ΑΔΟΛΗ ΑΓΑΠΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πολλοί θεωρούν την άδολη αγάπη ανύπαρκτη ή πλατωνική, δηλαδή αγάπη αφηρημένη, διανοητική. Αλλά ούτε ανύπαρκτη είναι η άδολη αγάπη ούτε πλατωνική. Αυτοί που αμφισβητούν την άδολη αγάπη και λένε ότι δεν υπάρχει , αμφισβητούν και την ευγνωμοσύνη και δεν συγκινούνται με το χυμένο μύρο στα πόδια του Ιησού, αλλά το θεωρούν άσκοπη σπατάλη. Το ίδιο θεωρούν την διακόσμηση των ναών περιττή πολυτέλεια, διότι ακριβώς αγνοούν τις εκδηλώσεις της άδολης αγάπης και της ευγνωμοσύνης.

Η άδολη αγάπη είναι ζωντανό αίσθημα  και δεν χρειάζονται επιχειρήματα για να πεισθεί κανείς ότι η άδολη αγάπη είναι πραγματικότητα.  Λόγος αναιρεί λόγον, αλλά τη ζωή ποιός θα την αναιρέσει; 

Παραδείγματα άδολης αγάπης είναι πάμπολλα. Θα περιοριστούμε στον Ερωτόκριτο, το ποίημα που υπήρξε τόσο αγαπημένο από τους Κρητικούς που επηρέασε και την λαλιά τους, Αν δεις με προσοχή πώς μιλούν οι Κρητικοί, θα διαπιστώσεις ότι μιλούν σε δεκαπεντασύλλαβο στη γλώσσα του Ερωτόκριτου. Άλλωστε ο Ερωτόκριτος δεν έλειπε από το μαξιλάρι κάθε Κρητικού, στις παλιότερες γενιές. Η αγάπη του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας ήταν όπως την ονομάζει επί λέξει; ο ποιητής Βιτσέντζος Κορνάρος,  "φιλιά αμάλαγη με δίχως ασχημάδι" , Δηλαδή αισθητική όχι αισθησιακή αγάπη.

Δεν υποτιμούμε την αισθησιακή αγάπη. Αλλά δεν την θεωρούμε και ως την  μοναδική αγάπη. Το ερώτημα είναι ποιος επιβάλλεται στον άλλον, το σώμα επιβάλλεται στο πνεύμα ή το πνεύμα επιβάλλεται στο σώμα. Από την εμπειρία του ο καθένας μπορεί να το πει. Και η πιο μεγάλη σαρκική επιθυμία νικάται, όταν συγκρούεται π.χ. με τον σεβασμό. Κανένας αν έχει τα λογικά του δεν θα μπορέσει να ικανοποιήσει την σαρκική επιθυμία του μπροστά σε πρόσωπα που σέβεται ή δημοσίως. Ακόμα και τα ζώα διστάζουν. Αυτό σημαίνει ότι το πνεύμα επιβάλλεται στο σώμα και στις σωματικές ανάγκες.

Ότι το πνεύμα επιβάλλεται στο σώμα και στις ανάγκες και στις επιθυμίες του είναι χωρίς καμία αμφιβολία γεγονός, αρκεί να το παρατηρήσει κανείς. Απόδειξη ότι όταν ο άνθρωπος αφιερωθεί σε κάποιον ανώτερο πνευματικό σκοπό, οι σαρκικές επιθυμίες του καταστέλλονται και γενικά τα προβλήματά του τα σωματικά χάνουν την έντασή τους. Όταν πάμε στο Άγιον Όρος σχεδιάζουμε να τους μιλήσουμε για τα θέματα που μας απασχολούν, αλλά δεν έχουμε διάθεση να το κάνουμε , γιατί και τα πιο σοβαρά από αυτά, δεν έχουν σημασία στο Άγιος Όρος. Ακόμα και σε θέματα υγείας.

Μια φορά στο κελί του Γέροντα Ιλλαρίωνος ήμουν ανήσυχος. Μου είχε κοπεί η όρεξη και δεν ήθελα να φάω. Ήταν νύχτα, η θάλασσα χτυπούσε μανιασμένη στους βράχους, φως δεν υπήρχε πουθενά, ούτε δρόμος. Είχαμε ανεβεί ψηλά στο βουνό από κάποιο φιδωτό μονοπάτι, που είχε χαθεί μέσα στο σκοτάδι..

-Αν συμβεί κάτι εδώ,γέροντα, δεν υπάρχει τρόπος να φύγουμε. Είμαστε αποκλεισμένοι εντελώς, είπα.

- Φάε το φαγητό σου, είπε ο γέροντας . Δεν συμβαίνει εδώ τίποτε,Εδώ μας φυλάει η Παναγία. .

-Ο Μόσχος τρώει και σκόρδο, είπε ένας φίλος μου. Ο γέροντας σηκώθηκε αμέσως και έφερε ένα πιατάκι καθαρισμένες σκελίδες σκόρδου.

-Θα μυρίζω αύριο στην Εκκλησία, είπα.

-Δεν θα μυρίζεις, είπε ο Γέρων Ιλλαρίων, γιατί όλοι τρώνε σκόρδο.