ΔΙΑΡΚΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

-Αναθεωρώ τη ζωή μου, μου εξομολογήθηκε, κάποτε, ο Παπα-Ηλίας.

Μου μιλούσε εξομολογητικά, γιατί ήξερε ότι χαιρόμουν να ακούω για την πνευματική ζωή. Δεν κουραζόμουν ποτέ να ακούω να μιλούν εξομολογητικά για το Θεό. Εννοώ "εξομολογητικό λόγο" την εκμυστήρευση, όχι το κήρυγμα.

Ο παπα-Ηλίας δεν μιλούσε για τίποτε άλλο μαζί μου. Άλλωστε η μόνη εκμυστήρευση που είναι εποικοδομητική είναι αυτή που αφορά την αναζήτηση του Θεού.

Η Γραφή λέει, πως θα δώσουμε λόγο στον Κριτή για κάθε μάταιο λόγο (αργόν ρήμα), που αφήσαμε να γεννηθεί στην καρδιά.

Όταν ο παπα-Ηλίας μιλούσε για την πνευματική ζωή, κρεμόμουν από τα χείλη του. Αυτό που μου άρεσε σ΄ αυτόν ήταν η αγάπη του για το διάβασμα του καλού βιβλίου. Αγαπούσε με πάθος το καλό βιβλίο. Ο παπα-Ηλίας ονόμαζε το διάβασμα του καλού βιβλίου "βοσκή".

"Σήμερα βόσκησα με την ψυχή μου", έλεγε χαρούμενος, όταν είχε διαβάσει κάποιο καλό βιβλίο. Ποιο ήταν το καλό βιβλίο; Το καλό βιβλίο ήταν αυτό που έγραφε για το Θεό.

Επαναλάμβανε συχνά, ως επωδό τα λόγια αυτά του Αποστόλου για το Χριστό. "Επειδή τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και πνεύματος και Αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών..."

Ο παπα-Ηλίας, πιστός στην Παράδοση, θεωρούσε απαραίτητο τον πνευματικό πατέρα. "Διδασκάλους έχουμε, πατέρες δεν έχουμε". Χρησιμοποιούσε κάποιο μύθο του Αισώπου, αν δεν κάνω λάθος, για τον άνθρωπο που πορεύεται χωρίς πνευματικό πατέρα και χωρίς διαρκή μετάνοια και εξομολόγηση. Παρομοίαζε τον άνθρωπο αυτόν με χαμένο λιονταράκι που μεγαλώνει ως πρόβατο με τα άλλα πρόβατα.

Όταν ήμουν μαζί με τον παπα-Ηλία έπαυε η μοναξιά που ένιωθα, η μοναξιά του δρομέα μακρινών αποστάσεων.

Δεν ξέρω τί είδους άνθρωπος πρέπει να είναι κανείς για να γίνει δρομέας μακρινών αποστάσεων και για να νιώσει τη μοναξιά του.

Έγινα δρομέας μακρινών αποστάσεων και ένιωσα τη μοναξιά του, αλλά δεν ξέρω τί συνετέλεσε σ΄ αυτό.

Μόνο λίγη απαίτηση για την ποιότητα της ζωής αρκεί για να σε καταδικάσει στη μοναξιά;

Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι αναζητούν το Θεό, αλλά οι πιο πολλοί χωρίς να το ξέρουν. Γι' αυτό όλοι οι άνθρωποι είναι ευτυχείς που ζουν και αναζητούν το Θεό:

Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν
οι δε εκζητούντες τον Κύριον
ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.






.