Οι πολιτικοί διακρίνονται για το ήθος!

Λαρισινά

Δοκίμια

Μ.Ε.Λαγκουβάρδου                                       

                                           Οι πολιτικοί διακρίνονται για το ήθος!

       Οι πολιτικοί διακρίνονται για το ήθος, όπως οι συγγραφείς ξεχωρίζουν για την διαρκή ανησυχία τους. Συγγραφέας που κοιμάται ήσυχος δεν είναι αληθινός συγγραφέας.  Κατά τον  αρχαίο ιστορικό Ξενοφώντα ήθος είναι να φέρεται κανείς προς τους άλλους με στοργή , όπως ο πατέρας προς τα τέκνα. Ο Ξενοφών, ως χριστιανός προ Χριστού, πίστευε στα λόγια του Ιησού «αγαπάτε αλλήλους». Το ίδιο κι ο Σωκράτης ο οποίος έλεγε πως η δημοκρατία δεν λειτουργεί, αν ο πολίτης δεν αυτοπεριορίζεται  (εννοείται χάριν των άλλων).

      Ο πολιτικός ξεχωρίζει με το ήθος του. Φέρεται προς τους άλλους με την ίδια στοργή που φέρεται στα παιδιά του. Με αυτή την  έννοια  δεν έχουμε αληθινούς πολιτικούς.  Κανένας δεν βλέπει το  νόημα της ανεργίας των νέων της νέας εποχής ως μόνιμης κατάστασης. Οι άνεργοι νέοι εγκαταλείπονται για πάντα και νεκρώνονται ηθικά και υλικά, αφού νεκροί είναι εκείνοι που δεν μετέχουν ενεργητικά στην κοινή προσπάθεια.

      Πόλις την αρχαία εποχή , λεγόταν ο τόπος όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται στο ίδιο μέρος για να εργαστούν για το καλό των άλλων. Κι αυτοί που κατοικούσαν στις πόλεις, λέγονταν πολιτικοί . 

     Ο ελληνικός λαός εγκολπώθηκε τη διδασκαλία του Ευαγγελίου η οποία ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του, γιατί είναι ήπιος, πράος, υπομονετικός, φιλόξενος, ευγενικός. Είναι επόμενο για ένα τέτοιο λαό να νιώθει άβολα με τους ανεπιθύμητους, με αυτούς που έρχονται ως επισκέπτες και ξεχνούν να φύγουν και να πάνε εκεί από όπου ήρθαν.

       Η κυβέρνηση αποτελείται κάθε φορά από πολιτικούς, οι οποίοι ούτε αληθινοί πολιτικοί είναι, ούτε χριστιανοί. Αληθινοί πολιτικοί είναι , όπως είπαμε , οι πολιτισμένοι, εκείνοι δηλαδή που διακρίνονται από τους άλλους, επειδή ενώνονται για να εργαστούν για το καλό και το δίκαιο.  Κανείς δεν πιστεύει ότι οι πολιτικοί  ενώνονται για να εργαστούν για  το καλό και το δίκαιο.

      Οι ελληνικοί νόμοι δεν έχουν σημείο αναφοράς το Χριστό ούτε καν το ήθος του πολιτισμένου ανθρώπου. Η κρατική εξουσία εκφράζει τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης, σύμφωνα με τις οποίες δεν είναι η βάση της κοινωνίας το ήθος , αλλά η δύναμη δίχως ηθικά όρια.

      Επίσης κανείς δεν πιστεύει ότι οι πολιτικοί είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, ότι πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός και ότι αγαπούν το Θεό και τον πλησίον τους πάνω από τον εαυτό τους. Κι αφού κανένας πολιτικός δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος, οι ορθόδοξοι χριστιανοί στην Ελλάδα δεν έχουν το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως.

      Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα είναι δίκαιο οι χριστιανοί να αγωνιστούν για να έχουν δική τους κρατική υπόσταση, για να ζουν ελεύθεροι από την καταραμένη ξενοκρατία!

       Οι χριστιανοί ορθόδοξοι είναι σαν τους μαύρους στην Αμερική. Ούτε οι μαύροι στην Αμερική έχουν δικό τους κράτος , αφού ποτέ δεν απέκτησαν το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως. Το ίδιο και στην Ελλάδα ουδέποτε ο λαός του Θεού απέκτησε ελληνικό κράτος, με εξαίρεση ,την εποχή του Ιωάννου Καποδίστρια.

     Οι νέοι που με την συνεχή προπαγάνδα κατά της εκκλησίας απομακρύνονται από αυτήν δεν ξέρουν τι κάνουν.
       Αν γνώριζαν την αλήθεια  δεν θα ήταν  μακριά από την εκκλησία. Θα σύγκριναν την ιδέα που έχει για τους νέους  η εκκλησία κι οι άγιοί της με αυτήν που έχουν  αυτοί που συκοφαντούν την εκκλησία και τους αγίους της.
       Η ιδέα της εκκλησίας για τον άνθρωπο και ειδικά για τους νέους είναι ότι κανείς άνθρωπος δεν είναι μέσον για οποιοδήποτε σκοπό. Κι ο άνεργος νέος τώρα είναι το μέσον για να διατηρούνται στην εξουσία αυτοί που με οποιοδήποτε τρόπο την κατέλαβαν.  Έτσι  όπως γίνεται σήμερα γινόταν  και στα μυθικά χρόνια. Τόσο νέες είναι οι ιδέες που εφαρμόζουν οι πολιτικοί στην εποχή μας!

      Ο μυθικός βασιλιάς των Αθηνών Αιγαίας έστελνε στον Μινώταυρο τριάντα νέους και νέες (ο αριθμός είναι συμβολικός) για να διατηρείται στην εξουσία  και να κατεξουσιάζει τον αθηναϊκό λαό