“ Όταν κάποιος αναζητεί τον Θεό, δεν θέλει απλά να λύσει μια απορία του. Δεν προσπαθεί να ικανοποιήσει μόνο μια μεταφυσική ανησυχία του. Δεν ψάχνει, ούτε για μια ενδιαφέρουσα φιλοσοφία, ούτε για μια συναρπαστική θεωρία. Θέλει να βρει τον Θεό. Και - αν είναι δυνατό: να Τον ιδεί με τα μάτια του - με τα σωματικά του μάτια• και να Τον ακούσει με τα αυτιά του - με τα σωματικά του αυτιά- και να Τον πιάσει με τα χέρια του!
Ο άνθρωπος, όταν ψάχνει για τον Θεό, θέλει να λύσει ένα πρόβλημα του, που έχει τρομακτικές συνέπειες για την ζωή του. Γιατί μετά, αφού δηλαδή Τον βρει, θα πρέπει να γίνει ο Θεός το κέντρο της ζωής του. Και γι' αυτό, για να αποδεχθή τον Θεό, δεν του αρκούν όμορφες σκέψεις και συνθήματα! Θέλει ψηλαφητή γνώση. Αναζητεί ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ. Αναζητεί μια ΑΙΣΘΗΤΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ότι ο Θεός υπάρχει, ότι είναι κοντά του. Όλα αυτά θέλει να τα νιώσει με τις αισθήσεις του. Με τις ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ του αισθήσεις. Γιατί αυτές δίνουν σιγουριά.”
( Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ Έκδοση Ι. Μητροπόλεως Νικοπόλεως)
«Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι.»
Ο καινούριος άνθρωπος της βασιλείας του Θεού μοιάζει με κάποιον που βρίσκει ένα θησαυρό μέσα σ΄ ένα χωράφι και πάει και πουλάει τα πάντα κι αγοράζει αυτό το χωράφι. «Να εμείς εγκαταλείψαμε τα πάντα και σ΄ ακολουθήσαμε», είπαν οι Απόστολοι στο Χριστό. Ο καινούριος άνθρωπος αγαπάει πάνω από όλα τον Ιησού.
Αυτός που αγαπάει κάτι άλλο, παιδιά, περιουσία, οικογένεια, περισσότερο απ΄ τον Ιησού δεν είναι άξιός Του.
Ο Άγιος Βησσαρίων , όταν απέθνησκε έλεγε, ότι ο μοναχός, ( απευθυνόταν σε μοναχούς, αλλά το ίδιο ισχύει για κάθε άνθρωπο), οφείλει να είναι όπως τα χειρουβείμ και τα σεραφείμ, όλος οφθαλμός.
Η γιαγιά μου Βασιλική, κάθε φορά που ήθελε να περιγράψει κάποιο βάσανό της, έλεγε ότι «τράβηξε τα ελέη του Χριστού». Η γιαγιά μου μιλούσε , όπως οι απλοί άνθρωποι μιλούν, με μεταφορές. Στην προκειμένη περίπτωση όμως τα λόγια της γιαγιάς μου δεν είναι μεταφορά. Στην πραγματικότητα όσοι βαπτισθήκαμε στο Χριστό, είμαστε το σώμα του Χριστού και τα βάσανά μας είναι βάσανα του Χριστού.
«¨’Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Άρα οι πιστοί που ζητούν να δουν το Θεό με τα σωματικά τους μάτια μπορούν να δουν το Θεό κάθε φορά που βλέπουν τον άνθρωπο. Με αυτήν την έννοια, ό άγιος λέει: «Είδες άνθρωπο; Είδες το Θεό σου».
Η Παλαιά Διαθήκη λέει: Κανείς δεν είδε το Θεό με τα σωματικά μάτια και έζησε. Η ίδια αντίληψη επικρατεί και για τους αγγέλους του Θεού. Είναι συνήθης η αντίδραση των ανθρώπων που είδαν αγγέλους: «Θα πεθάνω, είδα τον άγγελο του Θεού». Κάθε φορά που ο Ιησούς εμφανίζεται ενθαρρύνει τους ανθρώπους να μη φοβούνται ή εύχεται να έχουν ειρήνη. «Μη φοβείσθε» , «ειρήνη υμίν» είναι τα λόγια του σε κάθε εμφάνισή Του.
Στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται περιπτώσεις ανθρώπων που είδαν αγγέλους , όπως π.χ,. οι μυροφόρες, που μίλησαν με τον Άγγελο του Θεού, που τους ανήγγειλε την Ανάσταση του Κυρίου. Ο Κύριος στους μακαρισμούς του λέει, μακάριοι είναι αυτοί που έχουν καθαρή καρδιά γιατί θα δουν το Θεό.
Άρα το να δει κανείς με τα σωματικά του μάτια το Θεό, δε σημαίνει ότι θα πεθάνει. Σημαίνει ότι από εκείνη τη στιγμή το κέντρο της ζωής του ανθρώπου αυτού θα είναι ο Θεός. Ότι από εκείνη τη στιγμή και μετά, θα πεθάνει ο άνθρωπος που ήταν μέχρι τότε, ο παλιός άνθρωπος, πράγμα που γίνεται με το μυστήριο του βαπτίσματος . Με το βάπτισμα ο παλιός άνθρωπος πεθαίνει και ζει ο καινούριος άνθρωπος. Ο Χριστός αυτό ζητεί από μας, , να ζούμε σ΄ αυτόν τον κόσμο, ως καινούριοι άνθρωποι, χωρίς να είμαστε φτιαγμένοι από τα στοιχεία αυτού του κόσμου . Να ζούμε σ΄ αυτόν κόσμο, χωρίς να είμαστε εκ του κόσμου τούτου.
Με το βάπτισμα δεν είναι μόνο εξωτερική η αλλαγή μας, όπως είναι με τα ενδύματα. Με το βάπτισμα αλλάζουμε όπως αλλάζει το σίδερο που ενώνεται με τη φωτιά και γίνεται ένα με αυτήν. ΄Όπως το σίδερο λιώνει μέσα στη φωτιά και γίνεται ένα μαζί της, έτσι κι εμείς γινόμαστε ένα με το Χριστό. «Ως ενδύεται ο σίδηρος το πυρ» (ιερός Φώτιος). Ενώ «εξωτερικά μένουμε οι ίδιοι, αλλάζουν οι προθέσεις και οι διαθέσεις της ψυχής, έτσι ώστε να αποχωρίζονται από τις παλαιές εφάμαρτες συνήθειες και να στρέφονται σε νέο τρόπο ζωής» ( άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης).
Ο Άγιος Μπριατσιανίνωφ, ρωτάει αυτούς που θέλουν να έχουν απτή εμπειρία του Θεού, δηλαδή να δουν το Θεό με τα σωματικά τους μάτια, είναι διατεθειμένοι να ζήσουν από κείνη τη στιγμή και μετά έχοντας το Θεό το κέντρο της ζωής τους; Είναι διατεθειμένοι να πάψουν να είναι «εκ του κόσμου τούτου»; Αν δεν είναι διατεθειμένοι, η όραση του Θεού γι΄ αυτούς θα είναι δυσβάστακτη, όπως είναι οι Εντολές του Θεού.
«Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ» λέει το Ευαγγέλιο, και οι άγιοι ερμηνεύουν τα λόγια αυτά, προσθέτοντας, ότι « ο ζυγός του Κυρίου είναι χρηστός και το φορτίο Του ελαφρύ στους «προαιρουμένους», σ΄ αυτούς που είναι διατεθειμένοι να αγαπούν τον Ιησού πάνω από όλα.
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου