Στο Άγιον Όρος θεωρούν τους επαίνους ντροπή. Κάνει εντύπωση στους προσκυνητές, ότι οι μοναχοί δεν μιλούν, αν δεν ερωτηθούν.. Οι μοναχοί δεν επιδιώκουν να αρέσουν στους ανθρώπους. Τους αρκεί να αρέσουν στο Θεό. Δεν περιμένουν το «εύγε» των ανθρώπων. Είναι ολέθριο να επαινείται ο μοναχός. Η «ανθρωπαρέσκεια» είναι αμαρτία. Όλα είναι χαρίσματα του Θεού. Οι έπαινοι φέρνουν έπαρση και ερήμωση.
Εις εμέ ένα μόνον ύψιστον αγαθόν υπάρχει, λέει ο Δαβίδ,«να προσκολλώμαι εις τον Θεόν, να αποθέτω την ελπίδα μου εις τον Κύριον, να κηρύττω και να διαλαλώ όλους τους αίνους του και να τον ευχαριστώ για τις ευεργεσίες του.»
Ο προφήτης του Χριστού και βασιλεύς δίνει μια φοβερή εικόνα της έπαρσης στον 72ο ψαλμό του Παραθέτουμε μερικούς στίχους του, που αναφέρονται στον υπερήφανο άνθρωπο:
«Τώρα ευτυχούν, αλλά για τις δολιότητές τους επιφύλαξες γι΄αυτούς συμφορές. Θα τους ταπεινώσεις. Θα συντρίψεις την υπερηφάνειά τους. Πώς έξαφνα ερημώθηκαν όλοι; Εξαφανίστηκαν. Χάθηκαν εξαιτίας της παρανομίας τους. Όπως διαλύεται και σβήνει το όνειρο του ανθρώπου που ξυπνά και σηκώνεται, έτσι και συ, Κύριε, εκμηδένισες την πρόσκαιρη και λαμπρά εμφάνιση των αμαρτωλών. (…)
Για την Ορθοδοξία πάνω από όλα είναι το θέλημα του Θεού. Αυτή είναι η ουσία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Διδασκαλίας, η “νήψη”, δηλαδή η επίγνωση ότι ο Θεός είναι παρών και ότι αυτός που επικαλείται το όνομά Του «δοκιμάζει» στα πάντα, ποιο είναι «το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Απ.Παύλος)
Αυτός που ξέρει ότι o Θεός είναι παρών, είναι ειλικρινής και επιδιώκει ό,τι κάνει να αρέσει στο Θεό. Δεν κάνει τίποτε για να τον βλέπουν οι άλλοι. Δεν τον νοιάζει να αρέσει στους άλλους. Αν είναι μάρτυρας στο δικαστήριο, θα πει την αλήθεια. Δεν θα προδώσει τη φιλία του με το Θεό. Είναι αυταπάτη να ξεχνάς ότι ο Θεός είναι παρών, ότι δήθεν ο Θεός δεν μας βλέπει ή δεν ασχολείται με εμάς. Κρυβόμαστε σαν τον Αδάμ και την Εύα μετά την παρακοή.
Τα μόνα λόγια του που θυμάμαι του παππού μου Αγγελάκη, ενός απλού πιστού, είναι η ευχή του «στο Θεό ν’αρέσει». Ο παππούς μου ήταν λιγομίλητος, αλλά θυμάμαι που μου έδειχνε πάντα με αγάπη οτιδήποτε κινούσε το θαυμασμό του, απ΄ το πιο μικρό μυρμήγκι έως τον έναστρο ουρανό. Δόξαζε το Θεό στη δημιουργία Του. Αγαπούσε τα πλάσματα του Θεού. Ήθελε να προσέχουμε ό,τι κάνουμε και ό,τι λέμε. Όλα έχουν ένα αποτέλεσμα. Αυτός που αγαπάει τον Θεό, είναι γνωστός στο Θεό, λέει η Γραφή: «έγνωσται υπ αυτού» Είχε επίγνωση ότι ο Θεός είναι παρών και τον ξέρει. Αγαπούσε το Θεό και ο Θεός τον γνώριζε.
Βοηθώντας τους άλλους για χάρη της αγάπης του Θεού δεν είναι απλό πράγμα. Σημαίνει ότι μεταδίδουμε στους άλλους τη χάρη του Θεού και λαμβάνουμε νέα χάρη , αντί χάρης. Σημαίνει επίσης ότι δεν έχουμε την τάση να αρέσουμε στους άλλους (ανθρωπαρέσκεια). Αρκεί που ο Θεός μας ξέρει. Είμαστε ελεύθεροι από υποκρισία και φαρισαϊσμό. Χάρις στη φιλία μας με το Χριστό επεκτείνουμε την προσωπικότητά μας στο Χριστό. Ενοικούμε στο Χριστό. Ο Απόστολος Παύλος γράφει «Δεν ζω πια εγώ, ζει σε μένα ο Χριστός».
Ο Κύριος θεραπεύει τους πάσχοντες και τους ζητάει να μην λένε ποιος τους θεράπευσε. Ίσως για να μην εμποδίζεται το έργο Του από τους εχθρούς του. Δίνει όμως και ένα παράδειγμα στους ανθρώπους, να χαίρονται όταν βοηθούν τους άλλους, επειδή ο Θεός το ξέρει. Όταν κάποιος δίνει χαρά στον πατέρα του, δεν τον ενδιαφέρει, να το ξέρουν οι άλλοι. Χαίρεται που το ξέρει ο πατέρας του.
Να χαίρεσαι που ο Θεός σε ξέρει. Αυτό είναι το υπέροχο μυστικό: Μη χαίρεστε, λέει ο Κύριος στους Μαθητές Του, που και τα πνεύματα σας υπακούνε. Να χαίρεστε που ο Θεός σας ξέρει. «πλην εν τούτω μη χαίρετε ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται. Χαίρετε δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου