Τα Πάθη του Χριστού και η Κρίση

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τα Πάθη του Χριστού την εποχή αυτή που η κρίση του πολιτισμού έχει αυξήσει την ευαισθησία μας έχουν μεγαλύτερη σημασία για μας. Με τη συμμετοχή μας στα σεπτά Πάθη του Κυρίου ίσως κατανοήσουμε καλύτερα και τη δική μας αγωνία για το μέλλον.

Η Μεγάλη Εβδομάδα ίσως είναι η συνοπτική ιστορία όλης ανθρωπότητας, αλλά και του κάθε ανθρώπου χωριστά. Αρχίζει από την εποχή που δίδεται στην ανθρωπότητα η ελπίδα της πνευματικής αναγέννησης με τη μετάνοια και τα καλά έργα. Ο Θεός ζητεί από τους ανθρώπους να αναθεωρήσουν το παρελθόν και να γίνουν καινούριοι άνθρωποι, πνευματικά αναγεννημένοι. Η μετάνοια είναι το κήρυγμα του Τιμίου Προδρόμου που προετοιμάζει την οδόν του Κυρίου. Η μετάνοια επίσης είναι η αρχή της Διδασκαλίας του Κυρίου Ιησού.

Το Ευαγγέλιο της Μεγάλης Τρίτης αναφέρεται στον αιφνίδιο ερχομό του τέλους αυτού του κόσμου. Ποια μέρα και ώρα θα έρθει το τέλος κανένας δεν το ξέρει. ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνον ο ουράνιος Πατέρας. Η παρουσία του Υιού του Ανθρώπου θα μοιάζει με ό,τι έγινε την εποχή του Νώε. Εκείνη την εποχή , πριν από τον κατακλυσμό, οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, παντρεύονταν και πάντρευαν ως την ημέρα που μπήκε ο Νώε στην κιβωτό. Δεν κατάλαβαν τίποτε, ώσπου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους. Έτσι θα γίνει και με την παρουσία του Υιού του Ανθρώπου. Τότε από δύο ανθρώπους που θα βρεθούν στο χωράφι, ο ένας θα σωθεί κι ο άλλος θα χαθεί. Δύο γυναίκες θ΄ αλέθουν στο μύλο, η μία θα σωθεί κι η άλλη θα χαθεί. Αγρυπνείτε λοιπόν γιατί δεν ξέρετε που μέρα θα έρθει ο Κύριός σας."

Ευρισκόμενοι προ του τέλους ποιο δρόμο θα επιλέξουμε για να ζήσουμε την ζωή που μας όρισε ο Θεός να ζήσουμε; Το δρόμο της μετάνοιας ή της άγνοιας γι΄ αυτό που μας περιμένει; Με την άγνοιά μας, μπόρεσε, γράφει ο Σολτζενίσκιν να διατηρηθεί το Γκουλάγκ (Το Σοβιετικό Σύστημα Φυλακών) πενήντα χρόνια απαρατήρητο.

"Αν τώρα λαχταρούμε- και υπάρχει ένα αμυδρό φως ελπίδας- να πάμε μπρος σε μια τουλάχιστον δίκαιη, καθαρή, τίμια κοινωνία, πώς αλλοιώς μπορούμε να το κάνουμε, παρά απορρίχνοντας το βάρος του παρελθόντος , και πώς αλλιώς παρά με τη μετάνοια;"