Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου
"Στον αόρατο πνευματικό πόλεμο, χάνει όποιος πάψει να πολεμάει, ενώ αντίθετα βγαίνει νικητής όποιος συνέχεια πολεμάει"
(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Δεν έπρεπε να είναι το σπουδαίο να καταλάβεις κάποιο δημόσιο αξίωμα.
Τώρα αυτό είναι το σπουδαίο γι' αυτό αυτοί που κατέχουν δημόσια αξιώματα επαναπαύονται σ΄ αυτά.
Γιατί ο στόχος τους ήταν τα αξιώματα και όχι να κάνουν κάτι άξιο με το αξίωμά τους.
"Δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα" λέει κάποιος Πατέρας της Εκκλησίας " να γεννηθεί κανείς βασιλιάς, όσο το να γίνει άξιος της βασιλείας με τις γενναίες του πράξεις".
Οι αρχαίοι Έλληνες πρόσεχαν σε ποιους απένειμαν δημόσια αξιώματα.
Ο Φωκίων χάρισε 100 νίκες στους Αθηναίους. Κάθε φορά που κινδύνευαν αναλάμβανε ο Φωκίων την αρχηγία μέχρι που έγινε 80 χρονών.
Την εκατοστή πρώτη φορά η Αθήνα νικήθηκε όχι από λάθος του Φωκίωνα, αλλά γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Οι Αθηναίοι ξέχασαν τις εκατό νίκες και καταδίκασαν τον Φωκίωνα εις θάνατον. Ο Φωκίων ήπιε το κώνειο σε ηλικία 80 ετών και συμβούλεψε τα παιδιά του να μην κρατήσουν κακία στους Αθηναίους "μη μνησικακείν Αθηναίοις".
Τέτοιους ανδρείους ανθρώπους χρειάζεται τώρα η πατρίδα μας, αλλά πού να τους βρει.
Ο Φωκίων αγαπούσε τα παιδιά του. Ήξερε ότι ο μόνος σίγουρος τρόπος να αρρωστήσει κανείς είναι να κατακρίνει και να μνησικακεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου