Ο φόβος που ακινητοποιεί (Διορθωμένο)

Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Στην αρχή του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος ονομάζεται το φως, που είναι η ζωή των ανθρώπων. Όταν ο άνθρωπος κυριαρχείται από το φόβο του ασυνειδήτου (του σκοτεινού, του αγνώστου) μέσα του, δεν ζει, γιατί δεν έχει μέσα του το φως , τον ήλιο της δικαιοσύνης, που είναι η ζωή των ανθρώπων.
Πόσο η πίστη έχει εισχωρήσει βαθιά μέσα στην ψυχή του ανθρώπου στη λαϊκή μας παράδοση. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που όπως μου εκμυστηρεύθηκε φίλος αναγνώστης του έλεγε η γιαγιά του, ότι αν συνεχίσει να φοβάται τόσο πολύ, στο τέλος θα ξεχάσει να ζει.
Ο φόβος που κυριαρχεί μέσα μας μέσω του αγνώστου είναι ο φόβος του Ασυνειδήτου, όταν δεν γνωρίζουμε τι φοβερά πράγματα θα συμβούν και γιατί. Ασυνείδητο είναι το άγνωστο που κυριαρχεί μέσα μας με το φόβο που παγώνει το αίμα μας και μας ακινητοποιεί.
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας στη μυθολογία τους προσωποποίησαν το φόβο του Ασυνειδήτου. To σύμβολο του Ασυνειδήτου είναι το υγρό στοιχείο και ειδικότερα η θάλασσα που λέγεται και αλός ή πόντος. Εξουσιαστής και εξουσιάστρια του φόβου που μας προκαλεί το άγνωστο είναι ο φοβερός Ποσειδώνας ο θεός της θάλασσας και η φοβερή Μέδουσα. Ποσειδώνας είναι το όνομα της Μέδουσας στον αρσενικό τύπο. Οι Ισπανοί που είναι απόγονοι των αρχαίων Φωκαέων ονομάζουν το φόβο miedo από το όνομα της Μέδουσας . Tengo miedo, θα πει έχω φόβο, φoβάμαι.
Οι γοργόνες μία από τις οποίες ήταν η Μέδουσα ήταν φοβερές στην όψη. Είχαν χρυσά φτερά και χάλκινα χέρια, ισχυρούς χαυλιόδοντες, όπως οι κάπροι, και φίδια στο κεφάλι, που τυλίγονταν σαν ζώνη γύρω στο σώμα. Όποιος αντίκριζε τη φοβερή όψη τους, έχανε την αναπνοή του και γινόταν, εκεί που στεκόταν, πέτρα.
Το χαρακτηριστικό λοιπόν στοιχείο του φόβου, που μας προκαλεί το αρνητικό ασυνείδητό μας είναι η ακινητοποίηση. Ο φόβος αυτός μπορεί να ακινητοποιήσει ένα άτομο και ολόκληρο λαό, ο φόβος του αγνώστου, που υπάρχει μέσα μας και μας καταδυναστεύει.
Αναρωτήθηκες, ευγενικέ αναγνώστη, γιατί ξεφύτρωσαν αυτή την εποχή τόσοι πολλοί πρόθυμοι αναμεταδότες του φόβου; Τί σκοπό έχουν; Γιατί χρησιμοποιούν το φόβο που ακινητοποιεί; Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ακινητοποιήσεις κάποιον. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να του μεταδίδεις το φόβο.
Τί μπορούμε να κάνουμε για να μην μας ακινητοποιεί , ο φόβος; Το αντίδοτο είναι ο τρόπος που κοιτάζουμε αυτό που μας φοβίζει. Να μην το κοιτάζουμε μέσα από τις δικές μας δυνάμεις. Αλλά να το κοιτάζουμε μέσα από τις δυνάμεις του Κυρίου Ιησού. Δεν φοβούμαστε γιατί είμαστε δυνατοί, αλλά γιατί είναι δυνατός Αυτός που μας αγαπάει. Έβλεπα μπροστά μου πάντα τον κύριό μου, γράφει ο Δαβίδ σε κάποιο ψαλμό του, για να μη σαλευθώ. Ο Κύριος μας προστατεύει απ΄ το αρνητικό ασυνείδητο, από την κυριαρχία του σκότους μέσα μας.
Πρέπει να μιλάμε για το φόβο για άλλα πράγματα , πλην του φόβου του Θεού;
Δεν άκουσα ποτέ στη ζωή μου τους απλούς ανθρώπους να μιλούν για το φόβο για άλλα πράγματα, πλην του φόβου του Θεού. "Τί να φοβηθώ; Άμα τα έχεις καλά με το Θεό, δεν φοβάσαι τίποτα", μου είπε κάποτε ένας βενζινάς, στις 6 η ώρα το πρωί. Στη Φιλοκαλία, στις 63 περιπτώσεις φόβου, μόνο η μία αναφέρεται στο φόβο για άλλα πράγματα. Όλες οι άλλες αναφέρονται στο φόβο του Θεού.
Κάποιος συγγραφέας γράφει για τους φόβους τα εξής: "Αν συγκεντρώσετε όλες τις φοβερές σκέψεις που υπάρχουν στο μυαλό του μέσου ανθρώπου, τις εξετάσετε αντικειμενικά και προσπαθήσετε να τις αξιολογήσετε πόσο τον ωφέλησαν, θα ανακαλύψετε ότι όλες οι φοβερές σκέψεις, όχι απλά μερικές, είναι άχρηστες. Δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως. Μηδέν εις το πηλίκον."
Η τέχνη και η επιστήμη σε συνεργασία με την τεχνολογία, το εμπόριο και τη βιομηχανία εκμεταλλεύεται στο έπακρο το φόβο. Πρέπει να συμβάλλουμε σ΄ αυτήν την εκμετάλλευση ή να εμποδίσουμε το φόβο και την απελπισία που οδηγεί στην αυτοκτονία;
Ο φόβος δεν συνεκτίσθη με τη φύση του ανθρώπου.Ο φόβος είναι ένα από τα γνωρίσματα της άλογης φύσης των ζώων, η οποία κάλυψε την θεία εικόνα του ανθρώπου. Mετά την παράβαση έγινε φανερή στον άνθρωπο η των αλόγων ζώων ομοίωση. (Φιλοκαλία, Β΄,102).