Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ο Πασκάλ έλεγε πως η τραγωδία της ανθρωπότητας οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει, λίγα λεπτά, μόνος , δίχως να κάνει τίποτα.
Τί εννοεί ο Πασκάλ; Μήπως εννοεί ότι πολλοί μαζεύουν τον πλούτο της γης και τη δύναμη της εξουσίας για να έχουν γύρω τους ανθρώπους και να μην είναι μόνοι ούτε λίγα λεπτά της ώρας;
Θυμάμαι , πριν χρόνια, στην Κάλυμνο, είχα πει στο φίλο μου το Ρομπέρτο, πως φοβάμαι που είμαι μόνος. Σηκώνομαι τις νύχτες και φοβάμαι που βλέπω το άδειο δωμάτιο. "Κι εγώ σηκώνομαι τις νύχτες" είπε "και φοβάμαι μήπως δεν είμαι μόνος και είναι κάποιος στο δωμάτιο".
Ο Ρομπέρτος ήταν ερημίτης. Πίστευε πως ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι λιγότερο μόνος από όταν είναι μόνος.
Τί εννοούσε ότι όταν είναι μόνος είναι λιγότερο μόνος; Κι όταν δεν είναι μόνος και είναι με τους άλλους είναι περισσότερο μόνος; Πιστεύω ότι εννοούσε τη μοναξιά που νιώθουμε στις πόλεις , με τις χιλιάδες των ανθρώπων γύρω μας! 'Η τη μοναξιά όταν έχουμε κοντά μας ανθρώπους που δεν μας νιώθουν, δεν μας αγαπούν, δεν μας πονούν, που αδιαφορούν για μας.
Ο Ρομπέρτος εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη και την καριέρα του πανεπιστημιακού, για να έλθει να ζήσει ως ερημίτης στην Κάλυμνο και στην Πάτμο.
Γιατί οι ερημίτες δεν νιώθουν μόνοι; Οι πρωτόπλαστοι στον παράδεισο ένιωσαν φόβο όταν η συνείδησή τους δεν ήταν καθαρή. Το αίσθημα της μοναξιάς και του φόβου είναι από τη συνείδηση.
Με καθαρή συνείδηση ο άνθρωπος νιώθει την παρουσία του Θεού και δεν φοβάται.
"Προορώμην τον Κύριόν μου, ότι εκ δεξιών μου εστί ίναι μη σαλευθώ", λέει ο |Δαβίδ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου