κινδυνεύουν δίπλα μας. Δείχνει ότι αμέτρητες αισθανόμενες υπάρξεις μένουν αβοήθητες. Αφού λοιπόν δεν μπορώ να σώσω όλους τους πληγωμένους της γης, δεν σώζω και αυτόν που μπορώ.
Θεωρία,πράξεως επίβασις: Να πατάμε σταθερά τα πόδια μας στη γη. Άκου το Λόρκα: Τιένεν έντρε σους καλαβέρας ούνα βάγκα αστρονομία ντε πιστόλας. Συλλαμβάνουν στο κρανίο τους μια ιδέα και κατόπιν την εφαρμόζουν ακόμα και με τη βία. Οι ιδέες πρέπει να στηρίζονται σ΄ αυτό που είναι και όχι σ΄ αυτό που κατά την άποψή σου θα έπρεπε να ήταν. Η ζωή είναι όπως είναι και όχι όπως εάν ήταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου