23.12.14

ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΠΛΑΝΗ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μια φοβερή πλάνη επικράτησε στη σημερινή εποχή. Είναι η πλάνη ότι η Πίστη και η Εκκλησία είναι ένας τομέας της ζωής, όπως είναι π.χ.ο τομέας της Παιδείας ή της Γεωργίας ή της Ναυτιλίας κ.ά.

Αυτό σημαίνει πως ως τομέας της ζωής βρίσκεται στην κλίμακα μιας ιεραρχίας, στην οποία υπάρχουν τομείς, αναλόγως τα κριτήρια, πιο σπουδαίοι ή λιγότερο σπουδαίοι από άλλους τομείς.

Όταν, λοιπόν, ένας τομέας όπως είναι ο τομέας της Οικονομίας αξιολογείται ως πιο σπουδαίος από τους άλλους, οι τομείς που βρίσκονται πιο κάτω από το επίπεδο της οικονομίας, δεν έχουν το ανάλογο ενδιαφέρον και δεν δίδεται σ΄ αυτούς η προσοχή που τους πρέπει.

Αυτός που απασχολείται με κάποιον τομέα, π.χ. τον τομέα της Οικονομίας,έχει στραμμένο το ενδιαφέρον στην Οικονομία και μόνο δευτερευόντως ενδιαφέρεται για τον τομέα της Παιδείας. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί με την Πίστη και την Εκκλησία. Η ευλογία του Θεού είναι αναγκαία σε όλους τους τομείς. Αυτό σημαίνουν τα λόγια των Πατέρων της Εκκλησίας, να μην κάνουμε τίποτε που δεν αρέσει και δεν είναι ευλογημένο απ΄ το Θεό.

Αν για οτιδήποτε μας συμβαίνει δεν ζητάμε την ευλογία του Θεού και τη βοήθειά Του, σημαίνει ότι δεν έχουμε πίστη στο Θεό. Αλλά εμείς είμαστε πιστοί στο Θεό. Για μας η ευλογία του Θεού είναι αναγκαία σε όλη μας τη ζωή και όχι σε έναν οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας.

ΜΟΝΟΝ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΤΙΣΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η μη πίστη στον Άγιο Τριαδικό Θεό, κατά την Αγία Ορθοδοξία, είναι παραλογισμός.
Αν ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Θεός ,και είναι κτίσμα του Θεού και η χάρη του Θεού είναι κτίσμα,πράγμα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δέχονται όλα τα θρησκεύματα.

Άρα δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας σε καμιά θρησκεία, αφού ο κτιστός κόσμος ,μετά την πτώση ,βρίσκεται σε τέλμα. Από το τέλμα μόνο κάποιος που είναι έξω από αυτό μπορεί να μας ελευθερώσει.

Μόνον η Ορθοδοξία πιστεύει στην Άκτιστη Χάρη του Θεού.

21.12.14

Λειτουργικότητα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Πικάσο είπε κάτι που θέλει εμβάθυνση για να γίνει πλήρως κατανοητό. Είπε, πως τα πράγματα μπορούν να υπάρχουν, αν τους βρούμε μια λειτουργικότητα.

Η έννοια της λειτουργικότητας φαίνεται ότι είναι καρπός της εποχής. Την ξανάκουσα από το στόμα του φίλου Θανάση και θυμήθηκα τα λόγια του Πικάσο.

Σύμφωνα με τον Πικάσο δεν έχει σημασία πως είναι κάτι, αλλά το ότι είναι κάτι .Είναι ιδέα του διαφωτισμού, και ξεκινάει από τη Γαλλική Επανάσταση, κατά την οποία πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας κοινωνικό σύνολο, επιθυμεί ως σύνολο να μη στηρίζει τη ζωή του στο ήθος.
Δηλαδή, αν η γυναίκα ή ο άντρας δεν τηρούν τα συμπεφωνημένα, η βασική αρχή του δικαίου, όπως διατυπώθηκε ως ρήτρα του πολιτισμού από τους Έλληνες, δεν λειτουργεί, άρα δεν ισχύει. Δεν εξετάζεται πώς και γιατί δε λειτουργεί. Αυτό βέβαια κλονίζει ολόκληρο το οικοδόμημα της κοινωνίας και αγνοεί τους αγώνες της ανθρωπότητας να απελευθερωθεί από την βαρβαρότητα. Όχι βέβαια για να καταλήξει στις μέρες μας σε μια νέα βαρβαρότητα.

Το Ευαγγέλιο λέει, να μην πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά να εξεταζετε τα πνεύματα αν είναι από το Θεό ή απ΄ το σατανά.

19.12.14

Ο Λόγος του Θεού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Θέλουμε το Λόγο που θεραπεύει, θέλουμε τον Λόγο του Θεού του ζώντος, που είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή.

Όταν έχουμε τον Ιησού Χριστό μέσα στην καρδιά μας, έχουμε τα πάντα, λένε οι Γραφές κι οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Δεν θέλουμε το λόγο, που εξηγεί τα ανεξήγητα, που δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, που πλουτίζει το μυαλό μας, αλλά δεν είναι μέσα στην καρδιά μας.

18.12.14

Το τέλος της κρίσης

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ

Σάββατο, 10 Μαΐου 2014

 Το τέλος της Κρίσης
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η κρίση αφού έχει αρχή έχει και τέλος. Ποιο είναι το τέλος; Οι ιδέες του τέλους της κρίσης διαφέρουν από πολίτη σε πολίτη, από πολιτικό σε πολιτικό, από πολιτικό κόμμα σε πολιτικό κόμμα, από επάγγελμα σε επάγγελμα κ.ο.κ Ανάλογα με τη στάση τους απέναντι στην κρίση είναι και η ιδέα τους για το τέλος της κρίσης
Διαφορετική είναι η ιδέα πολλών απλών ανθρώπων του λαού, οι οποίοι πιστεύουν ότι μόνον όταν η Ελλάδα αναγκαστεί να δώσει και την ψυχή της, θα βγει από την κρίση, γιατί κανένας δεν είναι διατεθειμένος να δώσει την ψυχή του. «Ας τα πάρουν όλα» είπε μια γριά Ελληνίδα. «Ψυχή δεν θα πάρουν». Την ιδέα αυτή δεν μπορούν να την καταλάβουν οι πολιτικοί.
Η ιδέα των πολιτικών είναι ότι δεν θα βγούμε από την κρίση, διότι δεν ξέρουμε πως είναι χωρίς κρίση. Η ιδέα των πολιτών δεν διαφέρει ως προς αυτό. Οι πολίτες πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση, όταν πάψει να κάνει λάθη, δηλαδή ποτέ. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο η Ελλάδα ήταν και θα είναι σε κατάσταση κρίσης.
Διαφορετική είναι επίσης η ιδέα για το τέλος της κρίσης , μιας Βουλγάρας οικιακής βοηθού, η οποία έχει την ιδέα, πως η Ελλάδα δεν θα βγει από την κρίση, αν δεν πάψει να «ταϊζει» όλα τα έθνη.
Η δική μου ιδέα του τέλους της κρίσης είναι πιο κοντά στην γριά Ελληνίδα, η οποία πιστεύει αυτό που λέει το Ευαγγέλιο, να μη φοβούμαστε αυτούς που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα και την ψυχή δεν μπορούν να την σκοτώσουν. Αυτό πιστεύω κι εγώ , αλλά θέλω να κάνω μια πρόταση με βάση την ιδέα μου αυτή.
Πρέπει να διατυπώσω την πρότασή μου με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει αντιληπτή. Κατ΄ αρχήν πρέπει να πω γιατί η πρότασή μου είναι διαφορετική. Είναι διαφορετική γιατί δεν ρίχνω το φταίξιμο για την κρίση εκεί όπου το ρίχνουν όλοι, στα λεφτά. Η κρίση δεν είναι σύγκρουση του Κεφαλαίου ούτε των άλλων συντελεστών της παραγωγής. Δεν είναι κρίση οικονομική και δεν τελειώνει με τις οικονομικές μεθόδους, όσο κι αν φαίνονται σωστές. Είναι σύγκρουση πολιτισμών.
Δεν είναι δική μου η ιδέα αυτή, ότι η σύγκρουση είναι σύγκρουση πολιτισμών. Είναι ιδέα του Γιάννη Τσαρούχη, την οποία, αν δεν κάνω λάθος, αναπτύσσει στο βιβλίο του, «Πτωχός ειμί και πένης». Δεν θυμάμαι επίσης τί γράφει στο βιβλίο του αυτό για την σύγκρουση πολιτισμών. Θυμάμαι όμως το συμπέρασμά του, ότι από τη σύγκρουση πολιτισμών βγαίνει νικητής ο ανώτερος πολιτισμός, αν ο κόσμος έχει επίγνωση του ανώτερου πολιτισμού. Η κρίση συνεπώς οφείλεται στο ότι με την επίδραση των αιρέσεων η Ελλάδα δεν έχει επίγνωση του ανώτερου πολιτισμού της Ορθοδοξίας.
Χωρίς επίγνωση είναι δίκαιο να καλέσει τα έθνη και να τα υπηρετεί. Αυτό που κάνει δηλαδή. Η πρότασή μου είναι να κληθούν όσοι έχουν επίγνωση της Ορθοδοξίας και να βγάλουν τους Έλληνες από τη θέση των υπηρετών στη θέση που τους ανήκει , των παιδιών του Θεού. Η έξοδος από την κρίση είναι η είσοδος στην Εκκλησία. Εκεί όπου είναι το σώμα (σώμα είναι ο Χριστός) συγκεντρώνονται και οι αετοί (αετοί είναι οι δίκαιοι), όπως είπε ο Ίδιος ο Κύριός μας.

17.12.14

Το κρυμμένο μυστήριο

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ελάλει αυτοίς περί της βασιλείας του Θεού και τουςχρείαν έχοντας θεραπείας ιάτο".
"Λουκ.θ' 7

Το 1930 στην Αμερική, ο κόσμος πεινούσε ,αν και υπήρχε πληθώρα αγαθών. Η αιτία ήταν ότι οι τραπεζίτες που είχαν το εκδοτικό προνόμιο του νομίσματος στην Αμερική, δεν πουλούσαν χρήματα στην κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η κυκλοφορία των αγαθών, ελλείψει ρευστού.

Ο Θωμάς Τζέφερσον, συντάκτης του αμερικανικού συντάγματος και τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ, είχε πει ,πως αν ο λαός επιτρέψει ποτέ οι τράπεζες να ελέγχουν το νόμισμα, κάποια μέρα οι απόγονοί του, θα ξυπνήσουν άστεγοι.

 Η Ελλάδα τώρα δανείζεται το χρήμα από ιδιώτες και συγκεκριμένα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πληρώνοντας υπέρογκους τόκους, αντί να το εκδίδει η ίδια.Ύστερα από την επώδυνη εμπειρία μας με το ευρώ, είναι φυσικό να μας απασχολεί το ενδεχόμενο της επιστροφής στη δραχμή.

Οι ερωτήσεις που δεν έγιναν όταν έπρεπε, πριν μπούμε στο ευρώ, γίνονται εκ των υστέρων. Είναι όμοιες οι οικονομίες των βιομηχανικά αναπτυγμένων χωρών με τη δική μας, για να έχουμε κοινό νόμισμα και κοινή οικονομική πολιτική;Το ενδιαφέρον των χωρών που απαρτίζουν την ΕΕ είναι αποκλειστικά οικονομικό με γνώμονα το ατομικό συμφέρον, σύμφωνα με τον οικονομικό φιλελευθερισμό τους. Ούτε κοινή οικονομική πολιτική έχουν, όπως επιβάλλεται. Δεν τους νοιάζει τους Γερμανούς πολίτες, αν η Ελλάδα με το ευρώ δεν είναι ανταγωνιστική με τις άλλες χώρες που παράγουν τα ίδια με αυτήν προϊόντα.

Κοινό νόμισμα σημαίνει κοινή οικονομική πολιτική. Οι πολιτικοί που είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ, φαίνεται να πιστεύουν ότι οι τραπεζίτες που μας δανείζουν το χρήμα τους θα αλλάξουν. Έως τότε εμείς πρέπει να σκεφτόμαστε, πώς μπορούμε εμείς να αλλάξουμε.Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του.

 Στους αρχαίους μύθους κρύβονται αλήθειες ειπωμένες με μυθικό τρόπο. Ο μύθος του Κρόνου μας λέει, πως τις καταστάσεις αυτές ή τις αλλάζεις ή αλλάζεις εσύ. Αν θέλεις να γλιτώσεις από τον Κρόνο ή πρέπει να του αλλάξεις συνήθειες, για να μην τρώει τα παιδιά του ή πρέπει να πάψεις εσύ να είσαι παιδί του.Πώς του μαθαίνεις του Κρόνου καλή συμπεριφορά ή πώς εσύ παύεις να είσαι παιδί ενός θηριώδους «πατέρα»;

Ο Όμηρος δίνει την απάντηση με τον Οδυσσέα στη σπηλιά του Κύκλωπα. Η απάντηση είναι ότι δεν αλλάζεις, αν δεν αλλάξει το πνεύμα κάτω απ΄ το οποίο βρίσκεσαι και υπάρχεις.Ο Οδυσσέας στη σπηλιά του Κύκλωπα βρισκόταν κάτω από το πνεύμα του Κύκλωπα. Γνώριζε ότι δεν ήταν ο εαυτός του, όσο δεν ήταν ελεύθερος. Επί πλέον γνώριζε ότι όσο δεν ήταν ελεύθερος κινδύνευε η ίδια η ζωή του. Όταν ελευθερώθηκε από το ανελεύθερο πνεύμα του Κύκλωπα, ξαναβρήκε τον αληθινό εαυτό του και το όνομά του που τον συνέδεε με τον πατέρα του και με την πατρίδα του.Η κατάσταση που ζούμε μοιάζει με αυτή του Οδυσσέα στη σπηλιά του Κύκλωπα; Δεν γνωρίζουμε πού πηγαίνουμε, ποια θα είναι η τύχη μας.

Ο Χριστός έδιωξε το μαμωνά, το μυθικό θεό του χρήματος, απ΄ το ναό. Το μυστήριο του "Χριστού μέσα μας", είναι κρυμμένο από μας. Οφείλουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και το πνεύμα κάτω απ΄ το οποίο βρισκόμαστε και υπάρχουμε.

 Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του στους Κολασσαείς γράφει πως είναι μυστήριο κρυμμένο στους αιώνες, ότι ο Χριστός είναι μέσα στην καρδιά τους.

"Νουθετούμε κάθε άνθρωπον με κάθε σοφίαν. Για να δυνηθή κάποιος να διδάξει τα μεγάλα μυστήρια της πίστεως του Χριστού, χρειάζεται να έχει κάθε σοφίαν, δηλαδή τη σοφία του Αγίου Πνεύματος, την σοφίαν από τις άγιες Γραφές, την σοφία των ορθών λογισμών και την σοφία των ελληνικών ιστοριών και αποφθεγμάτων".(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης).

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ, 16.12.2014

15.12.14

Ο σοφός θα πάει στον Άγιο.

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πρέπει να γνωρίσουμε και ν΄ αγαπήσουμε κάποιον που πιστεύει αληθινά, για να πιστέψουμε κι εμείς. Οι παλιοί, αντί να διαβάζουν θεωρίες, διάβαζαν βίους Αγίων για να γνωρίσουν και ν΄ αγαπήσουν τον Άγιο.

Οι αιρετικοί γίνονται διανοούμενοι κι αναζητούν σοφία στις Γραφές, παράδειγμα οι σύγχρονοι οπαδοί του Αρείου.Με πήρε μισό αιώνα, να καταλάβω ότι δεν χρειάζομαι σοφία αλλά Άγιο.

Ο σοφός θα πάει στον Άγιο. Δεν θα πάει ο Άγιος στον σοφό και στον πλούσιο.

Η αίρεση είναι αθεΪα. Ο άθεος είναι ο υπερήφανος που από την υπερηφάνειά του, χάνεται στις ανατολικές λατρείες του απολύτου και στις αιρέσεις, αντί να γίνει χριστιανός ορθόδοξος.

13.12.14

Ευχές

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Σε μένα δεν είναι βαρετή η επανάληψη στις ευχές. Αξία έχει η καλή διάθεση τόσο αυτού που εύχεται, όσο κι αυτού που δέχεται την ευχή. Η πρωτοτυπία στις ευχές, δεν είναι εύκολη, και δεν είναι και αναγκαία. Αρκεί ένα ευχαριστώ. Ο κόσμος δεν βαριέται να επαναλαμβάνει τα Χρόνια Πολλά, όπως δε βαριέται την Καλημέρα.

Μην κρίνετε τη φιλία και την αγάπη απ' την πρωτοτυπία. Να έχουμε εμπιστοσύνη στα καλά αισθήματα αυτών που μας εύχονται. . Κανένας αληθινός φίλος δεν εύχεται, αφού πρώτα σκεφτεί ,"τί έχω να κερδίσω από αυτόν".

11.12.14

Κακομαθημένα παιδιά

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τα κακομαθημένα παιδιά δεν ευχαριστιούνται με τίποτα. Αν θέλεις να κακομάθεις το παιδί σου, να του κάνεις όλα τα χατίρια. Έτσι θα το καταστρέψεις. Με τίποτε δεν θα είναι ευχαριστημένο στη ζωή του.

Ευτυχώς που σχεδόν κανείς δεν μπορεί να κάνει όλα τα χατίρια. Λέω "σχεδόν" γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν για χάρη αυτών που δε ευχαριστιούνται με τίποτα.

Ρώτησα κάποτε έναν πνευματικό γιατί φτάνει κανείς στην αυτοκτονία και μου απάντησε, γιατί πιστεύει ότι είναι ο μόνος τρόπος να συγκινήσει κάποιους που δεν συγκινούνται με τίποτα.

Ο αυτόχειρας κάνει τα πάντα για να συγκινήσει ένα κόσμο γεμάτο Φαρισαίους και νομοδιδασκάλους της Γραφής, τους οποίους ο Κύριος Ιησούς παρομοιάζει με κακομαθημένα παιδιά: "ηυλήσαμεν υμίν, και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν υμίν, και ουκ εκλαύσατε.

Τεχνοκρατία

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κατά την αντίληψη του τεχνοκράτη δεν έχει σημασία ο άνθρωπος, αλλά οι τεχνικές γνώσεις του.

Η γαλλική επανάσταση διακήρυξε ότι δεν θέλει να είναι η βάση της ζωής το ήθος. Η αντίληψη αυτή επιβλήθηκε με το διαφωτισμό σχεδόν παντού.

Οι λαοί επιλέγουν (ή δεν επιλέγουν και τους επιβάλλονται), ηγέτες με κριτήριο τις τεχνικές γνώσεις.

Δεν ενδιαφέρει του λαούς η δολιότητα. Την εκμετάλλευση τη θεωρούν τεχνικό λάθος που θα διορθώσει κάποιος ηγέτης πιο καπάτσος απ΄ τον προηγούμενο.

9.12.14

Το ψωμί των ανθρώπων

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το ψωμί των ανθρώπων μοιράζεται σύμφωνα με το λεόντειο μύθο του Αισώπου. Ο αρχαίος μύθος του Αισώπου λέει πως όταν ήταν να μοιράσουν την τροφή τους το λιοντάρι, η αλεπού κι ο γάϊδαρος, ο γάϊδαρος τη μοίρασε σε τρία ίσα μερίδια και το λιοντάρι έφαγε το γάϊδαρο. Η αλεπού όταν ήρθε η σειρά της να μοιράσει, έβαλε όλη την τροφή στο μέρος του λιονταριού κι άφησε ένα μικρό κομματάκι για τον εαυτό της. Το λιοντάρι τη ρώτησε, ποιος την έμαθε να μοιράζει τόσο δίκαια και η αλεπού απάντησε , το πάθημα του γαϊδάρου.

Το λιοντάρι συμβολίζει τους δυνατούς χάρις στον τεχνικό πολιτισμό τους και ο γάΪδαρος συμβολίζει τους τεχνολογικά απολίτιστους της γης. Παλιά το ψωμί της οικογένειας το ζύμωνε και το έψηνε η μητέρα. Φαντάσου μια μητέρα που έχει δέκα παιδιά και κόβει το καρβέλι το ψωμί σε δέκα ίσα μερίδια και το μοιράζει δίνοντας στα δυο πολιτισμένα παιδιά της οχτώ μερίδια και στα οχτώ απολίτιστα παιδιά της δύο μερίδα.

Έτσι γίνεται, σύμφωνα με την ανακοίνωση του παγκοσμίου οικονομικού οργανισμού, η διανομή του προϊόντος της γης. Το 20% του πληθυσμού της γης καταναλώνει το 80% του παγκοσμίου προϊόντος και το 80% του πληθυσμού της γης καταναλώνει το υπόλοιπο 20% του παγκοσμίου προϊόντος.

Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται χάρις στον τεχνικό πολιτισμό. Δηλαδή στην σύμπραξη επιστήμης, τεχνικής και εμπορίου.Το ερώτημα είναι. Είναι ο τεχνικός πολιτισμός πρότυπο για τους φιλειρηνικούς λαούς της γης;

Αν στη γη δεν υπάρχει άλλος πολιτισμός εκτός από τον τεχνικό πολιτισμό, κι όλος ο κόσμος ακολουθήσει την εξέλιξη ,φαντάζεσαι τί θα γίνει όταν όλοι ασπαστούν τον τεχνικό πολιτισμό; Φωτεινά πνεύματα της Δύσης επισημαίνουν τον κίνδυνο και καλούν όσους έχουν νου για να σκέφτονται να κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν την αυτοκτονία της γης.

Η εποχή που έρχεται, είπε κάποιος διάσημος Εβραίος επιστήμονας, αν δεν γίνει χριστιανική, δεν θα υπάρξει.

2.12.14

Διχασμένος κόσμος

Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο κόσμος διχάζεται είτε έχει χρήματα είτε δεν έχει. Ο διχασμός του κόσμου αντικατοπτρίζει τον εσωτερικό διχασμό του ανθρώπου.

Τώρα, γράφει ο Τόμας Μέρτον στο βιβλίο του "Καινούριος άνθρωπος", δεν φοβάσαι μήπως μέσα στο πλήθος βγάλει κάποιος το περίστροφό του και σε πυροβολήσει. Τώρα φοβάσαι μήπως μέσα στο πλήθος βγάλεις εσύ το περίστροφό σου και αυτοπυροβοληθείς.

Χρονοβόρα, ενεργειοβόρα και υπνωτιστικά

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τα ηλεκτρονικά (υπολογιστές, δέκτες τηλεόρασης κ.ά) είναι χρονοβόρα, ενεργειοβόρα και υπνωτιστικά. Είναι επινοήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας του φεουδάρχη (royal university) για να τρώνε το χρόνο και την ενέργεια των νέων και να τους υπνωτίζουν για να μην προβάλουν αντίσταση στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.Όσο τα χρησιμοποιείς δεν ξέρεις ούτε που βρίσκεσαι, ούτε τί κάνεις. Πολύ περισσότερο δεν ξέρεις ποιος είσαι.

Είναι απαραίτητο οι χρήστες να κάνουν τακτικά διαλείμματα. Πρέπει να έχουν ένα χρονόμετρο μπροστά τους και κάθε μισή ώρα ή 45 λεπτά της ώρας να κουδουνίζει για να τους το θυμίζει.
Το αντίδοτο στα ηλεκτρονικά όπως και σε κάθε χρονοβόρα, ενεργειοβόρα και υπνωτιστική επινόηση του Εχθρού είναι η Ευχή για τους άλλους. "Εύχεσθε υπέρ αλλήλων, ίνα ιαθήτε",(να προσεύχεσθε ο ένας για τον άλλον , για να θεραπεύεσθε), γράφει ο Απόστολος Ιάκωβος στην αγία Επιστολή του, στο 5ο κεφάλαιο, στίχος 16.

1.12.14

"Φίλοι της αδικίας"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Αυτή είναι μια παραβολή από το Ευαγγέλιο, όπως τη θυμάμαι: Ένας επιστάτης όταν ο κύριος της περιουσίας του ζήτησε να του δώσει λογαριασμό , κάλεσε τους οφειλέτες και έναν έναν του μείωσε το χρέος.
-Πόσα οφείλεις εσύ;
-Διακόσια
-Σβήστο και γράψε εκατόν πενήντα.
-Εσύ πόσα οφείλεις;
-Εκατό,
-Γράψε ογδόντα.
Έτσι έκανε σε όλους τους οφειλέτες.
Όταν έμαθε ο κύριος αντί να τον μαλώσει τον επαίνεσε. Γιατί έτσι, με αυτόν τον τρόπο, όταν θα τον έδιωχνε θα είχε φίλους να τον βοηθήσουν.
Έτσι να κάνετε κι εσείς στο δρόμο του Θεού , είπε ο Ιησούς , για να κάνετε φίλους, για να σας βοηθήσουν στη βασιλεία του Θεού.
Ο επιστάτης ενδιαφέρθηκε για μετά, ενώ εμείς δεν ενδιαφερόμαστε και καλά θα κάναμε να ενδιαφερθούμε έστω και με φίλους της αδικίας.
Η δήθεν δικαιοσύνη με τη συνέπεια στις απαιτήσεις του κυρίου της περιουσίας, στην πραγματικότητα είναι αδικία, όταν το αποτέλεσμα είναι στέρηση των φίλων.

Την παραβολή αυτή πρέπει να τη διαβάσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις που για να είναι συνεπείς με τους πιστωτές, δεν θα έχουν ούτε ένα φίλο, να τους βοηθήσει, όταν θα χρειάζονται τη βοήθειά του.

23.11.14

Οι νέοι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι νέοι δεν βοηθιούνται να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Συνήθως το περιβάλλον τους δίνει αξία σε εξωτερικά πράγματα, ομορφιά, γνώσεις, χρήματα, φήμη.

Με την αγνωσία της πραγματικής αξίας τους, οι νέοι υποτιμούν τον εαυτό τους και δυσκολεύονται να τον αγαπήσουν .

Ο Σολωμός στον ¨Πόρφυρα" περιγράφει τη γνώση του εαυτού, με αυτά τα λόγια: "Άστραψε φως και γνώρισεν ο νιος τον εαυτό του."

Στην ταινία "Φθινοπωρινή Συμφωνία" ο σκηνοθέτης Ίγκμαρ Μπέργκμαν, βάζει στο στόμα της νεαρής ηρωίδας του, τα λόγια αυτά: "Αν μ' αγαπήσει κάποιος όπως είμαι, ίσως τολμήσω να δω κι εγώ όπως είναι τον εαυτό μου .

22.11.14

Φρίκη και θεάματα


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κανένα απ΄ τα φριχτά εγκλήματα που γίνονται για να τα δείξει η τηλεόραση δεν θα γινόταν, αν δεν υπήρχαν τηλεθεατές να τα δουν.

Κανένας αρχαίος μονομάχος δεν θα πέθαινε στην αρένα , αν δεν υπήρχαν θεατές που απολάμβαναν το θέαμα.

Κανένας χριστιανός δεν θα γινόταν τροφή στα λιοντάρια χωρίς τους θεατές στα αρχαία αμφιθέατρα.

Καμιά φρικωδία δεν θα γινόταν θέαμα, αν λειτουργούσε η δημοκρατία.

16.11.14

ΟΙ ΜΥΘΟΙ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι μύθοι είναι δημιούργημα των αρχόντων. Απόδειξη πρώτον ότι οι μύθοι κρύβουν την ωμότητά τους, και δεύτερον ότι οι άρχοντες ενώ είναι διώκτες αυτών που αποκαλύπτουν την ωμότητα των μύθων και των καθεστώτων που τους δημιουργεί ( Διώξεις Προφητών, Αγίων Μαρτύρων, Πατέρων της Εκκλησίας κ.α. ) εμφανίζονται οι ίδιοι ως θύματα.

Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα τόσο από την Ιστορία όσο κι απ΄ τους ίδιους τους μύθους. Παραδείγματα από την ιστορία είναι οι φοβεροί διωγμοί των Ρωμαίων αυτοκρατόρων εναντίον των χριστιανών . Από τη μυθολογία ενδεικτικά αναφερόμαστε στο γνωστό μύθου του ξυλοκόπου και του λιονταριού.

Στο μύθο του ξυλοκόπου και του λιονταριού, το φανερό νόημα είναι ότι οι πληγές του σώματος κλείνουν, ενώ η πληγή από τα πικρά λόγια δεν κλείνει ποτέ. Η κρυμμένη ωμότητα είναι ότι οι ισχυροί (τα λιοντάρια) δεν γίνονται ποτέ παιδαγωγοί και μάλιστα με εκούσιον πάθος, όπως αυτό του λιονταριού του μύθου.

Το χοντρό ψέμα του μύθου δείχνει την ωμότητά του εμφανίζοντας τον άρχοντα ως μάρτυρα,που θυσιάζεται για την Παιδεία του λαού και μάλιστα εκουσίως, ενώ η αλήθεια είναι εντελώς αντίθετη, ότι ο άρχοντας καταδιώκει τους Μάρτυρες που αποκαλύπτουν την βία τόσον του ιδίου όσον και των μύθων του.

6.11.14

Δικανική αντίληψη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Δικανική αντίληψη σημαίνει ότι πάνω από όλα είναι η δικαιοσύνη, εκείνη που διακρίνει σε δίκαιο και σε άδικο, σε δικαίους και αδίκους, σε καλούς και σε κακούς. Ακόμα και στην οικογένεια αυτό που προέχει είναι το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.Δικανική αντίληψη των πραγμάτων έχει ο δυτικός κόσμος.

Η αντίληψη αυτή συνάδει με την βουλησιαρχία του δυτικού κόσμου. Όταν η ζωή θεωρείται κυνήγι της ευτυχίας, χωρίς να ελευθερωθούμε πρώτα από την ιδιοτέλεια , αυτό που μένει , για να αποφύγουμε τις αιώνιες συγκρούσεις είναι να αναζητάμε ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Ποιος τηρεί το Νόμο και ποιος δεν τον τηρεί.

Η δικανική αντίληψη οδηγεί κατ΄ ευθείαν στην υποκρισία. Είναι η ίδια η υποκρισία. Διότι κανένας άνθρωπος δεν είναι δίκαιος, αφού κανένας δεν τηρεί όλες τις διατάξεις του Νόμου. Όταν λοιπόν βρίσκω άδικο στον διπλανό μου, ξεχνώ το άδικο το δικό μου.
Εντελώς αντίθετη είναι η αντίληψη της Ορθοδοξίας. Δεν ζητάμε απ΄ το Θεό τη δικαίωση, αλλά το έλεος, δηλαδή την υπέρτατη αγάπη.

Διάβασε την παραβολή του πονηρού δούλου στο Ευαγγέλιο. Στην παραβολή του πονηρού δούλου φαίνεται καθαρά η υποκρισία αυτών που κατηγορούν τους Έλληνες ορθοδόξους ότι είναι κλέφτες, ψεύτες, τεμπέληδες κ.ά.

Για τους ορθοδόξους δεν είναι ο προορισμός του ανθρώπου η δικαίωση, αλλά η ελευθερία. Η ζωή χωρίς ελευθερία, δεν είναι ζωή είναι θάνατος. Αυτό σημαίνουν τα λόγια των αγωνιστών της Ελευθερίας, "Ελευθερία ή Θάνατος"!

5.11.14

ΥΠΑΡΞΙΣΜΟΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ είναι ένας απ΄ τους κορυφαίους εκπροσώπους του υπαρξισμού. «Ο υπαρξισμός πρεσβεύει ότι βάση της φιλοσοφίας δεν θα έπρεπε να είναι το γενικό και το αφηρημένο, αλλά η συγκεκριμένη και προσωπικά προσδιορισμένη ύπαρξη του ανθρώπου (...)

«Εκείνο που προέχει είναι να στραφεί κανείς ευθέως και αποκλειστικώς στην ίδια την ύπαρξή του και να την κατανοήσει.» (Θεοδόση Πελεγρίνη, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Έκδ.Ελληνικά Γράμματα)

Κατά τον Χάιντεγκερ ο άνθρωπος είναι «ον προς θάνατον»

--Τι θα γίνει με εμένα, εννοώ με την πίστη μου, με ρωτάει το πρωί ένας γνωστός μου, στη βόλτα στο Φρούριο.. Δεν έχω πίστη.
-Γιατί δε ζητάς απ΄ το Θεό να σου δώσει πίστη, όπως εκείνος ο πατέρας, που ζητούσε πίστη απ΄ το Χριστό , για να γίνει καλά το παιδί του; «Κύριε, πιστεύω, βοήθει μοι τη απιστία.»;
-Δεν ζητάω.
-Μήπως δεν θέλεις να έχεις πίστη;
-Γιατί δεν θέλω;
-Ίσως γιατί από την απιστία προσδοκάς περισσότερες απολαβές , παρά από την πίστη.
-Ποιες απολαβές;
-Ο Τζακ Κέρουακ π.χ. έλεγε πως για να πιστέψει στο Χριστό, έπρεπε να κόψει το κρασί.
-Το έκοψε;
-Δεν το έκοψε. Πέθανε απ΄ το κρασί στα 42 του χρόνια. Δεν χρειάζεται να γίνεις υπαρξιστής για να καταλάβεις, πως από αυτό που ζει κανείς προς θάνατον, από αυτό και πεθαίνει.

1.11.14

Για ποιό πράγμα θα θέλαμε να μας θυμούνται;



Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Είναι χαρά να σε θυμούνται. Να βγαίνεις έξω από το σπίτι σου με την γλυκιά απαντοχή να συναντήσεις ανθρώπους που θα χαρούν να σε δουν κι εσύ θα χαρείς να τους ιδείς. Να ταξιδεύεις σε μέρη όπου υπάρχουν άνθρωποι που σε θυμούνται με αγάπη.

Τα λόγια ενός πλανώδιου λαχειοπώλη της Λάρισας ηχούν στ΄ αυτιά μου: "Ο Θεός με ξέρει. Έχει ετοιμάσει εκεί πάνω ένα τόπο για μένα". Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος λέει πως τη διαμονή μας κοντά στο Θεό, την αποκτούμε από εδώ με τις αρετές.

Να μη μας θυμάται κανείς. Να μη θέλει κανείς να κοιτάξει στα μάτια μας, αυτό είναι ολοκληρωτικός θάνατος. "Κανείς δε θα θελήσει να κοιτάξει στα μάτια σου, γιατί έχεις πεθάνει για πάντα", θρηνεί ο ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στο Θρήνο του για τον φίλο του , τον ταυρομάχο Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας.

Ο Τόμας Σάνκαρα, ο αγαπημένος του λαού του πρόεδρος της Μπουργκίνα Φάσο, ήθελε να τον θυμούνται ως έναν άνθρωπο, που η ζωή του βοήθησε την ανθρωπότητα. Τον σκότωσαν και τον έθαψαν σαν το σκυλί στ΄ αμπέλι. Ο τάφος του είναι χαμένος σε έρημο, αφιλόξενο τόπο. Οι άνθρωποι φοβούνται να τον επισκεφθούν.

Ο Τόμας Σάνκαρα γνώριζε ότι θα τον σκοτώσουν. Αποδέχθηκε το μαρτύριο γιατί πίστευε πως για να βοηθήσει την ανθρωπότητα αξίζει και να πεθάνει.Ο κόσμος θα τον θυμάται ως έναν άνθρωπο που η ζωή του βοήθησε την ανθρωπότητα. Κανένας όμως δεν θα θελήσει να θυμάται το αποτρόπαιο έγκλημα κι αυτούς που το διέπραξαν.

31.10.14

Πνευματικές και σωματικές ηδονές

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η πνευματική ηδονή διαφέρει απ΄ τη σωματική. Μια αισθητή διαφορά είναι ότι η πνευματική ηδονή διαρκεί , ενώ η σωματική τελειώνει με την ικανοποίηση. Παράδειγμα η πνευματική ηδονή της πραότητας ή της καθαρής συνείδησης είναι δίχως τέλος. Αντίθετα η σωματική ηδονή π.χ. από τη γεύση ενός γλυκίσματος σταματάει όταν τελειώνει το γλύκισμα.

ΜΙα άλλη διαφορά είναι ίδια με τη διαφορά μεταξύ του πικρού καφέ και της γλυκιάς σοκολάτας. Ο καφές είναι πικρός στην αρχή και μετά σου αφήνει μια γλυκιά γεύση που διαρκεί. Ενώ η σοκολάτα είναι γλυκιά στην αρχή και μετά σου αφήνει την πίκρα της. Το ίδιο κι η πνευματική χαρά, στενή και τεθλιμένη η οδός, λέει το Ευαγγέλιο, αλλά μετά είναι διαρκής χαρά. Το αντίθετο η οδός των σωματικών απολαύσεων μας αφήνουν σαν πόλη κουρσεμένη. Μας γεμίζουν φαρμάκι από τις ενοχές.

Η Εκκλησία ευλογεί τις σωματικές ηδονές στο γάμο και τις μετατρέπει σε ευλογία του Θεού και έλεος, για να μη μας φθείρουν οι ενοχές. Όταν ο πειρασμός σου τάζει ένα κουταλάκι βύσσινο, πρέπει να λες "να λείιπει το βύσσινο" , αν βλέπεις πίσω του ένα καζάνι πίκρα.

26.10.14

ΠΟΤΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τις λέξεις πρέπει να τις αγαπάμε όχι μόνο γιατί είναι ωραίες, αλλά και γιατί είναι κοινές. Πρέπει να τις αγαπάμε. Τις παίρνει ο ένας κι ο άλλος ώσπου να γίνουν κουρέλια. Δεν πρέπει να μας αρέσει να κουρελιάζουμε τις λέξεις ή να τις κόβουμε. Για ποιο λόγο τις κόβουμε; Δεν ξέρουμε. Δεν το 'χουμε σκεφτεί.

Μήπως για να αποφύγουμε τον κόπο κόβουμε τις λέξεις; ; Είναι κόπος να γράψεις μια λέξη ολόκληρη; Γλυτώνεις κόπο αν κόψεις τρεις συλλαβές; Μήπως πρέπει να γράψεις τη λέξη εκατό φορές και την κουτσουρεύεις; Ή μήπως σκέφτεσαι να μην κοπιάσει ο αναγνώστης που θα διαβάσει τρεις συλλαβές περισσότερες;

Νομίζω ότι το κάνουμε από μιμητισμό. Δεν μ' αρέσει να μιμούμαι. Ούτε να με μιμούνται. Μ' αρέσει να είναι κανείς αυτό που είναι. Μ' αρέσει η γνησιότητα κι η ειλικρίνεια. Τί είναι αυτό που μας ωθεί στη μίμηση; Νομίζω είναι αυτό που μας ωθεί σε όλα αυτά που κάνουμε χωρίς νόημα, η λήθη του θανάτου. Αν σκεφτόμαστε κάθε μέρα το θάνατο θα θέλαμε να είμαστε ο εαυτός μας.

21.10.14

Η κοινωνία είναι εκ φύσεως

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Δεν υπάρχει ίσως τίποτε πιο επώδυνο από το να νιώθεις ότι δεν σε χρειάζεται κανείς γιατί κάποια αρρώστια ή η ανεργία ή κάτι παρόμοιο σε αχρηστεύει και σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι παραπανίσιος στο κοινωνικό σύνολο.

Μια φορά ένιωθα έτσι, λόγω αρρώστιας που φοβήθηκα ότι δεν θα γινόμουν καλά και δεν λυπόμουν τόσο που δεν θα γινόμουν καλά, όσο γιατί δε θα χρησίμευα σε τίποτα.

Δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που θέλουν το κορμί τους να καεί και να γίνει στάχτη. Γιατί να μην ανακυκλωθεί στη Φύση; Το σώμα μας τήραμε απ΄ το χώμα. Γιατί να μην το επιστρέψουμε εκεί όπου ανήκει στην οργανική φύση; Η στάχτη είναι το πιο ουδέτερο, το πιο άχρηστο πράγμα στη φύση. Όλα τα αισθανόμενα όντα το αποφεύγουν.

Κάποιος γνωστός μου λυπόταν τον πατέρα του γιατί δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα.
-Τουλάχιστον έχει την υγεία του;
-Υγιής είναι, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα.

Αυτό να το δουν εκείνοι που θεωρούν την κοινωνικότητα συμβατική και όχι έμφυτη.
Γιατί νιώθουμε έτσι αν δεν είναι έμφυτη η ανάγκη του να είμαστε μέλη μιας κοινωνίας;; Γιατί θέλουμε να νιώθουμε ότι μας χρειάζονται, ότι κάπου είμαστε απαραίτητοι. Τί έχουν κάνει στις κοινωνίες τους και τις βλέπουν ως σύμβαση (κοινωνικό συμβόλαιο);

Δεν αντιπάθησα τίποτε πιο πολύ από τα λόγια "ουδείς αναντικατάστατος". Γιατί ουδείς αναντικατάστατος; Όλοι είμαστε μοναδικοί γι΄ αυτούς που μας αγαπούν.

18.10.14

Γι' αυτόν που ζητεί λογικές αποδείξεις

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Γι' αυτόν που ζητεί λογικές αποδείξεις προσπαθώ να αποδείξω με λογικά επιχειρήματα, ότι αυτός που δεν πιστεύει στη ζωή μετά το θάνατο, δεν πιστεύει ούτε στην ειλικρινή επικοινωνία με τους άλλους ούτε στην αγάπη και κατ΄ επέκταση δεν πιστεύει ούτε ελπίζει στη σωτηρία του.

Ο δυτικός κόσμος, όπως δέχεται ο ίδιος, δεν πιστεύει στην ειλικρινή επικοινωνία με τους άλλους. Θεωρεί την επικοινωνία τυπική, ουσιαστικά ψευδή και την αγάπη ανέφικτη.

Ο δυτικός κόσμος δεν πιστεύει στην ζωή μετά το θάνατο παρόλο που μπορεί να νομίζει ότι πιστεύει. Αυτό συνάγεται απ΄ το εξής: .
Αυτός που δεν πιστεύει στη ζωή μετά το θάνατο, όπως είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν έχει το χάρισμα να βλέπει τη δόξα του Θεού στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, γι' αυτό και δεν πιστεύει στα λόγια Του, για τη ζωή μετά το θάνατο.

Αν αυτό που το βλέπουν όλοι αυτός δεν το βλέπει, πώς θα δει αυτό που δεν βλέπει και δεν είδε ποτέ κανείς, το Θεό; Και πώς θα ενωθεί με το Θεό που είναι απροσπέλαστος στον άνθρωπο;

Αυτός, λοιπόν, που δεν πιστεύει στη ζωή μετά το θάνατο, ούτε στην ένωση με το Θεό πιστεύει, ούτε στη σωτηρία του ελπίζει.

13.10.14

Πότε γερνάμε;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Λένε ότι ο άνθρωπος γερνάει όταν ασπρίζουν τα μαλλιά του. Αλλά σε πολλούς τα μαλλιά ασπρίζουν από τα νιάτα τους. Άρα δεν γερνάμε όταν ασπρίζουν τα μαλλιά μας. Τα γεράματα αρχίζουν όταν ασπρίζουν τα γένια. Η λαϊκή παροιμία λέει: " Θ' αφήσω γένια και μαλλιά για να με λένε γέρο."

Όταν έχουν ασπρίσει τα μαλλιά και τα γένια λέμε ότι δεν γεράζουμε όταν ασπρίζουν τα μαλλιά και τα γένια, αλλά όταν ασπρίζουν τα φρύδια.Όταν ασπρίσουν κι αυτά, τί άλλο μένει να πεις;

Αν σε ενδιαφέρει το πνεύμα και πιστεύεις ότι αυτό που προέχει είναι το πνεύμα, μπορείς να πεις, όπως κείνος ο Αμερικάνος χιουμορίστας συγγραφέας και σεναριογράφος (τα σενάρια στις περισσότερες από τις κωμωδίες με τους Αδελφούς Μαρξ, τα έγραψε αυτός): "Όσο μπορώ να κρατώ την πένα στο χέρι, δεν θα πω τον εαυτό μου "γέρο ταλαίπωρο".

Δεν ξέρω κανένα άλλο σημάδι που δείχνει ότι γερνάμε. Τα άλλα σημάδια μπορεί να υπάρχουν και σ΄ αυτούς που δε γέρασαν ακόμα. Ένα ακόμη σημάδι γηρατειών είναι να μιλάς σε όλους με οικειότητα σαν να είστε φίλοι από παλιά. Δεν γεράζεις αν κρατάς τους τύπους. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να ακούω ένα γέρο να μου μιλάει με το "σεις" και με το "σας". Το πρώτο πράγμα που νιώθει κανείς όταν γεράζει είναι ότι κόβει το "κύριος". Κύριος μόνο ένας είναι.

6.10.14

ΟΙ βλαβερές συνέπειες της αμαρτίας

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Αν είναι κάτι που πρέπει να ξέρουμε κι όμως το αγνοούμε, αυτό είναι οι βλαβερές συνέπειες της αμαρτίας. Ξέρουμε π.χ. ότι τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος, αλλά η θεωρητική αυτή γνώση δεν έχει καμιά επιρροή στο χαρακτήρα μας και στη ζωή μας, , σαν να μη χρειάζεται να σκεφτόμαστε την αμαρτία, εκτός αν είμαστε "θρησκόληπτοι", "παλιομοδίτες", "οπισθοδρομικοί", "αγράμματοι", "αμόρφωτοι" κ.α.

Περισσότερο μας επηρεάζει η ιδέα ότι η αμαρτία είναι γλυκιά κι ότι όλες οι χαρές της ζωής που αξίζουν είναι αμαρτία, ενώ οι άλλες χαρές είναι άνοστες σαν το νερόβραστο φαγητό. Θα ήταν πιο έντιμο, αν αυτοί που προπαγανδίζουν με κάθε μέσον και με κάθε τρόπο αυτή την ψεύτικη ιδέα, έλεγαν πως ό,τι δεν είναι αμαρτία δεν αποφέρει κέρδος. Αυτό συμβαίνει εν πολλοίς, ότι το καλό π.χ. το περπάτημα είναι δωρεάν.

Πιστεύω ότι για να πάθεις όλα τα δεινά που τραβάει ο κόσμος, πρέπει ν' αφήσεις την αμαρτία να εκμηδενίσει κάθε αξία σου. Το επόμενο βήμα είναι οι φοβίες, οι φόβοι, η απουσία νοήματος, το κενό, η ανία, η παθητικότητα οι ψυχοσωματικές ασθένειες, οι εκφυλιστικές ασθένειες και με ένα λόγο η λύπη που οδηγεί στο θάνατο.

Με αυτή την πίστη προσπάθησα να γράψω το βιβλίο μου "Ο Θερισμούς του Θεού".Γράφοντάς το ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει πνευματική δημιουργία και πνευματικός δημιουργός, που αξίζει να γνωρίσεις, που να μην πιστεύει και να μην προβάλλει τη γνώση του που του δίδαξε η σοφία της ζωής, ότι αυτό που προέχει είναι το πνεύμα.

Με το κριτήριο αυτό επέλεξα να παρουσιάσω δεκάδες δημιουργούς (συγγραφείς και σκηνοθέτες του κινηματογράφου,) και τα έργα τους. Νομίζω πως είναι το βιβλίο που με εκφράζει πιο πολύ από ό,τι έχω γράψει.

Η ηθική την οποία ο σύγχρονος κόσμος συγχέει με τους εξωτερικούς κανένας συμπεριφοράς, είναι η αιτία που των δεινών που βασανίζουν την ανθρωπότητα. Θα είμαστε πιο κοντά στην πραγματική έννοια της ηθικής, αν θεωρούσαμε ως ηθική το ήθος του ανθρώπου ή αλλιώς το πνεύμα του.
Έχουμε ένα θησαυρό σε οστράκινα σκεύη, το πίστη.Χάρις στην πίστη βλέπουμε τη δόξα του Θεού στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η πίστη μας φυλάει από την αυτοεκμηδένιση και την αυτολύπη. Δεν στηριζόμαστε στη δύναμή μας, αλλά στη δύναμη Εκείνου που μας αγαπάει. Έτσι θα γνωρίζουν ότι είσθε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας, είπε ο Ιησούς στους μαθητές Του.

5.10.14

Η αρετή (κι η αμαρτία) δεν είναι προσωπική υπόθεση

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Τί αρέσει και τί δεν αρέσει στο Θεό είναι στην κρίση της Εκκλησίας. Δεν είναι στην κρίση του πιστού. Δεν θα προσαρμοστεί η Εκκλησία στις ιδιορρυθμίες μας. Ούτε η αρετή ούτε η αμαρτία είναι προσωπική υπόθεση.

Είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας και δεν κάνει καθένας του κεφαλιού του. Την Εκκλησία δηλαδή τους κληρικούς μας και τους λαϊκούς τους πονάμε.

Είμαστε φειδωλοί ακόμα και στις καλοπροαίρετες κρίσεις μας. Θυμηθείτε ότι ο πατέρας του Αγίου Σιλουανού του Αγιορείτη, για να κάνει μια παρατήρηση στο γιο του, περίμενε ένα ολόκληρο χρόνο. Εμείς δεν αφήνουμε να περάσει ούτε δευτερόλεπτο, όταν νομίζουμε ότι μας "πνίγει το δίκιο" ,, ακόμα κι όταν πρόκειται για την Εκκλησία και ουσιαστικά για την σωτηρία μας

Ο χιτών του Ιησού


Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Ο χιτών του Ιησού ήταν άρραφος από πάνω μέχρι κάτω. Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον γράφει επί λέξει: " ήν δε ο χιτών άρραφος, εκ των άνωθεν υφαντός δι' όλου" (ήταν δε ο χιτών χωρίς καμιά ραφή, υφαντός ολόκληρος από πάνω μέχρι κάτω.)
Τί συμβολίζει άραγε ο άρραφος χιτών του Ιησού, εκτός του ότι ανάγκασε τους στρατιώτες που μοιράστηκαν τα ιμάτια του Ιησού, να ρίξουν κλήρο για τον χιτώνα ποιος θα τον πάρει, γιατί τον λυπήθηκαν να τον σκίσουν σε μερίδια. Έτσι εκπληρώθηκε η Γραφή η λέγουσα "διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον".

Το Λεξικό των Αγίων Γραφών του Γ.Κωνσταντίνου γράφει για τον χιτώνα: " ΧΙΤΩΝ,το περί την σάρκα μετά χειρίδων πρώτον ένδυμα των ανδρών και γυναικών. Ο χιτών συνήθως έφθανε έως τα γόνατα. Ενίοτε δε και εις επίδειξιν πολυτελείας εφόρουν τινές και δύο χιτώνας διαφόρων υφασμάτων, ως ο αρχιερεύς , ,περί ου λέγεται "διαρρήξας τους χιτώνας αυτού".Μαρκ.ιδ΄63). Μετά τούτον προς τα έξω περιετίθετο η χλαμύς."

'Ηταν λοιπόν το ένδυμα που φορούσαν κατάσαρκα. Συχνά η Γραφή αλλά και η Υμνογραφία μας προτρέπουν να "ενδυθούμε το Χριστό". Δηλαδή ο Χριστός παρομοιάζεται με ένδυμα. π.χ. "Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύθητε."

Η ενδυμασία επίσης συνδέεται με τον αγώνα του χριστιανού να ακολουθήσει το Χριστό. "Η νυξ προέκοψεν. Η δε ημέρα ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός."
Πιθανόν ο χιτών του Ιησού να συμβολίζει την σωτηρία του ανθρώπου με την ολοκληρωτική (σαν τον άρραφο χιτώνα) ένωσή του με το Θεό,
.

4.10.14

Αισθησιακές και πνευματικές χαρές



Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου

Γιατί αγαπάμε περισσότερο τις αισθησιακές χαρές και όχι τις πνευματικές που είναι ανώτερες και διαρκούν, ενώ οι αισθησιακές δεν διαρκούν παρά μόνο λίγες στιγμές, όσο διαρκεί η αίσθηση που προκαλεί τη χαρά μας;

Είναι πραγματική η διάκριση σε πνευματική χαρά και σε αισθησιακή ή μήπως κι οι πνευματικές χαρές δεν είναι παρά αισθησιακές που έχουν και λίγο πνεύμα, για να είναι πιο γλυκές, όπως οι κουραμπιέδες που τους πασπαλίζουν με άχνη ζάχαρης;
Κουραμπιέδες με μόνο τη σάρκα τους δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο κουραμπιέδες με περισσότερο ή με λιγότερη άχνη.

Θα μου πείτε η μουσική δεν είναι πνευματική χαρά; Ή η αισθητική απόλαυση από την ανάγνωση ενός ποιήματος ή από τη θέα ενός τοπίου δεν είναι πνευματική; Μήπως όμως και στις χαρές αυτές δεν χαίρονται κι οι αισθήσεις π.χ. της ακοής ή της όρασης;

Μετέχουν λοιπόν κι οι αισθήσεις. Άρα η βαρεμάρα στις πνευματικές χαρές μπορεί να είναι απ΄ τις αισθήσεις και όχι απ’ το πνεύμα. Στους κουραμπιέδες π.χ. είναι βέβαιο ότι η ανοστιά δεν είναι οπωσδήποτε από την άχνη. Το ίδιο και στην πνευματική χαρά, αν είναι βαρετή δεν φταίει το πνεύμα, αλλά η αίσθηση που μετέχει.

Όταν η γυναίκα του Φαραώ πρόβαλε την αισθησιακή της ομορφιά για να κάνει το Μωυσή να την ερωτευθεί, ο Μωϋσής της είπε, πως υπάρχουν πνευματικές χαρές ανώτερες απ΄ τη δική της αισθησιακή χαρά, που εκείνη δεν τις ξέρει.

Ω, Θεία απλότης!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Στο ταχυδρομείο η γυναίκα ρωτάει κάτι την υπάλληλο κι η υπάλληλος αντί απαντήσεως ,της δίνει τον τηλεφωνικό κατάλογο. Ο άντρας δίπλα της που δεν ξέρει γράμματα, χαμογελάει με μισάνοιχτο το στόμα του απ΄ το οποίο λείπουν σχεδόν όλα τα μπροστινά του δόντια. Η γυναίκα κρατάει ανάποδα τον τηλεφωνικό κατάλογο και προσπαθεί να διαβάσει.

-Σε ποιον θέλεις να τηλεφωνήσεις; τη ρωτώ ενώ ο άντρας συνεχίζει να χαμογελάει.
-Στην Ελένη,
-Σε ποια Ελένη;
-Στην Ελένη στο Συκούριο.
-Το άλλο το όνομά της δεν το ξέρεις;
-Όχι.
-Πώς να τη βρεις έτσι;
Σφίγγει τα χείλη της τραβώντας τα προς τα πάνω εις ένδειξιν αμηχανίας.

Φεύγω αφήνοντάς τους να στέκουν στη μέση της μεγάλης αίθουσας του ταχυδρομείου, σαν μικρά παιδιά που έχασαν τον πατέρα και τη μάνα τους. Σαν χαμένος νιώθω κι εγώ στην κίνηση του μεγάλου δρόμου, σαν ένα "παιδί που κουράστηκε να κλαίει ώρα πολύ", όπως λέει ο ποιητής.

"Νά ΄ναι, τάχα, τα τραγούδια των Ποιητών,
των ρωμαντικών ποιητών, των ξεχασμένων
που με βρίσκουν στο κρεβάτι μου, σκυφτόν
πάνω από βιβλίο, παλιό, κιτρινισμένο;
Θέ μου, ποια φωνή, σ΄ αυτό το στοιχειωμένο
σπίτι, ψιθυρίζει αργά και με καλεί,
που μ' αφήσανε; παιδάκι λυπημένο,
που κουράστηκε να κλαίει ώρα πολύ;.."
( Άρης Δικταίος: Η μπαλλάντα του φοβισμένου παιδιού)

Θυμάμαι το θλιμμένο διήγημα του Άντον Τσέχωβ "Στον παππού μου". Ο παππούς παραδίδει τον εγγονό του σε κάποιον συγγενή του, στην πόλη κι επιστρέφει στο χωριό. Ο εγγονός του που του λείπει ο αγαπημένος του παππούς και κακοπερνάει στο συγγενή στην πόλη, γράφει ένα γράμμα με παράπονα στον παππού του, το βάζει στο φάκελο , γράφει απέξω "Στον παππού μου" και το ρίχνει στο γραμματοκιβώτιο!
-

3.10.14

ΧΡΕΟΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μια λαϊκή παροιμία λέει "κανένα χρέος δεν ξεχρεώνεται με δανεικά". Η παροιμία αυτή έγινε πριν εφαρμοστεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κατά το οποίο το χρήμα είναι χρέος.

Με το σύστημα αυτό, που ισχύει σήμερα, κανένα χρέος δεν ξεχρεώνεται ούτε με δανεικά ούτε με τίποτα. Αυτοί που εκδίδουν τα χρήματα ,εκδίδουν πάντοτε λιγότερα από το χρέος συν τους τόκους. Ποτέ το ρευστό δεν καλύπτει το χρέος συν τους τόκους.

Αυτός είναι ο σπουδαιότερος λόγος που δεν επιτρέπεται το εκδοτικό προνόμιο να περιέρχεται εις χείρας ιδιωτών.

30.9.14

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ "Ν"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Όσο να μάθουμε καλά τον σχετικό κανόνα της νέας γραμματικής, για το πότε διατηρείται και πότε κουτσουρεύεται το τελικό "ν", ας προσέχουμε λίγο την προφορά κι ας το διατηρούμε, όταν γίνεται χασμωδία ή να το κουτσουρεύουμε όταν δεν υπάρχει κίνδυνος χασμωδίας.

Δεν μπορείς να κόψεις το τελικό ¨ν" και να πεις "πάω στη Αθήνα". Βέβαια για να αποφύγουν τη χασμωδία οι νεόελληνες κόβουν ολόκληρο το άρθρο "πονάει κεφάλι,κόβει κεφάλι" κι ακούς εκείνα τα φριχτά "πάω Αθήνα" ή "είμαι Αθήνα".

Αλίμονο , όμως , το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Το τελικό "ν" πολιτικοποιήθηκε και κανείς δεν μπορεί να είναι προοδευτικός ή δημοκρατικός ή "ιν" χωρίς να καταδιώξει μέχρι θανάτου το μισητό ¨ν" και κανείς δεν πρέπει να ελπίζει ότι τα παιδιά του θα βρουν μια θέση στον ήλιο, αν δεν μισήσει το τελικό "ν".

"Λαός που ξέχασε την ετυμολογία της γλώσσας του, θα χάσει και την πατρίδα του" (Κομφούκιος)
Σαν τους νεοέλληνες, που όχι μόνο ξέχασαν την ετυμολογία της γλώσσας τους, αλλά ούτε και τη διδάσκουν καν στα παιδιά τους.

Γιατί πονάω τη γλώσσα; Λες κι είναι δική μου αποκλειστικά και δεν είναι κοινή σε όλους. Δεν μπορώ να καταλάβω την αδιαφορία για τη γλώσσα. Η αδιαφορία, έλεγε ο Σεφέρης, είναι ύπνος. Μήπως νομίζουν ότι η γλώσσα είναι του ελληνικού κράτους. Η γλώσσα είναι του λαού, που έχει το προνόμιο να έχει μητρική του γλώσσα την Ελληνική!

29.9.14

Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η ενδυμασία είναι σκέψεις. Ακόμα και μια πτυχή σ΄ ένα φόρεμα ή ένα κουμπί είναι σκέψεις. 'Οτι η ενδυμασία είναι σκέψεις φαίνεται στις περιπτώσεις που κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί,όπως όταν πάσχει κάποιος από σοβαρή διατάραξη των πνευματικών του λειτουργιών. Στις περιπτώσεις αυτές ο άρρωστος κυκλοφορεί μισόγυμνος και καμιά φορά και εντελώς γυμνός.

Μια άλλη απόδειξη ότι η ενδυμασία είναι σκέψεις που πήραν τη μορφή ενδύματος είναι ότι ο άνθρωπος γυμνός μοιάζει με νήπιο που δεν απέκτησε ακόμα την ικανότητα να σκέφτεται, το ίδιο και ο πρωτόγονος πριν γίνει σκεπτόμενος (homo sapiens).

Μια τρίτη απόδειξη είναι ότι τα ζώα που δεν έχουν πνεύμα είναι γυμνά. Θα μου πείτε ότι είναι γυμνά γιατί δεν μπορούν να κατασκευάσουν ενδύματα. Είναι αυτό αλήθεια; Δεν μπορούν να κατασκευάσουν ενδύματα; Είδατε τί μπορούν να κατασκευάσουν στις φωλιές τους και δεν μπορούν να κατασκευάσουν ενδύματα; Η ενδυμασία είναι σκέψεις και τα ζώα δεν σκέφτονται.

Συμπέρασμα: από το είδος της ενδυμασίας μπορεί να δει κανείς και το είδος της σκέψης αυτού που την κατασκευάζει κι αυτού που την φοράει. Ο γυμνός δεν ξεχωρίζει από νήπιο. Είναι εκπληκτική η ομοιότητα του γυμνού και του νηπίου, που απορεί κανείς πως το γυμνό ενός μεγαλόσωμου ενήλικου μοιάζει με το γυμνό ενός νηπίου.

Με τη σύγχρονη ακαλαίσθητη γυναικεία ενδυμασία αναρωτιέται κανείς σε τί οφείλονται οι τόσο κακές σκέψεις των σχεδιαστών ενδυμάτων για τη γυναίκα.

23.9.14

Τα δεινά της ελληνικής γλώσσης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η ελληνική γλώσσα αφότου  μπλέχτηκε στα γρανάζια της πολιτικής υποφέρει τόσο  η ίδια όσο  κι ο λαός που αγαπάει τη γλώσσα του. Οι πολιτικές παρατάξεις προσφέρουν στο λαό μια κακοποιημένη ελληνική γλώσσα ως δώρο, εις ένδειξιν φιλίας.

Η μεν Δεξιά προσφέρει ως δώρο τα μεταφρασμένα στην Ελληνική αγγλικά ή δε Αριστερά ως ένας γλωσσικός  προκρούστης προσφέρει την αποκρουστική ξύλινη γλώσσα της. Ποια να πρωτοθαυμάσεις;

Την τύχη της Ελληνικής έχει κι η Ορθοδοξία: Η Αριστερά την αντιμάχεται κι η Δεξιά την καπηλεύεται. Φυσικά δεν εννοούμε τις εξαιρέσεις αυτών που η Ελλάδα τους πληγώνει όπως λέει ο Σεφέρης. Εννοούμε αυτούς που ανταγωνίζονται ποιος θα είναι ο μεγαλύτερος φίλος του λαού ή αλλιώς, όπως λένε οι αγγλομαθείς, ποιος θα είναι ΙΝ , παράταξη, κόμμα , πολιτικός ή οπαδός.

Το επάγγελμα του φιλολόγου καθηγητή πρέπει να περιληφθεί στα βαρέως ανθυγιεινά επαγγέλματα. Οι φιλόλογοι υποφέρουν καθημερινά με τα δεινά  της Ελληνικής γλώσσης.

21.9.14

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Σταυρός του Χριστού είναι η σοφία του Θεού και η δύναμη που θεραπεύει την ασθένεια του ανθρώπου.
"Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος".

Εκούσια είναι και τα δικά μας πάθη, με τη θέλησή μας σηκώνουμε το σταυρό μας,

Ο σταυρός που έρχεται παρά τη θέλησή μας είναι κι αυτός εκούσιος αν τον αποδεχόμαστε αγόγγυστα χωρίς να θεωρούμε υπεύθυνο το Θεό.

Θα μου πείτε, ποιά ανάγκη να κάνουμε επιλογή σταυρών: Είναι η θέλησή μας να είναι η ψυχή μας ελεύθερη από τον καταναγκασμό των αναγκών και την καταπίεση των παθών της.

Δεν φταίει ο Θεός που είναι δούλη η ψυχή μας στις ανάγκες και στα πάθη. Αν δεν θέλουμε ελεύθερη ψυχή, ας αποποιηθούμε το σταυρό μας. Και θα το κάνουμε χωρίς δυσκολία, αν δεν αγαπούμε τον Ιησού πάνω από όλα.

Η αποδοχή του Σταυρού της αποχής από την αμαρτία είναι δυνατή για την αγάπη του Ιησού. Η υπερέχουσα αγάπη του Ιησού βαστάζει όλο το βάρος της οδύνης μας από την αποφυγή της αμαρτίας. Γιατί η αμαρτία είναι γλυκιά κι η οδός της απωλείας ευρύχωρος, ενώ είναι στενή και τεθλιμένη η πύλη η άγουσα στη ζωή.

Αυτή η ανάγκη μας κάνει να σηκώνουμε το σταυρό μας με τη θέλησή μας.

Τίποτα δεν ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο και στερηθεί την ελεύθερη ψυχή του.

Για μας τους ορθοδόξους δεν είναι όπως για όλους τους άλλους χριστιανούς και μη προορισμός του ανθρώπου η ευτυχία. .Για μας προορισμός του ανθρώπου είναι η ελευθερία.

20.9.14

"Ως αμνός εναντίον του κείροντος" (Ησ.53,7)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού."

Πόση λύπη, πόσο θυμό και απελπισία θα γλίτωνα, αν είχα διδαχθεί απ΄ το παράδειγμα του Ιησού. Έμεινε άφωνος ως πρόβατο μπροστά σ΄ αυτόν που το κουρεύει.

Όταν ο άλλος σου φέρεται ως πρόβατο, δεν θ' ανοίξεις διάλογο μαζί του. Δεν θα βγει από τα χείλη σου, ούτε ένα ναί ούτε ένα όχι σ' αυτό το επίπεδο. Άφησέ τον να αισθανθή (ακόμα κι αν δεν είναι να αισθανθεί ποτέ) την πτώση του.

Η στάση σου αυτή είναι συμφιλιωτική. Ή συμφιλίωση ή έχθρα. .Αν προτιμάς τη συμφιλίωση ελπίζεις ακόμα και στο ανέλπιστο, να αισθανθή κάποτε την πτώση του και να αναθεωρήσει τη στάση του.

Ω, πόσο πόνο θα γλίτωνα αν ακολουθούσα το παράδειγμα του γλυκύτατου , του μόνου αξιαγάπητου Ιησού!

19.9.14

Το χάρισμα των δακρύων

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το χάρισμα των δακρύων στην ορθόδοξη παράδοση είναι ένα από τα στάδια της νοεράς προσευχής. Δίδεται με τη χάρη του Θεού, όταν ο πιστός φτάνει στη χαροποιό λύπη ή στο χαροποιόν πένθος, που είναι η λύπη από την επίγνωση της αμαρτωλότητας μπροστά στο Θεό.

Οι Πατέρες θεωρούν την επίγνωση της αμαρτωλότητας και τη λύπη που προκαλεί ,ενδείξεις της θείας χάρης. Βέβαια το τελικό κριτήριο της αγιότητος είναι ο θάνατος. Οι μοναχοί λένε "να δούμε πώς θα αποθάνει".

Όταν στις τελευταίες στιγμές του ο άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης ρωτήθηκε από τον υποτακτικό του γέρονται Σωφρόνιο, αν είναι έτοιμος να αποθάνει, απάντησε: "Δεν μετενόησα ακόμη".

'Ενα ακόμη γνώρισμα αγιότητας, όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες, στα πρόσωπα των Αγίων της Εκκλησίας μας , είναι η χαρακτηριστική έκφραση των ματιών των Αγίων. Θα ονομάζαμε τα μάτια των Αγίων "στοχαστικά μάτια" αν οι Άγιοι στοχάζονταν.Οι Άγιοι ούτε στοχάζονται ούτε θεωρούν το στοχασμό ως άσκηση του χριστιανού. Ο στοχασμός για τους Αγίους αποτελεί εμπόδιο στην προσευχή όπως και κάθε λογισμός, καλός ή κακός.

Θα μπορούσαμε επίσης να ονομάσουμε τα μάτια των Αγίων εκστατικά, αν οι Άγιοι αφήνονταν στην έκσταση, όπως έκαναν οι αρχαίοι, κι όπως κάνουν ακόμα και τώρα στη Δύση αλλά και στην Ανατολή, που θεωρούν την έκσταση ένωση με το Θεό και με το απόλυτο.

Αφορμή να γράψω αυτές τις σκέψεις μου έδωσε ένας παλιός μου φίλος, ένας λαϊκός που έχει και τα δυο αυτά χαρίσματα, χωρίς να το ξέρει. Ο φίλος μου, όταν σε κοιτάζει δακρύζει και σου δίνει την εντύπωση ότι όσο σε κοιτάζει δεν έχει αίσθηση του περιβάλλοντος. Γι' αυτόν δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο εκείνη τη στιγμή. Έχεις την εντύπωση ότι βλέπει σε σένα τον μοναδικό άνθρωπο στη γη. Την εμπειρία αυτή θα είχε ο Άγιος,που είπε το ρητό "είδες άνθρωπο, είδες το Θεό".

18.9.14

"Θεωρία, πράξεως επίβασις"


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Σε άλλες εποχές, αν μιλούσε κάποιος νέος με κάποιον γέρο για το τί είναι η αλήθεια, ο γέρος θα τού 'λεγε, δίπλωσε τα σκεπάσματά του, βάλε τάξη στο τραπέζι σου ή κάτι παρόμοιο. Δεν θα μπορούσες να του κάνει τις ερωτήσεις που κάνει ο σημερινός νέος με τις σημερινές γνώσεις. Οι νέοι προχωρούσαν σιγανά και ταπεινά απ΄ την πράξη στη θεωρία όχι ανάποδα.

Δεν έκαναν αναγωγή στα πνευματικά ενώ δεν είχαν υλικό. Δεν πελαγοδρομούσαν στις γνώσεις και πληροφορίες γιατί το ζητούμενο δεν ήταν οι γνώσεις αλλά η Γνώση. Ο καιρός του νέου είναι να προσέξει τα απλά πράγματα, τις κοινές στιγμές και βέβαια την επιστήμη του, αν σπουδάζει κάποια επιστήμη.

Ο σημερινός νέος γνωρίζει συνήθως περισσότερα από όσα του χρειάζονται αυτόν τον καιρό. Πώς μπορεί να ξέρει ο γέρος εκείνα που πρέπει για να του δώσει τα "φώτα του". Δεν υπάρχει η σχέση που υπήρχε του παιδαγωγού με τον υποτακτικό του, όπως εξακολουθεί να γίνεται ακόμα στο μοναχισμό. Η Ορθοδοξία είναι της εμπειρίας. Οι γέροντες δεν δίνουν ποτέ γενικές συμβουλές που δεν τις έζησαν στο πετσί τους αλλά πάντα μιλούν για το συγκεκριμένο και το μοναδικό, όπως γίνεται πάντα όταν βλέπουμε κάτι με αγάπη.

ΤΟ ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η Εκκλησία μας προσεύχεται διαρκώς επί δύο χιλιάδες χρόνια για όλους τους ανθρώπους ζώντας και τεθνεώτας. Οι ιερείς είτε λύπη είναι είτε χαρά ψάλλουν. Το ιερατικό αξίωμα τελεί τα μυστήρια της Εκκλησίας και προσεύχεται για τους άλλους. "Υπέρ των αμαρτημάτων των ιδίων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων".

Ιερατικό αξίωμα έχει κάθε βαπτισμένος και μπορεί να προσεύχεται για τον εαυτό του και για τους άλλους.

Ένας φίλος μου έχει μια καλή ιδέα:Η κουβέντα μας στο μαγαζί του, τελειώνει ακόμα κι όταν καυγαδίσουμε συνήθως για κάποιο θεολογικό θέμα, με ένα σύντομο μνημόσυνο των αγαπημένων μας στον ουρανό.Την ώρα που ο ένας ψάλλει το αιωνία η μνήμη ο άλλος μνημονεύει τα ονόματα των προσφιλών του. Νιώθω όπως όταν προσεύχομαι για τους αγαπημένους μου στο ναό την Κυριακή. Δεν είναι αυτό από το ιερατικό αξίωμα που έχει κάθε βαπτισμένος.

Εξ αντιδιαστολής συνάγεται ότι ο μη βαπτισμένος δεν μπορεί να προσευχηθεί για τους άλλους. Και μόνο οι χριστιανοί πρέπει να βαπτίζονται κι όχι μόνον αυτό, να προσέχουν να μην αποδυναμώνουν το βάπτισμά τους, αλλά να το ανανεώνουν μέρα με τη μέρα. Ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου.

Μέρα και νύχτα, η Εκκλησία μας προσεύχεται υπέρ του σύμπαντος κόσμου, δίχως διακοπή. Να σκεφτείς ότι το στοιχείο της αδιάκοπης Ευχής (αδιαλείπτως προσεύχεσθε) δεν είναι ποσοτικό, αλλά ποιοτικό. Αν δεν προσευχόμαστε χωρίς διακοπή, δεν προσευχόμαστε. Συστατικό στοιχείο της Ευχής είναι η συνέχεια.

Δούλοι και ελεύθεροι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μέχρι ν΄ αποκρυσταλλώσουμε το χαρακτήρα μας είμαστε σε μια κατάσταση που μοιάζει με το υγρό στοιχείο, που παίρνει τη μορφή του αγγείου στο οποίο περιέχεται. Ίσως γι΄ αυτό στην ψυχολογία το σύμβολο του ασυνειδήτου είναι το υγρό στοιχείο.
Ο λαός το λέει αυτό με την παροιμία "με στραβό κοιμήθηκες, το πρωί θ΄ αληθωρίζεις". Αυτό σημαίνουν τα λόγια ότι ο άνθρωπος είναι ον κατά μετοχήν,δηλαδή συμμορφώνεται σ' αυτό που μετέχει. Γι' αυτό το λόγο οι απλοί άνθρωποι αποδίδουν τα ελαττώματα στη συναναστροφή. Οι κακές παρέες φταίνε, λένε.

Αυτά, σαν εισαγωγή στο θέμα μου που είναι τα είδη της χαζομάρας στα οποία μετέχουμε εν γνώσει ή εν αγνοία. Υπάρχουν πολλά είδη χαζομάρας στον κόσμο. Χαζοί δεν είναι μόνο το καλύτερο είδος των αθώων, που δυστυχώς πολλοί τους πειράζουν ενώ είναι ευλογία Κυρίου και έλεος, γιατί η παρουσία τους δείχνει ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα στον κόσμο Όταν πάψουν να υπάρχουν κι αυτοί η ζωή θα γίνει ανυπόφορη.

Το χειρότερο είδος χαζομάρας είναι αυτή που έδερνε τους Γαλάτες όπως φαίνεται στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς αυτούς: "Τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοις μη φύσει θεοίς. νυν δε γνόντες Θεόν, μάλλον γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε;..απορούμαι εν υμίν." (Γαλ.Δ΄, 8-21)

(Παλιότερα, βέβαια, δε γνωρίζατε το Θεό και είχατε υποδουλωθεί σε είδωλα, σε ψεύτικες θεότητες. Τώρα όμως που γνωρίσατε το Θεό ή σωστότερα τώρα που σας γνώρισε ο Θεός, γιατί ξαναγυρίζετε στα ασθενικά και ανίσχυρα στοιχεία; Γιατί θέλετε να υποδουλωθείτε πάλι σ΄ αυτά;...μ' έχετε φέρει σε δύσκολη θέση.)

17.9.14

Η ορθόδοξη απάντηση στις προκλήσεις

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεχόμαστε , όπως πάντοτε (δεν νοείται ορθοδοξία μη πολεμουμένη) αμέτρητες προκλήσεις οι οποίες κατευθύνονται από τις δυνάμεις του Εχθρού με τον ίδιο σκοπό, να λάβουμε μέρος στο παιχνίδι του ανταγωνισμού του κόσμου.

Επιδιώκουν να κατεβάσουν την Εκκλησία από το πνευματικό της επίπεδο στο επίπεδο του κοσμικού ανταγωνισμού και του μίσους των αντιπάλων. Να εγκαταλείψει με άλλα λόγια η Εκκλησία την πνευματική της υπόσταση ως σώμα του Κυρίου Ιησού και να γίνει μια οντότητα του κόσμου τούτου.

Αυτοί που προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς δεν διάβασαν ποτέ το Ευαγγέλιο , ούτε τους Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι εντελώς αδαείς ως προς την αλήθεια της πίστεως. Διάβασαν Νίτσε, ο οποίος επίσης χωρίς να διαβάσει ποτέ το Ευαγγέλιο, κατηγορούσε τους χριστιανούς ότι είναι μνησίκακοι δούλοι, που φιλούν το χέρι, που δεν μπορούν να το δαγκώσουν.

Με αυτές τις απλοϊκές γνώσεις π.χ. οι πολιτικοί οι οποίοι μάχονται την Ορθοδοξία, προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς, πιστεύοντας ότι προσφέρουν έργο στην κοινωνία!
Πώς θα απαντήσουμε στις προκλήσεις τους οι ορθόδοξοι χριστιανοί; Θα απαντήσουμε με το μίσος; Ή θα γίνουμε οικουμενιστές για να γίνουμε αρεστοί στους εχθρούς της Ορθοδοξίας; Θα χάσουμε την ψυχή μας ή ακόμα χειρότερα θα γίνουμε σκάνδαλο να χάσουν αμέτρητες ψυχές την ελπίδα της σωτηρίας τους ;

Ο δρόμος του μίσους είναι δρόμος της ανταπόδοσης. Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβεις. "Εν ω μέτρω μετρείτε αντιμετρηθέσεται υμίν,". Ο άλλος δρόμος του σκανδάλου είναι τρομερός. "και ος αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, καλόν εστίν αυτώ μάλλον ει περίκειται λίθος μυλικός περί τον τράχηλον αυτού και βέβληται εις την θάλασσαν."(Μάρκ.Κεφ. Ι΄).

"Βλέπετε πώς ακούετε". Προσέχετε τις προκλήσεις. Δεν επιθυμούμε τα ίδια πράγματα με αυτούς που μας προκαλούν. Δεν τους μιμούμαστε στις επιθυμίες τους. Ο πιστός που ακολουθεί τον Κύριο Ιησού έχει εγκαταλείψει την μιμητική επιθυμία. Δεν απαντάμε στις προκλήσεις με το μίσος. Ποια είναι, λοιπόν, η απάντηση των ορθοδόξων χριστιανών στις προκλήσεις; Η μόνη οδός που μας απομένει πλέον είναι η οδός που συμφιλιώνει χωρίς να αποκλείει κανέναν και δεν έχει καμία συνδιαλλαγή με τη βία.

"Ο Θεός ου λαμβάνει πρόσωπον", δεν είναι ο Θεός προσωπολήπτης. Όπως ο πατέρας προς τα παιδιά του. Όποιο δάχτυλο και να κόψεις πονάει. Προσευχόμαστε υπέρ των εχθρών μας όπως υπέρ της άγριας φύσης. Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.

16.9.14

Η κατοικία μας

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Αν μπορούσαμε να δούμε με τα μάτια ενός καλλιτέχνη ή ενός φυσιοδίφη ή ενός Αγίου, το σώμα μας, θα νιώθαμε δέος γι΄ αυτό που είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού.. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες μέτρα (ή χιλιόμετρα) είναι το δίκτυο των νεύρων ή πόσες χημικές αντιδράσεις γίνονται μέσα μας, ούτε εργοστάσιο ολόκληρο να ήταν το σώμα μας.

Μόνο από τον έναν οφθαλμό, εισέρχονται στον εγκέφαλο είκοσι εκατομμύρια πληροφορίες ανά δευτερόλεπτο! Κι όλες αυτές οι πληροφορίες μπαίνουν σε τάξη ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας.Οι πληροφορίες που μας ενδιαφέρουν ή που τις έχουμε ανάγκη να είναι σε πρώτη ζήτηση μπαίνουν μπροστά μπροστά στη μνήμη κι αυτές που δεν μας ενδιαφέρουν γράφονται κάπου πιο πίσω.

Δεν μπορώ να φανταστώ το Θεό ν΄ ασχολείται με εμάς και να καταγράφει τις αμαρτίες μας. σκεφτόταν ο Επίκουρος , που πίστευε ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, και τον άφησε στην τύχη του και δεν ασχολείται ξανά μαζί του.

Αν ο Επίκουρος ζούσε τώρα, θα μπορούσε να δει το σώμα μας σαν μια μηχανή που καταγράφει τα πάντα. Η Γραφή λέει πως ο άνθρωπος είναι βιβλίο, στο οποίο γράφονται τα πάντα και στην ημέρα της κρίσεως , θα ανοιχτεί. "Βίβλοι ανοιγήσονται" λέει και εννοεί τους ανθρώπους και συγκεκριμένα τα σώματα των ανθρώπων.

Θα μου πείτε τα σώματα διαλύονται. Αλλά είναι η κατοικία μας καμωμένη μόνο με το υλικό που υποπίπτει στις αισθήσεις μας; Σε ποιες αισθήσεις εμπίπτει το DNA μας;

Το ίδιο το αψευδές στόμα του Κυρίου μας βεβαιώνει ότι στον Ουράνιο Πατέρα μας υπάρχουν κατοικίες, για όλους μας.

Ποιοί σταυρώνουν τους λαούς;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Γιατί λέει ο Χριστός πως αυτός που δε σηκώνει το σταυρό του και δεν Τον ακολουθεί δεν Του αξίζει; Ο χριστιανός είναι ο άνθρωπος που σηκώνει το σταυρό του και πεθαίνει μαζί με το Χριστό.

Να πως περιγράφει τη Σταύρωση το Ευαγγέλιο του Λουκά: "Εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους κακούργους.(...) Ο δε Ιησούς έλεγε Πάτερ , άφες αυτοίς. Ου γαρ οίδασι τί ποιούσι.(...) και πάντες οι συμπαραγενόμενοι όχλοι επί την θεωρίαν ταύτην, τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον."

Πώς πεθαίνουμε μαζί με το Χριστό επάνω στο Σταυρό; Πεθαίνουμε μαζί με Χριστό αν για την αγάπη του Χριστού πεθαίνουμε για τις αμαρτίες μας, για τις οποίες πέθανε ο Χριστός επάνω στο Σταυρό.

Αν για την αγάπη του Χριστού αποφεύγουμε την αμαρτία, αν λέμε " όχι, για την αγάπη του Χριστού έχω πεθάνει γι΄ αυτό το πράγμα κι αυτό το πράγμα έχει πεθάνει για μένα, τότε σηκώνουμε το σταυρό μας και πεθαίνουμε μαζί με το Χριστό.

Αν δεν σηκώνουμε το σταυρό μας, αν κλείνουμε τα μάτια να μη βλέπουμε τη σκιά μας, θα βλέπουμε διαρκώς τη σκιά των άλλων. Θέλουμε ανθρώπους να βλέπουν τη σκιά τους, λένε οι μεγάλοι ψυχολόγοι (Γιουγκ κ.α.).

Με αυτή την έννοια ένας σύγχρονος φιλόσοφος, δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του, είπε πως αν ο αιώνας που έρχεται δεν είναι χριστιανικός, δεν θα υπάρξει. Ο νοών νοείτω.

Με το σκεπτικό αυτό, μπορούμε με σιγουριά να ξέρουμε ποιοι σταυρώνουν τους λαούς.

15.9.14

Χριστιανικά ιστολόγια!



Προς το Ιστολόγιο "Π."


Πώς θα νιώθατε εσείς ,αν βλέπατε ένα δικό σας κείμενο, χωρίς το όνομά σας; Εννοώ το άρθρο μου "Η παιδεία της μη κούρασης" που αναρτήσατε στο ιστολόγιό σας "Π". Είμαι βέβαιος δεν θα νιώθατε ωραία. Γιατί λοιπόν, χριστιανοί όντες, προκαλούμε αναίτια λύπη στους αδελφούς μας; Γιατί δεν σεβόμαστε τον κόπο του άλλου; Εννοώ ότι το κείμενο που δημοσιεύετε είναι ενυπόγραφο!

ΧΡΗΜΑΤΟΦΟΒΙΑ


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Νομίζοντας ότι ανακάλυψα μια καινούρια φοβία, την χρηματοφοβία, έψαξα να βρώ μια εικόνα για να στολίσω αυτό το σχόλιο, αλλά είδα ότι κι αυτή η φοβία είναι γνωστή και μάλιστα με το ελληνικό όνoμα "χρηματοφοβία".
Είναι γνωστή λοιπόν η χρηματοφοβία αλλά με την έννοια του φόβου να σου λείψουν τα χρήματα. Δεν είναι γνωστή με την έννοια του φόβου του χρήματος αυτού καθαυτού.
Ήξερα ότι υπάρχει υψοφοβία, νοσοφοβία φοβία της αϋπνίας και πολλές άλλες, αλλά δεν ήξερα ότι μπορεί να φοβάσαι το χρήμα και μόνο να το δεις ή να το πιάσεις στα χέρια σου. Είναι αληθινό μαρτύριο η δουλεία του ταμία που πάσχει από χρηματοφοβία κι όλη μέρα μετράει χρήματα.
Θα μπορούσες να σκοτώσεις έναν χρηματοφοβικό βάζοντάς τον να μετράει χρήματα.
Γνωρίζω κάποιον χρηματοφοβικό που για ένα διάστημα έκανε τη δουλειά του ταμία και η πίεσή του ανέβαινε στα ύψη.
Στο χρηματοφοβικό ή σχέση του με τα χρήματα είναι παράξενη. Εκεί όπου οι άλλοι νιώθουν χαρά αυτός νιώθει φόβο, μοναξιά κι άλλα παρόμοια αρνητικά συναισθήματα.
Δυο άνθρωποι με προβληματίζουν: ο νέος που δε θέλησε ν΄ ακολουθήσει το Χριστό και έμεινε με τα χρήματά του κι κυνικός φιλόσοφος Κράτης που έστειλε στα "κομμάτια" τα χρήματά του για να ζήσει πάμπτωχος. Ο Κράτης σίγουρα ήταν ένας χρηματοφοβικός και δεν το ήξερε.

10.9.14

Το χάρισμα της περιμετρικής όρασης



Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η περιμετρική όραση, αυτή με την οποία τα βλέπεις όλα χωρίς να κολλάς σε τίποτα, είναι χάρισμα ιδίως στις γυναίκες. Οι γυναίκες γεννιούνται με το χάρισμα της περιμετρικής όρασης. Ίσως γι΄ αυτό ζουν περισσότερα χρόνια από τους άντρες.. Οι γυναίκες, δεν σκάζουν, όχι γιατί είναι άκαρδες , όπως λένε πολλοί, και δεν αγαπούν ποτέ, αλλά γιατί βλέπουν τα πράγματα περιμετρικά, δηλαδή στην περιφέρεια και όχι στο κέντρο τους.

Αλίμονο αν η γυναίκα είναι μεμψίμοιρη. Δε χαλάει μόνο την καρδιά της, αλλά και τη γοητεία της. "Με λέοντα και με δράκοντα θέλω συνοικήσει παρά με γυναίκα φλύαρη", έλεγαν οι αρχαίοι, Το παράδοξο είναι πως η γυναίκα ασχολείται περισσότερο με τη λεπτομέρεια από ό,τι ο άντρας. 'Ισως το κάνει σαν παιχνίδι όπως τα παιδιά. Τα παιδιά παίζουν με το καθετί που θα βρεθεί μπροστά τους. Έτσι ασχολείται με ό,τι βρεθεί μπροστά της και συνήθως βρίσκονται μπροστά της φορέματα, χτενίσματα, βαφές μαλλιών , με ένα λόγο πράγματα εξωτερικά, που δεν την αναγκάζουν να στρέψει το ενδιαφέρον προς τα ένδον.

Αν η γυναίκα δεν είχε το χάρισμα της περιμετρικής όρασης ώστε να βλέπει τα πάντα στην περιφέρεια και να μην δίνει όλη της την προσοχή σε τίποτα, θα έσκαγε νωρίτερα από τον άντρα, με την περιέργεια που συνήθως τη διακρίνει.

Μακάρι να μας γινόταν μάθημα το παράδειγμα αυτό της γυναίκας για να μην "βάζουμε καρδιά" στο καθετί. Θα υπήρχαν λιγότερες τσακισμένες καρδιές στον κόσμο!

6.9.14

Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» Ματθ.11,28

Η κρίση χτυπάει το ψωμί των φτωχών μα είναι μόνο στον τρόπο σκέψης αυτών που κυβερνούν τον κόσμο κι έχει στόχο ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, την πίστη, την ελευθερία, την ίδια την ψυχή.Δεν πιστεύουν και δεν ελπίζουν πουθενά και δεν αφήνουν και τους άλλους να πιστέψουν στο Χριστό.Στην πραγματικότητα οδηγούν την ανθρωπότητα στην αυτοκτονία.
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Δεν αγνοούμε τις μεθόδους του εχθρού. Ο εχθρός επιδιώκει μέσα στις δοκιμασίες, να ξεχάσουμε το Θεό. Αν αντί της λήθης, στις δοκιμασίες θυμούμαστε το Θεό, ο εχθρός φεύγει ντροπιασμένος και δεν μας πειράζει ξανά, αν σε κάθε πειρασμό θυμούμαστε το Θεό. Αυτή είναι η απάντηση του ελληνικού λαού στη δοκιμασία της κρίσης. Αυτό εκφράζουν τα λόγια των απλών ανθρώπων: «ψυχή δεν θα πάρουν».
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Πώς μπορούμε όμως ν΄ αλλάξουμε τον λανθασμένο τρόπο σκέψης ; Ο τρόπος σκέψης είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο , ν’ αλλάξει. Μόνο με τη δύναμη της πίστης μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης.. Γι’ αυτό ο εχθρός επιτίθεται με τέτοια μανία στην πίστη και στην οικογένεια, μέσα στην οποία κυρίως γεννιέται η πίστη.
Η πίστη γεννιέται μέσα στην οικογένεια, με την αγάπη και το θαυμασμό. Γι’ αυτό ο εχθρός διαβάλλει την οικογένεια. Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις είναι να πιστεύει κάποιος που αγαπάς και θαυμάζεις . Αυτό γίνεται όταν οι γονείς μας που αγαπάμε και θαυμάζουμε πιστεύουν. Τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν τους γονείς τους, εκτός αν υπάρχει λόγος που δεν αγαπούν και δεν θαυμάζουν τους γονείς τους.
Στην καρδιά μας έχουμε έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο για τα πρόσωπα που ως παιδιά αγαπούμε και θαυμάζουμε, για τα πρόσωπα που ικανοποιούν τις ζωτικές ανάγκες μας, για τον πατέρα και τη μητέρα. Είναι για μας τα μόνα πρόσωπα που έχουν το γνώρισμα του Θεού: την παντοδυναμία και την υπεροχή: Τα πρόσωπα αυτά αγαπάμε με όλη τη δύναμη της ψυχής και νιώθουμε εκείνο το υπέροχο αίσθημα του θαυμασμού. Το ίδιο αίσθημα που νιώθουμε για το Θεό.
Είναι αβάσταχτος ο πόνος των παιδιών που μεγαλώνουν στα ιδρύματα, χωρίς την παρουσία του πατέρα και της μητέρας. Το ίδιο είναι ο πόνος των παιδιών που βγάζουν απ΄ την καρδιά τους τον πατέρα και τη μητέρα, είτε από λάθος των γονέων είτε από την προπαγάνδα του υλιστικού κράτους.
Από την πίστη μας στον πατέρα και στη μητέρα γεννήθηκε η πίστη στο Θεό ως το μόνο πρόσωπο που θέλει και μπορεί να κάνει για μας τα πάντα. Η δύναμη αυτή της πίστης καθορίζει και τον τρόπο σκέψης. Ο εχθρός επιδιώκει να καταστρέψει την πίστη στον πατέρα και στη μητέρα και κατόπιν στο Θεό, γιατί αντιμάχεται τον ελεύθερο τρόπο σκέψης και ζητεί τυφλή υπακοή. .
Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την καρδιά μας τα πρόσωπα που αγαπάμε χωρίς να μας προκαλέσει αγιάτρευτη πληγή στην καρδιά και χωρίς να κλονίσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα κι όταν είμαστε ενήλικοι, πόσο μάλλον όταν είμαστε παιδιά.
Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης είναι δυνατή μόνο με την πίστη. Ο Ιησούς παραβάλει τη δυσκολία της αλλαγής του τρόπου σκέψης με το βουνό. Ο τρόπος σκέψης είναι αμετακίνητος, σαν το βουνό.. Λίγη πίστη όμως μπορεί ν’ αλλάξει και τον τρόπο σκέψης. .
Υπάρχω σημαίνει ότι είμαι ένα ον που δεν είναι συμπτωματικό και προσωρινό. Η ύπαρξή μου δεν εξαρτάται από κάτι άλλο έξω από τον εαυτό της. Είναι η ίδια η αιτία για την οποία υπάρχει. Ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου, όπως και του Θεού είναι ότι υπάρχει. Είμαι αυτός που είμαι. Αυτός είναι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου. Κι η πιο ανθρώπινη αρετή που διαρκεί αιώνια, είναι η αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Αυτό λέει το Ευαγγέλιο με το στόμα του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.».
Τώρα η κρίση χτυπάει με τυφλά χτυπήματα. Χτυπάει το ψωμί των φτωχών, αντί να χτυπήσει τη νοοτροπία που προκαλεί τις κρίσεις και τους πολέμους. Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Ο κόσμος θ’ αλλάξει τρόπο σκέψης με την πίστη. Θ’ ακούσουν τα λόγια του Ιησού.

Όλα είναι στο μυαλό

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

¨Όταν ήμουν δώδεκα χρονών η οικογένειά μου έμενε σ' ένα μικρό χωριό, στο Βλαχογιάννι. Εγώ πήγαινα στο γυμνάσιο Τυρνάβου κι έμενα μόνος σ΄ ένα παμπάλαιο ισόγειο σπίτι από πλινθιά, που τα φθαρμένα απ΄ την πολυκαιρία σανίδια στο πάτωμα τρίζανε και τα αμέτρητα ποντίκια στο ταβάνι χαλούααν τον κόσμο κάθε βράδυ, με το ποδοβολητό και το τρίξιμο των δοντιών τους.

Το Σάββατο πήγαινα στην οικογένεια,. Με άφηνε το λεωφορείο στη Μυλόγουστα κι απο κεί ποδαρόδρομο μιάμιση με δυο ώρες πήγαινα στο Βλαχογιάννι περνώντας μέσα απ' το ποτάμι, γιατί δεν υπήρχε γέφυρα, διασχίζοντας το δάσος, χειμώνα με τα χιόνια και τη βροχή. Δεν με πείραξε τίποτα.
Πώς περνούσα μέσα απ το ποτάμι χειμώνα καιρό; Πώς χανόμουν μέσα στο δάσος; Πώς δε φοβόμουν τους λύκους και τα σκυλιά; Μόνο μια φορά είδα ένα λυσασμένο σκυλί, αλλά ούτε αυτό με πείραξε.

Δε φοβήθηκα τους λύκους και τα σκυλιά. Δε διαμαρτυρήθηκα για τίποτα. Ούτε τώρα διαμαρτύρομαι. Θυμάμαι με νοσταλγία τους κότσυφες με τις πορτοκαλλένιες μύτες στο χιόνι. Ο φόβος μου ήταν για τον εαυτό μου και για τους ανθρώπους που κρυφοδαγκώνουν.

Τί φοβόμουν για τον εαυτό μου; Φοβόμουν μήπως δεν έχω τη δύναμη να τα βγάλω πέρα. Αργότερα όταν διάβασα στο "Ευαγγέλιο ότι δεν ζητάμε απ΄ το Θεό να πάρει τις δυσκολίες, αλλά να μας δίνει δύναμη να πολεμάμε μαζί τους, μ' άρεσε! Όλα είναι στο μυαλό.

5.9.14

Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Δεν αγνοούμε τις μεθόδους του εχθρού. Ο εχθρός επιδιώκει μέσα στις δοκιμασίες, να ξεχάσουμε το Θεό. Αν αντί της λήθης, στις δοκιμασίες θυμούμαστε το Θεό, ο εχθρός φεύγει ντροπιασμένος και δεν μας πειράζει ξανά, αν σε κάθε πειρασμό θυμούμαστε το Θεό. Αυτή είναι η απάντηση του ελληνικού λαού στη δοκιμασία της κρίσης. Αυτό εκφράζουν τα λόγια των απλών ανθρώπων: «ψυχή δεν θα πάρουν».
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Πώς όμως μπορούμε ν΄ αλλάξουμε τον λανθασμένο τρόπο σκέψης ; Ο τρόπος σκέψης είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο , ν’ αλλάξει. Μόνο με τη δύναμη της πίστης μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης.. Γι’ αυτό ο εχθρός επιτίθεται με τέτοια μανία στην πίστη και στην οικογένεια, μέσα στην οποία κυρίως γεννιέται η πίστη.
Η πίστη γεννιέται μέσα στην οικογένεια, με την αγάπη και το θαυμασμό. Γι’ αυτό ο εχθρός διαβάλλει την οικογένεια. Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις είναι να πιστεύει κάποιος που αγαπάς και θαυμάζεις . Αυτό γίνεται όταν οι γονείς μας που αγαπάμε και θαυμάζουμε πιστεύουν. Τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν τους γονείς τους, εκτός αν υπάρχει λόγος που δεν αγαπούν και δεν θαυμάζουν τους γονείς τους.
Στην καρδιά μας έχουμε έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο για τα πρόσωπα που ως παιδιά αγαπούσαμε και θαυμάζαμε, για τα πρόσωπα που ικανοποιούσαν τις ζωτικές ανάγκες μας, για τον πατέρα και τη μητέρα. Ήταν για μας τα μόνα πρόσωπα που είχαν το γνώρισμα του Θεού: την παντοδυναμία και την υπεροχή: Τα πρόσωπα αυτά αγαπήσαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής και νιώσαμε εκείνο το υπέροχο αίσθημα του θαυμασμού. |Το ίδιο αίσθημα που νιώθουμε για το Θεό.
Είναι αβάσταχτος ο πόνος των παιδιών που μεγαλώνουν στα ιδρύματα, χωρίς την παρουσία του πατέρα και της μητέρας. Το ίδιο είναι ο πόνος των παιδιών που έβγαλαν απ΄ την καρδιά τους τον πατέρα και τη μητέρα, είτε από λάθος των γονέων είτε από την προπαγάνδα του υλιστικού κράτους.
Από την πίστη μας στον πατέρα και στη μητέρα γεννήθηκε η πίστη στο Θεό ως το μόνο πρόσωπο που θέλει και μπορεί να κάνει για μας τα πάντα. Η δύναμη αυτή της πίστης καθορίζει και τον τρόπο σκέψης. Ο εχθρός επιδιώκει να καταστρέψει την πίστη στον πατέρα και στη μητέρα και κατόπιν στο Θεό, γιατί αντιμάχεται τον ελεύθερο τρόπο σκέψης και ζητεί τυφλή υπακοή. .
Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την καρδιά μας τα πρόσωπα που αγαπήσαμε χωρίς να μας προκαλέσει αγιάτρευτη πληγή στην καρδιά και χωρίς να κλονίσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα κι όταν είμαστε ενήλικοι, πόσο μάλλον όταν είμαστε παιδιά.
Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης είναι δυνατή μόνο με την πίστη. Ο Ιησούς παραβάλλει τη δυσκολία της αλλαγής του τρόπου σκέψης με το βουνό. Ο τρόπος σκέψης είναι αμετακίνητος, σαν το βουνό.. Λίγη πίστη όμως μπορεί ν’ αλλάξει και τον τρόπο σκέψης. .
Υπάρχω σημαίνει ότι είμαι ένα ον που δεν είναι συμπτωματικό και προσωρινό. Η ύπαρξή μου δεν εξαρτάται από κάτι άλλο έξω από τον εαυτό της. Είναι η ίδια η αιτία για την οποία υπάρχει. Ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου, όπως και του Θεού είναι ότι υπάρχει. Είμαι αυτός που είμαι. Αυτός είναι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου. Κι η πιο ανθρώπινη αρετή, γιατί όπως η ύπαρξη του ανθρώπου έτσι κι αυτή δεν είναι συμπτωματική και προσωρινή, αλλά διαρκεί αιώνια, είναι η αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Αυτό λέει το Ευαγγέλιο με το στόμα του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.».
Τώρα η κρίση χτυπάει το λανθασμένο τρόπο σκέψης με τυφλά χτυπήματα. Χτυπάει το ψωμί των φτωχών, αντί να χτυπήσει τη νοοτροπία που προκαλεί τις κρίσεις και τους πολέμους.
Οι απλοί προπορεύονται. "Ψυχή δεν θα πάρουν", λένε. Οι άλλοι, όσοι πιστεύουν θ’ αλλάξουν τρόπο σκέψης με την πίστη. Θ’ ακούσουν τα λόγια του Ιησού.

4.9.14

Ειρηνικά τέλη!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Μια προσευχή για το τέλος του ανθρώπου είναι αυτή από κάποιο ποίημα του Ρίλκε: "Κύριε, το θάνατό του δώσε στον καθένα". Τί σημαίνει άραγε; Μήπως δεν πεθαίνουν πάντοτε οι άνθρωποι το θάνατό τους; Και πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Ίσως αυτό μπορεί να συμβεί, όταν η ζωή του ανθρώπου γίνεται, όπως λέει ο Καβάφης, ξένη, φορτική.
Όταν ο άνθρωπος ξέρει ότι ζει τις τελευταίες ώρες του, πρέπει να δείχνει ότι το ξέρει ή πρέπει να το κρύβει, για να μη λυπήσει τους δικούς του;

Παραβρέθηκα στα ειρηνικά τέλη δύο ανθρώπων, μιας μοναχής κι ενός άντρα. Στα πρόσωπα και των δυο η ειρήνη της ψυχής τους είχε απαλείψει κάθε σημάδι της ηλικίας τους κι έμοιαζαν κι οι δυο σαν να ήταν νέοι, αν και ήταν σε ώριμη ηλικία.
Η μοναχή φερόταν σαν να ζούσε μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Χάρηκε που με είδε και μου έσπασε ένα χαμόγελο που έκανε ακόμα πιο όμορφο το ειρηνικό πρόσωπό της.
Ο άντρας μου είπε εντελώς ήρεμα, σαν να επρόκειτο για κάποιον άλλον, ότι πεθαίνει. Του είπα ότι αυτοί που αγαπούν πάνω από όλα το Χριστό, δεν πεθαίνουν και μου έσφιξε το χέρι ευχαριστημένος.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΑΣ;


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου



Πώς αλλάζει ο τρόπος της σκέψης μας; Ο τρόπος της σκέψης μας αλλάζει με την πίστη.

Είναι αδύνατο να αλλάξει,όπως είναι αδύνατο να πεις σ΄ ένα βουνό να μετακινηθεί και να σ΄ ακούσει.

"Αν έχετε πίστη σαν ένα κόκκο σιναπιού, θα λέτε στο βουνό πήγαινε από δε εκεί και θα πηγαίνει.Και τίποτα δεν θά 'ναι αδύνατο για σας." . Δηλαδή θα πείτε στον εαυτό σας να αλλάξει τον τρόπο της σκέψης του και θα σας ακούσει.

3.9.14

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

« προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους Μαθητάς αυτού λέγει αυτοίς. Σπλαχνίζομαι επί τον όχλον, ότι ήδη ημέρας τρεις προσμένουσί μοι και ουκ έχουσι τι φάγωσι.» (Μαρκ. Η’,ι-16)

«Διά τούτο καγώ, ακούσας την καθ΄ υμάς πίστιν εν τω Κυρίω Ιησού και την αγάπην εις πάντας τους αγίους, ου παύομαι ευχαριστών υπέρ υμών μνείαν ποιούμενος επί των προσευχών μου, ίνα ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ της δόξης, δώη υμίν πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εν επιγνώσει αυτού.» (Εφεσίους. Α’,7-17)

Το πιο αναγκαίο από όλα, ακόμα κι απ΄ την αυτοσυντήρηση, είναι να είσαι ο εαυτός σου. Γιατί χωρίς αυτό μας τρώει η αγωνία.

Οι γιατροί λένε δεν κινδυνεύουμε από τίποτα τόσο πολύ, όσο απ΄ το φόβο. Μέσα στην έννοια του φόβου εννοούν και την αγωνία, την μέριμνα που λέει το Ευαγγέλιο.

Τί σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου; Ο Απόστολος Παύλος, το λέει, "να μορφωθεί μέσα σα ο Χριστός". Δηλαδή λέει πως ο πραγματικός εαυτός μας είναι ο Ιησούς Χριστός. Γι' αυτό λέει στους Γαλάτες, "πονάω όσο να μορφωθεί (να γεννηθεί) μέσα σας ο Χριστός.

Εμείς ποιος πιστεύουμε ότι είναι ο εαυτός μας; Νομίζουμε ότι πιστεύουμε ότι είμαστε το σώμα μας και ο νους μας. Μεταξύ μας , αν πιστεύουμε ότι είμαστε το κορμί και ο νους, εγώ τουλάχιστον θα πω για τον εαυτό μου ότι είμαι "ένα χαμένο κορμί" κι ένας νους που είναι τόσο σκόρπιος που θυμίζει φύλλα φθινοπώρου που παρασέρνει ο άνεμος.

Δεν είμαστε, λοιπόν, αυτό που νομίζουμε και πεθαίνουμε απ΄ την αγωνία και το φόβο. "Γιατί είστε τόσο δειλοί;" ρωτάει ο Κύριος Ιησούς τους μαθητές Του, που φοβούνται στην τρικυμία; Σαν να τους λέει, δεν ξέρετε ποιοι είστε;

30.8.14

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΗΧΑΝΗ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Τόμας Σάνκαρα,πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο,της Χώρας των εντίμων ανθρώπων, όπως ερμηνεύεται, ήθελε ο λαός να τον θυμάται ως κάποιον που αγάπησε τον άνθρωπο κι η ζωή του υπήρξε βοηθητική για την ανθρωπότητα. Επιλέγουμε να ζήσουμε με τον καταναγκασμό του νόμου ή με το Πνεύμα. Ο νόμος απαιτεί υποταγή. Αυτός που επιλέγει να ζει με το Πνεύμα δεν είναι δούλος του νόμου. Αυτό εννοούσε ο Σωκράτης λέγοντας ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί όταν οι πολίτες δεν αυτοπεριορίζονται και υποτάσσονται στο νόμο. Με υποτακτικούς πολίτες η εξουσία γίνεται τυραννική.
Τη διαγωγή σας, γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Γαλάτες, να την καθορίζει το Πνεύμα...Αν έχετε το Πνεύμα οδηγό, δεν είστε υπόδουλοι στο νόμο.
Κανένας δεν σώζεται με το νόμο γιατί κανένας δεν μπορεί να εφαρμόσει όλες τις διατάξεις του νόμου. Με το πνεύμα αποδίδουμε στον καθένα αυτό που του ταιριάζει, δηλαδή είμαστε επιεικείς. Αυτός είναι ο πολιτισμός της Ελληνο-ορθόδοξης Παράδοσης..Αυτό που χαρακτηρίζει τους Έλληνες και τον πολιτισμό τους είναι η ηπιότητα.
Πολλοί θεωρούν τον άνθρωπο μηχανή και ταυτίζουν την ύπαρξη με το σώμα . Ο άνθρωπος, υποστηρίζουν, ταυτίζεται με το σώμα και με τις επιθυμίες του σώματος. Φτάνει ένα σύστημα να ικανοποιεί το ελάχιστον των υλικών αναγκών, για να ζει ο άνθρωπος αξιοπρεπή ζωή, ακόμα κι αν καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματά του.
Οι συνέπειες της πλάνης που θεωρεί τον άνθρωπο μηχανή ,είναι φοβερές για την ειρήνη του κόσμου. Κυβερνήσεις με το πρόσχημα της τιμωρίας των κακών προκαλούν πολέμους και ανείπωτες καταστροφές στους λαούς.
. Η καθημερινή εμπειρία προσφέρει άπειρα παραδείγματα που δείχνουν ότι εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα, η ηθική υπόσταση του ανθρώπου. Η Αγία Γραφή ονομάζει τον νου ηγεμόνα, γιατί ηγεμονεύει της ηθικής και της σωματικής ζωής του ανθρώπου.
Το παράδειγμα του ηθικού πόνου που εμποδίζει τον ύπνο δείχνει ότι ο νους είναι ο ηγεμόνας όχι μόνο της ηθικής υπόστασης του ανθρώπου αλλά και του σώματος. Ποιος λέει στο σώμα να μην κοιμηθεί; .Οπωσδήποτε όχι το ίδιο το σώμα. Ο ηθικός πόνος δε γίνεται αισθητός από το σώμα.
‘Άλλη απόδειξη ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και πνεύμα είναι η συνέχεια της συνείδησης στον ύπνο, στον οποίο δεν έχουμε επίγνωση του σώματος κι όμως η συνείδηση δεν διακόπτεται. Η κατάσταση της ύπαρξης είναι μόνιμη, ενώ η επίγνωση του σώματος διακόπτεται και μερικές φορές για χρόνια ολόκληρα. Κάποιος έμεινε είκοσι πέντε χρόνια σε κώμα κι ύστερα ξύπνησε. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα αν και δεν είχε αίσθηση του σώματος και του κόσμου, δεν διακόπηκε η ύπαρξή του.Δε χρειάστηκε λογικά επιχειρήματα για να βρει την ταυτότητά του γιατί η ύπαρξη δεν κάνει άλματα, αλλά συνεχίζεται σ΄ αυτή τη ζωή, και όπως πιστεύουμε και στην άλλη. Στον ύπνο, όσο οι αισθήσεις του σώματος κοιμούνται, ο νους είναι ξυπνητός και εποπτεύει το σώμα, δημιουργεί τα όνειρα κ.α. "Εγώ κοιμάμαι και η καρδιά μου αγρυπνά" λέει ο Δαβίδ.
Ο φόβος του θανάτου επίσης δείχνει ότι είναι εσφαλμένη η ταύτιση του ανθρώπου με το σώμα. Ο φόβος του θανάτου δεν έχει αντικείμενο την απώλεια του σώματος, αλλά της συνείδησης.
Όταν έχουμε μέσα μας το Χριστό, δεν θεωρούμε τον άνθρωπο μηχανή, αλλά υιό του Θεού. «Έσεσθε υιοί του Υψίστου» (Θα είστε υιοί του Υψίστου).
Ο Σωκράτης είπε: «Ένα γνωρίζω ότι τίποτα δεν γνωρίζω». Αυτό δεν είναι άγνοια Η άγνοια εξαφανίζεται όταν αποκτήσουμε επίγνωση της άγνοιας. Η άγνοια θα καταστραφεί και μόνο η διδασκαλία του Χριστού θα μείνει.

28.8.14

Δούρειος ίππος

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

Το ρητό "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας" θυμίζει το "δώρο" του Δούρειου Ίππου. Μπορεί και να λέχθηκε γι΄ αυτόν. Το επίθετο "δούρειος" προέρχεται από τη λέξη "δώρο". Αλλά τί δώρο!

Γεμάτη από τέτοια ¨δώρα" προς τους θεατές είναι η τηλεόραση. Ο θεατής απολαμβάνει τα δώρα, αλλά δεν μπορεί να δει τί κρύβουν. Όσο πιο καλό και πειστικό φαίνεται στο θεατή, τόσο πιο δούρειο είναι.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το καλό και το πειστικό σε κάνει να αποδεχθείς κάτι που με κανένα τρόπο δεν είναι καλό και πειστικό κι ούτε θα το δεχόσουν ποτέ.

Ρώτησα μια φορά τον υπεύθυνο ενός εργοστασίου γιατί ξοδεύουν τόσα χρήματα για τα δώρα, ενώ με αυτά θα μπορούσαν να βελτιώσουν το προϊόν τους.
"Πάψε", μου είπε. "Ποιος ενδιαφέρεται για το προΪόν!

Όσο το χταποδάκι το χτυπούσαν , ή μάνα του το παρηγορούσε. Όταν το ρίξαν στο κρασί, η μάνα του του είπε "παιδάκι μου σε χάνω".

Θα μου πείτε, καλά είναι τα δώρα τους. Καλά είναι. Αλλά έτσι δέχεσαι τα δώρα και το σπουδαιότερο, δέχεσαι κι αυτούς που με κανένα τρόπο δεν θα τους δεχόσουν.

26.8.14

ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι αισθήσεις παρόλο που αυτές μας βεβαιώνουν για το σώμα μας, δεν μας βεβαιώνουν για τον εαυτό τους. Στο απόλυτο σκοτάδι π.χ., δεν ξέρουμε αν δε βλέπουμε γιατί είναι απόλυτο σκοτάδι ή γιατί έχουμε τυφλωθεί.

Μια φορά ένας μεθυσμένος αποκοιμήθηκε στο μπάρ κι όταν ξύπνησε, επειδή ήταν θεοσκότεινα νόμισε ότι τυφλώθηκε κι έβαλε τις φωνές καλώντας σε βοήθεια: "Βοήθεια, τυφλώθηκα".

Το ίδιο και με τις άλλες αισθήσεις του σώματος π.χ. αν δεν πονάμε δεν ξέρουμε αν δεν πονάμε γιατί είμαστε ναρκωμένοι ή γιατί δεν υπάρχει πόνος. Ούτε με την όσφρηση όταν δεν μυρίζουμε, ξέρουμε αν δεν υπάρχει μυρουδιά ή αν δεν λειτουργεί η όσφρησή μας.

Κι όμως ακόμα κι όταν δεν έχουμε καμιά σωματική αίσθηση δεν παύουμε να βιώνουμε τον εαυτό μας, να ξέρουμε ότι εμείς είμαστε κι όχι κάποιος άλλος. Αυτό νομίζω ότι είναι μια ένδειξη ότι ο εαυτός μας δεν είναι το σώμα μας.

Και με το μυαλό μας το ίδιο είναι. Μπορεί το μυαλό μας να σταματήσει να συλλαμβάνει σκέψεις, κι όμως το βίωμα του εαυτού μας δεν παύει να υπάρχει. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Όταν δεν έχουμε καμιά σκέψη στο μυαλό, βιώνουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

Αν ρωτούσαμε τον κόσμο, αν θα προτιμούσε να ζει χωρίς σκέψεις στο μυαλό, νομίζω θα προτιμούσαν να έχουν καθαρό το μυαλό. Αυτό λέει το λαϊκό άσμα "Μη μου ζαλίζει το κεφάλι".

Άρα ούτε το μυαλό είναι ο εαυτός μας, αφού η αίσθηση του ότι είμαστε εμείς, υπάρχει και χωρίς τις σκέψεις. Το ίδιο και με τα συναισθήματα. Όταν δεν νιώθουμε τίποτα δε σημαίνει ότι δε νιώθουμε ότι είμαστε εμείς.

Τότε ποιοι είμαστε; Ποιος είναι ο αληθινός εαυτός μας. Ποιος λέει πάντα "εγώ είμαι";
στα εφτά του χρόνια, στα δεκαεφτά του και στα σαράντα εννιά του, όταν καθώς λέει η επιστήμη, έχουν αλλάξει εφτά φορές όλα τα κύτταρα του σώματός του;

Ο άνθρωπος σύμφωνα με την Εκκλησία μας είναι ένα μυστήριο τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατο, όταν λύεται ο φυσικότατος δεσμός της ψυχής και του σώματος. Το σώμα μας θα αναστηθεί κατά τη γενική Ανάσταση, όταν οι νεκροί θα λάβουν πάλι τα σώματά τους, τα ίδια αυτά σώματα, αλλά με διαφορετική υφή. Το σώμα του ανθρώπου λέγεται επίσης κατοικία (μονή) της ψυχής. Ο Κύριός μας είπε: "Εν τη οικία του Πατρός μου πολλαί μοναί εισίν."

25.8.14

Μαγειρική τέχνη


ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Η μαγειρική είναι τέχνη και όπως κάθε τέχνη, χωρίς αγάπη δε γίνεται.
Οι μητέρες μας αγαπούσαν την μαγειρική, γιατί αγαπούσαν αυτούς για τους οποίους μαγείρευαν, αλλά και γιατί ένιωθαν τη χαρά της δημιουργίας. Γνώριζαν πότε ένα φαγητό είναι καλομαγειρεμένο ή όχι από το χρώμα, το άρωμα, την υφή και βέβαια από τη γεύση.

Το φαγητό ψήθηκε, έβρασε, τηγανίστηκε όταν βγάλει το άρωμά του, πάρει το χρώμα του, τη γεύση του. Ο πιο σίγουρος τρόπος να ξέρεις εάν έγινε το φαγητό είναι το πηρούνισμα. Αν μπήγεται εύκολα το πηρούνι και τραβώντας το βγαίνει και δεν κρατάει το φαγητό αυτό είναι το σημάδι ότι το φαγητό είναι έτοιμο. Αν το κρατάει, σημαίνει ότι το φαγητό "κρατάει", δηλαδή θέλει κι άλλο ψήσιμο, βράσιμο, τηγάνισμα.

Από την πείρα μου στην τέχνη της μαγειρικής, αλλά και σε κάθε τέχνη με την οποία καταπιάστηκα γνωρίζω ότι το σπουδαιότερο , όπως είπα είναι η αγάπη και κατόπιν επίσης σπουδαίο είναι η απλότητα. Όσο πιο απλά, γνήσια, καθαρά,, είναι τα υλικά, τόσο καλύτερο είναι το φαγητό. Κι όσο μεγαλύτερο σεβασμό και προσοχή δείχνεις τόσο το καλύτερο. Σ' αυτό φαίνεται ο καλός τεχνίτης. Με μόνο λίγο ρύζι και καλό νερό μπορείς να κάνεις ένα πεντανόστιμο φαγητό. Ο Πάμμπλο Καζάλς έπαιζε θαυμάσια με ένα μέτριο βιολοντσέλο!

Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του αρχιμ. Δοσιθέου "Καλογηρική Μαγειρική" |Εκδοσις Ιεράς Μονή,ς Παναγίας Τατάρνης (Έκδοσις δεκάτη τετάρη).
Φωτογραφία: ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Η μαγειρική είναι τέχνη και όπως κάθε τέχνη, χωρίς αγάπη δε γίνεται.
Οι μητέρες μας αγαπούσαν την μαγειρική, γιατί αγαπούσαν αυτούς για τους οποίους μαγείρευαν, αλλά και γιατί ένιωθαν τη χαρά της δημιουργίας. Γνώριζαν πότε ένα φαγητό είναι καλομαγειρεμένο ή όχι από το χρώμα, το άρωμα, την υφή και  βέβαια από τη γεύση. 

Το φαγητό ψήθηκε, έβρασε, τηγανίστηκε όταν βγάλει το άρωμά του, πάρει το χρώμα του, τη γεύση του. Ο πιο σίγουρος τρόπος να ξέρεις εάν έγινε το φαγητό είναι το πηρούνισμα. Αν μπήγεται εύκολα το πηρούνι και τραβώντας το βγαίνει και δεν κρατάει το φαγητό αυτό είναι το σημάδι ότι το φαγητό είναι έτοιμο. Αν το κρατάει, σημαίνει ότι το φαγητό "κρατάει", δηλαδή θέλει κι άλλο ψήσιμο, βράσιμο, τηγάνισμα.

Από την πείρα μου στην τέχνη της μαγειρικής, αλλά και σε κάθε τέχνη με την οποία καταπιάστηκα γνωρίζω ότι το σπουδαιότερο , όπως είπα είναι η αγάπη και κατόπιν επίσης σπουδαίο είναι η απλότητα. Όσο πιο απλά, γνήσια, καθαρά,, είναι τα υλικά, τόσο καλύτερο είναι το φαγητό. Κι όσο μεγαλύτερο σεβασμό και προσοχή δείχνεις τόσο το καλύτερο. Σ'  αυτό φαίνεται ο καλός τεχνίτης. Με μόνο λίγο ρύζι και καλό νερό μπορείς να κάνεις ένα πεντανόστιμο φαγητό. Ο Πάμμπλο Καζάλς έπαιζε θαυμάσια με ένα μέτριο βιολοντσέλο! 

Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του  αρχιμ. Δοσιθέου "Καλογηρική Μαγειρική" |Εκδοσις Ιεράς Μονή,ς Παναγίας Τατάρνης (Έκδοσις δεκάτη τετάρη).