Εναντίον της ανωνυμίας

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


"Το πνεύμα σου το αγαθόν
οδηγήσει με εν γη ευθεία.
ένεκεν του ονόματος σου,Κύριε,
ζήσεις με"
Ψαλμ. 142


Λίγα λόγια γιατί είμαι εναντίον της ανωνυμίας:Τή δύναμη του ονόματος καταφρονούμε με την ανωνυμία.Στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των ναζί περισσότεροι πέθαιναν από έλλειψη αναγνώρισης και λιγότεροι απ΄τις κακουχίες. Σκληροτράχηλοι άντρες δεν άντεχαν την έλλειψη αναγνώρισης.
Πρέπει να εμβαθύνεις στις έννοιες της αναγνώρισης και της φήμης ή της δημοσιότητας. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Στον Ξένο του Καμύ ο μελλοθάνατος προτιμούσε
να τον υβρίσει και να τον καταραστεί το πλήθος την ώρα που θα τον πήγαιναν να τον εκτελέσουν παρά να μην τον αναγνωρίσει κανείς. Δεν μπορούσε να αντέξει την έλλειψη αναγνώρισης. Ο μελλοθάνατος που φώναζε το όνομα του Κυρίου όταν τον εκτελούσαν
ήθελε να τον αναγνωρίσουν ότι είναι ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους. Το ίδιο κι αυτός που λίγο πριν την εκπυρσοκρότηση έκανε βιαστικά το σταυρό του.
Τη δύναμη του ονόματος καταφρονούμε με την ανωνυμία. Κρίμα!
Η πνευματικη ζωή αρχίζει με το όνομα.Τό όνομα μας δίνει τη δύναμη να μην ταυτιστούμε με το περιβάλλον όπως τα ζώα.
"Εν εικόνι διαπορεύεαι πας άνθρωπος". "Θρηνώ και οδύρομαι όταν εννοήσω
τον θάνατον". Ποιανού είναι αυτά τα λόγια; Είναι λόγια του ανθρώπου΄που έχει μέσα του πνεύμα Θεού ή είναι λόγια του χοϊκού ανθρώπου, ο οποίος δεν ξεχωρίζει από τα ζώα.
Ο άνθρωπος σχηματίζει μια εικόνα για τον κόσμο , όπως το βόδι σχηματίζει μια εικόνα για το σταύλο και για το δρόμο που οδηγεί στο λιβάδι και πηγαίνει στο λιβάι και επιστρέ΄φει στο σταύλο χωρίς επίγνωση, περπατώντας μέσα στην εικόνα.
Δεν μας κάνει εντύπωση ότι η εποχή μας προβάλλει την εικόνα και απωθεί το λόγο.
Τα παιδά δεν μαθαίνουν στο σχολείο πώς να εκφράζουν τον βαθυτερο εαυτό τους με το λόγο. Τους μαθαίνουν μόνο συνθήματα για να μεταδίδουν πληροφορίες μεταξύ τους, όπως τα μυρμήγκια για το που βρίσκεται η τροφή (το ωφέλιμο και το χρήσιμο).

Η διαφορά μεταξύ των φιλολογικών ψευδωνύμων και των ψευδωνύμων της ανωνυμίας για τα οποία γίνεται ο λόγος είναι όμοια με τη διαφορά των προσωπείων των αρχαίων με τα προσωπεία της εποχής μας. Τα προσωπεία των αρχαίων δεν έκρυβαν το πρόσωπο αλλά το φανέρωναν, εντελώς το αντίθετο από τα προσωπεία της σύγχρονης εποχής που κρύβουν το πρόσωπο.
Τό ψευδώνυμο των ποιητών και των συγγραφέων είναι σε θέση ονόματος δηλαδή αποτελεί μέρος της πνευματικής του ταυτότητος. Το όνομα (και το ειδος αυτό του ψευδωνύμου) είνα το πνευματικό στοιχείο της ταυτότητας. Τα άλλα στοιχεία τα έχουμε κοινά με τα ζώα, π.χ. το ύψος,το χρώμα των ματιών κλπ.
Αναιρώντας τα πνευματικά στοχεία της ταυτότητός υποβιβάζουμε τους άλλους στο κατώτερο επίδεδο αυτού που στερείται της απουσίας της ελευθερίας και του πνεύματος.
Σε ένα τόπο όπου ο ανθρωπος δε διαφέρει στην ταυτότητά του από τα ζώα και προσδιορίζεται κατά τα υλικα του στοιχεία είναι άνευ αντικειμένου η πνευματική μας ύπαρξη. Ένα παράδειγμα από τον Όμηρο:
Όσο ο Οδυσσέας στερούνταν την ελευθερία και λογιζόταν ως τροφή του Κύκλωπα, θεωρούσε ανύπαρκτο το όνομά του. Το όνομά του για τον Οδυσέα και για κάθε ελεύθερο άνθρωπο ειναι συνδεδεμένο ΄με την πνευματική του υπόσταση και ιδιαιτέρως με την ελευθερία του. "Ούτιν με κικλήσκουσιν", είπε ο Οδυσσέας στον Κϋκλωπα όταν τν ρώτησε ποιο είναι το όνομά του. Και μόνο όταν ανέκτησε την ελευθερία του είπε: "Ο Οδυσσέας, ο γιος του Λαέρτη σε τύφλωσε, που οικία έχει στην Ιθάκη".
Η ανωνυμία αφαιρεί κι από μας που τη δέχόμαστε την ελευθερία καιτην πνευματικότητα. Αν στη χώρα μάς υπάρχουν μυστικές οργανώσεις που το Ελληνικό κράτος δεν μπορεί να τις ελέγξει δεν είναι η ελευθερία των πολιτών περιορισμένη δεν συνιστά η ανωνυμία τους προσβολή της ελευθερίας και της δημοκρατίας;
Η ανωνυμία μας συνηθίζει στην ήττα. Κι όταν αυτό συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους σε όλη τη γη, ο επόμενος στόχος είναι η μείωση του πληθυσμού του "ζαλισμένου κοπαδιού".
Οφείλουν αποζημίωση για την CAPITIS DEMITUTSIO (προσβολή της προσωπικότητος) Αυτοί που απευθύνονται σε όλους εμάς κρυμμένοι πίσω απ την ανωνυμία τους είτε είναι φυσικά πρόσωπα είτε νομικά πρόσωπα στην πραγματικότητα προκαλούν μείωση τη προσωπικότητάς μας και αν λειτουργο΄σε η δημοκρατία έπρεπε να υποχρεωθούν να άρουν την προσβολή και να αποζημιώσουν τα θύματά τους για την CAPITIS DEMINUTIO όπως λέγεται στη νομική ορολογία η πράξη τους.
Δν είναι καθολου απλό και δίχως ουσία το θέμα της ανωνυμίας και των ψευδωνύμων της.
Η τελική ζημία είναι ότι ΜΑΣ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ! Όσοι από μας έχουμε αφυπνιστεί, λέει ο Έλιοτ, πρέπει να αγωνιστούμε να σταματήσουμε την αυτοκτονία της ανθρωπότητας!
Από την άποψη αυτή χρησιμοποιώντας τις μεθόδους του Εχθρού έστω κι αν πολεμάς στο στρατόπεδο του Ιησού ενισχύεις το στρατόπεδο του Εχθρού.
"Να ζείς σ΄ αυτόν τον κόσμο χωρίς να είσαι απ΄ τα στοιχεία αυτού του κόσμου".

Η ανάγκη για αναγνώριση λέει ο Άντλερ είναι μεγαλύτερη και από τα ένστικτα της αυτοσυντηρήσεως και της αναπαραγωγής.Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εξοντώνουν τους
αντιπάλους τους καταργώντας τα ονόματά τους και γενικά στερώντας τους την αναγνώριση.
Οι ναζί αντικαθιστούσαν τα ονόματα με αριθμούς και επέβαλαν ομοιόμορφη ενδυμασία . Το ίδιο έκανε και ο Μάο στην Κϊνα που άντρες γυναίκες φορούσαν την ίδια στολή. Το ίδιο γίνεται και στο στρατο με την όμοια ενδυμασία αντρών και γυναικών.

Τα ίδια λόγια από διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικούς ανθρώπους έχουν
διαφορετικό νόημα . Π.χ.Δεν έχουν το ίδιο νόημα οι στίχοι του Τσιτσάνη

«Μην ,απελπίζεσαι και δε θ’ αργήσει,
Κοντά σου θα ‘ρθει μια χαραυγή,
Καινούρια αγάπη να σου ζητήσει,
Κάνε λιγάκι υπομονή"

στο στόμα το δικό μου και στο στόμα ενός επισκόπου ή στ’ αυτιά τα δικά μου και στα αυτιά ενός επισκόπου. Έχει σημασία ποιος λέει κάτι.Δεν είχε το ίδιο νόημα το όνομα του Ίβυκου στο στόμα κάποιου αρχαίου θεατή στο θέατρο και στο στόμα των δολοφόνων του Ίβυκου, όταν περνούσαν ο γέρανοι.Οι δολοφόνοι του Ίβυκου πλήρωσαν με τη ζωή τους
τη χρησιμοποίηση ενός ονόματος που ειπώθηκε απο τα χείλη τους σε ένα ακατάλληλο τόπο μια ακατάλληλη στιγμή.Το ίδιο κινδυνεύουν να πάθουν οι αδαείς και πονηροί
Σκοπιανοί με τη νοσφιση του ονόματος της Μακεδονίας. Δεν έχουν το ίδιο νόημα τα λόγια του ιερέα στο τέλος της Θείας Λειτουργίας «Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθοι επί σε» με αντίδωρο και χωρίς αντίδωρο.

__ __


Η δύναμη του ονόματος


Οι Σκοπιανοί θυμίζουν τον Ίβυκο και τους Γέρανους καθώς έχουν παντελή άγνοια της φοβερής δύναμης του ονόματος. Αντίθετα με τους Εβραίους που προσέχουν τα ονόματα (το όνομα του Θεού δεν το προφέρουν ποτέ) οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν με το σκοπό της οικειοποιήσεως το όνομα Μακεδονία! Ελπίζουν ότι ο αληθής κύριός του θα κουραστεί κάποτε η θα καμφθεί απ΄ τις διάφορες πιέσεις εις βάρος του και θα παραιτηθεί από αυτό υπογράφοντας συνθήκη με την οποία παραχωρεί το όνομα σ΄ αυτούς!!

"Να οι γέρανοι του Ιβύκου" είπε ένας απ΄ τους αρχαίους φονιάδες του, την ώρα που οι γέρανοι πετούσαν στον ουρανό, για να καταδικαστεί αυτός και οι λοιποί συνένοχοί του για το έγκλημα του φόνου που διέπραξαν. Ένα απλό όνομα που ειπώθηκε σε ένα ανύποπτο χρόνο, την ώρα που το πλήθος παρακολουθούσε μια παράσταση στο θέατρο, οδήγησε στο θάνατο αυτών που είχαν την ατυχία να χρησιμοποιήσουν για μια στιγμή ένα ακατάλληλο γι΄ αυτούς όνομα!

Τη δύναμη του ονόματος περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο βιβλίο του "Περί Θείων Ονομάτων". "Όπως ο φυσικός ήλιος " γράφει στο τέταρτο κεφάλαιο " χωρίς σκέψη και προαίρεση αλλά με το ίδιο το είναι του φωτίζει όλα όσα μπορούν να κοινωνούν στο φως που τους αναλογεί, όμοια και το όνομα σκορπά σε όλα τα όντα τη θετική ( ή αρνητική γι' αυτούς που κακώς το χρησιμοποιούν) επιρροή του. Κι όπως η παρουσία του νοητού φωτός είναι δύναμη που συνάγει και ενώνει όσους φωτίζονται, όμοια και η άγνοια προκαλεί τη διαίρεση όσων βρίσκονται στην πλάνη ή χρησιμοποιούν το δόλο και το ψεύδος.

Δεν είναι ωραίο λοιπόν αυτό που κάνουν οι Σκοπιανοί, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Το ωραίο, συνεχίζει στο ίδιο βιβλίο ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έχει μέσα του κατά υπεροχή την ωραιότητα κάθε ωραίου και την προβάλλει. Χάρη στο ωραίο υπάρχουν οι συνάψεις όλων και οι φιλίες και οι σχέσεις. Το ωραίο ένωσε τα πάντα. Αυτό είναι το τελικό αίτιο, γιατί όλα γίνονται για χάρη του. "Όλοι αγαπούν το αγαθό" ( Διοτίμα). Εκτός απ΄ τους πονηρούς, επιτήδειους και αχαρίστους , όπως καλή ώρα οι Σκοπιανοί, οι οποίοι ενώ την δωρεάν χρηματική βοήθεια της Ελλάδος και τις άλλες διευκολύνσεις τις θέλουν και τις επιζητούν, την αλήθεια την προδίδουν και τολμούν να χρησιμοποιούν με το σκοπό της ιδιοποιήσεως το όνομα της Μακεδονίας!

Αλλά όπως φαίνεται δεν γνωρίζουν τους Έλληνες, ούτε τη Χριστιανική Ορθόδοξη Παράδοση και τον ομαδικό ενοχικό αρχέτυπο του Ιούδα! Διαφορετικά δεν θα τολμούσαν να το κάνουν. Θα γνώριζαν οπωσδήποτε τις φοβερές συνέπειες της προδοσίας που συνδέεται χωρίς άλλο με την ονομασία της Μακεδονίας είτε ως νόσφιση από μέρους τους είτε ως ακατανόητη, απίστευτη ,εγκληματική ( αν γινόταν ποτέ) παραχώρηση (!) από μέρους των Ελλήνων.

Όπως κανένας Έλληνας δε θα δεχόταν ποτέ να ονομαστεί ο γιος του Ιούδας, για να τον στιγματίζει σε όλη του τη ζωή το βάρος της ομαδικής ενοχής του Ιούδα , όμοια δεν θα δεχόταν κανένας Έλληνας πολιτικός να συνδεθεί το όνομά του με παρόμοια ενοχή υπογράφοντας τη συνθήκη της παραχώρησης, γιατί περί αυτής πρόκειται, της ονομασίας της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί, όπως είναι γνωστόν τοις πάσι, επιφυλάσσουν δικαίωμα εδαφικών διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος!

Τελικά ίσως το όνομα της αγαπημένης μας Μακεδονίας να συμβάλει στο να προσέξουν επί τέλους οι Έλληνες πολιτικοί την ανανέωση των ονομάτων, ώστε αρχίζοντας από το δικό τους όνομα οι πολιτικοί να είναι πολιτικοί!

"Δημοκρατική Αναγέννηση"