Για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία

Λαρισινά
Δοκίμια
Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

                                       Για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία

      Οι Έλληνες απέδιδαν την παρακμή στο έλλειμμα της Παιδείας και προσδοκούσαν την ανανέωση της κοινωνίας μέσω της Παιδείας και της μόρφωσης. Το ενδιαφέρον τους αυτό τώρα ξεχάστηκε μαζί με το ενδιαφέρον για το σύνολο σχεδόν των αξιών της ζωής. Ίσως η Παιδεία είναι η τελευταία χαμένη αξία. Αλλά το γεγονός ότι οι πολλοί λησμόνησαν το ενδιαφέρον τους για την Παιδεία, επειδή πρόβαλαν άλλες αξίες πιο επιτακτικές δεν σημαίνει ότι οι αξίες της Παράδοσης έπαψαν να είναι πολύτιμες όχι μόνο για τον πολιτισμό του τόπου, αλλά και για αυτήν την επιβίωση του λαού.
     Πολλοί, με την καταρράκωση της πολιτικής αποφεύγουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να εργαστούν για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία στον τόπο τους. Φοβούνται ότι αν αγωνιστούν για τις αξίες της ζωής θα χάσουν την καλή τους φήμη. Θεωρούν την καλή τους φήμη πολυτιμότερη από την προσφορά τους στην πατρίδα τους.
     Η περιφρόνηση των αξιών της ζωής συνδέεται με την σκόπιμη υποβάθμιση του φιλολόγου καθηγητή, του οποίου η αποστολή είναι η ανανέωση της κοινωνίας, με την εμβάθυνση στη σοφία του παρελθόντος και την σύνδεση των νεωτέρων γενεών με αυτήν.
     Το ρόπτρο χτυπάει στην κάθε πόρτα. Δεν υπάρχει κανείς που να μην ακούει τα επίμονα χτυπήματα. Κανείς να μην κρύψει στη γη το χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, για να εργαστεί για τους άλλους. Η συμβολή του καθενός από εμάς, ανάλογα, με αυτό που μπορεί ο καθένας να προσφέρει στον τόπο του, είναι απαραίτητη και κανείς δεν μπορεί να λείψει, χωρίς να βλάψει με την απουσία του, τη γενική προσπάθεια.
     Είναι πρώτιστο καθήκον να είμαστε παρόντες, ενωμένοι για την δικαιοσύνη και την ελευθερία.
Πώς φθάσαμε στο δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκεται η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων και ποια είναι τα αίτια που οδήγησαν σ΄ αυτό: Παραδόξως εδώ και μερικές δεκαετίες κανείς δεν αποδίδει την παρακμή της Ελλάδος στην Εκπαίδευση. Η αξία της κλασικής παιδείας αγνοήθηκε και η μόρφωση εγκαταλείφθηκε, η δε παιδεία περιορίσθηκε στην μετάδοση επαγγελματικών πληροφοριών.
     Ακολούθησε η κατάργηση του επιθεωρητή η υποβάθμιση του φιλολόγου που έδιδε την ενότητα στη μάθηση και η άρνηση των αξιών της Παράδοσης με την δικαιολογία ότι δεν επαληθεύονται στο επιστημονικό πείραμα. Η απαξίωση του ανθρώπου και η προπαγάνδα υπέρ της μάζας. Εν συνεχεία διάλυση και της μάζας. «Ούτε μόνος, ούτε στην αγέλη» Οι Έλληνες βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα: Να αποδεχθούν ότι φταίνε ή να αρνηθούν. Αν έστω και λίγοι πολίτες αρνηθούν , η κατάσταση ανελευθερίας, δεν είναι θυσίες του ελληνικού λαού για δήθεν ιερό σκοπό, αλλά άδικες διώξεις. Γι’ αυτό η προπαγάνδα κόπτεται να πείσει τον κόσμο , ότι φταίει. .