Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η εκ μητρός μάμμη μου Βασιλική, είχε ανεπτυγμένη νοημοσύνη. Αν και ήταν τρίτης δημοτικού διέθετε πλούσιο λεξιλόγιο και χρησιμοποιούσε ακόμα και λόγιες εκφράσεις, τις οποίες έμαθε παρακολουθώντας τις ακολουθίες στην εκκλησία.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η χρήση του τρίτου βαθμού των επιθέτων, του υπερθετικού, π.χ. κάλλιστος. Όταν την ρωτούσα για μένα, αν είμαι καλός απαντούσε μονολεκτικά: "Κάλλιστος".
Ο λόγος της ήταν ζωντανός, ποιητικός, γεμάτος εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές κ.α Είχε μεγάλη ευχέρεια να βρίσκει το χαρακτηριστικό κάθε προσώπου, εκείνο που το έκανε να είναι μοναδικό.
Όσον αφορά την έννοια της θεραπείας δεν εννοούσε μόνο τη θεραπεία απ΄ τις αρρώστιες του σώματος αλλά και τη θεραπεία από τα πάθη της ψυχής. Θεραπευμένος ήταν αυτός που έχει καθαρή καρδιά, ο πράος, ο ταπεινός... Θεωρούσε το κακό γενικά αρρώστια και την καλοσύνη θεραπεία.
Θυμήθηκα τη γιαγιά μου Βασιλική γιατί διάβασα το Ευαγγέλιο που μιλάει για τη θεραπεία της άρρωστης πεθεράς του Σίμωνος. Συνάχτηκε στη θύρα της οικίας της όλη η πόλη, γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος:
"Οψίας γενομένης, ότε έδυ ο ήλιος, έφερον προς αυτόν πάντας τους κακώς έχοντας, και τους δαιμονιζομένους. Και η πόλις όλη επισυνηγμένη ην προς την θύραν. Και εθεράπευσε πολλούς κακώς έχοντας ποικίλαις νόσοις. και δαιμόνια πολλά εξέβαλε, και ουκ ήφιε λαλείν τα δαιμόνια, ότι ήδεισαν αυτόν Χριστόν είναι. Και πρωί, έννυχον λίαν αναστάς, εξήλθε. και απήλθεν εις έρημον τόπον, κακεί προσηύχετο." Μάρκ.Α΄,29-35.
(Κατά το δειλινό, όταν έδυσε ο ήλιος, του έφεραν όλους τους αρρώστους και τους δαιμονισμένους, κι όλοι οι κάτοικοι της πόλης είχαν μαζευτεί μπροστά στην πόρτα. Ο Ιησούς θεράπευσε πολλούς που υπέφεραν από διάφορε αρρώστιες, κι έβγαλε πολλά δαιμόνια. δεν τα άφηνε να μιλούν, γιατί αναγνώριζαν ότι είναι ο Μεσσίας. Το πρωί , πολύ πριν ακόμα φέξει, ο Ιησούς βγήκε έξω και πήγε σ΄ ένα ερημικό μέρος κι εκεί προσευχόταν.)
Το ευαγγέλιο αυτό αναγιγνώσκεται την Πέμπτη της ΙΒ΄Εβδομάδος. Την ίδια μέρα διαβάζεται μια περικοπή από την δεύτερη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους: Παραθέτω ένα απόσπασμα της επιστολής, το οποίο αναφέρεται στη θεραπεία:
"Καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιοσύνην εν φόβω Θεού. Χωρήσατε ημάς. ουδένα ηδικήσαμεν, ουδένα εφθείραμεν, ουδένα επλεονεκτησάμην. " Β΄Κορ. Ζ΄,1-110.
(Ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή. Ας ζήσουμε μια άγια ζωή με φόβο Θεού. Δώστε μας λίγο χώρο στην καρδιά σας. Κανέναν δεν αδικήσαμε, κανέναν δεν καταστρέψαμε, κανέναν δεν εκμεταλλευτήκαμε.)
Αν τις αρρώστιες που βασανίζουν τον άνθρωπο τις προκαλεί καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή. Αν κινδυνεύουμε να αρρωστήσουμε κι όταν αδικούμε κάποιον, ή προκαλούμε την καταστροφή του ή αν εκμεταλλευόμαστε κάποιον, πρέπει να τρέμουμε μήπως αδικήσουμε ή καταστρέψουμε ή εκμεταλλευτούμε κάποιον.
Στις αρρώστιες , όπως φαίνεται από τα λόγια του Αποστόλου, ισχύει η παροιμία "όπως έστρωσες θα κοιμηθείς".
Κάθε δυο τρία οικοδομικά τετράγωνα στο κέντρο της πόλης υπάρχει και φαρμακείο. Πόσο οι κάτοικοι μιας σύγχρονης πόλης είναι υγιείς;
Ο Απόστολος δεν οικτίρει τους αρρώστους. Η λύπη που προκαλούν μπορεί να είναι λύπη κατά Θεόν, δηλαδή λύπη που οδηγεί στην μετάνοια.
Η λύπη που αντιμετωπίζεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, οδηγεί στη μετάνοια, κι αυτή καταλήγει στη σωτηρία, για την οποία κανένας δεν μετανιώνει. Αντίθετα η λύπη που προέρχεται από ανθρώπινα προβλήματα οδηγεί στο θάνατο.
Η εκ μητρός μάμμη μου Βασιλική, είχε ανεπτυγμένη νοημοσύνη. Αν και ήταν τρίτης δημοτικού διέθετε πλούσιο λεξιλόγιο και χρησιμοποιούσε ακόμα και λόγιες εκφράσεις, τις οποίες έμαθε παρακολουθώντας τις ακολουθίες στην εκκλησία.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η χρήση του τρίτου βαθμού των επιθέτων, του υπερθετικού, π.χ. κάλλιστος. Όταν την ρωτούσα για μένα, αν είμαι καλός απαντούσε μονολεκτικά: "Κάλλιστος".
Ο λόγος της ήταν ζωντανός, ποιητικός, γεμάτος εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές κ.α Είχε μεγάλη ευχέρεια να βρίσκει το χαρακτηριστικό κάθε προσώπου, εκείνο που το έκανε να είναι μοναδικό.
Όσον αφορά την έννοια της θεραπείας δεν εννοούσε μόνο τη θεραπεία απ΄ τις αρρώστιες του σώματος αλλά και τη θεραπεία από τα πάθη της ψυχής. Θεραπευμένος ήταν αυτός που έχει καθαρή καρδιά, ο πράος, ο ταπεινός... Θεωρούσε το κακό γενικά αρρώστια και την καλοσύνη θεραπεία.
Θυμήθηκα τη γιαγιά μου Βασιλική γιατί διάβασα το Ευαγγέλιο που μιλάει για τη θεραπεία της άρρωστης πεθεράς του Σίμωνος. Συνάχτηκε στη θύρα της οικίας της όλη η πόλη, γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος:
"Οψίας γενομένης, ότε έδυ ο ήλιος, έφερον προς αυτόν πάντας τους κακώς έχοντας, και τους δαιμονιζομένους. Και η πόλις όλη επισυνηγμένη ην προς την θύραν. Και εθεράπευσε πολλούς κακώς έχοντας ποικίλαις νόσοις. και δαιμόνια πολλά εξέβαλε, και ουκ ήφιε λαλείν τα δαιμόνια, ότι ήδεισαν αυτόν Χριστόν είναι. Και πρωί, έννυχον λίαν αναστάς, εξήλθε. και απήλθεν εις έρημον τόπον, κακεί προσηύχετο." Μάρκ.Α΄,29-35.
(Κατά το δειλινό, όταν έδυσε ο ήλιος, του έφεραν όλους τους αρρώστους και τους δαιμονισμένους, κι όλοι οι κάτοικοι της πόλης είχαν μαζευτεί μπροστά στην πόρτα. Ο Ιησούς θεράπευσε πολλούς που υπέφεραν από διάφορε αρρώστιες, κι έβγαλε πολλά δαιμόνια. δεν τα άφηνε να μιλούν, γιατί αναγνώριζαν ότι είναι ο Μεσσίας. Το πρωί , πολύ πριν ακόμα φέξει, ο Ιησούς βγήκε έξω και πήγε σ΄ ένα ερημικό μέρος κι εκεί προσευχόταν.)
Το ευαγγέλιο αυτό αναγιγνώσκεται την Πέμπτη της ΙΒ΄Εβδομάδος. Την ίδια μέρα διαβάζεται μια περικοπή από την δεύτερη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους: Παραθέτω ένα απόσπασμα της επιστολής, το οποίο αναφέρεται στη θεραπεία:
"Καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιοσύνην εν φόβω Θεού. Χωρήσατε ημάς. ουδένα ηδικήσαμεν, ουδένα εφθείραμεν, ουδένα επλεονεκτησάμην. " Β΄Κορ. Ζ΄,1-110.
(Ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή. Ας ζήσουμε μια άγια ζωή με φόβο Θεού. Δώστε μας λίγο χώρο στην καρδιά σας. Κανέναν δεν αδικήσαμε, κανέναν δεν καταστρέψαμε, κανέναν δεν εκμεταλλευτήκαμε.)
Αν τις αρρώστιες που βασανίζουν τον άνθρωπο τις προκαλεί καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή. Αν κινδυνεύουμε να αρρωστήσουμε κι όταν αδικούμε κάποιον, ή προκαλούμε την καταστροφή του ή αν εκμεταλλευόμαστε κάποιον, πρέπει να τρέμουμε μήπως αδικήσουμε ή καταστρέψουμε ή εκμεταλλευτούμε κάποιον.
Στις αρρώστιες , όπως φαίνεται από τα λόγια του Αποστόλου, ισχύει η παροιμία "όπως έστρωσες θα κοιμηθείς".
Κάθε δυο τρία οικοδομικά τετράγωνα στο κέντρο της πόλης υπάρχει και φαρμακείο. Πόσο οι κάτοικοι μιας σύγχρονης πόλης είναι υγιείς;
Ο Απόστολος δεν οικτίρει τους αρρώστους. Η λύπη που προκαλούν μπορεί να είναι λύπη κατά Θεόν, δηλαδή λύπη που οδηγεί στην μετάνοια.
Η λύπη που αντιμετωπίζεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, οδηγεί στη μετάνοια, κι αυτή καταλήγει στη σωτηρία, για την οποία κανένας δεν μετανιώνει. Αντίθετα η λύπη που προέρχεται από ανθρώπινα προβλήματα οδηγεί στο θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου