Υπάρχουν δύο είδη ζωής του ανθρώπου: Η ζωή του πνεύματος και η ζωή του σώματος. Η ζωή του σώματος, δηλαδή το "σαρκικό φρόνημα" αντιμάχεται τη ζωή του πνεύματος.
Πάντα υπήρχε αυτή η διαφορά, αλλά όχι κατ' "επίγνωση". Δεν γνώριζαν ότι υπήρχε, όπως πολλοί δεν γνωρίζουν ακόμα και σήμερα. Ένα παράδειγμα είναι η διαφορά στις θυσίες. Υπάρχουν θυσίες σωματικές και θυσίες πνευματικές.
Στις σωματικές θυσίες, αιματηρές πάντα, ο θυσιάζων δίνει το αίμα του στο Θεό, για να λυπηθεί ο Θεός το δικό του. Καθώς ραντίζει με το αίμα του πετεινού ο θυσιάζων, λέει μυστικά αυτήν την ευχή: Κύριε, πάρε το αίμα του πετεινού αυτού και λυπήσου το δικό μας. (σκηνή από το ντοκυμαντέρ "Κυνηγοί αγρίων μελισσών". Στις πνευματικές θυσίες , αυτός που κάνει τη θυσία, θυσιάζει το σαρκικό φρόνημα, δηλαδή τη δουλεία του στις επιθυμίες του σώματος, για να δεχθεί τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και τη χαρά, με ένα λόγο τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Για να αποκτήσουμε τη ζωή του πνεύματος πρέπει να αναγεννηθούμε πνευματικά, δηλαδή να γεννηθούμε εκ πνεύματος, μέσα στην μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
Ναι, θα μου πείτε, δεν είναι όλος ο κόσμος χριστιανικός. Κι όμως η απαίτηση για τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και την πνευματική χαρά, είναι καθολική, δηλαδή ισχύει σε όλο τον κόσμο και σε κάθε εποχή. Η εποχή που έρχεται, είπε κάποιος Εβραίος φιλόσοφος, η θα είναι χριστιανικός ή δεν θα υπάρξει.
Ο Χριστός ήλθε για να ζούμε τη ζωή του Θεού. Ο παλαιός άνθρωπος πρέπει να πεθάνει, για να γεννηθεί ο πνευματικός. Το σαρκικό φρόνημα γεννά σαρκικό φρόνημα. Η ζωή του σαρκικού φρονήματος δεν δέχεται βελτίωση. Το σαρκικό φρόνημα γεννά σαρκικό φρόνημα.
Από τότε που η επιστήμη μετέχει στη σκευωρία μαζί με τη βιομηχανία και το εμπόριο, η επιστήμη είναι επικίνδυνη για την ζωή στον πλανήτη. Η ανθρωπότητα διαισθανόταν τον κίνδυνο για τη ζωή και πριν την επιστήμη. Προφήτες, ,φιλόσοφοι, ποιητές, φωτεινά πνεύματα, εκφράζουν την ανησυχία τους . Παράγει γαρ, ο κόσμος και η επιθυμία αυτού, λέει ο Ιησούς.
Τα πάντα ρέουν, λέει ο Ηρακλειτος, εννοώντας τα πράγματα, που ρέουν, εννοώντας το "σαρκικό φρόνημα", όπως ονομάζεται στην χριστιανική ορθόδοξη Διδασκαλία. Ο Σωκράτης διδάσκει την αυτοεξεταση και την γνώση του εαυτού. |Δεν αξίζει η ζωή χωρίς την αυτοεξέταση, λέει, με την έννοια ότι η ζωή χωρίς το πνεύμα θα καταστραφεί. Ο Πίνδαρος παρομοιάζει τη ζωή χωρίς το πνεύμα με όνειρο σκιάς. Και μόνο όταν έρθει το πνεύμα η ζωή διαρκεί.
Οι αρχαίοι Έλληνες απαιτούσαν από τους άρχοντες να διαθέτουν "ήθος". Η αυτοεξέταση και το ήθος, αποτελεί την ουσία της ορθοδοξίας. Στο λαό μας είναι κοινή πεποίθηση ότι οι συμφορές της πατρίδας μας οφείλονται στην έλλειψη ορθόδοξης χριστιανικής παιδείας.
Δεν έχουμε παιδεία ούτε εξουσία Ελληνο-ορθοδοξη. Αυτή είναι η πεποίθηση του ελληνικού λαού. Είναι τραγικό ένας λαός, ο ελληνικός, με χριστιανική Παράδοση, να μην έχει δική του εξουσία και να του επιβάλλονται εξουσίες ξένες προς την δική του Παράδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου