Η ελευθερία είναι πανανθρώπινο αγαθό!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είναι βέβαιο, ευγενικέ αναγνώστη, πως δε θα πηγαίναμε ποτέ σε αθλητικούς αγώνες, χωρίς προπόνηση. Πόσο μάλλον δε θα πηγαίναμε σε κάτι πιό σημαντικό από τους αθλητικούς αγώνες, όπως είναι ο αγώνας για την ελευθερία. Πιστεύω θα συμφωνούσες ότι είναι χρέος μας τώρα, να δούμε καθαρά, ότι δεν έχουμε ελευθερία.

Από πού ν’ αρχίσω για να δούμε πως δεν έχουμε ελευθερία. Θα αρχίσω από το πιο σημαντικό, από την ελευθερία της εργασίας των νέων. Η ελευθερία της εργασίας των νέων συμβαδίζει με την ελευθερία της οικογένειας. Είναι πρώτιστη η ελευθερία της εργασίας των νέων γιατί είναι προϋπόθεση της ελευθερίας της οικογένειας.

Έχουμε ελευθερία της εργασίας των νέων; Οι χιλιάδες νέοι που ξενιτεύονται για να βρουν δουλειά, είναι ατράνταχτη απόδειξη ότι δεν έχουμε ελευθερία της εργασίας των νέων στην Ελλάδα. Μήπως έχουμε ελευθερία της οικογένειας; Δεν είναι η οικογένεια υπό διωγμόν; Μπορούν οι άνεργοι νέοι ή και οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας να δημιουργήσουν οικογένεια; Δεν είναι αυτή κατάλυση της ελευθερίας της οικογένειας;

Έχουμε μήπως ελευθερίας της παιδείας; Είναι ελεύθερη η παιδεία, να διαμορφώνει ανθρώπους ελεύθερους, που να αγαπούν και να υπερασπίζονται τις αξίες για τις οποίες αξίζει κανείς να ζει και να πεθαίνει; Οπωσδήποτε δεν έχουμε ελεύθερη παιδεία, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Θα μου πείτε και τί να κάνουμε; Πώς να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας; Με ποιό όπλο να αγωνιστούμε για την ελευθερία;

Δεν αγνοεί κανείς ότι το όπλο μας για τον αγώνα για την ελευθερία είναι η σκέψη, η ελεύθερη από την προπαγάνδα, σκέψη. Άρα το κύριο μέλημά μας είναι να σκεφτόμαστε ελεύθερα. Να μην αφήνουμε τους άλλους να σκέφτονται και να αποφασίζουν για μας. Να έχουμε εμπιστοσύνη στην κριτική μας ικανότητα. Μπορούμε να ξέρουμε ποιους θα ψηφίσουμε, και τί πρόκειται να κάνουν αφού λάβουν την ψήφο μας. Κανείς δεν μπορεί να επικαλεσθεί άγνοια. Γνωρίζουμε όλοι καλά σε ποιους θα δώσουμε την ψήφο μας και σε ποιους όχι.

Η ελευθερία της σκέψης μας δόθηκε για να σκεφτόμαστε ως σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε επίγνωση ότι η ελευθερία είναι προσωπική αλλά και κοινωνική υπόθεση. Είναι δικαίωμα αλλά και καθήκον. Αυτό το βλέπουμε όταν αγαπούμε και πονάμε για αγαθά που εκ πρώτης όψεως δεν μας αφορούν.

Θα αναρωτήθηκες, οπωσδήποτε, γιατί πονάς για τη γλώσσα την ελληνική. Μήπως είναι δική σου; Κι όμως την πονάς περισσότερο από ό,τι αν ήταν μόνο δική σου. Το ίδιο και με την ελευθερία της πατρίδος. Πονάμε περισσότερο από ό,τι αν ήταν προσωπική ελευθερία. Ένας νέος Βέλγος είπε για την αλήθεια του Ονόματος της Μακεδονίας, ότι και αν όλοι να σωπάσουν, ακόμα κι οι πέτρες, αυτός δεν θα σωπάσει να πιστεύει και να λέει την αλήθεια ότι η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική.

Στον αγώνα των Ελλήνων του 1821 για την ελευθερία από τους Τούρκους, πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους αμέτρητοι φιλέλληνες, νέοι από όλα τα μέρη του κόσμου. Γι΄αυτούς η ελευθερία είναι πανανθρώπινο αγαθό και ο αγώνας για την ελευθερία είναι επίσης πανανθρώπινος. Δεν αφορά μόνο αυτούς που στερήθηκαν την ελευθερία. Αφορά κάθε άνθρωπο που νιώθει μέσα στα σπλάχνα του τον πόθο της ελευθερίας. Πόσο αληθινό είναι αυτό που είπε κάποιος: «Πατρίδα όταν σε σκέφτομαι, νιώθω μέσα στα σπλάχνα μου χαλασμό.»

Υπάρχουν δυστυχώς παντού, οι ημιμαθείς και ανελεύθεροι εσωτερικά, που έχουν εσφαλμένη ιδέα για την πατρίδα και το έθνος. Επειδή διακατέχονται από το πονηρό πνεύμα της αρπαγής, νομίζουν πως η αγάπη του έθνους και της πατρίδας είναι η αρπαγή που έχουν μέσα τους. Δεν γνωρίζουν την ελευθερία και ούτε την επιθυμούν. Αυτοί γίνονται όργανα του πονηρού πνεύματος,στην κατάλυση της ελευθερίας.
Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει, είπε ο Ιησούς, ο Κύριος και Θεός μας!