Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας θεωρούν γνώση τη χάρη. Θεωρία,πράξεως επίβασις, λένε.
Δεν έχουν γράψει ούτε μια σειρά, χωρίς να την έχουν ζήσει στο πετσί τους. Γι' αυτό λένε, ότι ο άρρωστος δεν πρέπει να γράφει. Μερικοί πηγαίνουμε στα μοναστήρια κι αντί να σωπαίνουμε, κάνουμε επίδειξη των γνώσεών μας, ακόμα και πάνω στην μοναστική άσκηση! ΟΙ μοναχοί σωπαίνουν.Τηρούν τον κανόνα, να μην μιλούν, χωρίς να ερωτηθούν.
Εμείς έχουμε παραγεμισμένο το μυαλό μας με γνώσεις από τα βιβλία και ζητάμε ευκαιρία να τις μεταδώσουμε και στους άλλους.
Μάλλον να θεωρείς γνώση τη χάρη σημαίνει να μαθαίνουμε από τα βιώματα, παρά από τις θεωρίες. Δεν ξέρουμε την αγάπη αν δεν την βιώσαμε οι ίδιοι. Δεν μπορώ να πω, η αγάπη είναι γλυκιά, επειδή το γράφει κάποιος συγγραφέας στο βιβλίο του, όσο σπουδαίος κι αν είναι. ΚΙ όμως πολλοί ακολουθούμε ανθρώπους οι οποίοι μέρα νύχτα θεωρητικολογούν, ιδίως για τα πολιτικά, τα κοινωνικά ή τα οικονομικά θέματα.
Ένας ταξιτζής στην Αθήνα, μου είπε κάποτε με αγανάκτηση, δεν βρίσκεται κανένας με πείρα απ΄ τη ζωή να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου