Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο Κύριος ονομάζει φίλους τους Μαθητές Του. Καθένας που ακολουθεί το Χριστό είναι φίλος του Χριστού. Οφείλει να ζει όπως ο Χριστός. Η φιλία μας με το Χριστό είναι ένδειξη ότι είμαστε επίσης φίλοι με τον εαυτό μας. Μπορούμε να δούμε πόσο νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, από το πόσο προσέχουμε τη φιλία μας με το Χριστό. Αν είμαστε αδιάφοροι για τη φιλία μας με το Χριστό, είμαστε επίσης αδιάφοροι για τη φιλία μας με τον εαυτό μας.
Κάθε εντολή του Θεού είναι δοσμένη για δική μας αποκλειστικά ωφέλεια. Και η πρώτη από όλες τις Εντολές, «αγάπα Κύριον τον Θεόν σου» είναι για δική μας αποκλειστική ωφέλεια. Είναι δε πρώτη η Εντολή αυτή γιατί για τη δική μας ωφέλεια δε γίνεται παρά να είναι πρώτη και όλες οι άλλες έπονται.
Η αγάπη του Θεού προέχει. Στο θείο έρωτα η σκέψη μας είναι αδιάλειπτα στραμμένη στο Θεό. Οι ερωτευμένοι έχουν διαρκώς τη σκέψη τους συγκεντρωμένη ο ένας στον άλλον. Το ίδιο κι οι αγαπώντες το Θεό έχουν διαρκή επιθυμία για το Θεό. Στο άκουσμα του ονόματος του Θεού σκιρτά και αναγαλλιάζει η ψυχή μας. Αυτό είναι το μεγαλείο της νοεράς προσευχής, στην οποία επικαλούμαστε το όνομα του Ιησού αδιαλείπτως.
Ο «θείος έρως» έχει μεγάλη σημασία. Αν εξαιρέσουμε τον έρωτα καμιά άλλη επιθυμία δεν μένει στο νου μας διαρκώς. Ο νους είναι αεικίνητος και τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει. Με τη δύναμη του έρωτα έχουμε σταθερά το νου μας στο Θεό. Αν παρατηρήσουμε πόσο χρόνο διαθέτουμε για να σκεφτόμαστε τους άλλους, ακόμα και τα αγαπημένα μας πρόσωπα, θα δούμε ότι ο χρόνος αυτός είναι ελάχιστος.
Ο νους είναι ακίνητος και δεν μπορεί να μείνει πουθενά. Μόνο η επιθυμία του Θεού μένει για πάντα. Φεύγει ο κόσμος και μαζί με τον κόσμο φεύγει κι η επιθυμία του. Μόνο ο Θεός μένει. Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν. Δεν έχουμε εδώ σταθερή κατοικία . Μόνο η επιθυμία του Θεού μένει. «Εν τη οικία του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν», λεει ο Κύριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου