Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Το ψήφισμα του ΠΑΜ περιγράφει την τραγική κατάσταση της χώρας μας, αναζητεί τις αιτίες που οδήγησαν σ΄ αυτήν και κατονομάζει τους υπαιτίους, καλεί δε τους Έλληνες να ανατρέψουν αυτούς που ασκούν καταχρηστικά την εξουσία.
Όλα αυτά γίνονται κατανοητά από την μεγίστη πλειονότητα των Ελλήνων. Εκείνο όμως που δεν ξέρει κανείς και που ούτε στο ψήφισμα αναφέρεται συγκεκριμένα είναι ο τρόπος που θα ανατραπεί η παρούσα κατάσταση.
Καθένας από εμάς περιμένει να δει τα συγκεκριμένα μέτρα ή μάλλον τα αντίμετρα στα όσα επιβάλλουν με τη δύναμη της εξουσίας εκείνοι που κατέχουν ακόμα την εξουσία. Ποιο είναι το αντίδοτο σ΄ αυτούς που εμφανίζονται ως οι "μόνοι δυνατοί", που κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει και να ακυρώσει τα σχέδιά τους.
Η δύναμή τους, όπως κάθε δύναμη του κακού, είναι καταλυτική σε αντίθεση με τη δύναμη του Καλού και του Αληθινού που ενώνει τον κόσμο. Η μόνη ενωτική δύναμη των Ελλήνων σήμερα, όπως και σε κάθε εποχή, είναι η Ορθοδοξία. Η Εκκλησία συνειδητοποιεί αργά αλλά σταθερά, ότι οι Έλληνες ζούμε εξόριστοι στην πατρίδα μας.
Σιγά αλλά σταθερά θα δει αυτό που κάνουν οι Έλληνες της Διασποράς, που βλέπουν ως κόρην οφθαλμού την Ενορία και συσπειρώνονται σ΄ αυτήν γιατί νιώθουν ότι αυτή είναι η μόνη αληθινή τους δύναμη. Η δύναμη του μικρού είναι η Ενότητα.
Η Εκκλησία μπορεί να λάβει συγκεκριμένα μέτρα, ως αντίδοτο στην παρούσα αλαζονική εξουσία και πριν από όλα πρέπει να εργαστεί για τη διατήρηση του ηθικού σύμφωνα με την Εντολή του Κυρίου, "Μην πτοηθήτε"!
Παραθέτουμε το ψήφισμα του Πατριωτικού Μετώπου:
Το παρόν ψήφισμα ταυτόχρονα αποτελεί και μια ανοικτή πρόσκληση για δράση και απευθύνεται σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.
Η κρίση που «σκεπάζει» την Ελληνική κοινωνία με το μαύρο πέπλο του θανάτου, της απόγνωσης και της γενικευμένης δυστυχίας,ούτε «Ελληνική» είναι - όπως επιχειρήθηκε να εμφανιστεί - ούτε στην κακοδαιμονία αυτού του λαού οφείλεται η εκδήλωση και η δραματική μετεξέλιξή της.
Είναι κρίση του συστήματος, του πολιτικού και οικονομικού οικοδομήματος που βαλτώνει και λειτουργεί αυτοκαταστροφικά μέσα στα ίδια τα αδιέξοδά του, ενώ ταυτόχρονα, αναζητεί εναγωνίως τη «φυγή προς τα μπρος», επιχειρώντας να μετατρέψει την «κρίση του σε ευκαιρία» με στόχο τη δραστική πολιτική και θεσμική του ανασύνταξη, μέσα από πολιτικές εφιαλτικές για τις κοινωνίες και καταστροφικές για τους λαούς, αλλά και μέσα από επικίνδυνες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και μεθοδεύσεις.
Η κατ όνομα μόνον «ελληνική κυβέρνηση», όχι μόνο δεν αντιστάθηκε - ως όφειλε - στους επικίνδυνους για τον τόπο σχεδιασμούς των ξένων κέντρων και των πολιτικών εκπροσώπων της δικτατορίας των τραπεζιτών, αλλά αντίθετα ταυτίστηκε με τις ολέθριες επιδιώξεις τους, παραδόθηκε στους εφιαλτικούς σχεδιασμούς τους, άνοιξε την κερκόπορτα της χώρας παραδίδοντας απροκάλυπτα την εθνική της κυριαρχία, λειτούργησε ως προδοτικός εφιάλτης που χτύπησε πισώπλατα την Ελληνική κοινωνία, και εν τέλει αναγορεύεται σε αδίστακτο δήμιο αυτού του λαού, των αξιών του, της αξιοπρέπειάς του, των στοιχειωδών κοινωνικών δικαιωμάτων του.
Πρόκειται για μια κατ ουσία ήδη έκπτωτη κυβέρνηση, που στήριξε την πολιτική της διαδρομή στο ψεύδος και τη συνειδητή πολιτική εξαπάτηση, που δε δίστασε να παραδώσει την ίδια της τη χώρα, στα εφιαλτικά σχέδια της παγκόσμιας διακυβέρνησης, προκειμένου να την καταστήσουν θέατρο πειραματικών εφαρμογών για «νέες πολιτικές», πριν επιχειρήσουν την πλανητική γενίκευσή τους.
Πρόκειται για μια κυβέρνηση αδίστακτων αχυρανθρώπων που συνεχίζει να νομοθετεί καταλύοντας το Σύνταγμα, αποδομώντας τον αξιακό μας πολιτισμό, ξηλώνοντας την ίδια τη φυσιογνωμία της Ελληνικής κοινωνίας, κατακρημνίζοντας το σύνολο των μεταπολεμικών και όχι μόνο κοινωνικών κατακτήσεων αυτού του λαού, παροπλίζοντας τον τόπο μας εθνικά και πολιτισμικά, παραδίδοντας το λαό μας στη γενικευμένη δυστυχία και την απόγνωση, και την Ελλάδα ως λάφυρο στις συμμορίες των δήθεν επενδυτών, και στις ορέξεις εκείνων που χορογραφούν το διαμελισμό της.
Πρόκειται για μια κυβέρνηση εθνικά επικίνδυνη που δε διστάζει να παραδώσει μαζικά - ως φυλακισμένους αιχμαλώτους - τα εξαθλιωμένα τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας, στα κάτεργα της σύγχρονης Γκεστάπο που τα βάφτισαν ειδικές οικονομικές ζώνες, και τα οποία σε ορισμένες περιοχές, όπως στην ακριτική Θράκη μας, δρομολογούν ευθέως και την εδαφική αποδόμηση της χώρας. Και όλα αυτά, ενώ βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, ραγδαίες και σημαντικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του - πέρα και ανεξάρτητα από τις όποιες προθέσεις και διακηρύξεις των επιμέρους του συνιστωσών, αποδείχτηκε ανίκανο και άτολμο να ανακόψει αυτή την επικίνδυνη πορεία που οδηγεί στην απόλυτη εθνική καταστροφή.
Παρέμεινε εγκλωβισμένο στα διαχρονικά του ιδεολογήματα, αρνούμενο να διακρίνει τα εθνοκτόνα και πατριδοεκφυλιστικά χαρακτηριστικά της εφαρμοζόμενης πολιτικής που οδηγεί τον τόπο στη δόλια υποδούλωση και με μαθηματική ακρίβεια στο βέβαιο αφανισμό.
Η τακτική της κομματικής περιχαράκωσης της εκλογικής πελατείας, που επιμένει να μην αναδεικνύει πως, πίσω από τις πολιτικές της γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής αφαίμαξης, στο πραγματικό στόχαστρο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, δε βρίσκεται μονάχα η ήδη αποδυναμωμένη εθνική κυριαρχία, δε βρίσκεται μονάχα η προσωπική και η εθνική μας αξιοπρέπεια που κουρελιάζεται, αλλά βρίσκεται και η ίδια η εδαφική ακεραιότητα του τόπου μας που απειλείται πλέον ευθύτατα, συνιστά και αυτή μια εξ ίσου ολέθρια και επικίνδυνη πολιτική πρακτική.
Συμπέρασμα:
Το Ελληνικό Σύνταγμα έχει ήδη καταλυθεί. Κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας, τόσο στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων όσο και στην εφαρμογή τους στην καθημερινότητα του πολίτη, έχει καταστρατηγηθεί. Ένα αδίστακτο καθεστώς βίας και εκφασισμού στήνεται απ άκρου σ άκρο σε όλη τη χώρα.
Η χώρα διαμελίζεται, καντονοποιείται, ξεπουλιέται μαζί με το λαό της σε επενδυτικές εργολαβίες ευκαιρίας, για να στηθούν τα κολαστήρια της σύγχρονης κατοχικής Γκεστάπο σε ολόκληρη την επικράτεια.
Οι πολιτειακοί θεσμοί εκφυλίζονται. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραμένει θεατής μιας πατρίδας που οδηγείται στον αφανισμό, αρνούμενος να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες με στόχο την ανακοπή αυτής της επικίνδυνης εξέλιξης.
Τα πολιτικά κόμματα, αντί να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, και να δρομολογήσουν την άμεση ανατροπή αυτής της επικίνδυνης πολιτικής ομάδας που κυβερνά, νομιμοποιούν με την «αντιπολίτευσή» τους το δικαίωμα μιας έκπτωτης κυβέρνησης μειοψηφίας να νομοθετεί και να καταστρέφει τη ζωή και τον τόπο μας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, αντί να συναισθανθεί τις ιστορικές του ευθύνες απέναντι στο λαό και τον τρόπο και να ρίξει το σύνθημα της καθολικής εξέγερσης με στόχο την άμεση ανατροπή των πολιτικών αχυρανθρώπων και την παραδειγματική τιμωρία τους, ανακόπτοντας έτσι το καταστροφικό τους έργο και καθιστώντας αυτοδίκαια άκυρες το σύνολο των συμφωνιών υποτέλειας που έχουν προσυπογράψει, επιμένει σε ανώδυνες πορείες διαμαρτυρίας, επαναλαμβάνοντας χιλιοειπωμένα αιτήματα, την ώρα που το σύνολο των κατακτήσεων αυτού του λαού, έχει πρακτικά ακυρωθεί. Η συνέπεια αυτής της πρακτικής, είναι να εδραιώνεται στην κοινωνία το συναίσθημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, και να οδηγείται σταδιακά σε παραίτηση από στοχευμένες αντιδράσεις που θα της εξασφαλίσουν την πολιτική της χειραφέτηση, που με ζητούμενο την πολιτική ανατροπή, θα την καταστήσει πρωταγωνιστή και καταλύτη των εξελίξεων.
Η πνευματική ηγεσία του τόπου, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και η εκκλησιαστική ηγεσία, στο σύνολό τους σιωπούν, και μόνο ελάχιστες εξαιρέσεις τολμούν και ορθώνουν φωνή αντίστασης και περηφάνιας, καταδεικνύοντας το δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι πνευματικοί ταγοί του τόπου μας, συμπαρατασσόμενοι ανοικτά με το λαό για την ανακοπή αυτής της επικίνδυνης πορείας.
Καλούμε. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τα πολιτικά κόμματα να αναλάβουν αμέσως πολιτικές πρωτοβουλίες για την άμεση ανατροπή μιας κυβέρνησης ουσιαστικά έκπτωτης, που χωρίς την παραμικρή νομιμοποίηση συνεχίζει αδίστακτα το καταστροφικό της έργο σε βάρος του τόπου.
Καλούμε τα πολιτικά κόμματα να συνειδητοποιήσουν έστω και την ύστατη στιγμή, ότι αυτό που κρίνεται αύριο, δεν είναι το περιεχόμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής με βάση τις όποιες θεωρητικές τους προσεγγίσεις, αλλά το ίδιο το μέλλον. Η υπόσταση της πατρίδας μας. Η εθνική συνοχή. Το αύριο του λαού μας
Καλούμε. Τους εργαζόμενους και ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, μέσα και από τα συνδικάτα αλλά και από όλους τους κοινωνικούς φορείς, να αμφισβητήσουν δραστικά τις βολικές συνήθειες που τους καταδικάζουν σε μια αναποτελεσματική γραφικότητα.
Τους καλούμε να υπερβούν τις συνήθεις πρακτικές και τις εμμονές των ηγεσιών τους, και να οργανώσουν ένα πραγματικό και ουσιαστικά στοχευμένο κίνημα αντίστασης, ξεσηκωμού και πολιτικής εξέγερσης σε κάθε γειτονιά και απ άκρου σ άκρον σε ολόκληρη τη χώρα.
Δεν τους καλούμε να εγκαταλείψουν την κομματική τους ταυτότητα. Δεν τους καλούμε να απεμπολήσουν τις πολιτικές και κοινωνιολογικές τους προσεγγίσεις. Δεν τους καλούμε να παραιτηθούν από τις ταξικές και τις πολιτικές επιδιώξεις τους. Τους καλούμε να συνειδητοποιήσουν, ότι σήμερα που η πατρίδα αποσυντίθεται στη βάση ενός επικίνδυνου και καλά οργανωμένου σχεδίου, ο πρώτος στόχος είναι η πραγματική σωτηρία της. Η απαλλαγή της από τον εφιάλτη του αντεθνικού δοσιλογισμού. Η ακύρωση όλων των υποθηκών στα συμβόλαια ντροπής και υποτέλειας που προσυπέγραψε μια έκπτωτη κυβέρνηση. Η πραγματική χειραφέτηση της κοινωνίας μας και η πλήρης ανάκτηση της τσαλακωμένης αξιοπρέπειάς της.
Καλούμε. τους Έλληνες δικαστικούς, να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της ιστορικής τους ευθύνης, στην πιο αποφασιστική μάχη που δίνει η Ελληνική κοινωνία, και να τσαλακώσουν τις πολιτικές αποφάσεις που καταλύουν το Σύνταγμα και καταστρατηγούν τις αρχές της δημοκρατικής νομιμότητας, στην άσκηση μιας επικίνδυνης και απροκάλυπτα κατοχικής πολιτικής.
Τους καλούμε να αποσύρουν και το τελευταίο ίχνος επίφασης νομιμότητας που επικαλείται η έκπτωτη κυβέρνηση, για να καταδυναστεύει το λαό και να υποθηκεύει επικίνδυνα το μέλλον του τόπου.
Καλούμε. την πνευματική ηγεσία του τόπου, τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, καλούμε την εκκλησιαστική ηγεσία, να κηρύξουν πραγματικό ανένδοτο απέναντι στη λαίλαπα που καταστρέφει τον τόπο, και να εμπνεύσουν με το παράδειγμα και τον πνευματικό τους λόγο, τον ξεσηκωμό του λαού, προκειμένου να αποτινάξει την κατοχή και την ξένη εξάρτηση και να καταστεί πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του.
Καλούμε. τη φυσική ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, τα τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στο Σύνταγμα και στην πατρίδα.
Τους καλούμε να αμφισβητήσουν, ωα γνήσια τέκνα αυτού του λαού, τις όποιες εντολές θανάτου που θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τη μαχόμενη Ελληνική κοινωνία.
Τους καλούμε να συμπαραταχθούν ανοιχτά με το λαό, στον υψηλών ιδανικών αγώνα του, στον αγνό και ωραίο αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας, για την ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας, για την αποτροπή τετελεσμένων που θα οδηγήσουν τον τόπο μας στον κατακερματισμό και σε ολέθριες εθνικές περιπέτειες.
Καλούμε τέλος. Την έκπτωτη κυβέρνηση να παραιτηθεί άμεσα και να οδηγηθεί ο τόπος σε πραγματικά ελεύθερες εκλογές με το πραγματικό ερώτημα της ανάκτησης της κυριαρχίας του και της αξιοπρέπειάς του.
Την καλούμε για τελευταία φορά να παραιτηθεί και να δικαστεί για τα εγκλήματά της σε βάρος του τόπου και ταυτόχρονα την προειδοποιούμε να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει και πάλι δολοφονικές δυνάμεις καταστολής και αίματος σε βάρος της μαχόμενης Ελληνικής κοινωνίας.
Προειδοποιούμε αυτή την επικίνδυνη κυβέρνηση ότι οι μέρες της είναι μετρημένες. Οφείλει να το συναισθανθεί.
Τα εγκλήματά της είναι πολλά και ατιμωτικά. Όποια μέσα και αν χρησιμοποιήσει, σύντομα η κοινωνία την οποία πρόδωσε θα την καθίσει στο σκαμνί, θα την κρίνει και θα την τιμωρήσει όπως αξίζει να τιμωρείται κάθε εφιάλτης σε βάρος της ίδιας του της πατρίδας.
Αυτή την ευθύνη την καλούμε να συναισθανθεί - έστω και αυτή την ύστατη ώρα - και να παραδώσει την εξουσία άμεσα, πριν οδηγήσει τον τόπο σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες. Πριν βάψει κι άλλο τα χέρια της με το αίμα αθώων συμπολιτών μας.
Νέοι και νέες, πολίτες της Ελλάδας.
Σας καλούμε να πλαισιώσετε τις γραμμές του «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» με θάρρος και αυταπάρνηση. Σε αυτή την κρίσιμη φάση που περνά ο τόπος μας, οφείλετε να αφήσετε πίσω σας τα ιδεολογήματα και τον αδιέξοδο κομματικό φανατισμό. Τίποτε απ όλα αυτά δεν έχει θέση όταν επιχειρούν να αφανίσουν την πατρίδα μας και να υποτάξουν το λαό της.
Νέοι και νέες, πολίτες της Ελλάδας.
Αδίστακτοι δοσίλογοι γκρεμίζουν την πατρίδα μας. Τσαλακώνουν την αξιοπρέπειά μας. Μετατρέπουν το όνειρο σε εφιάλτη για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, πριν προλάβουν καν να το γεμίσουν με τα χρώματα της σκέψης τους, και το χαμόγελό τους.
Προσπεράστε τις σειρήνες που σας καλούν να στρατευθείτε για να ζωντανέψετε δήθεν την ομορφιά του δικού σας κομματικού οράματος και τα όνειρα του δικού σας πολιτικού ρομαντισμού, ενώ την ίδια στιγμή, σας κρύβουν πως αύριο δε θα υπάρχει πατρίδα για να δείτε να ζωντανεύει επάνω της και να μεγαλουργεί, ούτε το όνειρο ούτε το όραμά σας.
Τους παραδώσαμε πατρίδα να κυβερνήσουν, και θα αφήσουν πίσω τους ερείπια, καντόνια διαμελισμού, τσαλακωμένη αξιοπρέπεια και κολαστήρια της σύγχρονης Γκεστάπο στην οποία λογοδοτούν.
Αυτός είναι ο δρόμος των προσκυνημένων.
Και αυτό το δρόμο οφείλουμε να ανατρέψουμε άμεσα, διαλέγοντας τη δική μας περήφανη διαδρομή. Τη διαδρομή της αξιοπρέπειας και της οργανωμένης αντίστασης για να ανατρέψουμε οριστικά τα επικίνδυνα σχέδιά τους.
Και αυτό οφείλουμε να το πράξουμε σήμερα, γιατί αύριο θα είναι πλέον αργά. Και για την πατρίδα μας, και για τον πολύπαθο λαό της.
Το παραπάνω ψήφισμα εγκρίθηκε ομόφωνα στην Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ που έγινε στην Αθήνα στις 15 Οκτωβρίου στο ξενοδοχείο PRESIDENT.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου