Προς ολιγόμυαλο, κενό και ματαιόσπουδο οικουμενισμό

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Τα Σα εκ των Σων Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα.» Τα λόγια αυτά μπορεί να τα ακούς σαράντα χρόνια στην Εκκλησία , κάθε Κυριακή και παρόλο που καταλαβαίνεις ακριβώς το νόημά τους, γιατί έλαβες ανώτατη μόρφωση, να μην σου λένε τίποτα.Είναι σαν να θέλεις να γνωρίσεις το Θεό διαβάζοντας το λεξικό. Ενώ κάποιος άλλος, αν και ολιγογράμματος, νιώθει από την πρώτη στιγμή μέσα στην καρδιά του όλο τους το βάθος .

Το ίδιο συμβαίνει στην ποίηση. Κάποιος γνωρίζει τους στίχους λέξη προς λέξη, συλλαμβάνει το νόημά τους, αλλά δεν νιώθει τίποτε. Και κάποιος άλλος πιάνει μόνο μερικές λέξεις και με τα συμφραζόμενα μπαίνει στο βάθος του ποιήματος και του αρέσει να το διαβάζει ξανά και ξανά, σημάδι ότι το αγαπάει και δεν κουράζεται να το ακούει.

Δεν υπάρχει αληθινά πιστός φιλακόλουθος στην Εκκλησία μας, που να μη χαίρεται να ακούει τους ίδιους στίχους, τους ίδιους ύμνους και τους ίδιους ήχους. Γιατί τους αγαπάει και γιατί το νόημά τους κατεβαίνει στην καρδιά του και της δίνει χαρά και συγκίνηση.

Πώς εξηγείται αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός που μοιάζει με αληθινό θαύμα;

Μια μυστική απάντηση, μυστική με την έννοια όχι του κρυφού, αλλά με την έννοια ότι θα την καταλάβει όποιος έχει ανάλογη εμπειρία, ενώ δεν θα την καταλάβει εκείνος που θα την προσεγγίσει με την κριτική σκέψη και τον ορθολογισμό: Τις ακολουθίες και τα μυστήρια δεν τα εξηγούμε. Μετέχουμε σ΄ αυτά με όλο μας το "είναι". Μετέχουμε με όλο μας το είναι και όχι μόνο με το μυαλό, όπως θέλει ο οικουμενισμός με τον ορθολογισμό του. Σ΄ αυτόν τον ολιγόμυαλο , τον κενό ,τον ματαιόδοξο, και τον ματαιόσπουδο οικουμενισμό , ταιριάζουν τα λόγια «τω έχοντι δοθήσεται, τω δε μη έχοντι και όπερ έχει αρθήσεται.»

Ο οικουμενισμός είναι μάταιος. Είναι θλίψις και βάρος πνεύματος. Στον οικουμενισμό αυτό που προέχει δεν είναι το πνεύμα, αλλά ο ορθολογισμός . " Αυτοί που έχουν (πνεύμα) θα λάβουν (πνεύμα). Ο οικουμενισμός κι ο νεωτερισμός , με την ορθολογική συνείδηση, θα στερηθεί και τον ορθολογισμό του."

Η ορθολογική συνείδηση, όταν δεν εξελίσσεται σε πνεύμα, αυτοεκκριζώνεται. Το αποτέλεσμα είναι να μένει το ασυνείδητο αδρανές στον έλεγχο της συνείδησης, ένα είδος διάσπασης της προσωπικότητος.

Το ερώτημα είναι, πώς ο οικουμενισμός που δε σέβεται την Εκκλησία , δεν ευσπλαχνίζεται τους ελαχίστους, δεν πονάει τους πιστούς που αγωνιούν για το ψωμί τους και για το ψωμί των παιδιών τους, πώς δεν τρελαίνεται;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι η εξής: Είναι τρελός!

______________________________________

Απαραίτητη διευκρίνηση:

"Οι άνθρωποι δεν κρίνουν". "Μην κρίνετε ίνα μη κριθήτε. Με όποιο μέτρο κρίνετε θα κριθήτε.."

Δεν κρίνω κανέναν γιατί δεν ξέρω κανέναν. Τον οικουμενισμό απεχθάνομαι.Ο οικουμενισμός είναι "ολιγόμυαλος, κενός, ματαιόδοξος,ματαιόσπουδος, ασεβής, ανεύσπλαχνος, άπονος, τρελός".

Μακάρι να μη μετέχει κανείς σ΄ αυτόν. Ο Κύριος ας τους έχει καλά όποιους μετέχουν σ΄ αυτόν και να τους βγάλει από την πλάνη τους.