Εξομολόγηση

Το πρώτο συναίσθημα που νιώθουμε, πριν ακόμα νιώσουμε τον εαυτό μας΄, είναι ο φόβος.Αυτός μας συνοδεύει σε όλη μας τη ζωή, άλλοτε φανερός και άλλοτε κρυμμένος μέσα σε κάθε αρνητικό αίσθημα. Ο φόβος υπήρξε το πρώτο συναίσθημα των πρωτοπλάστων. Φοβήθηκαν το Θεό μέσα στον παράδεισο και κρύφτηκαν, γιατί είδαν τη γύμνωσή τους. Που σημαίνει ότι στο φόβο είμαστε εντελώς γυμνοί, ανυπεράσπιστοι. Διάβασα ό,τι μπόρεσα να βρω στη λογοτεχνία, σχετικό με το φόβο, καθώς επίσης και στην ψυχολογία. Έγραψα μια σειρά από δοκίμια, προσπαθώντας να καταλάβω τί είναι ο φόβος. Παρόλο, που μαζέψει ολόκληρο θησαυρό από φόβο, δεν μπορώ να πω ότι ξέρω κάτι περισσότερο από ό,τι ήξερα πριν. Κάποτε συνάντησα μια γιατρίνα του πόνου και μια που και ο φόβος είναι ίσως η χειρότερη μορφή ψυχικού πόνου, γιατί διαρκει, μια ολόκληρη ζωή, τη ρώτησα, αν θεραπεύονται τα παιδικά ψυχικά τραύματα και μου απάντησε, όχι. Ύστερα από ωριμότερη σκέψη ,είπε πως δεν θεραπεύονται, αν δεν το θέλει ο πάσχων. Εγώ όμως στάθηκα στην πρώτη απάντηση, ότι δεν θεραπεύονται. Κι αφού δεν θεραπεύονται, παραιτήρθηκα κι εγώ από το ψάξιμο. Και μέσα στην παραίτησή μου, μου ήρθε μια έλαμψη, να ζητήσω στην προσευχή μου προς τον Ιησού να με θεραπεύσει. Άλλαξα λίγο τα λόγια της νοερής προσευχής και αντί να προσεύχομαι "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με," προσεύχομαι τώρα με αυτά τα λόγια, Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού θεράπευσέ με από το φόβο μου και πιστεύω ότι θα με θεραπεύσει. Ήδη ένιωσα τη διαφορά από αυτή τη στιγμή κιόλας και με καλή διάθεση και με αισιοδοξία, γράφω αυτήν εξομολόγηση. Θα μου πείτε, και δεν ντρέπεσαι να φοβάσαι. Όχι. Είναι άλλο πράγμα ο φόβος και άλλο πράγμα η ντροπιαστική δειλία Φόβο νιώθουν και οι ήρωες. Αν δεν ένιωθαν στο τί έγκειται ο ηρωισμός. Ήρωες δεν είναι αυτοί που δεν φοβούνται, αλλά αυτοί που νικούν το φόβο και δεν τους ακινητοποιεί! Μόσχος Λαγκουβάρδος