Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Μη φοβού, θύγατερ Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου"
Παλιά, στο χωριό, όταν είχε λιακάδα και βροχή, λέγαμε την παροιμία: "Ήλιος και βροχή, παντρεύονται οι φτωχοί".
Γιατί λέγαμε αυτήν την παροιμία; Γιατί ήταν όμορφη η λιακάδα με βροχή, όπως είναι όμορφος ο γάμος των φτωχών, που δεν είναι από συμφέρον, αλλά από έρωτα;
Ή γιατί ο γάμος τον καιρό της φτώχειας είναι σαν λιακάδα στη βροχή; Μπορεί να θέλει να πει αυτό, αν και φαίνεται πολύ ποιητικό. Αλλά δεν είναι παράξενο. Ο λαός μιλάει σαν ποιητής. Ο λόγος των απλών ανθρώπων είναι γεμάτος εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές.
Να θέλει να πει ότι η χαρά των φτωχών είναι πνευματική. Οι φτωχοί μπορεί να είναι πλούσιοι σε αρετές, που είναι σαν λιακάδα στη βροχή. Μια φορά είπε κάποιος στον παππού μου , τον μακαρίτη τον Αγγελάκη , πως πήγε τρεις φορές στην Αμερική και γύρισε φτωχός. Ο παππούς απάντησε, πως δεν είναι φτωχός. Φτωχός είναι ο διάβολος, είπε.
Το "ήλιος και βροχή , παντρεύονται οι φτωχοί", σαν παροιμία μπορεί να σημαίνει πως οι πιστοί στο Χριστό βρίσκουν χαρά μέσα στη φτώχεια και δοξάζουν το Θεό.
Ή μήπως λέγαμε την παροιμία αυτή εννοώντας ότι όπως είναι σπάνιο να είναι λιακάδα και να βρέχει, έτσι είναι σπάνιο να παντρεύονται οι φτωχοί; Αλλά τότε δεν ήταν σπάνιοι οι γάμοι των φτωχών. Οι φτωχοί δεν ήταν απομονωμένοι. Η δύναμη των φτωχών ήταν η ενότητα. Η ενότητα που λείπει σήμερα από τον φτωχό λαό μας, διότι τα πολιτικά κόμματα κι η τηλεόραση κατάφεραν να τη διαλύσουν, για να τον χειραγωγούν.
Στην Κρήτη π.χ. όταν ένας φτωχός δεν είχε σπίτι μαζεύονταν οι άντρες του χωριού και του το έχτιζαν. Με το σπίτι συνδεόταν η αξιοπρέπεια του άντρα Κανείς δεν ήταν κύριος, αν δεν είχε δικό του σπίτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου