ΖΩΗ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ !

Στην παράδοσή μας, την νηπτική παράδοση, ο λαός μας γνωρίζει πότε κάτι γίνεται με την καρδιά και πότε όχι. Στην προσφορά π.χ. λέμε, "δεν το έδωσες με την καρδιά σου", όταν η προσφορά γίνεται από συνήθεια, τυπικά, μηχανικά. Δεν είναι "τέλεια" η πράξη που δεν γίνεται με την καρδιά". ¨"Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, εκ σου του πατρός των φώτων", λέει η ευχή του ιερέως στη θεία λειτουργία. Οι ευεργεσίες του Θεού προς τον άνθρωπο γίνονται παντοτε με την καρδιά. Ποτέ δεν γίνονται τυπικά, χωρίς ουσία. Στην νηπτική παράδοση, ζεις με επίγνωση, διακρινεις αμέσως πότε κάτι γίνεται χωρίς την καρδιά, τυπικά. Μια από τις πιο σπουδαίες εντολές είναι η ζωή με επίγνωση. "Αγρυπνείτε δεόμενοι εν παντί", λέει ο Κύριος. Στην Κάλυμνο όπως και σε όλα τα νησιά , οι αποχαιρετισμοί στο λιμάνι , διαρκούν, απ τη στιγμή που σαλπάρει το πλοίο όσο διακρίνονται τα πρόσωπα άυτών που φεύγουν. Οι οικείοι που κατευοδώνουν τους δικούς τους σηκώνουν ψηλά το χέρι σε ένδειξη χαιρετισμού και οι γυναίκες συχνά κρατούν και κάποιο μαντίλι για να φαίνεται από μακριά. Το πλοίο ξεμακραίνει στη θάλασσα και τα χέρια και τα μαντίλια κουνιούνται ακόμα. Στο νησί δεν είναι εύκολοι οι αποχαιρετισμοί. Ο αποχαιρετισμός στο λαό μας είναι θάνατος. Στη δημοτική μας ποίηση, τα τραγούδια της ξενιτειάς είναι μοιρολόγια. Το πλοίο στην Κάλυμνο φεύγει για τον Πειραιά. Ο κόσμος ξυπνάει πολύ πρωί για να κατευοδώσει τους δικούς του που ταξειδεύουν. Ο αποχωρισμός , γίνεται με την καρδιά. Πολλά μάτια δακρύζουν. Σπανίως να δεις κάποιον να αποχαιρετάει τυπικά με το χέρι στο στόμα , για να κρύψει καποιο χασμουρητό. Αν και αυτό συμβαίνει καμιά φορά γιατί δεν χορταίνουν τον ύπνο. Αυτός ο αποχαιρετισμός δεν γίνεται με την καρδιά σου. Στη νηπτική παράδοση η ζωή είναι με όλη μας την καρδιά. Μόσχος Λαγκουβάρδος