Το άνοιγμα της Τέταρτης Σφραγίδας
Ο Γ΄Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, έστω κι αν δεν γίνεται αντιληπτός
δια γυμνού οφθαλμού, στην καθημερινότητα της ζωής μας.
(Μαρία-Νεγρεπόντη Δελιβάνη, Στη Δίνη του Γ΄Π.Π.)
Κάποτε, οι Μαθητές του Ιησού, ταξιδεύοντας στην τρικυμισμένη θάλασσα της
Γαλιλαίας, βλέπουν τον Ιησού πάνω στα κύματα και τρομάζουν. Νομίζουν ότι
βλέπουν φάντασμα. «Μη φοβάστε», τους λέει ο Ιησούς, «εγώ είμαι». «Μη φοβάστε»:
Αυτά τα λόγια απευθύνει πάντα ο Ιησούς, όταν εμφανίζεται στους Μαθητές Του. Τα
ίδια λόγια, νιώθουμε ότι απευθύνει και σε μας, όταν Τον πλησιάζουμε. Ο Ιησούς
ίδρυσε την Εκκλησία όχι σαν μια θρησκεία, αλλά ως μια Ιατρική Επιστήμη, η οποία
θεραπεύει το φόβο. Ότι η αγάπη διώχνει το φόβο, είναι ίσως η κεντρική ιδέα της
ιατρικής του Ευαγγελίου. Τώρα ο φόβος του θανάτου κυριαρχεί παντού και μπορεί
να καταστρέψει τον κόσμο. Ο φόβος αντί να διώχνει τον θάνατο τον προσελκύει.
Παράδειγμα η αυτοκτονία ως μια πράξη απελπισίας. Ο πλούτος ,πάλι, με τον ενδόμυχο φόβο του
υπερπληθυσμού, («να μείνουμε λίγοι και καλοί»), αντί να φέρνει την ειρήνη,
δημιουργεί πολέμους με τα όπλα που κατασκευάζουν και εμπορεύονται τα πλούσια
βιομηχανικά κράτη. Τα πυρηνικά όπλα οδηγούν την ανθρωπότητα στην αυτοκτονία.
Ο Τόμας Στέρνς Έλιοτ, ο
βραβευμένος με Νόμπελ Αμερικανός ποιητής, κάνει έκκληση να σταματήσει η
αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Στην αρχή σκέφτηκα η έκκλησή του απευθύνεται στους
ηγέτες των λαών και στην ελίτ του πλούτου. Ότι αυτοί μπορούν να εμποδίσουν την
αυτοκτονία της ανθρωπότητας, αλλά αυτοί την επισπεύδουν! Αργότερα κατάλαβα η
έκκληση του Έλιοτ απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους. Ο Έλιοτ ,ως χριστιανός
, γνωρίζει ότι η επιθυμία του πλούτου
και ο ενδόμυχος φόβος του για τον υπερπληθυσμό, προκαλεί τους πολέμους. Ο Έλιοτ
καλεί όλους τους ανθρώπους να
συνειδητοποιήσουν τον ενδόμυχο
φόβο τους και να τον θεραπεύσουν. Ο φιλελευθερισμός, ως ασυνειδησία, είναι έγκλημα
κατά της ανθρωπότητας.
Εφτά σφραγίδες σφραγίζουν τις πληγές και τα βάσανα του ανθρώπου στο
βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ο συγγραφέας του, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης περιγράφει τις
πληγές και τα βάσανα του ανθρώπου, με ποιητικό τρόπο. Είναι άραγε οι εφτά
σφραγίδες της Αποκαλύψεως ένα σύμβολο του Ασυνειδήτου, που κατευθύνει την ζωή
μας; Ασυνείδητο είναι το άγνωστο, το σκοτεινό που υπάρχει μέσα μας και
κατευθύνει την ζωή μας, χωρίς να ξέρουμε σε κάθε πράγμα, τι είναι αυτό που
κάνουμε και γιατί.
Στο άνοιγμα της Τέταρτης σφραγίδας, αυτής που πιθανόν, απεικονίζει τις
πληγές της εποχής μας, η Αποκάλυψη γράφει: «Και ότε ήνοιξε την σφραγίδα την
τετάρτην, ήκουσα φωνήν του τετάρτου ζώου λέγοντος, έρχου. Και είδον, και ιδού
ίππος χλωρός, και ο καθήμενος επάνω αυτού , όνομα αυτώ ο θάνατος, και ο άδης
ηκολούθει μετ΄ αυτού. Και εδόθη αυτώ εξουσία επί το τέταρτον της γης,
αποκτείναι εν ρομφαία και εν λιμώ και εν θανάτω και υπό των θηρίων της γης.»
(Και όταν άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα φωνή του τέταρτου ζωντανού όντος
και ιδού, ίππος χλωρός και ο αναβάτης ονομάζεται θάνατος και ο Άδης ακολουθούσε
κατόπιν του. Και τους δόθηκε εξουσία πάνω στο τέταρτο της γης να φονεύουν με
ρομφαία και με πείνα και με θάνατο και με θηρία της γης.)
Ο αναβάτης επάνω στον χλωρό ίππο της Αποκαλύψεως , είναι ο Άγγελος του
βίαιου θανάτου, δηλαδή ο Άγγελος του πολέμου. Γιατί άραγε ο Ευαγγελιστής
Ιωάννης, ο συγγραφέας της Αποκαλύψεως, ονομάζει το άλογο του Αγγέλου του
θανάτου, ίππο χλωρό; Τι σημαίνει άραγε ο χλωρός ίππος; Χλωρός είναι ο άγουρος
καρπός, αυτός που κόβεται πριν ωριμάσει ή το νέο κλαδί του δέντρου και
μεταφορικά ,το παιδί του ανθρώπου, το χλωρό βλαστάρι του. Ο χλωρός ίππος της
Αποκαλύψεως, αν είναι σωστή η ερμηνεία αυτή, συμβολίζει τον θάνατο των νέων,
δηλαδή τον πόλεμο, αφού στον πόλεμο δεν σκοτώνονται οι γέροι, αλλά οι νέοι. Ο
χλωρός ίππος συμβολίζει τον πόλεμο. Στην ποίηση εκφραζόμαστε με μεταφορές.
Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει με απόλυτη βεβαιότητα - ακόμα και η
Εκκλησία δεν αναγιγνώσκει το κείμενο της Αποκάλυψης- αν η Τετάρτη Σφραγίδα της
Αποκάλυψης εννοεί την σημερινή εποχή. Η Αποκάλυψη μιλάει μεταφορικά. Ο
μεταφορικός τρόπος έκφρασης, ως σχήμα
του Καλού Λόγου, μας μαθαίνει να κάνουμε αναγωγή, που σημαίνει ανέβασμα από τα
πράγματα στο πνεύμα, από το πραγματικό επίπεδο στο πνευματικό. Η ποίηση δεν
είναι απλή ανάγνωση, αλλά μέθεξη στο πνεύμα του ποιήματος. Με την ποίηση δίνουμε τροφή στο πνεύμα μας. Το
γράμμα σκοτώνει, το πνεύμα δίνει ζωή. Δεν γίνονται πόλεμοι και δεν σκοτώνονται τα
νέα βλαστάρια του ανθρώπου, όταν οι άνθρωποι είναι δυνατοί στο πνεύμα και
υπερασπίζονται την ελευθερία τους. Να υπερασπιζόμαστε την ελευθερία, διδάσκει
το Ευαγγέλιο. Δεν θα καταντούσε η χώρα μας σε αυτήν την κατάσταση ανελευθερίας,
μια αποικία τοκογλύφων, αν η γενιά που αφήνει τα παιδιά της άνεργα ή τα στέλνει
στην ξενιτιά, υπερασπιζόταν την ελευθερία.
Γιατί υπάρχει τόση αδικία στον κόσμο; Γιατί αφήνεται το Ασυνείδητο
ανεξέλεγκτο να κατευθύνει τη ζωή μας ; Πολλοί με πρόφαση την αδικία του κόσμου,
αρνούνται την ύπαρξη του Θεού! Σαν να είναι ο Θεός υπεύθυνος για το Κακό, και
όχι αυτός που διαπράττει το Κακό, άνθρωπος ή δαίμονας. Ο Θεός δημιούργησε τον
κόσμο, αλλά δεν δημιούργησε και την χρήση του κόσμου. Θα μου πείτε και οι θεομηνίες;
Πώς το ξέρουμε ότι οι θεομηνίες δεν οφείλονται στην χρήση του κόσμου; Ποιος
μέτρησε την διατάραξη του ρυθμού του κόσμου από τις δυνάμεις του Ασυνειδήτου; Όλη η κτίση, λέει ο Απόστολος Παύλος, στενάζει γιατί
υποτάχθηκε στη φθορά. Ο άνθρωπος προσκολλημένος στα εφήμερα γίνεται καμιά φορά
χειρότερος και από την άλογη κτίση. Ο ίδιος απομακρύνεται από το Θεό για να
είναι ανεξέλεγκτος και να μην τον ελέγχει η συνείδησή του, όταν πράττει το
κακό. Δεν αμφισβητεί κανείς τις άλογες δυνάμεις του Κακού.
Ο
Γάλλος φιλόσοφος Σαρτρ, σκεφτόταν, αφού επιτρέπονται όλα, δεν υπάρχει Θεός. Ο
Σαρτρ δεν ενδιαφέρεται για την πίστη του στο Θεό, αλλά για την πίστη του, ως
κομμουνιστής, στην βιοθεωρία του υλισμού. Ο συλλογισμός του είναι εσφαλμένος. Το
αντίθετο ισχύει, επειδή επιτρέπονται όλα υπάρχει ο Θεός. Ο Σαρτρ δεν γνωρίζει
την πραγματικότητα, διότι κρίνει από τον εαυτό του. Δεν πονάει για την αδικία
που υπάρχει στον κόσμο. Αν πονούσε, θα αναρωτιόταν, αν ο κόσμος ήταν έτσι από την αρχή, γιατί πονάω για την
αδικία που υπάρχει; Γιατί μέσα μου νιώθω το αίσθημα της δικαιοσύνης, αν δεν
υπάρχει Θεός και ζωή κοντά στο Θεό ούτε συνείδηση και συνειδητή κατεύθυνση της
ζωής μου; Ο Θεός υπάρχει και το Πνεύμα Του θλίβεται , όπως θλίβεται το πνεύμα
του ανθρώπου από την αδικία που υπάρχει στον κόσμο. Αν ο κόσμος έγινε για την
αδικία, ποιος δημιούργησε την έμφυτη πίστη στην δικαιοσύνη και στην ειρήνη, αν
όλα τελείωναν εδώ, με τον θρίαμβο των δυνάμεων του αιώνος του σκότους; Αν ήταν
η αδικία η κανονική εξέλιξη και δεν ήταν παρέκκλιση και φθορά, πώς η αδικία δεν
ανανεώνει το πνεύμα του ανθρώπου αλλά φθείρει το πνεύμα και την σάρκα;
Όταν ο Καζαντζάκης, επηρεασμένος από την θεοσοφία και τον κομμουνισμό, λέει, ότι δεν πιστεύει και δεν ελπίζει σε τίποτα,
εννοεί ότι δεν πιστεύει στο Θεό και γι΄
αυτό είναι ελεύθερος. Αλλά γνωρίζουμε καλά από την εμπειρία μας, πως ο
άνθρωπος που δεν πιστεύει και δε ελπίζει, παραλύει στην απελπισία του. Αυτόν τον τύπο του ακινητοποιημένου στην
απελπισία του ανθρώπου , έχει σκοπό να διαμορφώσει η νέα εποχή, με τα
προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας;
‘Όταν φυσάει ξένος άνεμος στην πατρίδα μας, προκαλεί παράξενα καιρικά
φαινόμενα. Και με τον ήλιο το ίδιο. Ο ήλιος της Αφρικής κάνει κροκοδείλους, ενώ
ο ήλιος της Ελλάδος ούτε τα φίδια της Αφρικής έχει ούτε κροκοδείλους. Φυσώντας
ξένος άνεμος στο Αιγαίο, ό,τι σκάρτο
υπάρχει βγαίνει στην επιφάνεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Αιγαίο είναι σκάρτο,
αλλά ότι φυσάει άνεμος ξένος. Το ίδιο και με τους ανθρώπους και με τις
κοινωνίες, όταν δέχονται ξένες επιρροές, βγαίνουν στην επιφάνεια και οι σκάρτοι
, που με κανονικές συνθήκες, θα ήταν στην αφάνεια. Ας δουλέψουμε στον εαυτό μας το σκάρτο, που βγάζει στην επιφάνεια ο ξένος
άνεμος στην πατρίδα μας και ας θεραπεύσουμε το φόβο ενισχύοντας την πίστη στο
Χριστό. Με το Χριστό μπορούμε να ελπίζουμε ότι η ανθρωπότητα θα υπερβεί και
αυτόν τον κίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου