Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες ,(ως επαγγελματία εννοώ κυρίως τον επιχειρηματία) , ζουν καλύτερα ή οι ερασιτέχνες; Νομίζω ότι οι επαγγελματίες είναι αδικημένοι. Δεν εννοώ τον καιρό της κρίσης, που η κυβέρνηση θέτει τους επαγγελματίες υπό διωγμόν. Ακόμα και σε κανονικές καταστάσεις οι επαγγελματίες αδικούνται, γιατί καταβάλουν μεγαλύτερο κόπο σε σύγκριση με αυτά που απολαμβάνουν. Αλλά για έναν άλλο λόγο. Πιστεύω ότι ο επαγγελματίας για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις , πρέπει να ξεχάσει ότι υπάρχει ζωή και θάνατος.
Ο ερασιτέχνης δεν έχει την σημερινή αρνητική έννοια αυτού που κάνει κάτι με προχειρότητα και με ανευθυνότητα. Ο ερασιτέχνης δεν κάνει κάτι για το κέρδος, αλλά γιατί το αγαπάει.
Ο λαός λέει αυτή την παροιμία. "Μάθε μια τέχνη κι άστηνε". Το νόημα της παροιμίας επαληθεύεται κάθε φορά, με οτιδήποτε θεωρούσαμε πάρεργο, που όταν ήρθε η ώρα μας στήριξε. Αυτό το ξέρουν καλά οι συνταξιούχοι που φρόντισαν να έχουν ενδιαφέροντα στη ζωή τους.
Από την εσωτερική άποψη, την πνευματική, αυτός που φτιάχνει έναν σεβαστό τύπο, θα δυσκολευτεί περισσότερο, όταν έρθει η στιγμή, που πρέπει να τον γκρεμίσει, αφού όχι μόνο του είναι άχρηστος, αλλά του είναι και εμπόδιο για την αληθινή ζωή.
Πώς θα μπορέσει να ταπεινώσει τον εαυτό του, όταν κουράστηκε τόσο πολύ να τον φτιάξει κι όταν τον θεωρεί πάρα πολύ σπουδαίο; Δύσκολα να νιώσει σαν παιδί ή σαν χαζός, για να δεχθεί τη βασιλεία του Θεού.
Κάποιοι που έφτασαν στα ανώτατα αξιώματα στο επάγγελμά τους , είχαν την τύχη να διαλέξουν για συζύγους απλές γυναίκες του λαού, που "βλάκες" τους ανεβάζουν και "βλάκες" τους κατεβάζουν. Έτσι ηρεμούν και όταν έρθει η ώρα τους να συναντήσουν τον Κύριο, δεν θα δυσκολευτούν να αφήσουν αυτόν τον πονηρό και μάταιο αυτό κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου