"Ελάβομεν πνεύμα επουράνιον"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Αυτό που προέχει είναι το πνεύμα. Άλλαξε το πνεύμα κι ο κόσμος ακολουθεί. Σήμερα η νέα γενιά ξέχασε το σεβασμό της ηλικίας. Αυτό που προέχει είναι η υλική δύναμη. Δείτε τους γέρους πώς νεάζουν. Μέχρι και τη δεκαετία του πενήντα οι σαραντάρηδες βαστούσαν μπαστούνια, χωρίς να τα χρειάζονται, για να δείχνουν ότι έχουν πείρα και να εμπνέουν το σεβασμό.

Ο μύθος του Αισώπου «Τράγος και αλώπηξ» λέει πως μια αλεπού πέφτει μέσα σ΄ ένα πηγάδι και δεν μπορεί να βγει. Περνάει ένας τράγος και τη ρωτάει:
-Είναι καλό το νερό;
-Πολύ καλό, απαντάει η αλεπού. Κατέβα να δεις.

Ο τράγος κατεβαίνει και βλέπει πως δεν μπορεί να βγει. Η αλεπού του λέει το σχέδιό της, να βγει πρώτη και να τραβήξει κι αυτόν έξω απ΄ το πηγάδι. Ο τράγος σηκώνει τα πόδια του. .Η αλεπού πατάει επάνω τους , βγαίνει απ΄ το πηγάδι και φεύγει,.
-Στάσου, φωνάζει ο τράγος. Πού πας;
-Πού πάω; Επειδή εσύ είσαι ανόητος;

Στην εποχή μας στείρεψαν οι πηγές του πνεύματος. Προέχει η υλική δύναμη. Ο γέρος εξευτελίζεται. Δεν χρειάζεται κανείς την πείρα του και τη σοφία του. Ο γέρος νιώθει σαν να ζει κοντά σε μια ξεραμένη πηγή. Δεν λυπάται την πηγή που ξεράθηκε , αλλά τον εαυτό του. Αυτή τη λύπη εκφράζουν τα λόγια του Αμερικανού συγγραφέα Τζων Πέρελμαν: «Όσο το χέρι μου κρατάει την πένα, δεν θα πω τον εαυτό μου γέρο ταλαίπωρο».

Θυμάμαι τη μητέρα μου, πόσο λυπόταν που είχε ανάγκη μπαστουνιού. Αν ο κόσμος δεν υποτιμούσε το πνεύμα, η μητέρα μου δεν θα υπέφερε από τη λύπη της. Ο Απόστολος Παύλος λέει, όταν βρίσκομαι σε θέση αδυναμίας είμαι δυνατός (έχω το πνεύμα μου δυνατό). «Αδελφοί, πιστεύω στον Κύριο….Να έχετε παράδειγμα τους αδελφούς μας, οι οποίοι για το έργο του Χριστού, δεν φείδονται κόπου και κινδύνων. …Μέχρι θανάτου ήγγισαν.»

Ο εχθρός του ανθρώπου χτυπάει στα αδύνατα σημεία μας. Είναι πονηρός και χαιρέκακος. Να ξέρουμε πρέπει από πού αντλούμε τη δύναμή μας, για να αγωνιζόμαστε εναντίον του. Από την προσευχή, από την λατρεία, από το Ευαγγέλιο, από τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας, από τους Ψαλμούς, από τους Προφήτες , από την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας αντλούμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Στη Θεία Λειτουργία, μετά τον τρισάγιο ύμνο, ο ιερέας εκφωνεί την επίκληση της δύναμης για να ακολουθήσει η ανάγνωση του Αποστόλου και του Ευαγγελίου, ως πηγή δυνάμεως για τους πιστούς.

Στο τέλος ο λαός δια μέσου του ψάλτη, ψάλλει «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον. Εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες. Αύτη γαρ ημάς έσωσεν. Και η Θεία Λειτουργία τελειώνει με τον ύμνον του Ονόματος του Ιησού. «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. Αμην.»