Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο Οδυσσέας διαφέρει από τους συντρόφους του, στο ότι γνωρίζει το λόγο για τον οποίο ζει, ενώ οι σύντροφοί του δεν τον γνωρίζουν, γι΄ αυτό τους ονομάζει "νήπια" που δεν μιλούν (νη έπος= όχι λόγος).
Ο Οδυσσέας γνωρίζει το λόγο για τον οποίο ζει. Δεν ξεχνάει την πατρίδα του. Γνωρίζει που βρίσκεται και πού πηγαίνει.
Οι συνηθισμένες χαρές στο ταξίδι είναι όπως το γλυκό, που η γλύκα του διαρκεί όσο το τρώμε. Σε τέτοιες χαρές μένουν οι σύντροφοι του Οδυσσέα, νομίζοντας ότι διαρκούν για πάντα: ¨Οδυσσέα, είσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου και με εμάς", λένε στον Οδυσσέα, που γνωρίζει τις χαρές που διαρκούν και που σε μεταφέρουν από χαρά σε ακόμα μεγαλύτερη χαρά και όχι από τη χαρά στη λύπη.
Τί σημαίνουν άραγε τα λόγια "δεν αγαπάμε το αντικείμενο της αγάπης , αλλά την επιθυμία μας να αγαπάμε ή ότι η ομορφιά δεν είναι στο αντικείμενο, αλλά σε μας ή ότι τα χρώματα δεν είναι στα αντικείμενα, αλλά στα μάτια που τα βλέπουν, γιατί τα συνθέτουν. Χωρίς τη σύνθεση των ματιών τα χρώματα δεν υπάρχουν ως χρώματα. Ένα άλλο αισθανόμενο ον μπορεί να βλέπει τα χρώματα διαφορετικά από ό,τι τα βλέπουν τα μάτια του ανθρώπου.
Στο αντικείμενο της ομορφιάς αντικαθρεφτίζεται η ομορφιά . Αν πάψει να αντικαθρεφτίζεται η ομορφιά π.χ. γιατί θάμπωσε ο καθρέφτης , δεν παύει να υπάρχει η ομορφιά, αλλά μόνο το αντικαθρέφτισμά της. Η ομορφιά θα βρει άλλον καθρέφτη ή δεν θα καθρεφτίζεται, γιατί θα την βλέπουμε απ' ευθείας και όχι δια μέσου του καθρέφτη.
Το ίδιο συμβαίνει με τις χαρές. Τις χαιρόμαστε είτε διά μέσου κάποιου καθρέφτη, αλλά οι καθρέφτες δεν διαρκούν είτε τις χαιρόμαστε απ΄ ευθείας και δεν έχουν τέλος. Ο Οδυσσέας έβλεπε την ομορφιά απ' ευθείας, όχι μέσα απ' τον καθρέφτη. Κι η ομορφιά αυτή ήταν η πατρίδα του για την οποία ζούσε και πέθαινε. Γι' αυτό μπορούσε να πει: Ας δω και μόνο τον καπνό ν' ανεβαίνει στον ουρανό κι ας πεθάνω.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ: Κι η αγάπη που μετατρέπει το αντικείμενό της σε ακριβό, σε πολύτιμο σε μοναδικό; Κανείς δεν βλέπει αυτό που αγαπάει σαν να είναι ένας καθρέφτης, εκτός κι αν πάψει να το αγαπάει. Αν ήταν τα πράγματα και τα πρόσωπα απλοί καθρέφτες γιατί να κλαίμε και να θρηνούμε γι΄ αυτά; Παρόλα αυτά υπάρχουν κι αλλού πράγματα και υπάρξεις που αξίζουν την αγάπη μας.
Πού βρίσκεται άραγε το κέντρο βάρους; Αυτοί που προτιμούν την ουσία θα έχουν το κέντρο βάρους σ' αυτό που διαρκεί. Αυτοί που προτιμούν τα πράγματα και τα πρόσωπα με ημερομηνία λήξεως, θα προτιμήσουν την διαρκή αλλαγή. Ας μην νομίζουν οι της αλλαγής ότι αυτό λέει ο Ηράκλειτος. Ο Ηράκλειτος λέει ότι τα πάντα ρέουν, εννοώντας τα πράγματα που δεν μένουν. Ο Ηράκλειτος πιστεύει στο Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου