Ποιος γνησίως μεριμνά;

Λαρισινά
δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

                                                         Ποιος γνησίως μεριμνά;

        Ποιος γνησίως μεριμνά για τους όχλους; Το ερώτημα δεν είναι δικό μου; Είναι του Αποστόλου Παύλου, πριν 2000 χρόνια, στην επιστολή του προς τους Φιλιππησίους. Και είναι τόσο σύγχρονο σαν να αναρωτιούμαστε εσύ κι εγώ. Δεν έχει σημασία που τους όχλους τους ονομάζουν κατ΄ ευφημισμόν, λαούς. Ποιος μεριμνά, λοιπόν, για τους όχλους, αναρωτιέται στην επιστολή του; Κανείς γνησίως δεν μεριμνά για τους όχλους, λέει ο Απόστολος Παύλος. "Οι πάντες τα εαυτών ζητούσι".
      Ο Απόστολος Παύλος αναρωτιέται, όπως ο πατέρας για τα παιδιά του, γεμάτος στοργή. Μήπως όλοι του οι κόποι, οι αγώνες , οι θυσίες, πήγαν χαμένες. Γνωρίζει ότι αγωνίστηκε μέσα σε μια γενεά σκολιά και διεστραμμένη. Γνωρίζει ότι δεν έτρεξε μάταια και δεν κοπίασε μάταια.Λόγον ζωής τους μετέδωσε. Με φόβο και τρόμο να κατεργάζονται τη σωτηρία τους. Ο Θεός είναι που θέλει και ενεργεί μέσα τους. Λόγον ζωής έχουν για την ημέρα του Χριστού.
     "Ελπίζω" συνεχίζει στην επιστολή του " με τη βοήθεια του Ιησού Χριστού, να σας στείλω σύντομα τον Τιμόθεο, για να πάρω θάρρος μαθαίνοντας τα νέα σας. Γιατί κανέναν άλλον δεν έχω τόσο έμπιστο, που να φροντίζει πραγματικά για τα ζητήματά σας. Όλοι φροντίζουν να κάνουν αυτά που αρέσουν στον εαυτό τους κι όχι στον Ιησού Χριστό.  Ξέρετε ότι ο Τιμόθεος απέδειξε έμπρακτα την αξία του. δούλεψε μαζί μου για τη διάδοση του ευαγγελίου και με βοήθησε όπως ένα παιδί τον πατέρα του."
      Κάποτε ένας πνευματικός φίλος μου είπε αυτά τα λόγια που τα θυμάμαι πάντοτε: "Αυτό που κάνουν στο πνευματικό επίπεδο σήμερα, θα το κάνουν στο πραγματικό επίπεδο αύριο". Εννοούσε ότι η σύγκρουση είναι πνευματική, σύγκρουση πολιτισμών, η οποία εκδηλώνεται κατόπιν στην πραγματική ζωή. Με άλλα λόγια ό,τι συμβαίνει στη ζωή συνέβη προηγουμένως στον πνευματικό κόσμο. Θα μπορούσαμε  να θεραπεύσουμε τις ασθένειες ενόσω ακόμα είναι στο νου και στην ψυχή,  πριν ακόμα εμφανιστούν  στο σώμα.
     Στο ευαγγέλιο, στο κεφάλαιο που γράφει για τη θεραπεία του λεπρού, ο ευαγγελιστής Λουκάς, που ήταν γιατρός το επάγγελμα, κάνει διάκριση στα δύο αυτά στάδια, το πνευματικό και το πραγματικό. Οι όχλοι, λέει, προσήρχοντο στον Ιησού, για δύο λόγους, για να ακούσουν τη διδασκαλία και για να θεραπυτούν από τις ασθένειες από τις οποίες έπασχαν. Γράφει επί λέξει:
     " Και εγένετο εν τω είναι αυτόν εν μιά των πόλεων και ιδού ανήρ πλήρης λέπρας. και ιδών τον Ιησούν, πεσών επί πρόσωπον εδεήθη αυτού λέγων. Κύριε, εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι. και εκτείνας την χείρα ήψατο αυτώ ιπών. θέλω, καθαρίσθητι. και ευθέως η λέπρα απήλθεν απ΄ αυτού.(...) διήρχετο δε μάλλον ο λόγος περί αυτού και συνήρχοντος όχλοι πολλοί ακούειν και ραπεύεσθαι υπ΄ αυτού από των ασθνειών αυτών. αυτός δε ην υποχωρών εν ταις ερήμοις και προσευχόμενος"
      (Ο Ιησούς βρισκόταν κάποτε σε μια πόλη. Ένας άνθρωπος γεμάτος λέπρα, μόλις τον είδε, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και τον παρακαλούσε:" Κύριε, αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις από τη λέπρα". Εκείνος άπλωσε το χέρι του, τον άγγιξε και είπε¨: "Θέλω. να καθαριστείς από τη λέπρα". Αμέσως η λέπρα έφυγε από πάνω του.  (....) Η φήμη του , λοιπόν, απλωνόταν όλο και περισσότερο, και πλήθος ανθρώπων πήγαιναν κοντά του να τον ακούσουν και να τους θεραπεύσει απ΄  τις αρρώστιες τους. Εκείνος  όμως αποσυρόταν σε ερημικά μέρη και προσευχόταν).
     Η μάθηση που παρέχει σήμερα η Εκπαίδευση έχει στόχο εκτός από τη μετάδοση γνώσεων και την μόρφωση των νέων στο πνευματικό επίπεδο; Είναι η εσωτερική καλλιέργεια στόχος της Εκπαίδευσης; Οι επιστήμονες κατέκτησαν την πολιτική. Μεριμνούν οι επιστήμονες για τους λαούς;