Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Από τους αγαπητούς ομοδόξους Ρώσους, από τους οποίους το Ελληνικό Γένος περιμένει στις δύσκολες αυτές ώρες, συμπαράσταση, θυμάμαι τρεις παροιμίες.
Δεν είναι οι μόνες που έτυχε να μάθω. Διαβάζοντας την πανέμορφη λογοτεχνία τους συνάντησα πολλές παροιμίες και γνωμικά. Οι τρεις όμως αυτές παροιμίες έμειναν στην μνήμη μου, επειδή δεν τις διάβασα, αλλά τις άκουσα να λέγονται από φίλους, τη στιγμή ακριβώς που τις χρειαζόμουν. Έτσι μπορώ να πω ότι οι παροιμίες αυτές ήταν , για μένα, θεόσταλτες!
Εκείνη που θυμάμαι περισσότερο είναι η παροιμία που λέει, "Δίχως το Θεό, ούτε έξω από το κατώφλι". Οι Ρώσοι λένε, "νε μπόγα, νε πιρόγα" που κατά λέξη σημαίνει: Όχι Θεός, όχι κατώφλι! Την παροιμία αυτή τη χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα, αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που μου την είπε κάποιος μανάβης, στη Βέροια, τη δεκαετία του 70.
Βέβαια η παροιμία έχει βαθύτερο περιεχόμενο από αυτό που καταλαβαίνει κανείς με την γραμματική ερμηνεία. Θα έλεγα ότι είναι μια παραβολή. Ναι μεν λέει, να μη βγεις από το σπίτι σου, χωρίς να θυμηθείς το Θεό, αλλά η βαθύτερη σημασία της είναι να μην βγεις έξω από το νου σου και να ξεχάσεις το Θεό.
Πρόκειται για μα παροιμία η οποία αναφέρεται στη αδιάλειπτη ευχή του Ιησού, η οποία όπως είναι λιγόλογη ή και μονολεκτική δεν διακόπτεται ποτέ, όταν με τη χάρη του Θεού γίνεται αυτενεργούμενη, δηλαδή γίνεται από μόνη της, χωρίς νοητική προσπάθεια.
Δεύτερη παροιμία, η οποία επίσης παραμένει πάντοτε καινούρια στο νου μου και ποτέ δεν χάνει την λάμψη της και τη χάρη της είναι αυτή: "Μπόζε, Μπόζε, νες λιμπόφ νε μόζε" που σημαίνει "Θε μου, Θέ μου, δίχως αγάπη δε γίνεται."
Η τρίτη παροιμία δεν έχει βέβαια την πνευματικότητα των δύο προηγουμένων, δεν αφορά άμεσα στο πνεύμα, αλλά στο σώμα. Λέει η παροιμία αυτή: "Το πρωί να τρως για δύο (εννοείται αν σου περισσεύει για να τρως για δύο). Το μεσημέρι να τρως για τον εαυτό σου. Το βράδυ ούτε στον εχθρό σου!
Από τους αγαπητούς ομοδόξους Ρώσους, από τους οποίους το Ελληνικό Γένος περιμένει στις δύσκολες αυτές ώρες, συμπαράσταση, θυμάμαι τρεις παροιμίες.
Δεν είναι οι μόνες που έτυχε να μάθω. Διαβάζοντας την πανέμορφη λογοτεχνία τους συνάντησα πολλές παροιμίες και γνωμικά. Οι τρεις όμως αυτές παροιμίες έμειναν στην μνήμη μου, επειδή δεν τις διάβασα, αλλά τις άκουσα να λέγονται από φίλους, τη στιγμή ακριβώς που τις χρειαζόμουν. Έτσι μπορώ να πω ότι οι παροιμίες αυτές ήταν , για μένα, θεόσταλτες!
Εκείνη που θυμάμαι περισσότερο είναι η παροιμία που λέει, "Δίχως το Θεό, ούτε έξω από το κατώφλι". Οι Ρώσοι λένε, "νε μπόγα, νε πιρόγα" που κατά λέξη σημαίνει: Όχι Θεός, όχι κατώφλι! Την παροιμία αυτή τη χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα, αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που μου την είπε κάποιος μανάβης, στη Βέροια, τη δεκαετία του 70.
Βέβαια η παροιμία έχει βαθύτερο περιεχόμενο από αυτό που καταλαβαίνει κανείς με την γραμματική ερμηνεία. Θα έλεγα ότι είναι μια παραβολή. Ναι μεν λέει, να μη βγεις από το σπίτι σου, χωρίς να θυμηθείς το Θεό, αλλά η βαθύτερη σημασία της είναι να μην βγεις έξω από το νου σου και να ξεχάσεις το Θεό.
Πρόκειται για μα παροιμία η οποία αναφέρεται στη αδιάλειπτη ευχή του Ιησού, η οποία όπως είναι λιγόλογη ή και μονολεκτική δεν διακόπτεται ποτέ, όταν με τη χάρη του Θεού γίνεται αυτενεργούμενη, δηλαδή γίνεται από μόνη της, χωρίς νοητική προσπάθεια.
Δεύτερη παροιμία, η οποία επίσης παραμένει πάντοτε καινούρια στο νου μου και ποτέ δεν χάνει την λάμψη της και τη χάρη της είναι αυτή: "Μπόζε, Μπόζε, νες λιμπόφ νε μόζε" που σημαίνει "Θε μου, Θέ μου, δίχως αγάπη δε γίνεται."
Η τρίτη παροιμία δεν έχει βέβαια την πνευματικότητα των δύο προηγουμένων, δεν αφορά άμεσα στο πνεύμα, αλλά στο σώμα. Λέει η παροιμία αυτή: "Το πρωί να τρως για δύο (εννοείται αν σου περισσεύει για να τρως για δύο). Το μεσημέρι να τρως για τον εαυτό σου. Το βράδυ ούτε στον εχθρό σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου