Διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       Διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη, ιδίως τις Πράξεις των Αποστόλων που μιλούν για τους Αποστόλους που οδηγούνται στα συνέδρια, για το λιθοβολισμό του Στεφάνου, για το διωγμό της Εκκλησίας από το Σαύλο, για το κήρυγμα του Αποστόλου Φιλίππου στη Σαμάρεια, θα δεις μέσα από ποιες δυσκολίες και εμπόδια διέρχεται το Πνεύμα του Θεού για να φθάσει στις καρδιές που είναι πρόθυμες να το δεχθούν "ομοθυμαδόν" (ομόφωνα),όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Ευαγγελιστής Λουκάς!
      Στο κεφάλαιο των Πράξεων που αναφέρεται στους Αποστόλους που οδηγούνται στα συνέδρια
διάβασα τα εξής: Τα μέλη του συνεδρίου ήθελαν να σκοτώσουν τους Αποστόλους. Ένα μόνο  από τα μέλη, ο Γαμαλιήλ, είπε να τους ελευθερώσουν. "Αν αυτό που σκέφτονται ή αυτό που κάνουν" , είπε, "προέρχεται από ανθρώπινη δύναμη, θα διαλυθή μόνο του. Αν όμως προέρχεται από το Θεό, δεν θα μπορέσετε να το διαλύσετε, για να μη σας πω, ότι μπορεί να βρεθείτε τελικά και θεομάχοι."
     Τα μέλη του συνεδρίου πείστηκαν από τον Γαμαλιήλ κι αφού έδειραν τους Αποστόλους, τους διέταξαν να μην κηρύττουν  για τον Ιησού, τους απέλυσαν.
     Οι Απόστολοι έφυγαν από το συνέδριο χαρούμενοι , γιατί ο Θεός τους αξίωσε να κακοποιηθούν για χάρη του Χριστού!
    Όταν κουράζομαι ή αποθαρρύνομαι με βοηθάει περισσότερο η ανάγνωση της Καινής Διαθήκης και των πατερικών βιβλίων  παρά η προσευχή, αν και η ανάγνωση κι η προσευχή συμβαδίζουν κι η μία ενισχύει την άλλη.
    Χθες ήμουν τόσο κουρασμένος κι αποθαρρυμμένος με την σημερινή κατάσταση ανελευθερίας, ώστε ξαναείδα στον ύπνο μου έναν εφιάλτη που είχα να δώ εδώ και δωδεκα χρόνια, τότε που ήμουν ακόμα εν υπηρεσία και βίωνα το άγχος της ψυχοφθόρου εργασίας μου. Ήταν ο εφιάλτης που υποδήλωνε την επίγνωση των ελλείψεών μου και γενικά της πνευματικής μου πτωχείας και γυμνότητας.
    Θα είδα πάμπολλες φορές το ίδιο όνειρο, ότι περπατώ γυμνός και ντρέπομαι ανάμεσα στους άλλους, οι οποίοι ωστόσο δεν με κοιτάζουν. Ώσπου το ερμήνευσα ως ένδειξη πνευματικής γυμνότητας και με άφησε ήσυχο. Γιατί είδα τον ίδιο εφιάλτη ψες το βράδυ; Ίσως από την κούραση και την αποθάρρυνσή μου. Ένιωθα χθες μια απέχθεια για το γράψιμο. Είπα ότι δεν θα ξαναγράψω, αλλά το πρωί έπιασα πάλι το μολύβι και έγραψα τις γραμμές αυτές.
    Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το γράψιμο για μένα είναι γλυκό. Θα ήθελα να είχα γράψει εγώ  αυτούς τους στίχους του Ρόμπερτ Λαξ, ο Κύριος να αναπαύει την ψυχή του, (ήταν ο δάσκαλός μου στο γράψιμο):
                                             Everything in me
                                             is allways writting
                                             a poem

                                            (Καθετί σε μένα
                                             γράφει πάντοτε
                                             ένα ποίημα)