Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
«Μπόζε Μπόζε, νες λιμπόφ νε μόζε»
(Θέ μου Θέ μου, δίχως αγάπη δε γίνεται)
Κάθε φορά που πηγαίνω στο γερο- πνευματικό μου, στον παπα-Κώστα , στον Άγιο Κωνσταντίνο του Βόλου, μ’ ακούει προσεκτικά και μου λέει με δακρυσμένα μάτια: «Μην εμποδίζεις, παιδί μου, τη χάρη να σ΄ επισκεφθεί». Παρά τις συμβουλές του πνευματικού μου και παρά τις επώδυνες εμπειρίες της απουσίας της χάρης δεν συνειδητοποίησα ακόμα πόσο μεγάλη ανάγκη είναι η χάρη. Ούτε οι συμβουλές, ούτε τα βιβλία βοηθάνε, αν δεν έχεις πνευματικό οδηγό κοντά σου. Ούτε ο ψυχολόγος βοηθάει, ιδίως αυτός, γιατί ποτέ δεν θα πλήρωνες κάποιον για να του ανοίξεις την καρδιά σου. Χώρια ότι δεν θα σου έφταναν τα λεφτά του Ωνάση , για να τον έχεις να σε βοηθήσει όταν τον χρειαστείς. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να μην μπλέκουμε με τους δαίμονες; Να μη γινόμαστε μπαίγνιο στα χέρια τους;
Δαίμονες στη σύγχρονη επιστημονική γλώσσα είναι οι ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις που δρούν αυτόνομα μέσα μας και δεσμεύουν την ελευθερία μας. Θα παίρναμε μια ιδέα για τους δαίμονες , αν εμβαθύναμε στα λόγια του Αποστόλου Παύλου από την επιστολή του προς τους Ρωμαίους(κεφ.7,15) καθώς και στους στίχους του Δαβίδ που ακολουθούν: «Αυτό που μισώ» γράφει ο Απόστολος Παύλος « αυτό κάνω. Ποιος θα με γλιτώσει από το πτώμα αυτό του θανάτου που φέρω μαζί μου»; καθώς και στους στίχους του 125ου ψαλμού του Δαβίδ που ακολουθούν: « Ειμή Κύριος ην εν ημίν (αν δεν ήταν ο Κύριος μέσα μας,) εν τω επαναστήναι ανθρώπους εφ΄ ημάς, άρα ζώντες κατέπιον ημάς (....). Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων. (Η ψυχή μας σαν ένα στρουθί γλίτωσε από την παγίδα των κυνηγών). Η παγίς συνετρίβη και ημείς ερρύσθημεν (η παγίδα συνετρίβη κι εμείς γλιτώσαμε).
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου