Απάντηση στο «καλά να πάθετε» των τοκογλύφων

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


Η απάντηση στα λόγια «καλά να πάθετε» των τοκογλύφων και των διωκτών ,γενικά, προς τα θύματά τους , δίδεται στο Ευαγγέλιο και στο Βιβλίο του Ιώβ, στην Παλαιά Διαθήκη. Στο Βιβλίο του Ιώβ θα βρεις την απάντηση στους διαλόγους ανάμεσα στους τρείς φίλους του Ιώβ που ήρθαν δήθεν να τον ενισχύσουν, ενώ ο σκοπός τους ήταν να κάμψουν τη θέληση του Ιώβ, για να δεχθεί το δίκαιο των διωκτών , σύμφωνα με το οποίο τα θύματα και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι δεν είναι θύματα των διωκτών, αλλά είναι θύματα από δικό τους φταίξιμο και όχι γιατί έγιναν θύματα της απληστίας και της αδικίας των τοκογλύφων και των διωκτών.

Στο Ευαγγέλιο η απάντηση στην υποκρισία των διωκτών βρίσκεται στα λόγια αυτά του Κυρίου προς τους Φαρισαίους «έτσι θα πέσει επάνω σας η ευθύνη για όλο το δίκαιο αίμα που χύνεται στη γη, από το αίμα του δικαίου Άβελ, ως το αίμα του Ζαχαρία, γιου του Βαραχία, που τον σκοτώσατε ανάμεσα στο ιερό και στο θυσιαστήριο. Σας βεβαιώνω πως όλα αυτά θα πέσουν επάνω στη γενεά αυτή» (Εννοεί γενικά τους διώκτες ανεξαρτήτως φυλής και γένους) (Ματθ.ΚΓ΄,35-36).

Ο Ιησούς δέχτηκε τον ατιμωτικό θάνατο του σταυρού για να καταργήσει το «δίκαιο» των διωκτών, που καταδιώκουν τα θύματά τους δήθεν γιατί έγιναν θύματα από δικό τους φταίξιμο. Τα θύματα όλου του κόσμου, σύμφωνα με το «δίκαιο» των διωκτών πρέπει να αιτιώνται τον εαυτό τους και όχι τους διώκτες τους, που με τις αδικίες τους τα μετατρέπουν σε θύματα και αποδιοπομπαίους τράγους. «Τον εαυτό τους ας αιτιώνται και όχι εμάς» λένε.

Αν για όλα τα θύματα του κόσμου από τον Άβελ μέχρι την Ελλάδα σήμερα φταίνε τα ίδια τα θύματα και όχι οι διώκτες τους (και οι τοκογλύφοι στην περίπτωση της Ελλάδος) για τον Κύριο Ιησού Χριστό τίνος είναι το φταίξιμο και τον σταύρωσαν;

Οι διώκτες απαντούν: «Ο Χριστός σταυρώθηκε για να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί οι άνθρωποι έβλαψαν τη θεία δικαιοσύνη και ο Θεός απαιτεί ικανοποίηση». Αυτός είναι ο ισχυρισμός των διωκτών αλλά και ολοκλήρου του Δυτικού Κόσμου, σύμφωνα με την αίρεση του παπισμού και του προτεσταντισμού, γι’ αυτό υπάρχει χάσμα μέγα ανάμεσα στο Δυτικό Κόσμο και στην Ορθοδοξία.

Ο Ιησούς καταγγέλλει αυτήν την «θεία δικαιοσύνη» ως υποκρισία, διότι δεν τον σταύρωσε η θεία δικαιοσύνη αλλά η αδικία και η απληστία των ανθρώπων. Μετά τον Ιησού ακούγεται παντού η κραυγή των θυμάτων προς τους διώκτες τους «στον Ιησού ποιος έφταιγε και τον σταυρώσατε;» Στον Ιησού η βία και η αδικία ηττάται. Κανείς διώκτης δεν μπορεί να επικαλεστεί το φταίξιμο των θυμάτων χωρίς να γίνει γελοίος υποκριτής και κανείς δεν μπορεί να κρύψει τη βία του και το έγκλημά του κάτω από την «αγαθοεργία» και τις «καλές πράξεις του».

Ο Ιησούς αντί να ανταποδώσει τη βία προτίμησε να την υποστεί για να καταγγείλει τη βία των διωκτών και να την αποκαλύψει για πάντα. Τη βία των διωκτών καταγγέλλει καθένας που επικαλείται το όνομα του Ιησού, που ήρθε ως αμνός ανάμεσα σε λύκους, γι΄ αυτό στις μέρες μας το Όνομα του Κυρίου Ιησού αποσιωπάται από τους πάντες , που κατέχουν οποιαδήποτε εξουσία ακόμα κι από Κληρικούς.

Στον Ιησού η νίκη των διωκτών μετατρέπεται σε ήττα. Ο Ιησούς καταργεί το μηχανισμό των διωκτών που μετατρέπει τους άλλους σε θύματα. «Βάλε την μάχαιραν εις την θήκην», είπε στον Πέτρο, που έκοψε το αυτί του δούλου, «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις».

Παράβαλε, ευγενικέ αναγνώστη, τα λόγια των τριών «φίλων» του Ιώβ με τα λόγια των τριών «φίλων» του ΔΝΤ και θα δεις ότι γι’ αυτούς που δεν ακολουθούν τον Κύριον Ιησού , από καταβολής κόσμου η οδός που ακολουθούν είναι η ίδια, η οδός των διωκτών. Οι διώκτες δεν απαιτούν απλώς να γονατίσουν τα θύματά τους σωματικά, απαιτούν αυτό να γίνει με τη συγκατάθεση των θυμάτων, όπως γινόταν με όλες τις ανθρωποθυσίες. Δεν θέλουν μόνο να κλέψουν τους πόρους της ζωής τους, αλλά να τους αρπάξουν και την ψυχή και να τους υποδουλώσουν ψυχικά και πνευματικά. Απαιτούν τη συνεργασία των θυμάτων. Τα αθώα θύματα αποκαλύπτουν ότι οι διώκτες τους είναι επικίνδυνοι για όλους.

Φαντάζεσαι τι θα γινόταν για παράδειγμα, αν αποκαλυπτόταν στους Γερμανούς ότι η κ. Μέρκελ είναι επικίνδυνη και γι΄ αυτούς τους ίδιους; Αυτό σημαίνει ότι τα αθώα θύματα, που δεν συνευδοκούν με τους θύτες τους, όπως τώρα συνευδοκεί η ελληνική κυβέρνηση με το ΔΝΤ, αποκαλύπτουν την αδικία και την επικινδυνότητα των διωκτών για όλο τον κόσμο. Πρέπει να πούμε στον κόσμο ότι οι άνθρωποι αυτοί, η γενεά αυτή των τοκογλύφων είναι άρρωστη, σε όποια φυλή και γένος κι αν ανήκει. Όχι να γυρίζουμε όλο τον κόσμο και να λέμε πως οι Έλληνες είμαστε ψεύτες, κλέφτες, τεμπέληδες και για ό,τι παθαίνουμε φταίμε οι ίδιοι και όχι οι τοκογλύφοι και όχι αυτοί που όπως λέει η Αγία Γραφή καταδυναστεύουν τους λαούς της γης.

Η θυσία του αθώου που δεν δέχεται να αναγνωρίσει το «δίκαιο» των διωκτών του είναι η χριστιανική μετατροπή της ήττας σε νίκη. Οι διώκτες υπήρξαν άδικοι με όλα τα αθώα θύματα από καταβολής κόσμου. Σε τι έφταιξε ο Άβελ, που τον σκότωσε ο Κάϊν ή σε τι έφταιξε ο Ιώβ ή σε τι έφταιξαν οι άγιοι μάρτυρες και ο τελευταίος μάρτυρας του Χριστού, ο Ρώσος στρατιώτης που του έκοψαν το κεφάλι στην Τσετσενία γιατί δεν αρνήθηκε την πίστη του, και πούλησαν το πτώμα του στη μητέρα του;

Τη βία των διωκτών καταγγέλλουν πάντες οι επικαλούμενοι το όνομα του Ιησού που υπέστη τη βία , για να την καταγγείλει για πάντα ως άδικη και να την καταργήσει με την πίστη τουλάχιστον γι’ αυτούς που Τον ακολουθούν.


Ο Απόστολος Παύλος γράφει για τους αγίους μάρτυρες και για τα κατορθώματα της πίστης στην Επιστολή του προς Κορινθίους: « Με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν δύναμη πυρός, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχθηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα, γυναίκες ξαναπήραν τους ανθρώπους τους εξ αναστάσεως, κι άλλοι βασανίστηκαν ως το θάνατο, χωρίς να δεχτούν την απολύτρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν να αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή.

Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις, κακουχίες – ο κόσμος δεν ήταν άξιος για τέτοιους ανθρώπους – πλανήθηκαν σε ερημίες και βουνά, σε σπηλιές και σε οπές της γης».