Στο χωριό μάθαινες από παιδί πως πρέπει να έχεις ήθος και να αγαπάς τους άλλους, για να σε σέβονται και να σε εκτιμούν και για να είσαι άξιο μέλος της κοινότητας. Αλλιώς η κοινότητα σε απέβαλε ως ανάξιο μέλος της.
Σ' αυτούς που συμπεριφέρονταν χωρίς ήθος και χωρίς αγάπη η τιμωρία ήταν η βίαιη, δημόσια απογύμνωση, σαν παιχνίδι.
Ορμούσαν τα παιδιά όλα μαζί επάνω στον τιμωρημένο και γελώντας του έβγαζαν το παντελόνι, για να τον κάνουν να αισθανθεί τη ντροπή που δεν έχει αγάπη για τους άλλους.
Το παιδί που θα ερχόταν από το σπίτι του κρατώντας στο χέρι του ένα κομμάτι ξερό ψωμί και σπανιότερα μια φέτα αλειμμένη με νερό και ζάχαρη, θα έδινε και στα άλλα παιδιά που θα έτρεχαν και θα του ζητούσαν μια μπουκιά. Όπως τα παιχνίδια ήταν κοινά έτσι και το ψωμί.
Υπήρχαν μερικά που έτρωγαν κρυφά το ψωμί τους για να μην δώσουν στα άλλα, είτε γιατί έτσι τα συμβούλευαν οι μητέρες τους, είτε γιατί δεν ήθελαν τα ίδια να δώσουν από το ψωμί τους στους άλλους. Σ΄ αυτά τα παιδιά επιβαλλόταν εντελώς ξαφνικά και δίχως την παραμικρή προειδοποίηση η τιμωρία της δημόσιας απογύμνωσης, σαν παιχνίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου