"Η γυναίκα έχει πάντα κάτι παιδικό» *

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Η γυναίκα έχει πάντα από τη φύση της κάτι παιδικό. Mια γυναίκα με αντρικά γνωρίσματα δεν είναι κατάλληλη να μεγαλώνει παιδιά. Φαντάσου ένα μωρό στην αγκαλιά μιας γυναίκας με χοντρή φωνή και με γένια. Η γυναίκα μένει πάντα ακόμα και στην εμφάνιση σαν παιδί. Το κύριο γνώρισμά της είναι η τρυφερότητα . Η γυναίκα είναι τρυφερή σαν μίσχος λουλουδιού. Ο άντρας δεν είναι το ίδιο όσο κι αν για να νεάζει ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο γίνεται γυναικοπρόσωπος.
Η γυναίκα χάριν των παιδιών έχει πάντα από τη φύση της κάτι παιδικό . Είναι τρυφερή όπως όλα τα νέα πλάσματα του Θεού. Στα ζώα τα τρυφερά πλάσματα λέγονται «μόσχοι» και στα φυτά τα τρυφερά τους μέρη λέγονται «μίσχοι» και «μοσχεύματα». Η γυναίκα μέχρι τα γεράματα διατηρεί την τρυφερότητα όχι μόνο στην ψυχή αλλά και στο πρόσωπο και στη φωνή . Ρώτησα κάποιο γιατρό, γιατί η γυναίκα έχει πάντα κάτι παιδικό στη φωνή, στην επιδερμίδα, στην κατασκευή, δεν σκληραίνει το πρόσωπο, δεν βγάζει γένια… «Οφείλεται στις ορμόνες» είπε.
Περίμενα να μου πει γιατί οι γυναίκες έχουν τέτοιες ορμόνες, αλλά ο γιατρός ήταν ένας ειδικός. Η ιατρική με την υπερβολική ειδίκευση δεν είναι πλέον σχολή του πανεπιστημίου, αλλά μια σχολή που βγάζει ειδικούς. Δεν σπουδάζει πια ο γιατρός θεολογία και φιλοσοφία και δεν έχει αποστολή να θεραπεύσει τον άνθρωπο, αλλά κάποιο μέλος τους σώματός του. Σαν να μην νοσεί ολόκληρος ο άνθρωπος όταν έχει άρρωστο κάποιο μέλος του. Κινδυνεύει κανείς με την υπερβολική ειδίκευση να αφεθεί χωρίς ιατρική βοήθεια και να χάσει τη ζωή του ακόμα κι αν βρίσκεται μέσα στους γιατρούς, γιατί δεν βρίσκεται ο ειδικός. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα.
Είναι έγκλημα η εργασία των γυναικών και των παιδιών. Αντί η κοινωνία να αναγνωρίσει την προσφορά των γυναικών στην οικογένεια και να τις αμοίβει όχι μόνο ηθικά αλλά και οικονομικά, ώστε να είναι οικονομικά ανεξάρτητες τις φορτώνει μαζί με τη φροντίδα του σπιτιού και την εργασία έξω από το σπίτι. Ο άμεσος στόχος της νέας εποχής που έβγαλε τις γυναίκες και τα παιδιά στην εργασία είναι η διάλυση της οικογένειας με τελικό σκοπό τον περιορισμό του πληθυσμού της γης και την επιβολή μιας παγκόσμιας δικτατορίας.
Μαντεύω την ερώτηση: Κι όλες αυτές οι νέες κοπέλες που ζητούν να εργαστούν και να δημιουργήσουν οικογένεια μια που ένας μισθός δεν φτάνει για να συντηρηθεί μια οικογένεια; Οι νέες κοπέλες πρέπει να ξέρουν ότι θα γίνουν θύματα για να τα βγάλουν πέρα μοιρασμένες ανάμεσα στο επάγγελμα και στην οικογένεια.
Αλλά δεν έβγαλε η νέα εποχή στην τύχη τις γυναίκες στη δουλειά. Ο στόχος είναι η διάλυση της οικογένειας. Η γυναίκα μοιράστηκε στα δυο. Είναι στο σπίτι και στην οικογένεια, αλλά ο νους της είναι έξω από το σπίτι και το αντίθετο. Όλα αυτά δεν έγιναν στη τύχη. Ο ενδόμυχος φόβος των πλουσίων λαών είναι ο φόβος του υπερπληθυσμού. Τα τελευταία χρόνια που το κακό δρα απροκάλυπτα διάφοροι ηγέτες ακόμα και κυβερνήσεις εφαρμόζουν φανερά τα προγράμματά τους για την μείωση του πληθυσμού της γης με τη δικαιολογία ότι η γη δεν μπορεί να θρέψει τον πληθυσμό της. Η καταστροφή του περιβάλλοντος με τα επιθετικά μέσα που χρησιμοποιούν οι πλούσιες χώρες είναι μια πρόφαση για τη μείωση του πληθυσμού της γης. Οι προβλέψεις τους (βλέπε δηλώσεις Κίσσιγκερ) είναι να μειωθεί ο πληθυσμός της γης σε ένα δισεκατομμύριο κατοίκους. Ένα από τα μέτρα για να εξοντωθούν έξη δισεκατομμύρια άνθρωποι είναι η διάλυση της οικογένειας, της κοινωνίας και των εθνών και η δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Λέγεται ότι δεν ήταν άνθρωπος αλλά δαίμονας αυτός που έβγαλε στην εργασία τη γυναίκα και το παιδί και που σχεδίασε την μία κατοικία πάνω στην άλλη και τη συγκέντρωση του πληθυσμού στις πόλεις για να αποκόψει τον άνθρωπο από τις ρίζες του.

• Κόμησσα Ντε Νοάϊγ, Γαλλίδα ποιήτρια