Πού διαφέρει η Ορθοδοξία από τις θρησκείες και τις φιλοσοφίες της Ανατολής και της Δύσης

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου Η Ορθοδοξία , με ένα λόγο, διαφέρει στο ότι η Ορθοδοξία είναι ο άνθρωπος ,ενώ οι θρησκείες και οι φιλοσοφίες της Ανατολής και της Δύσης είναι «γνώση»,ως μέσον για την εξυπηρέτηση των σκοπών του ανθρώπου. Οι ορθόδοξοι που κάνουν λάθος και συγκεντρώνουν γνώσεις αντί αρετές, μετανιώνουν πικρά. Γι’ αυτούς ταιριάζει ο στίχος «εξέλιπον αι ημέραι ημών εν ματαιότητι.» Αυτό σημαίνουν τα λόγια των αγίων της Εκκλησίας, «να αλλάξετε τη γνώση με τη χάρη». Η πίστη στην Ορθοδοξία δεν στηρίζεται σε επιστημονικές ή φιλοσοφικές αλήθειες, αλλά στηρίζεται στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. «θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι ει μη τον κείμενον, ος έστι Ιησούς Χριστός.» (Κορ.Α΄3.10) Κανείς επίσης δεν μπορεί να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε μέσον για την εξυπηρέτηση των σκοπών του. Αυτός είναι ο ορισμός της μαγείας: η χρησιμοποίηση του πνεύματος για ιδιοτελείς σκοπούς. Ευτυχώς, γιατί δεν χρειάζεται να αποδείξουμε μπροστά σε γιατρούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους, σε αρχές και σε εξουσίες, ότι αξίζουμε να ζήσουμε. Αυτή η απόδειξη άρχισε να ισχύει από τότε που η Ορθοδοξία βρίσκεται στην εποχή μας σε διωγμό. Οι γέροι π.χ. σύμφωνα με τις επιστημονικές και φιλοσοφικές αλήθειες της Ανατολής και της Δύσης δεν αξίζει να ζουν. Επίσης δεν αξίζει να ζουν οι άνεργοι νέοι, οι οποίοι δεν βρήκαν δουλειά. Αντί οι κοινωνίες της Δύσης και της Ανατολής να αναλαμβάνουν την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων, τελειοποιούν τα όπλα, βρίσκουν ρευστό για το πολεμικό υλικά, ενώ δεν βρίσκουν για την επαγγελματική αποκατάσταση των ανέργων νέων. «Πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαία ούε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστω Ιησού τω Κυρίω ημών.» (Ρωμ. Η΄38-39) Τι σημαίνει ότι η Ορθοδοξία είναι ο άνθρωπος; Σημαίνει ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μέσον για την εξυπηρέτηση σκοπών, διότι ο άνθρωπος ο ίδιος είναι σκοπός. Με αυτό το πνεύμα διαβάζουμε τους πρώτους στίχους του πρώτου ψαλμού του Δαβίδ, «Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμων ουκ εκάθισεν, Αλλ’ η εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. Και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρω αυτού, και το φύλλον αυατού ουκ απορρυήσεται και πάντα όσα αν ποιή κατευοδωθήσεται.» (Ψαλμ.1:1-3) Με το πνεύμα αυτό κατανοούμε το νόημα των στίχων του 50ού Ψαλμού της Μεταναίας, «»Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς με. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι , πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Αουτιείς μοι αγαλλίσασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.»