Δεν είμαι ως χαρακτήρας απόλυτος. Κάποτε συνταξίδευα στο τραίνο, με κάποιον εντελώς διαφορετικό από μένα, έναν καλόν άνθρωπο, αλλά αυστηρό. Σε όλα τα θέματα για τα οποία μιλήσαμε όσο διαρκούσε το ταξίδι, είχαμε διαφορετική άποψη. Είχα τη γνώμη και εξακολουθώ να την έχω, πως αν κάποιος είναι αυστηρός με τους άλλους, για να είναι συνεπής με τον εαυτό του, θα είναι το ίδιο ίσως και περισσότερο αυστηρός με τον εαυτό του, με τους φίλους του και με τους δικούς του.
Τί είναι αυστηρός χαρακτήρας; Πώς μπορούμε να τον διακρίνουμε; Θα φέρω μερικά παραδείγματα: Ο αυστηρός χαρακτήρας δεν καταλαβαίνει κάτι που δε φαίνεται λογικό. Στην παραβολή των εργατών του αμπελώνος π.χ., ο κύριος του αμπελώνος δίνει την ίδια αμοιβή στους εργάτες που έπιασαν δουλειά «δώδεκα παρά πέντε» με αυτούς που δούλευαν από το πρωί μέχρι το μεσημέρι. Αυτό είναι άδικο για τον αυστηρό χαρακτήρα.
Είναι επίσης άδικη για τον αυστηρό χαρακτήρα, η συμπεριφορά του πατέρα του ασώτου γιου: γιορτάζει τον άσωτο γιο και τον κανονικό γιο δεν τον γιορτάζει. Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα που κρίνοντας με αυστηρότητα δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε. ΟΙ ακροάτριες σε μια ομάδα μελέτης της Αγίας Γραφής δεν μπορούσαν να καταλάβουν, πώς δεν είναι άδικο, ο επιστάτης να χαρίζει στους οφειλέτες μέρος των οφειλών τους προς τον κύριον της περιουσίας.
Αναφέρομαι στον αυστηρό χαρακτήρα γιατί σχετικά με τη λύτρωση, πιστεύει πως η λύτρωση είναι ανταμοιβή του Θεού προς τον δίκαιο άνθρωπο. Η πίστη αυτή είναι ξένη προς την Εκκλησία μας, προς τον ορθόδοξο δρόμο. Η λύτρωση σύμφωνα με τη Διδασκαλία του Χριστού και την πίστη των Πατέρων της Εκκλησίας είναι χάρισμα.
Είναι πλάνη να θεωρούμε τη λύτρωση ως ανταμοιβή των έργων. Άλλωστε ο χριστιανός που πιστεύει στη λύτρωση ως χάρισμα, θα κάνει καί τά έργα της πίστης. Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή. Αλλά η λύτρωση είναι χάρισμα. «Έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος του Χριστού, την άφεσιν των παραπτωμάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού, ης επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει, γνωρίσας ημίν το μυστήριον του θελήματος αυτού, κατά την ευδοκίαν αυτού…» (Εφ. Α'7-10)
Ότι η λύτρωση είναι χάρισμα είναι λογικό. Ο Θεός ως παντογνώστης γνωρίζει τους λυτρωθέντας πριν ακόμα γεννηθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου