Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος, Τι ενδιαφέρει έναν κόσμο

Γνώριζα κάποιον υπάλληλο που είχε αφιερώσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του. Γνώριζε τα πάντα γύρω απ΄ τη δουλειά του κι όλοι, συνάδελφοι και κοινό, απευθύνονταν σ΄ αυτόν. Δεν υπήρχε κάτι να μην το ξέρει. Αλλά δεν έλειπε απ΄ την υπηρεσία του ούτε τις Κυριακές. Συνέχιζε να δουλεύει και μετά τη συνταξιοδότησή του. Δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς την εργασία του. Ανεβοκατέβαινε τις σκάλες για να πάει απ΄ το ένα γραφείο στο άλλο, γιατί δεν τον απασχολούσε μόνο η δική του εργασία , αλλά και η εργασία των άλλων.
Μια μέρα πηγαίνοντας για δουλειά σε κάποιο γραφείο σκόνταψε στα σκαλιά και σκοτώθηκε. Η ζωή και το τέλος αυτού του ανθρώπου επαλήθεψε την παροιμία που λέει ότι με αυτό που ζει κανείς με αυτό και πεθαίνει. Με την υπηρεσία του έζησε όλη του τη ζωή και με την υπηρεσία του πέθανε. Δεν ξέρουμε τι θα γινόταν, αν κάποτε δεν τον κρατούσαν τα πόδια του κι ήταν αναγκασμένος να μείνει στο σπίτι του και να μην πάει στην υπηρεσία του. Οπωσδήποτε θα πέθαινε από μαρασμό του νου.
Τι ενδιαφέρει έναν κόσμο που δεν έχει ενδιαφέροντα; Με τη λέξη «ενδιαφέρον» δεν εννοούμε τις μέριμνες και τις φροντίδες για το τι θα φάμε, τι θα πιούμε και τι θα φορέσουμε. Η έννοια του ενδιαφέροντος στον Όμηρο συνδέεται πάντα με την ανδρεία. Μόνο αυτό που είναι αντάξιο ανδρείας ψυχής είναι ενδιαφέρον. Αυτό που δεν είναι αντάξιο δεν ενδιαφέρει κανέναν. Αυτός που ενδιαφέρεται για πράγματα δίχως αξία, λέει ο Όμηρος δέχεται τις κατάρες όλων των ανθρώπων κι όταν πεθάνει όλοι τον περιγελούν. Αυτό ήταν το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων εκείνης της εποχής του Ομήρου, όπως φαίνεται απ΄ την περιγραφή που κάνει ο ίδιος.
Το Ευαγγέλιο διακρίνει το αληθινό ενδιαφέρον από το άγχος για τη ζωή. Αυτό που προέχει είναι η βασιλεία του Θεού και η δικαιοσύνη κι όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν. Το άγχος είναι η αγωνία γιατί δεν εμπιστευόμαστε τον ουράνιο πατέρα μας.
Σήμερα η ανδρεία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του σύγχρονου ανθρώπου. Αυτός που αγωνίζεται να ζήσει με αρετή θα δεχθεί τον περίγελο των άλλων, αντίθετα με αυτό που συνέβαινε την εποχή του Ομήρου, τρεις χιλιάδες χρόνια πρίν.
Ποιος είναι κερδισμένος άραγε; Αυτός που ζει με ενδιαφέροντα και με εμπιστοσύνη ότι δεν θα στερηθεί αυτά που χρειάζεται ή αυτός που ζει με το άγχος; Ο καθένας βγάζει μόνος του το συμπέρασμα.
Το τραγικό είναι με τους νέους, που εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Δεν φτάνει ότι δεν έχουν εμπειρία για το που οδηγεί το άγχος, η αγωνία και η απελπισία, δεν έχουν ούτε ψιλή γνώση για τα πνευματικά ενδιαφέροντα.
Τι ενδιαφέρει , λοιπόν, έναν κόσμο εκτεθειμένο στο άγχος; Οπωσδήποτε το άγχος δεν τον αφήνει να ησυχάσει..Ευτυχώς, γιατί το άγχος είναι θεραπευτικό, όταν ξυπνήσει το αληθινό ενδιαφέρον μας , που είναι η αναζήτηση του Θεού.

"Ρεθεμνιώτικα Νέα"