Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η γλωσσα δεν είναι απλά ηχητικά σημάδια, τα οποία μπορεί κανείς να τα αλλάζει ή να αδιαφορεί για το περιεχόμενό τους. Τα ονόματα είναι συνδεδεμένα με την ζωντανή πραγματικότητα, την οποία υπερασπίζονται. Αν η γλώσσα δεν υπερασπίζεται την κοινωνία , αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία αυτή είναι υπό διάλυσιν. Με αυτή την έννοια τα ονόματα είναι τα έσχατα πράγματα.
Στη Σουηδία διέγραψαν από τα βιβλία τα ονόματα του πατέρα και της μητέρας, για να μην έχουν την αξία που η ιδιότητά τους αυτή προσέδιδε στα ιερά αυτά πρόσωπα για την οικογένεια. Οι ασκούντες την εξουσία στη χώρα αυτή προφανώς επιδιώκουν να συμμορφωθεί η πραγματικότητα στις ιδέες τους .
Οι Σουηδοί αναλόγως με την αντοχή της κοινωνίας του ή θα ζητήσουν από την εξουσία να σεβαστεί την πραγματικότητα ή θα δεχθούν παθητικά τα σχέδια της παρούσης κυβέρνησης. Στη δεύτερη περίπτωση σημαίνει ότι η κοινωνία τους δεν έχει το κουράγιο να αγωνιστεί για το σεβασμό της γλώσσης τους, αλλά και η ίδια η γλώσσα τους δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της και την κοινωνία τους. Η εξασθένηση της κοινωνίας επιδρά και στη γλώσσα. Μια υγιής κοινωνία έχει και δυνατό πνεύμα και δυνατή γλώσσα.
Μόνον αν αντιληφθούμε την αξία της γραπτής γλώσσης για την ύπαρξη της κοινωνίας, θα εκτιμήσουμε την μεγάλη αποστολή του φιλολόγου στην ανανέωση της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου