Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος,Πρέπει να αγωνιζόμαστε γι΄ αυτά που πιστεύουμε

Πρέπει να αγωνιζόμαστε γι΄ αυτά που πιστεύουμε

Πολλοί νομίζουν ότι οι αγώνες είναι μόνο για τους νέους, γι’ αυτούς που έχουν τη ζωή μπροστά τους , που έχουν νιάτα, υγεία, δύναμη, ομορφιά, χρήματα, φήμη. Οι γέροι, οι ανήμποροι, οι φτωχοί , οι άρρωστοι δεν πρέπει να αγωνίζονται, αλλά πρέπει να μπαίνουν στο περιθώριο, να αποτραβιούνται σε κάποια άκρη, που σημαίνει να εγκαταλείπουν τον εαυτό τους στην απελπισία και στην απόγνωση. Κι όμως λίγοι γέροι σκέφτονται έτσι. Οι γέροι έχουν περισσότερο θάρρος από πολλούς νέους, γιατί έχουν την πίστη ως κριτήριο αξιών και όχι τη ζωή ή την υγεία ή τα χρήματα.
Ο Αμερικανός χιουμορίστας συγγραφέας Σύδνεϋ Τζότζεφ Πέρελμαν ήταν εβδομήντα πένε χρονών, όταν είπε: «αποφάσισα εδώ και πολύ καιρό, πως οτιδήποτε κι αν συμβεί, δεν πρόκειται να γίνω ένας ταλαίπωρος γέρος», εννοώντας ότι θα εξακολουθεί να γράφει όσο μπορεί να κρατήσει την πένα στα χέρια του. Ο Πέρελμαν έμενε στο Μανχάτταν, στο δέκατο έκτο όροφο κάποιου ξενοδοχείου κι άρχιζε να εργάζεται κάθε μέρα, στις 11 το πρωί. (Μ.Λαγκουβάρδου, Ντεζιντεράτα).
Χαίρομαι με τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα. Το πνεύμα όπου θέλει πνέει, στον άντρα ή στη γυναίκα, στο νέο ή στο γέρο, στον υγιή ή στον άρρωστο, στο δυνατό ή στον ανήμπορο. Ο άνθρωπος έχει μέσα του πνεύμα Θεού, που υπερβαίνει τη ζωή του. Ο άνθρωπος δεν είναι κάτω, αλλά πέρα απ΄ τη ζωή του. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου ότι συμφέρει στον άνθρωπο ακόμα και να στερηθεί τη ζωή του, για να μη στερηθεί το πνεύμα του. Τι θα ωφεληθεί αν κερδίσει όλο τον κόσμο και στερηθεί την ψυχή του;
Εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα, ούτε η δύναμη, ούτε η υγεία , ούτε και η ζωή ακόμα. Γι’ αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος ότι τα πάντα μπορώ με το πνεύμα του Χριστού που με ενδυναμώνει.. Όταν ασθενώ είμαι δυνατός γιατί τότε νιώθω τη χάρη του Χριστού να με ενδυναμώνει. Όλα τα μπορώ με το πνεύμα του Χριστού.
Πρέπει να αγωνιζόμαστε γι΄ αυτά που πιστεύουμε. Το πνεύμα μας μπορεί να έχει χορτάσει με την πιο πικρή εμπειρία του αιώνα, αλλά η πίστη μας χαρίζει την αφέλεια των παιδιών, η οποία είναι ολοκληρωμένη αγνότητα και ευτυχισμένη εμπιστοσύνη.
«Κι αυτό που με στηρίζει περισσότερο», γράφει στο πνευματικό του ημερολόγιο ο Γάλλος φιλόσοφος Γκαμπριέλ Μαρσέλ « είναι η θέληση να μην είμαι με το μέρος αυτών που πρόδωσαν το Χριστό ή απλά με τους τυφλούς. Εδώ βρίσκεται για μένα τώρα το ζωογόνο κέντρο του Ευαγγελίου».

"Ρεθεμνιώτικα Νέα"