Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ένας μπακάλης είχε στο βαρέλι του λαδιού δυο κάνουλες, μία που έγραφε από πάνω "Α΄ ποιότητα" και μία που έγραφε "Β΄ ποιότητα". Ο μπακάλης ήταν ευχαριστημένος με την έμπνευσή του. Έδινε στους πελάτες του την ικανοποίηση ότι με μια μικρή διαφορά στην τιμή επιλέγουν το λάδι της προτίμησής τους.
Όταν ο γιος του μπακάλη έγινε δικηγόρος ,ο πατέρας του τον συμβούλεψε να σκεφτεί κάτι παρόμοιο να κάνει με τους πελάτες του. Ο δικηγόρος βασάνισε το μυαλό του ώσπου βρήκε τη λύση: Έβαλε στο γραφείο του δυο βιβλία με δερμάτινη ράχη, ένα μεγάλο κι ένα μικρό.
Όταν κάποιος πελάτης ερχόταν στο γραφείο του για να κάνει μήνυση, ο δικηγόρος ακουμπούσε το δεξί του χέρι επάνω στο μεγάλο βιβλίο και το αριστερό του επάνω στο μικρό και τον ρωτούσε παίρνοντας το ανάλογο ύφος, σαν να κρέμονταν τα πάντα από την απάντηση που θα έδινε ο ξαφνιασμένος πελάτης του:
-Θέλεις μήνυση απ΄ το μικρό βιβλίο ή απ΄ το μεγάλο;
-Υπάρχει διαφορά στη μήνυση;
-Και βέβαια υπάρχει. Κατ΄ αρχήν υπάρχει διαφορά στην τιμή;
-Άφησε την τιμή. Το αποτέλεσμα μετράει; Θέλω να μπει στη φυλακή.
-Εσύ τί λες; ρωτούσε ο δικηγόρος, σπρώχνοντας τον πελάτη να γίνει θύμα από μόνος του.
Ο πελάτης που δεν κάτεχε τα νομικά και συνάμα δεν είχε εμπιστοσύνη στο δικηγόρο του, ταλαντευόταν μεταξύ της μήνυσης του μεγάλου βιβλίου και της μήνυσης του μικρού.
Τελικά υπερνικούσε τους δισταγμούς του το πάθος του της εξουθένωσης του αντιδίκου και επέλεγε τη μήνυση απ΄ το μεγάλο βιβλίο. Τουλάχιστον είχε τη χαρά ότι έκανε το καλύτερο δυνατό για να κερδίσει την υπόθεση. Δεν θα τά βαζε με τον εαυτό του αν το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποιούσε.
Στη φυλακή οι φυλακισμένοι έχουν ένα όνειρο, την απελευθέρωσή τους. Είναι τόση η λαχτάρα τους για την ελευθερία που τίποτε άλλο δεν έχει σημασία γι΄ αυτούς. Γελάνε με τους υπουργούς που πιστεύουν πως αν επιτρέψουν στους φυλακισμένους να συνδικαλίζονται και να ψηφίζουν, θα αλλάξει η ζωή στη φυλακή.
Οι φυλακισμένοι έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να διακρίνουν το πολυτιμότερο από το ευτελέστερο. Το ίδιο πλεονέκτημα έχουν επίσης οι πολίτες στην κατάσταση της ανελευθερίας. Μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μόνο οι φυλακισμένοι είναι αληθινοί άνθρωποι. Ότι μόνο η φυλακή και το στρατόπεδο συγκέντρωσης διδάσκει τον άνθρωπο ότι εκτός από την ελευθερία του, όλα τα άλλα πράγματα που κυνηγάει ο κόσμος είναι μάταια.
Θυμάμαι τα λόγια ενός έμπειρου δικαστή, του μακαρίτη Άγγελου, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του! Ο Άγγελος είχε ζήσει στη Βουλγαρία και γνώριζε μερικές βουλγαρικές παροιμίες. "Η ψήφος στους φυλακισμένους " έλεγε "είναι "ζαγκούμπινι μπαρί", δηλαδή "χαμένο χρήμα". Δεν θεραπεύει τίποτε."
Η Εκκλησία μας, την παρασκευή της Β΄εβδομάδος αναγιγνώσκει την παρακάτω περικοπή απ΄ το ευαγγέλιο του Λουκά: "Τω καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος πολύς μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού , και ιαθήναι από των νόσων αυτών." ( Είχαν πάει να ακούσουν τον Ιησού και να γιατρευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.). "Πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ΄ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας". (Όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Ιησού, επειδή δύναμη εξήρχετο από αυτόν και τους θεράπευε όλους).
Ένας μπακάλης είχε στο βαρέλι του λαδιού δυο κάνουλες, μία που έγραφε από πάνω "Α΄ ποιότητα" και μία που έγραφε "Β΄ ποιότητα". Ο μπακάλης ήταν ευχαριστημένος με την έμπνευσή του. Έδινε στους πελάτες του την ικανοποίηση ότι με μια μικρή διαφορά στην τιμή επιλέγουν το λάδι της προτίμησής τους.
Όταν ο γιος του μπακάλη έγινε δικηγόρος ,ο πατέρας του τον συμβούλεψε να σκεφτεί κάτι παρόμοιο να κάνει με τους πελάτες του. Ο δικηγόρος βασάνισε το μυαλό του ώσπου βρήκε τη λύση: Έβαλε στο γραφείο του δυο βιβλία με δερμάτινη ράχη, ένα μεγάλο κι ένα μικρό.
Όταν κάποιος πελάτης ερχόταν στο γραφείο του για να κάνει μήνυση, ο δικηγόρος ακουμπούσε το δεξί του χέρι επάνω στο μεγάλο βιβλίο και το αριστερό του επάνω στο μικρό και τον ρωτούσε παίρνοντας το ανάλογο ύφος, σαν να κρέμονταν τα πάντα από την απάντηση που θα έδινε ο ξαφνιασμένος πελάτης του:
-Θέλεις μήνυση απ΄ το μικρό βιβλίο ή απ΄ το μεγάλο;
-Υπάρχει διαφορά στη μήνυση;
-Και βέβαια υπάρχει. Κατ΄ αρχήν υπάρχει διαφορά στην τιμή;
-Άφησε την τιμή. Το αποτέλεσμα μετράει; Θέλω να μπει στη φυλακή.
-Εσύ τί λες; ρωτούσε ο δικηγόρος, σπρώχνοντας τον πελάτη να γίνει θύμα από μόνος του.
Ο πελάτης που δεν κάτεχε τα νομικά και συνάμα δεν είχε εμπιστοσύνη στο δικηγόρο του, ταλαντευόταν μεταξύ της μήνυσης του μεγάλου βιβλίου και της μήνυσης του μικρού.
Τελικά υπερνικούσε τους δισταγμούς του το πάθος του της εξουθένωσης του αντιδίκου και επέλεγε τη μήνυση απ΄ το μεγάλο βιβλίο. Τουλάχιστον είχε τη χαρά ότι έκανε το καλύτερο δυνατό για να κερδίσει την υπόθεση. Δεν θα τά βαζε με τον εαυτό του αν το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποιούσε.
Στη φυλακή οι φυλακισμένοι έχουν ένα όνειρο, την απελευθέρωσή τους. Είναι τόση η λαχτάρα τους για την ελευθερία που τίποτε άλλο δεν έχει σημασία γι΄ αυτούς. Γελάνε με τους υπουργούς που πιστεύουν πως αν επιτρέψουν στους φυλακισμένους να συνδικαλίζονται και να ψηφίζουν, θα αλλάξει η ζωή στη φυλακή.
Οι φυλακισμένοι έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να διακρίνουν το πολυτιμότερο από το ευτελέστερο. Το ίδιο πλεονέκτημα έχουν επίσης οι πολίτες στην κατάσταση της ανελευθερίας. Μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μόνο οι φυλακισμένοι είναι αληθινοί άνθρωποι. Ότι μόνο η φυλακή και το στρατόπεδο συγκέντρωσης διδάσκει τον άνθρωπο ότι εκτός από την ελευθερία του, όλα τα άλλα πράγματα που κυνηγάει ο κόσμος είναι μάταια.
Θυμάμαι τα λόγια ενός έμπειρου δικαστή, του μακαρίτη Άγγελου, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του! Ο Άγγελος είχε ζήσει στη Βουλγαρία και γνώριζε μερικές βουλγαρικές παροιμίες. "Η ψήφος στους φυλακισμένους " έλεγε "είναι "ζαγκούμπινι μπαρί", δηλαδή "χαμένο χρήμα". Δεν θεραπεύει τίποτε."
Η Εκκλησία μας, την παρασκευή της Β΄εβδομάδος αναγιγνώσκει την παρακάτω περικοπή απ΄ το ευαγγέλιο του Λουκά: "Τω καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος πολύς μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού , και ιαθήναι από των νόσων αυτών." ( Είχαν πάει να ακούσουν τον Ιησού και να γιατρευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.). "Πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ΄ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας". (Όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Ιησού, επειδή δύναμη εξήρχετο από αυτόν και τους θεράπευε όλους).
4 σχόλια:
Αγαπητέ κύριε Λαγκουβάρδο,
Σχετικά με αυτό : " Οι φυλακισμένοι έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να διακρίνουν το πολυτιμότερο από το ευτελέστερο. Μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μόνο οι φυλακισμένοι είναι αληθινοί άνθρωποι. Ότι μόνο η φυλακή διδάσκει τον άνθρωπο ότι εκτός από την ελευθερία του, όλα τα άλλα πράγματα που κυνηγάει ο κόσμος είναι μάταια", σας γράφω τα κατωτέρω :
Η ελευθερία δεν ανακαλύπτεται όταν τη χάνεις, και μάλιστα μετα από κάποια μικρή ή μεγάλη αδικοπραξία κατά συνανθρώπου. Ανακαλύτπτεται όταν μειώνονται στο ελάχιστο οι επείσακτες ανάγκες, που ατυχώς μας επιβλήθηκαν. Δεν γράφω πότε και πώς.
Ανάγκη δεν έχουμε ούτε τη δημοκρατία, ούτε την ψήφο, όπως και πολλά άλλα. Μας έχουν επιβληθεί όμως και πολλοί είναι οι λόγοι. Ο σημαντικότερος, κατά τη γνώμη μου, είναι διότι ξεχνάμε αυτό, το οποίο, ως μοναδική του ανάγκη, έλεγε ότι έχει ένας γέροντας - και ανώνυμος - ασκητής : Η μοναδική ανάγκη που έχω, είναι το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό".
Αν αρχίζαμε από εκεί, οι άφρονες πολιτικοί μας εννοώ, τότε θα ανακαλύπταμε την πραγματική ελευθερία και όχι αυτή της δημοκρατίας. Κατά σύμπτωση, τώρα την ονομάζουν και "δημιοκρατία" παραφράζοντας ελαφρώς και προσφυώς το όνομα του νυν διορισμένου (σημ. καρτέλ τραπεζιτών κλπ.) κυβερνήτη μας.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας!
Εννοείτε ότι οι άδικοι δεν έχουν την ικανότητα να εκτιμήσουν το πολύτιμο της ελευθερίας;
Οι χριστιανοί πιστεύουμε ότι ελευθερία είναι η ελευθερία από τα πάθη και ότι πράγματι το όπλο ίσως το πιο αποτελεσματικό είναι η Ευχή.
Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο γιατί στερήθηκε κάποιος την εσωτερική του ελευθερία. Και αν τη στερήθηκε από δικό του φταίξιμο δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι ελεύθερος.
Μάλλον έτσι είναι, επειδή πολλοί συγχέουν την εσωτερική με την εξωτερική ελευθερία.
Ο Απόστολος Παύλος ήταν στη φυλακή ελεύθερος.
Πολλοί πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι επειδή δεν είναι στη φυλακή, και ζουν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως που από συνήθεια ονομάζεται πόλις.
Εξακολουθώ να πιστεύω πως η ψυχή είναι ευαίσθητη σαν κόρη οφθαλμού.
Υποφέρει και δεν ξέρει τί φταίει. Στη φυλακή ή στην κατάσταση ανελευθερίας όπως η σημερινή, βοηθιέται να αποδώσει τη λύπη του στην στέρηση της ελευθερίας του.
Ωστόσο η διάκριση που κάνετε μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής (δημοκρατία) ελευθερίας είναι απολύτως ορθή και ενθαρρυντική.
Αυτό εννοούν οι απλοί άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν τη σημερινή κατάσταση με αυτά τα λόγια: την ψυχή δεν θα μας την πάρουν!
"Οι χριστιανοί πιστεύουμε ότι ελευθερία είναι η ελευθερία από τα πάθη και ότι πράγματι το όπλο ίσως το πιο αποτελεσματικό είναι η Ευχή"
ΚΧ
Έχω τη γνώμη ότι οι Χριστιανοί πρέπει να διευκρινίσουμε τι εννοούμε λέγοντας ελευθερία. Θα μπορούσα να γράψω πολλά, το θέμα είναι τεράστιο. Ωστόσο, γι΄ αυτό που ανοίξαμε τη συζήτηση, βρίσκω κατάλληλο το εδάφιο από την προς Ρωμαίους :
"ότε γαρ δούλοι ήτε της αμαρτίας (σημ. συμπεριλαμβάνονται τα πάθη), ελεύθεροι ήτε τη δικαοσύνη. τίνα ουν καρπόν είχετε τότε εφ΄ οις νυν επαισχύνεσθε; το γαρ τέλος εκείνων θάνατος. νυνί δε ελευθερωθέντες από της αμαρτίας (σημ. δεν είναι μόνο τα εμφανή πάθη, είναι και τα αφανή) δουλωθέντες δε τω Θεώ έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωην αιώνιον".
Και από την προς Γαλάτας
"Τη ελευθερία ουν, η (:με την οποία) Χριστός ημάς ηλευθέρωσε...
...
Υμείς γαρ επ' ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί. μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλους"
Αν η Δημοκρατία μας παρέχει την ελευθερία "εις αφορμήν τη σαρκί", των κυβερνητών μας και των παγκοσμίων ηγεμόνων, άρα και ημών των ψηφοφόρων, τότε καταλαβαίνετε πόσο σκάρτη είναι αυτή η Δημοκρατία και η ελευθερία της.
Θα είμαι πραγματικά ελεύθερος μόλις ο Κύριος πραγματοποιήσει την επιθυμία μου, την οποία εκφράζει ο 50ός ψαλμός, "καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου."
Ο Θεός δίνει την ελευθερία του στον καθένα, ανάλογα με τους πειρασμούς απ΄ τους οποίους τον ελευθερώνει.
Για τη δική μου ακάθαρτη καρδιά και το πνεύμα το σκολιόν, η καθαρή καρδιά και το πνεύμα το ευθές είναι ό,τι πρέπει.
Για να είμαι ειλικρινής μόνο ο Θεός ξέρει πραγματικά ποια ελευθερία ταιριάζει στον καθένα.
Είναι πράγματι μέγα θέμα το θέμα της ελευθερίας, ιδίως όταν έχουμε την απαίτηση να το προσεγγίσουμε μέσα από την εμπειρία και λιγότερο μέσω της θεολογίας.
Απέχουμε δυστυχώς από το να έχουμε αίσθηση της ελευθερίας. Το μόνο που μας μένει είναι να νιώθουμε την απουσία της και να μην απελπιζόμαστε.
Δημοσίευση σχολίου