Αγαπάτε τους εχθρούς υμών

Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, όπως όλοι οι απλοί άνθρωποι, βιώνουν τα διδάγματα της Εκκλησίας και τα εκφράζουν με δικά τους λόγια. Π.χ. η γιαγιά μου όταν άκουγε το κήρυγμα του ιερέως για την Σταύρωση του Χριστού, το "ουκ οίδασι τί ποιούσι", το καταλάβαινε ότι δεν ήξεραν τί έκαναν, γιατί δεν τους ¨΄εκοβε το μυαλό". Έτσι μπορούσε να δικαιολογεί τον άδικο, ότι δεν έχει μυαλό. Αν είχε μυαλό δεν θα ήταν άδικος. Θυμάμαι πάντα τί μου έλεγε όταν της έκανα παράπονα για κάποιο άδικο φέρσιμο, πως δικαιολογούσε τον άδικο; Δεν τον κόβ\ μάνα μ'. Δεν τον κόβει." Με αυτή την δικαιολογία, μπορώ κι εγώ τώρα, να λέω, ότι δεν είναι παράλογη η αγάπη των εχθρών, διότι δεν έχουν μυαλό. Αν είχαν μυαλό θα ήξεραν ότι το άδικο δεν είναι καλό για κανέναν. Αυτό το έλεγε ο Σωκράτης με τα λόγια, Ουδείς εκών κακός , δηλαδή κανένας που ξέρει τί κανει δεν γίνεται κακός. Και η Διοτίμα, έλεγε επίστης πώς "όλοι αγαπούν το καλό". Άρα η αγάπη των εχθρών είναι πραγματικότητα και δεν είναι , όπως νομίζουν πολλοί΄, ανέφιικτη. Με την έννοια αυτή, τα λόγια του Ιησού στο Σταυρό, ουκ οίδασι τί ποιούσε, εκφράζουν το απαύγασμα της Διδασκαλίας Του, που συνοψίζεται στίς λέξεις Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς."