Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η παραβολή του κακού διαχειριστή, ευγενικέ αναγνώστη, δεν θα σου φαινόταν παράξενη και δυσκολονόητη,αν σκεφτόσουν ότι ο Κύριος σου λέει με αυτήν περίπου κάτι τέτοιο: "Μακάρι να είχες την ίδια σπιρτάδα και εξυπνάδα στα πνευματικά , που έχουν εκείνοι που κυνηγούν τα υλικά πράγματα."
Έτσι δεν θα σου φαινόταν παράξενο πως ο Κύριος φέρνει ως παράδειγμα προς μίμησιν έναν κακό διαχειριστή και πως συνιστά στους μαθητές Του, να κάνουν φίλους από τον πλούτο της αδικίας (μαμωνά).
Προσπαθώντας να μπω στο νόημα της παραβολής του κακού διαχειριστή θυμήθηκα αυτό που πιστεύουν στη Δεσκάτη Γρεβενών για τον νοικοκύρη. Στη Δεσκάτη δεν θεωρούν κάποιον νοικοκύρη, αν δεν έχτισε σπίτι. Ο ανέστιος ή ο σώγαμπρος δεν είναι νοικοκύρης.Ίσως σ΄ αυτό οφείλεται ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει δικό του σπίτι, πράγμα που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου. Οι Έλληνες ξέρουν την αξία της εστίας. Δίχως εστία ο άνθρωπος δεν είναι κύριος του εαυτού του, αλλά είναι σκλάβος των πραγμάτων που κατέχει. Πολλά ζευγάρια επίσης δεν χωρίζουν, γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν την εστία. Θέλουν τα παιδιά τους να έχουν μια εστία.
Για να καταλάβεις με ποια έννοια χρησιμοποιείται στην παραβολή ο "μαμωνάς της αδικίας", πρέπει να εξηγήσουμε ότι κάθε πράγμα που σε κάνει δούλο, είναι για σένα "μαμωνάς της αδικίας". Έτσι θα καταλάβουμε την αξία του παραδείγματος του κακού διαχειριστή, που έκαμε φίλους από τον "μαμωνά της αδικίας" και τί σημαίνει η προτροπή του Ιησού να μιμηθούμε τον κακό διαχειριστή, ώς προς το σκοπό του και να κάνουμε κι εμείς φίλους από τον "μαμωνά της αδικίας". "Μαμωνάς" είναι ο Θεός του πλούτου και το όνομα αυτό έγινε συνώνυμο του πλούτου.
Με λίγα λόγια στην παραβολή του κακού διαχειριστή, κάποιος πλούσιος είχε διαχειριστή της περιουσίας του, τον οποίο τον διέβαλαν ότι σκόρπιζε τα υπάρχοντά του. Ο πλούσιος ύστερα από αυτό του είπε ότι θα τον διώξει. Ο διαχειριστής πριν τον διώξει κάλεσε τους οφειλέτες και τους χάρισε ένα μεγάλο μέρος του χρέους τους, για να τους κάνει φίλους του. Όταν το έμαθε ο πλούσιος τον επήνεσε ότι φρονίμως ενήργησε.
Ο Ιησούς προβάλλει το παράδειγμα του κακού διαχειριστή, για να μιμηθούμε το σκοπό για τον οποίο ενήργησε όχι το μέσον και μας διδάσκει να κάνουμε φίλους για να μας δεχθούν όταν μετασταθούμε από τη σκηνή αυτή του κόσμου, στις ουράνιες σκηνές.
Ο κακός διαχειριστής ενήργησε ως ελεύθερος των πραγμάτων (αν και δεν ήταν δικά του). Ωστόσο ενήργησε ως ελεύθερος και το ίδιο πρέπει να φροντίζουμε και εμείς να μη γινόμαστε δούλοι των πραγμάτων. Να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να ζήσουμε και δίχως αυτά για να μη θησαυρίζουμε θησαυρούς στη γη, αλλά στον ουρανό.
Το δίδαγμα της παραβολής είναι ότι ο Θεός μας έκαμε οικονόμους για να διαχειριζόμαστε τα αγαθά της γης, όχι να γινόμαστε δούλοι των πραγμάτων. Όταν γινόμαστε δούλοι, τα πράγματα που κατέχουμε είναι ο μαμωνάς της αδικίας.
2 σχόλια:
Μια γιαγιά φύλαγε για μένα το ημερολόγιο του πατέρα μου που σκοτώθηκε από τους Βουλγάρους στη Φλώρινα στα 41 του χρόνια, το 1944. Το σπίτι μας λεηλατήθηκε και το μόνο που έμεινε από τον πατέρα μου ήταν αυτό το ημερολόγιο. Όταν η καλή αυτή γυναίκα με βρήκε και μου το έδωσε τριάντα χρόνια μετά, το πήρα στα χέρια μου και το άνοιξα με λαχτάρα να διαβάσω κάποια σκέψη του αγαπημένου μου πατέρα που δεν τον γνώρισα ποτέ. Τί κρίμα. Όλο το ημερολόγιο περιείχε σκέψεις άλλων και καμία δική του.
Σχεδόν το ίδιο έκανα κι εγώ για πολλά χρόνια. Υπήρξα ένας αναμεταδότης. Έχουμε τις ίδιες προτιμήσεις. Αγαπάμε τις βιογραφίες, τις σύντομες ιστορίες με χιούμορ, και τα αξιομνημόνευτα λόγια των άλλων. Ο φίλος μου ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, μου έλεγε, πως θα ήθελε να γράψει ένα βιβλίο με εκείνα που υπογραμμίζει κανείς σ΄ ένα βιβλίο.
Πιστεύω ότι τα σχόλια δίνουν χαρά σ΄ αυτόν που έχει το ιστολόγιο. Το ξέρω εξ ιδίας πείρας.
Κρίμα που δεν με σχολιάζει σχεδόν κανείς εκτός από δυο καλές κυρίες, την Pe και την Σα.
Περιμένω τα σχόλιά τους με ανυπομονησία.
Ένας λογισμός εκ του ωραίου κειμένου:
Ο οικονόμος ήταν φύσει κακός; Δεν προκύπτει από το κείμενο. "Διεβλήθη" λέει το ευαγγέλιο. Η μετέπειτα συμπεριφορά του οικονόμου, πράξη άπιστη και επιζήμια για το αφεντικό του, προβάλλεται ως έξυπνη. Ο οικονόμος κατανοείται και επισκοπείται μόνο σε σχέση με το οικονομικό συμφέρον του κυρίου του.
Το αφεντικό του, ο κύριός του, δεν υφίσταται σαν πρόσωπο: συλλαμβάνεται μόνο λειτουργικά, είναι ολόκληρος ένα οικονομικό συμφέρον, ταυτίζεται υπαρξιακά με το οικονομικό του συμφέρον. Δεν απέχει από τον κόσμο, που είναι δούλος του χρήματος, που έχει υποκατασταθεί πλήρως ως ύπαρξη από την επιδίωξη και διαχείριση του οικονομικού του συμφέροντος, αναιρούμενος ως πρόσωπο, ύπαρξη, δρων υποκείμενο, ταυτιζόμενος με το πάθος του.
Η ενέργεια του οικονόμου είναι πράξη απόστασης από τον κοσμικό άνθρωπο του οικονομικού συμφέροντος. Το οικονομικό συμφέρον, το χρήμα, δεν είναι πιστό απέναντι στους υπηρέτες του: εύκολα τους απορρίπτει, έστω και εκ διαβολής, ενώ δεν εξασφαλίζει σε καμμία περίπτωση την συνέχειά τους, δεν εγγυάται το μετέπειτα.
Η προτροπή αφορά την χρήση του χρήματος, κατά τρόπον άπιστο προς την τρέχουσα, κοσμική νοοτροπία υπηρεσίας προς το οικονομικό συμφέρον. Χρήση του χρήματος (που ποτέ δεν έχει, ουσιαστικά, κύριο) για να εξυπηρετηθεί το πραγματικό προσωπικό μας συμφέρον, η υπαρξιακή μας συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου