15.12.12

"Μη ελπίζετε επ΄ αδικίαν και επί άρπαγμα μη επιποθείτε" (Ψαλμός ΞΑ΄ (61) του Δαβίδ)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Το Γιωργή, στην Κάλυμνο, ήταν πολύ φτωχό. Δεν είχε ούτε τροφές , ούτε σκεπάσματα, ούτε υποδήματα. Η ανυποδησία του ήταν ο κανόνας της ασκητικής του ζωής. Με αυτήν ταπείνωνε το σώμα του, για να μπορεί να προσεύχεται. Προσφέρθηκα να του δώσω παπούτσια αλλά δεν τα δέχθηκε.  
       Με τί συντηρούνταν το Γιωργή; Κάποτε μου χάρισε ένα ξύλινο σταυρό που σκάλισε το ίδιο. Οι τσέπες του ήταν γεμάτες ξύλινους σταυρούς. Είχε σταυρούς ακόμα και κάτω απ΄  την τραγιάσκα του. Δεν νομίζω ότι τους πουλούσε. Τους σταυρούς τους σκάλιζε για τον εαυτό του και για τους φίλους του. Ζούσε από τη δουλειά του πλανόδιου μικροπωλητή. Πουλούσε φραγκόσυκα το καλοκαίρι και τους χειμερινούς μήνες πουλούσε φιστίκια. 
       Θαύμαζα το Γιωργή  για την αυτάρκειά του. Ήταν φτωχός, αλλά είχε ένα πολύτιμο θησαυρό, που τον φύλαγε σαν τα μάτια του, την αυτάρκεια. Προτιμούσε να του λείπουν ακόμα και τα απαραίτητα παρά να είναι εξαρτημένος από πράγματα.  Η ελευθερία από τα πάθη, ήταν για το Γιωργή η πιο μεγάλη αρετή . Από την ελευθερία από τα πάθη της κτητικότητας και της πλεονεξίας, εξαρτώνται όλα αυτά για τα οποία αξίζει κανείς να ζει. Δυστυχώς σήμερα οι αδαείς που κυβερνούν τον κόσμο δεν αρπάζουν μόνον πράγματα, αλλά αρπάζουν και την αρετή και τη σοφία.
        Κάποτε έλαβα ένα γράμμα του φίλου μου Κώστα από την Κάλυμνο με δυο φωτογραφίες του με το Γιωργή, που τις έβγαλε για μένα. Ο Κώστας μου έγραφε πως το Γιωργή το σκότωσε κάποιο αυτοκίνητο.
       Κοίταζα ώρα πολύ τις φωτογραφίες που έδειχναν το Γιωργή με άσπσρα μαλλιά.  Είχαν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια από τότε που έφυγα από την Κάλυμνο. Το Γιωργή είχε τέτοια έκφραση που νόμιζες ότι θα βγει απ΄ τη φωτογραφία για να σου μιλήσει. Το καϋμένο το Γιωργή, όπως προσευχόταν για μας όταν βρισκόταν εν τη ζωή, προσεύχεται τώρα στον ουρανό. 
       Προτίμησα αντί τη θεωρητικολογία της ανάλυσης των στίχων του Δαβίδ, να θυμηθώ το φίλο μου το Γιωργή, που είναι η ενσάρκωση της ακτημοσύνης και της αυτάρκειας. Και το σπουδαιότερο γιατί τον αγαπώ. Το Γιωργή δε μιλούσε. Ήταν τόσο γλυκιά και ειρηνική η παρουσία του, που κανένας δεν περίμενε να ακούσει τα λόγια του. Η φωνή του ήταν γλυκόλαλη. Ακουγόταν μόνο στις προσευχές που έκανε για τους άλλους, με  μοναδική αμοιβή, μια μπύρα, την οποία έπινε θεαματικά, ρίχνοντάς την από τη φιάλη κατ΄ ευθείαν στο λάρυγγα, όπως πίνει κανείς το κρασί μέσα απ  το φλασκί.
       Πιστεύω πως οι άνθρωποι εκτός από τις φυσικές οικογένειες ανήκουμε επίσης σε πνευματικές οικογένειες με τις οποίες ζούμε συλλογικά. Με τους πνευματικούς μας φίλους, οπωσδήποτε ανήκουμε στην ίδια πνευματική οικογένεια.
         Ο ίδιος ο Κύριος μιλάει για την πνευματική οικογένεια. "Όποιος  δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου, κι όποιος δεν συναθροίζεται μαζί μου διαλύεται." "Στ΄ αλήθεια σας λεω, όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν στα τέκνα των ανθρώπων, καθώς και οι βλασφημίες σε όσους βλασφημούν. Ακόμα κι αν κάποιος προφέρει ένα λόγο εναντίον του Υιού του Ανθρώπου, θα του συγχωρεθεί. αν όμως κάποιος  μιλήσει εναντίον του Αγίου Πνεύματος, δεν θα του συγχωρεθεί, ούτε κατ΄αυτόν τον αιώνα ούτε κατά τον άλλο. Σας το δηλώνω, κατά την ημέρα της Κρίσεως, οι άνθρωποι θα δώσουν λογαριασμό γιά κάθε μάταιο λόγο που θα έχουν πει. Από τα λόγια σου στην ουσία θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς. (.....) Ιδού η μητέρα μου και τα αδέλφια μου! Είναι αυτοί που ακούν το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν στην πράξη! Γιατί το να κάνεις το θέλημα του Θεού, τούτο σημαίνει πως είσαι αδελφός μου, πους είσαι αδελφή μου, πως είσαι μητέρα μου."






       

Δεν υπάρχουν σχόλια: