Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Οι θετικιστές ή επιστημονιστές ή όπως θέλεις πές τους, ό,τι δεν επαληθεύεται στο επιστημονικό πείραμα, δηλαδή στην ανάλυση και στη στατιστική, το θεωρούν ότι δεν υπάρχει. Η ψυχή π.χ. και οι πνευματικές αξίες δεν υπάρχουν για τους θετικιστές.
Αν δέχονται την ύπαρξή τους, το κάνουν όχι γιατί θεωρούν την ψυχή αληθινή και τις πνευματικές αξίες υπαρκτές. Απλώς τις δέχονται ως παράδοση, μια που δεν μπορούν να αρνηθούν τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα. Τα τελευταία είναι πάνω από τους νόμους και κανένας δεν ξέρει πότε φάνηκαν. (Ουδείς οίδεν εξ ότου φάνη).
Άλλοι θεωρούν τα περί ψυχής μύθους με την έννοια ότι δεν είναι όσα γράφονται γι΄ αυτήν αληθινά, αλλά απλώς υπάρχουν, επειδή τους χρειάζονται οι κοινωνίες που δεν έχουν ακόμα ξεπεράσει την ανάγκη να χρησιμοποιούν τους μύθους.
Θεωρούν πως ό,τι λέγεται με τη μορφή του μύθου δεν είναι αληθινό επειδή συγχέουν το πράγμα με την περιγραφή του. Έτσι καταλήγουν στο συμπέρασμα πως, ό,τι δεν μπορεί να περιγραφεί, δεν υπάρχει!
Ο Κούτσι π.χ. ισχυρίζεται στο βιβλίο του "Ημερολόγιο μιας κακής χρονιάς", πως η ζωή της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος δεν υπάρχει, επειδή δεν υπάρχει ακριβής περιγραφή της ζωής της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος.
Η άθλια προπαγάνδα αυτών που έχουν στη διάθεσή τους το σύνολο των ΜΜΕ στον κόσμο, έχει παγιδεύσει πολλούς νέους σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να μη μπορούν να αντιληφθούν τις κρυμμένες παγίδες της. Πολλοί νέοι διαβάζουν τους συγγραφείς, οι οποίοι διατυπώνουν τις απόψεις τους χωρίς να γνωρίζουν αυτό που κρίνουν π.χ. τη ζωή της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος, ενώ δεν μετέχουν στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας!
Ο Κούτσι π.χ. στη θέση της ζωής της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος, βάζει την περιγραφή της ζωής της ψυχής , μετά το θάνατο του σώματος. Ο συλλογισμός του είναι αυτός: Αφού δεν έχουμε ακριβή περιγραφή της ζωής της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος, άρα δεν υπάρχει ζωή της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος.
Ο Κούτσι ξεχνάει πώς δεν υπάρχει ακριβής περιγραφή, ούτε ανάλυση, ούτε στατιστική της ζωής της ψυχής πριν το θάνατο του σώματος. Σύμφωνα με το συλλογισμό του , ούτε ζωή της ψυχής πριν το θάνατο του σώματος υπάρχει. Με τέτοιους συλλογισμούς απομακρύνθηκε η φιλοσοφία από την πραγματική ζωή και κανένας πλην των ίδιων των φιλοσόφων, δεν πιστεύει ότι μπορεί να μάθει τη ζωή από τις φιλοσοφικές θεωρίες.
Το ίδιο κάνουν οι φιλόσοφοι που ενώ δεν βιώνουν την αλήθεια της Πίστης, κρίνουν την πίστη χωρίς να πιστεύουν. Έτσι κατάντησε ο κόσμος , να περιγράφουν την αγάπη οι ανέραστοι και να κυβερνούν τους λαούς, πολιτικοί σε νηπιώδη κατάσταση , από την άποψη της πνευματικής ωριμότητας. Καλά λέει η κρητική μαντινάδα:
Ετσά μας εκατάντησαν οι βουρλισμένοι χρόνοι,
οι καπετάνιοι στο κουπί κι οι μούτσοι στο τιμόνι!
Οι θετικιστές ή επιστημονιστές ή όπως θέλεις πές τους, ό,τι δεν επαληθεύεται στο επιστημονικό πείραμα, δηλαδή στην ανάλυση και στη στατιστική, το θεωρούν ότι δεν υπάρχει. Η ψυχή π.χ. και οι πνευματικές αξίες δεν υπάρχουν για τους θετικιστές.
Αν δέχονται την ύπαρξή τους, το κάνουν όχι γιατί θεωρούν την ψυχή αληθινή και τις πνευματικές αξίες υπαρκτές. Απλώς τις δέχονται ως παράδοση, μια που δεν μπορούν να αρνηθούν τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα. Τα τελευταία είναι πάνω από τους νόμους και κανένας δεν ξέρει πότε φάνηκαν. (Ουδείς οίδεν εξ ότου φάνη).
Άλλοι θεωρούν τα περί ψυχής μύθους με την έννοια ότι δεν είναι όσα γράφονται γι΄ αυτήν αληθινά, αλλά απλώς υπάρχουν, επειδή τους χρειάζονται οι κοινωνίες που δεν έχουν ακόμα ξεπεράσει την ανάγκη να χρησιμοποιούν τους μύθους.
Θεωρούν πως ό,τι λέγεται με τη μορφή του μύθου δεν είναι αληθινό επειδή συγχέουν το πράγμα με την περιγραφή του. Έτσι καταλήγουν στο συμπέρασμα πως, ό,τι δεν μπορεί να περιγραφεί, δεν υπάρχει!
Ο Κούτσι π.χ. ισχυρίζεται στο βιβλίο του "Ημερολόγιο μιας κακής χρονιάς", πως η ζωή της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος δεν υπάρχει, επειδή δεν υπάρχει ακριβής περιγραφή της ζωής της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος.
Η άθλια προπαγάνδα αυτών που έχουν στη διάθεσή τους το σύνολο των ΜΜΕ στον κόσμο, έχει παγιδεύσει πολλούς νέους σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να μη μπορούν να αντιληφθούν τις κρυμμένες παγίδες της. Πολλοί νέοι διαβάζουν τους συγγραφείς, οι οποίοι διατυπώνουν τις απόψεις τους χωρίς να γνωρίζουν αυτό που κρίνουν π.χ. τη ζωή της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος, ενώ δεν μετέχουν στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας!
Ο Κούτσι π.χ. στη θέση της ζωής της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος, βάζει την περιγραφή της ζωής της ψυχής , μετά το θάνατο του σώματος. Ο συλλογισμός του είναι αυτός: Αφού δεν έχουμε ακριβή περιγραφή της ζωής της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος, άρα δεν υπάρχει ζωή της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος.
Ο Κούτσι ξεχνάει πώς δεν υπάρχει ακριβής περιγραφή, ούτε ανάλυση, ούτε στατιστική της ζωής της ψυχής πριν το θάνατο του σώματος. Σύμφωνα με το συλλογισμό του , ούτε ζωή της ψυχής πριν το θάνατο του σώματος υπάρχει. Με τέτοιους συλλογισμούς απομακρύνθηκε η φιλοσοφία από την πραγματική ζωή και κανένας πλην των ίδιων των φιλοσόφων, δεν πιστεύει ότι μπορεί να μάθει τη ζωή από τις φιλοσοφικές θεωρίες.
Το ίδιο κάνουν οι φιλόσοφοι που ενώ δεν βιώνουν την αλήθεια της Πίστης, κρίνουν την πίστη χωρίς να πιστεύουν. Έτσι κατάντησε ο κόσμος , να περιγράφουν την αγάπη οι ανέραστοι και να κυβερνούν τους λαούς, πολιτικοί σε νηπιώδη κατάσταση , από την άποψη της πνευματικής ωριμότητας. Καλά λέει η κρητική μαντινάδα:
Ετσά μας εκατάντησαν οι βουρλισμένοι χρόνοι,
οι καπετάνιοι στο κουπί κι οι μούτσοι στο τιμόνι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου