Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Όταν μου σύστησαν το Λαξ, έναν Αμερικανό, στην Κάλυμνο, το πρώτο που τον ρώτησα ήταν τί του έκανε εντύπωση όταν ήρθε πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μου απάντησε, η θεατρικότητα της ελληνικής ζωής. Όπου κι αν βρεθείς, είπε, ό,τι κι αν κάνεις θα νιώσεις κάποιο μάτι να σε κοιτάζει. Δεν με εκπλήττει ότι στην Ελλάδα γεννήθηκε και έφθασε στην αξεπέραστη κορυφή των τραγικών ποιητών, το θέατρο. Στην Ελλάδα θαρρείς ότι όλα διαδραματίζονται επάνω σε σκηνή θεάτρου.
Με αυτά που άκουσα από το στόμα του Λαξ, και με τις δικές μου εμπειρίες σχημάτισα την γνώμη ότι οι Έλληνες είναι οι μεγαλύτεροι φίλοι του θεάματος από κάθε άλλον λαό στον κόσμο. Η φιλία του θεάματος δημιούργησε την γλυπτική τέχνη, η οποία έφθασε στην πλήρη ακμή της τα κλασικά χρόνια.
Η αγάπη του θεάματος ειναι αγάπη της μορφής. Αυτός είναι ο λόγος που ο μοντερνισμός με την διαστρεβλωση και την καταστροφή της μορφής δεν ευδοκίμησε στην Ελλάδα, για να μην πω ότι το ευρύ κοινό, δεν τον θεώρησε ποτέ ζωγραφική. Μάλλον θεώρησε τον μοντερνισμό ως προσβολή στην αισθητική του καλλιέργεια.
Και στα αρχαία χρόνια υπήρξαν παρόμοια φαινόμενα που οι πρωτεργάτες γελοιοποιήθηκαν, όπως ο μουσικός μαθητής του Πάνα, που τον τιμώρησαν οι θεοί, με το να τον μετατρέψουν σε τεράστιο σκαθάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου