Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου“Λογισμός για τιμές και διακρίσεις καταισχύνη σου ετοιμάζει”
(Άγιος της Εκκλησίας)
1.Μια εποχή στην αρχαία Κίνα υπήρχε πληθώρα ληστών. Ο κόσμος υπέφερε από τις επιδρομές τους. Σε κάποια επαρχία δρούσε ένας αρχιληστής που είχε υπό τις διαταγές του πενήντα χιλιάδες ληστές!
2.Ένας φιλόσοφος που ζούσε την εποχή εκείνη θέλησε να πάει να συμβουλέψει τον αρχιληστή να σταματήσει την παράνομη δράση του και να γίνει άρχοντας της επαρχίας.
Με κίνδυνο της ζωής του πήγε στο λημέρι του αρχιληστή,αλλά δεν μπόρεσε να του μιλήσει. Ο αρχιληστής τον κατηγόρησε ότι η αιτία που η Κίνα γέμισε ληστές είναι οι διανοούμενοι.
3.Ο ίδιος φιλόσοφος πίστευε ότι την εποχή που δεν τηρείται η Οδός, οι τιμές και οι διακρίσεις είναι ντροπή!
4. Ο λαός μας, όπως δείχνει η παρακάτω παροιμία πιστεύει ότι δεν πρέπει να αποδίδονται τιμές και διακρίσεις στους ποιητές εν ζωή: "Ο ποιητής μετά θάνατον δοξάζεται".
5.Ας ξαναγυρίσουμε στους διανοουμένους σήμερα, σ΄ αυτούς που απονέμονται τιμές και διακρίσεις για την προσφορά τους στα γράμματα. Το ερώτημα είναι προς τι θα απονέμονταν τιμές στους διανοουμένους, σε μια εποχή σαν τη δική μας, εποχή θλίψης και πένθους, για την οποία μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαρύνει τους ίδιους τους διανοουμένους; Θα επιβράβευαν την αποτυχία τους;
1.Μια εποχή στην αρχαία Κίνα υπήρχε πληθώρα ληστών. Ο κόσμος υπέφερε από τις επιδρομές τους. Σε κάποια επαρχία δρούσε ένας αρχιληστής που είχε υπό τις διαταγές του πενήντα χιλιάδες ληστές!
2.Ένας φιλόσοφος που ζούσε την εποχή εκείνη θέλησε να πάει να συμβουλέψει τον αρχιληστή να σταματήσει την παράνομη δράση του και να γίνει άρχοντας της επαρχίας.
Με κίνδυνο της ζωής του πήγε στο λημέρι του αρχιληστή,αλλά δεν μπόρεσε να του μιλήσει. Ο αρχιληστής τον κατηγόρησε ότι η αιτία που η Κίνα γέμισε ληστές είναι οι διανοούμενοι.
3.Ο ίδιος φιλόσοφος πίστευε ότι την εποχή που δεν τηρείται η Οδός, οι τιμές και οι διακρίσεις είναι ντροπή!
4. Ο λαός μας, όπως δείχνει η παρακάτω παροιμία πιστεύει ότι δεν πρέπει να αποδίδονται τιμές και διακρίσεις στους ποιητές εν ζωή: "Ο ποιητής μετά θάνατον δοξάζεται".
5.Ας ξαναγυρίσουμε στους διανοουμένους σήμερα, σ΄ αυτούς που απονέμονται τιμές και διακρίσεις για την προσφορά τους στα γράμματα. Το ερώτημα είναι προς τι θα απονέμονταν τιμές στους διανοουμένους, σε μια εποχή σαν τη δική μας, εποχή θλίψης και πένθους, για την οποία μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαρύνει τους ίδιους τους διανοουμένους; Θα επιβράβευαν την αποτυχία τους;
___________________________________________
Υποσημείωση:
Στους Ελεύθερους Πολιορκημένους του ο Σολωμός γράφει πως η φριχτή κατάσταση στην οποία ζούσαν οι Έλληνες του Μεσολογγίου... εμπόδισμα δεν ήταν στις κοπελιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν.
Το ίδιο θα μπορούσε κανείς να πει και για τη σημερινή δύσκολη εποχή , ότι εμπόδισμα δεν είναι σ’ αυτούς που γράφουν να δεχθούν κάποια διάκριση που δεν θα μπορούσαν να την αρνηθούν χωρίς να δημιουργήσουν μεγαλύτερο "ντόρο" γύρω απ΄ το όνομά τους από ότι αν σιγανά και ταπεινά τη δεχτούν.Άλλωστε για να γράφει κανείς σημαίνει ότι διαθέτει κάτι από την παιδική αθωότητα.
Το ίδιο θα μπορούσε κανείς να πει και για τη σημερινή δύσκολη εποχή , ότι εμπόδισμα δεν είναι σ’ αυτούς που γράφουν να δεχθούν κάποια διάκριση που δεν θα μπορούσαν να την αρνηθούν χωρίς να δημιουργήσουν μεγαλύτερο "ντόρο" γύρω απ΄ το όνομά τους από ότι αν σιγανά και ταπεινά τη δεχτούν.Άλλωστε για να γράφει κανείς σημαίνει ότι διαθέτει κάτι από την παιδική αθωότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου