30.11.11

Θέλω να γυρίσω στο χωριό μου


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Θέλω να γυρίσω στο χωριό μου και να ασχοληθώ με τον κήπο μου. Θα βάλω περιστέρια, κότες, μελίσσια, ίσως και καμιά κατσίκα για το γάλα,όπως ο μακαρίτης ο παππούς μου ο Αγγελάκης, που μ΄ ακούει τώρα στον ουρανό και ευφραίνεται. Με όλα αυτά ασχολούνταν ο παππούς μου και με το μικρό αμπελάκι που είχε σε μια ηλιόλουστη, αμμουδερή πλαγιά της Δεσκάτης.
Ο παππούς μου ήταν ευτυχισμένος. Αγαπούσε την απλή ζωή. Γνώριζε καλά την αξία της. Είχε ζήσει πολλά χρόνια στην πιο πολυθόρυβη,πολύκοσμη πόλη του κόσμου,τη Νέα Υόρκη. Είχε δοκιμάσει τη γλύκα της ξενιτιάς. Πήγε τρεις φορές στην Αμερική. Ύστερα γύρισε στην πατρίδα του και δεν ήθελε να θυμάται τη ζωή του εκεί.
Θέλω να γυρίσω στο χωριό μου. Θέλω να περπατώ ανέμελα στους δρόμους, δίχως το φόβο μήπως παρασυρθώ από κάποιο αυτοκίνητο ή μηχανάκι ή ποδήλατο. Μα νιώθω το χωριό μου τόσο μακρινό, σαν την Κόρδοβα του Λόρκα, που την τραγούδησε με τόση αγάπη, τόση νοσταλγία, αλλά και φόβο ότι δεν θα την ξαναδεί πια.

Κόρδοβα.
Μακρινή και μόνη.

Άλογο μαύρο,φεγγάρι μεγάλο
κι ελιές στο δισάκι μου.
Αν και ξέρω τους δρόμους,
ποτέ δε θα φτάσω στην Κόρδοβα.

Μέσ΄ απ΄ τον κάμπο,μέσ΄ απ΄τον αέρα,
άλογο μαύρο, φεγγάρι κόκκινο.
Ο θάνατος με κοιτάζει
απ΄ τους πύργους της Κόρδοβα.

Αχ, τί δρόμος μακρύς!
Αχ, γενναίο άλογό μου!
Αχ, και με περιμένει ο θάνατος,
πριν φτάσω στην Κόρδοβα!

Κόρδοβα.
Μακρινή και μόνη*.

Ο πόθος της επιστροφής είναι βαθύτερος, είναι από την ψυχή. Η πόλη σε αποξενώνει από τους άλλους κι από τον ίδιο τον εαυτό σου. Ο αρχαίος φιλόσοφος Κικέρων έλεγε πώς έτσι παθαίνουν όσοι σε όλη τους τη ζωή δουλεύουν με το μυαλό. Στο τέλος γίνονται ανισόρροποι. Πρέπει να δουλέψουν με τα χέρια τους για να ξαναβρούν την ισορροπία τους, πρέπει να καλλιεργήσουν κάποιον κήπο.
Ποιος τα έλεγε αυτά; Αυτός που θεωρούσε την δουλειά με το μυαλό ανώτερη και τη δουλειά με τα χέρια, το εργόχειρο που λένε οι μοναχοί, κατώτερη και βάναυση! Στο τέλος όμως αναθεώρησε την άποψή του αυτή. Κατάλαβε πως η δουλειά με τα χέρια είναι θεραπεία. Ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Ιησούς ήταν ξυλουργός κι οι μαθητές του ήταν απλοί ψαράδες.
Θα πάω στο χωριό και θα δουλεύω στον κήπο. Δουλεύοντας με τα χέρια, με το νου και με την καρδιά θα λέω την προσευχή του Ιησού. Ένας φίλος μου ειρηνοδίκης, πάντοτε κουρασμένος από τη ζωή στην πόλη κι απ΄ τη δουλειά του με το μυαλό, μου εκμυστηρεύτηκε κάποτε πως αν ήξερε πως η ζωή του θα ήταν έτσι, θα έμενε με τον πατέρα του στα πρόβατα.
Θα μου πείτε πως είμαι ένας αθεράπευτος ρομαντικός και πως αναζητώ ανθρώπινα αισθήματα εκεί όπου δεν υπάρχουν. Πως η εποχή που ζούμε είναι εποχή της τεχνικής προόδου. Αυτό που προέχει δεν είναι η ψυχή και το πνεύμα, αλλά οι υλικές ανέσεις.
Η πόλη μπορεί να σε κουράζει, να σε γεμίζει με άγχος και να σε αρρωσταίνει, αλλά μπορεί και να σε κάνει καλά. Στην πόλη είναι δίπλα σου οι γιατροί και τα νοσοκομεία. Στο χωριό αν πάθεις κάτι, σε ποιον θα τρέξεις να σε βοηθήσει.
Ένας φίλος μου γιατρός δεν βιαζόταν ποτέ με τους αρρώστους. Πίστευε ότι δεν πεθαίνει κανείς αν δεν έρθει η ώρα του. Η ώρα που πεθαίνει κανείς είναι η ώρα που τελειώνει η ζωή του. Δεν πεθαίνει κανείς αν δεν τελείωσε η ζωή του. Η ζωή τελειώνει κάποτε εδώ και συνεχίζεται επάνω στον ουρανό,σε ένα κόσμο καλύτερο, αν είναι θέλημα Θεού. Εκείνο που εξαρτάται από εμάς είναι να τηρούμε τις Εντολές Του από αγάπη για τον Ιησού Χριστό.
Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, (παραθέτουμε μια απόδοση των λόγων του) γράφει: Μην ξεχνάτε πως η βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγητά και ποτά, αλλά δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Όποιος υπηρετεί με αυτά το Χριστό ενεργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Κι οι άνθρωποι επιδοκιμάζουν τη διαγωγή του. Ας επιδιώκουμε λοιπόν να ειρηνεύουμε και να οικοδομούμε πνευματικά ο ένας τον άλλον.

* Μαρία Λαϊνα, Ξένη Ποίηση του 20ου αιώνα,Επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Λόρκα, Τραγούδι του Καβαλλάρη,Μετάφραση Μόσχος Λαγκουβάρδος, σελ.216.

29.11.11

Ένα κουτοπόνηρο παιχνίδι της "Νέας Τάξης Πραγμάτων"

Σχόλιο της "ΚΛΑΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ"


Αν μπορούσαμε να έχουμε πολλαπλές επιλογές στην "ηλεκτρονική κάλπη" του περιοδικού "Time", θα μπορούσαμε να ψηφίσουμε "ΟΧΙ" σε όλους όσους μας προτείνει η νεοειδωλολατρεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων σαν υποψηφίους του τίτλου "πρόσωπο της χρονιάς".

Αυτοκίνητο της χρονιάς, καλλυντικό της χρονιάς, χαμπουργκερ της χρονιάς, χτένισμα της χρονιάς, ηθοποιός της χρονιάς, πολιτικός της χρονιάς κλπ κλπ κλπ !!!

Όπως καταλάβατε όλο αυτό το καλοστημένο πανηγύρι δεν εξυπηρετεί παρά ένα παμπόνηρο και μοχθηρό σχέδιο.
Οι εξουσιαστές της ζωής μας , αυτοί δηλαδή που αποφασίζουν ποιοί , πόσοι και πώς θα εξοντωθούν , θέλουν σε όσους μείνουν ζωντανοί να επιβάλλουν μιαν άλλη συνείδηση που θα είναι παγκόσμια και ασφαλώς υποταγμένη σε μια ειδωλολατρικού τύπου "άμεση δημοκρατία".
Μια "δημοκρατία" που δεν θα χρειάζεται ελεύθερους και σκεπτόμενους πολίτες αλλά χαζοχαρούμενους καταναλωτές "αγαθών" , "ιδεών", "πολιτικών" , "θρησκειών".
Αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται σαν άλλος ένας εκχυδαϊσμός της ζωής ή μια απλή δημοσκοπική προστυχιά, είναι επι της ουσίας ένα ναρκωτικό , ένα παραισθησιογόνο που θα δημιουργήσει στον "χρήστη" την ψευδαίσθηση πως συμμετέχει σε μια απόπειρα "άμεσης δημοκρατίας" ακριβώς για να μην αντιληφθεί την φρίκη που κρύβεται κάτω απο αυτή την "συνθετική επιδερμίδα".
Δεν είμαστε εναντίον εκείνων που συνιστούν να "ψηφίσουμε ΟΧΙ" στην υποψηφιότητα του Ερντογάν.
Απλώς αυτό που λέμε είναι ότι ανεξαρτήτως του τι θα "βγάλει" η ηλεκτρονική κάλπη του Αμερικανικού περιοδικού και υπο την προϋπόθεση ότι δεν θα γίνουν τα γνωστά "μαγειρέματα", δεν θα προκύψει κανένα όφελος για τον τόπο μας είτε σε πολιτικό είτε σε εθνικό επίπεδο.
Να ψηφίσουμε λοιπόν "ΟΧΙ" σε αυτόν που θέλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων να κάνει American idol , αλλά να γνωρίζουμε τουλάχιστον πως συμμετέχουμε σε ένα κουτοπόνηρο παιχνίδι ρίχνοντας ενδεχομένως νερό στο μύλο της "Νέας Εποχής".

Πιο κάτω αναδημοσιεύουμε το e-mail που λάβαμε και το οποίο ήταν η αφορμή να γράψουμε τις απόψεις μας γύρω απο αυτήν την διαδικασία εκλογής "προσώπου της χρονιάς" απο το περιοδικό "Time".

Ψηφίστε ΟΧΙ στην ανάδειξη του Ερντογάν ως "Προσώπου της Χρονιάς" από το περιοδικό TIME.
Ψηφίστε ΟΧΙ στην ανάδειξη του Ερντογάν ως "Προσώπου της Χρονιάς" από το περιοδικό TIME.
Πρόκειται για καλά οργανωμένη προσπάθεια των Τούρκων, παρόμοια εκείνης που είχε οργανωθεί πριν από μερικά χρόνια για την ανάδειξη του Κεμάλ Ατατούρκ ως "Προσώπου του Αιώνα".
Μπορείτε να συμβάλετε στην εκστρατεία για αποτροπή της νέας προσπάθειας με τους ακόλουθους τρόπους:
1. Ψηφίστε ΟΧΙ στην ακόλουθη ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.time.com/time/specials/packages/article/0,28804,2098471_2098472_2098512,00.html
2. Προωθήστε αυτό το μήνυμα σε όσους μπορείτε και παροτρύνετέ τους να το προωθήσουν και αυτοί.
3. Διανείμετε αυτό το μήνυμα σε όσα κοινωνικά δίκτυα έχετε συμμετοχή

Please
Vote NO on Erdogan as Time magazine's ‘Man of the Year’!
You can help the campaign "Vote NO on Erdogan as Time magazine's Man of the Year," by:

1. Voting no at the following link:
http://www.time.com/time/specials/packages/article/0,28804,2098471_2098472_2098512,00.html

28.11.11

Erik Skjoldbjerg «Η γενιά του προζάκ».

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


 


            Η νεανική κατάθλιψη στις ΗΠΑ είναι το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας του Erik Skjoldbjerg «Η γενιά του προζάκ». Η ταινία θα μπορούσε να έχει υπότιτλο «πώς μπορείς να ξεφύγεις απ' τους δαίμονες του μυαλού σου». Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία. Δείχνει στο θεατή την οπτική του κόσμου κάποιου που αγνοεί ότι πάσχει από αρρώστια. Η ηρωίδα της ταινίας, μια νεαρή φοιτήτρια υποφέρει από πολύ σοβαρή κατάθλιψη, την οποία στην πορεία της ταινίας μαθαίνει να την αντιμετωπίζει και να επιβιώνει.
            Θα σε έχει απασχολήσει οπωσδήποτε, αγαπητέ αναγνώστη, η σημερινή κατάσταση όσον αφορά τα ψυχικά προβλήματα των νέων, οι αυτοκτονίες που μέρα τη μέρα αυξάνουν, τα διαζύγια, η ανεργία, τα ναρκωτικά, η εγκληματικότητα, ο ευτελισμός γενικά των αξιών της ζωής...
            «Δεν ξέρω, αν ως κοινωνία έχουμε φτάσει στο σημείο, που να τα βγάζουμε πέρα με τον πόνο, με την απώλεια. Αλλά είναι μέρος της ζωής και πρέπει να το αποδεχόμαστε και να το θεραπεύουμε. Οι έφηβοι πρέπει να πάψουν να αυτοκτονούν», παρατηρεί ο σκηνοθέτης της ταινίας σχολιάζοντας το περιεχόμενο της. Βρίσκεται πράγματι στο πνευματικό αυτό επίπεδο η σημερινή κοινωνία; Και τι σημαίνει αν δεν κατανοούμε αυτά που γνώριζαν οι άνθρωποι από τα αρχαία χρόνια ακόμη;
            «Ποτέ δεν υπήρξα παιδί » μονολογεί η νεαρή ηρωίδα της ταινίας. «Δυο χρονών ήμουν όταν χώρισαν οι γονείς μου. Από τότε ο πατέρας δεν ανακατευόταν καθόλου στη ζωή μου, η μητέρα μου ανακατευόταν υπερβολικά. Ήθελε να επανορθώσει για τα λάθη της μέσα από μένα. Οι γονείς μου είχαν πραγματικά αντικείμενο καυγά εμένα. Μετά, μια μέρα, ο πατέρας εξαφανίστηκε. Ούτε τηλέφωνο, ούτε γράμματα. Απλά έφυγε».
            Μιλώντας για τη ζωή της στο πανεπιστήμιο λέει: «Με έβρισκαν παράξενη και με έκαναν να νιώθω ξένη. Το πρόβλημα είναι ότι είμαι πολύ σοβαρή. Δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Είναι ανυπόφορο. Θέλω να τους εξηγήσω πόσο εξουθενωμένη είμαι. Ακόμη και στα όνειρα μου. Πως ξυπνώ κουρασμένη. Πως με πνίγει κάτι σαν μαύρο κύμα. Αλλά δεν μπορώ. Και εκείνοι έτσι κι αλλιώς δεν θέλουν στ' αλήθεια να ξέρουν. Μερικές μέρες ξυπνώ και νιώθω εντελώς διαλυμένη... Και κάνω τα πάντα για να νιώσω αλλιώς. Είμαι πραγματικά διαταραγμένη. Είμαι ελαττωματικό μοντέλο Ιησού, άκουσε με. Βλέπω μόνο τη σκοτεινή πλευρά σε όλα.»
            «Είναι το πορτραίτο μιας κοπέλας ψυχικής αστάθειας» λέει ο σκηνοθέτης μιλώντας για την ταινία του. «Συμπιέζεται ανάμεσα στη μητέρα και στον πατέρα της, όπως στην παιδική της ηλικία και θυμάται όλα εκείνα...»
            Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα της Ουόρτσελ «Η γενιά του προζάκ» που απεικονίζει τη διάλυση του γάμου των γονιών της, τις προσπάθειες της μητέρας να την αναθρέψει μόνη της και την δεκαετή, χρόνια, εξασθενητική κατάθλιψη απ' την οποία έπασχε η ίδια η Ουόρτσελ.
            Η ηθοποιός που υποδύεται το ρόλο της ψυχιάτρου στην ταινία μιλάει γι' αυτήν. «Με ενθουσιάζει η ταινία», λέει « γιατί ίσως μπορέσουμε να εξηγήσουμε στον κόσμο τι είναι η κλινική κατάθλιψη. Θεωρώ συναρπαστικό που μια δεκαεννιάχρονη κοπέλα ζητεί βοήθεια. Κι αν κάνουμε όλους να αναζητήσουν βοήθεια θα ήταν θαυμάσιο. Να πούμε στα παιδιά να νιώθουν όπως νιώθουν. Να μην το θεωρούν αφύσικο. Κανείς δεν είναι φυσιολογικός. Είναι μια μπερδεμένη συναρπαστική διερεύνηση των διαφορετικών τρόπων που αντιμετωπίζεις την αρρώστια του παιδιού σου είτε αυτή είναι σωματική είτε ψυχική.
            Ο Χεμινγουαίη στο «ο ήλιος ανατέλλει ξανά» έχει μια στιγμή που μιλάει για τη χρεοκοπία:. «Έρχεται βαθμιαία και μετά ξαφνικά». Έτσι χτυπάει η κατάθλιψη. Ξυπνάς το πρωί και φοβάσαι μήπως ζήσεις.»


"Ο Θεός του Θερισμού",Βιβλιοπωλεία ΠΑΙΔΕΙΑ Λάρισας

26.11.11

Ο "Προσαγωγέας" στην Ευχή

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Κύριε                                                
Ιησού Χριστέ                                                                                        
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

 ________



Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

_______




Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με


Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

 _________



Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

Κύριε
Ιησού Χριστέ
Υιέ του Θεού
Ελέησόν με

25.11.11

Adieu False Heart




Άνθρωποι και χρήματα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

      Η παραβολή του άφρονος πλουσίου που το τελευταίο βράδυ της ζωής του στενοχωριέται γιατί δεν έχει πού να συνάξει τους καρπούς του, θυμίζει το παρακάτω ανέκδοτο του Διογένη: Κάποιος κλέφτης προσπάθησε τη νύχτα να αποσπάσει από το κεφάλι του Διογένη το σακουλάκι με τα χρήματα. Ο Διογένης το κατάλαβε και του είπε:"Πάρτα, δυστυχισμένε, κι επίτρεψε και στους δύο να κοιμηθούμε".

       Το ανέκδοτο του Διογένη θέλει να πει πως κι αυτός που έχει χρήματα στενοχωριέται και μάλιστα χάνει τον ύπνο του εξαιτίας τους το ίδιο όπως κι αυτός που δεν έχει και θέλει να κλέψει. Το πρόβλημα με τα χρήματα είναι πως όταν δεν τα έχεις δεν μπορείς να ζήσεις δίχως αυτά κι όταν τα έχεις δεν μπορείς να μην στηρίζεσαι σ΄ αυτά.
   
      Ο Αμερικανός ποιητής Έντγκαρ Λη Μάστερς έχει γράψει ένα ποίημα, το "Όμηρος Κλαπ" στο βιβλίο του "Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ" για έναν δυστυχισμένο που οι ατυχίες του στον οικονομικό και στον ερωτικό τομέα τον έφεραν σε απόγνωση. Ο Όμηρος Κλαπ πίστευε πως μόνο ο θάνατος θα μπορούσε να τον μεταχειριστεί ως άνθρωπο.Σε όλη του τη ζωή υπήρξε θύμα, που μόνο ο θάνατος θα μπορούσε να τον κάνει να νιώσει ως ένας άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους.

       Ο άνθρωπος στον πόνο του, όταν φτάνει στην απόγνωση νιώθει κατώτερος κι από τα ζώα. Οι οπαδοί του βουδισμού (ο βουδισμός είναι μια θρησκεία της απελπισίας),προσεύχονται να μην ξαναυπάρξουν ως άνθρωποι,έστω κι αν χρειαστεί να μεταπηδήσουν σε άλλες μορφές υπάρξεως του ζωϊκού βασιλείου, ακόμα και του φυτικού. Ο βουδισμός αναπτύχθηκε ως λατρεία του απολύτου σε έναν κόσμο, όπου επικράτησε η απολυταρχία.

        Η απολυταρχία της Ανατολής την οποία οι αρχαίοι Έλληνες με τους αγώνες τους εμπόδισαν να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, απειλεί να επιβληθεί στην εποχή μας με το όνομα "παγκοσμιοποίηση" ή "παγκόσμια διακυβέρνηση". Ο στόχος είναι ο ίδιος, η εκμηδένιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Παράδειγμα η εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους στη χώρα μας,η οποία χρησιμοποιείται ως "μοντέλο" για όλες τις χώρες του κόσμου.

      Ο Καβάφης έγραψε ένα ποίημα, τον Βασιλέα Δημήτριο, ως ένα έξοχο παράδειγμα αξιοπρέπειας και εντιμότητας. Ο βασιλεύς Δημήτριος θεωρούσε το βασιλικό του αξίωμα ως ένα ρόλο και δεν ταύτισε τον εαυτό του με αυτόν. Αν οι σημερινοί άρχοντες μελετώντας τις Γραφές και την ποίηση, καλλιεργούσαν τον εσωτερικό τους κόσμο, οι λαοί θα ήταν σε καλύτερη μοίρα κι οι άνθρωποι δεν θα περίμεναν από το θάνατο να τους κάνει να νιώσουν ως άνθρωποι ανάμεσα σε ανθρώπους.

       Μια φορά μίλησα με θαυμασμό σ΄ ένα φίλο μου για κάποιον που έκανε το γύρο της γης με τα πόδια! Πώς δε φοβήθηκε τα άγρια θηρία, είπα. Ο φίλος μου σκέφτηκε λίγο κι ύστερα είπε, "μη θαυμάζεις αυτόν . Εμάς εδώ να θαυμάζεις."


24.11.11

Τί να φοβηθούμε;


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


   


"Έντεινε και κατευοδού και βασίλευε ένεκεν αληθείας και πραότητος και
δικαιοσύνης". (Τέντωσε τα ηνία του πολεμικού σου άρματος και όρμησε στη μάχη για την τελική επικράτηση της αλήθειας, της πραότητας και της δικαιοσύνης). Ψαλμός 44.  

       Γεννήθηκα στον πόλεμο κι ένιωσα το φόβο από την αρχή της ζωής μου. Θυμάμαι όταν οι Γερμανοί οπισθοχωρούσαν ο κόσμος, φοβισμένος, βγήκε στο βουνό για να γλιτώσει. Η μητέρα μου με κουβάλησε στις πλάτες πάνω στο βουνό, στην "Οξιά" ή στη "Βουνάσα", χειμώνα καιρό, μέσα στα χιόνια, τυλιγμένο σε μια βελέντζα.
     O άνθρωπος είναι ένα ον που γίνεται ένα με αυτό που μετέχει. Έτσι ο ένας μετέδιδε το φόβο του στους άλλους. Όταν υπήρχε μαζί μας ένας που είχε δύναμη και θάρρος μετέδιδε σε όλους τη δύναμή του και το θάρρος του.
      Η μητέρα μου τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής της ήταν κατάκοιτη. Έμενε με την κυρία Λάουρα, τη γυναίκα που την φρόντιζε. Τα αδέρφια μου που έμεναν στην ίδια γειτονιά, στην Αγία Τριάδα, είχαν μοιράσει μεταξύ τους τις ώρες, ώστε πάντα να βρίσκεται κάποιος κοντά της, για να μη νιώθει μόνη.
      Κάθε Σάββατο πήγαινα στη Θεσσαλονίκη και την επισκεπτόμουν, με το φόβο, μήπως η κατάστασή της είχε χειροτερέψει. Η μητέρα μου ένιωθε το φόβο μου. Έμενα μια δυο ώρες δίπλα στο κρεβάτι της. Ύστερα εκείνη με ρωτούσε αν είδα την εγγονή μου και με έστελνε να πάω να τη δώ. Ήταν ένας τρόπος να με διώχνει για να μη λυπάμαι. Η ίδια δε λυπόταν τον εαυτό της. Πού έβρισκε τη δύναμη; Όλη η δύναμή της και το θάρρος της φαινόταν όταν απάγγελνε τις προσευχές και τα μεγάλα τραγούδια, τις παραλογές, που τις θυμόταν απέξω, αν και αποτελούνταν από εκατοντάδες στίχους.
       Όταν πήγαινα με υποδεχόταν πάντα με την προσευχή του "πάτερ ημών", που την άρχιζε μόλις άκουγε το κλειδί στην πόρτα. Την έλεγε μέ τέτοια δύναμη και θάρρος, με πείσμα θαρρείς, λες και είχε μπροστά της  τον εχθρό που την κρατούσε καθηλωμένη στο κρεβάτι, και τον πολεμούσε.
       Ένιωθα ότι αυτό το κάνει για μένα. Για να μη φοβάμαι και με καταλάβει το πνεύμα της δειλίας . Φυλάγω πάντα βαθιά μέσα στην καρδιά μου τα λόγια της,  "κάνε το σταυρό σου και μη φοβάσαι". Έλεγα κι εγώ μαζί της την προσευχή του "Πάτερ ημών", αλλά η δική μου φωνή έτρεμε, ενώ η δική της ήταν δυνατή, καθαρή, ρυθμική, σαν  εμβατήριο.
       Τώρα η μητέρα μου βρίσκεται στον ουρανό και προσεύχεται για όλους, όπως έκανε πάντα και πρώτα από όλους για τους εχθρούς. Όταν γύριζε απ΄ την εκκλησιά έλεγε, "πηγαίνω άρρωστη και γυρίζω υγιής".
      Με το παράδειγμα της μητέρας προσπαθώ να καταλάβω αυτά τα δυσκολονόητα λόγια του Αποστόλου Παύλου από την δεύτερη επιστολή του στους Κορινθίους " Αδελφοί, ευδοκώ εν ασθενείαις, εν ύβρεσιν, εν ανάγκαις, εν διωγμοίς, εν στενοχωρίαις, υπέρ Χριστού. Όταν γαρ ασθενώ τότε δυνατός ειμί". Πώς μπορεί κανείς να χαίρεται στις αρρώστιες, στις ύβρεις, στις ανάγκες, στους διωγμούς, στις στενοχώριες, στίς αρρώστιες;
      Χάρη στους κινδύνους γνωρίζουμε τους πιστούς φίλους μας. Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γινώσκεις, έλεγαν οι αρχαίοι. Μέσα από τους κινδύνους αγαπάμε τη φιλία. Το ίδιο νόημα έχουν για μένα  τα λόγια του Αποστόλου Παύλου ότι στις δοκιμασίες  συμμετέχουμε στα πάθη του Χριστού. Χαιρόμαστε γιατί υποφέρουμε για χάρη Του. Γνωρίζουμε την αδυναμία μας και την μηδαμινότητά μας και εξαρτιόμαστε περισσότερο απ΄ το Θεό.
      Η πίστη είναι άμεση γνώση: "Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. εκείνοις δε τοις έξω εν παραβολαίς τα πάντα γίνεται". (Σε σας τους πιστούς έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. Στους μη πιστούς τα πάντα δίδονται με παραβολές).Χάρη στην πίστη γνωρίζουμε άμεσα αυτά που είναι κρυμμένα από καταβολής κόσμου για κείνους που δεν πιστεύουν.
       Χαιρόμαστε, λέει ο Απόστολος Παύλος, στις στενοχώριες. Πώς είναι δυνατόν να χαιρόμαστε στις στενοχώριες; Χαιρόμαστε στις στενοχώριες γιατί υποφέρουμε για χάρη του Χριστού. Γιατί στις στενοχώριες έχουμε επίγνωση ότι δεν είμαστε τίποτε. Ότι ο Χριστός είναι η ζωή μας και ότι ο Θεός είναι ο Ουράνιος Πατέρας μας. Τί να φοβηθούμε;

22.11.11

Ξένη Ποίηση, Τόμας Μέρτον (ΗΠΑ), (Στον αδελφό του Πωλ,αεροπόρο, που σκοτώθηκε στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο)

γλυκέ μου αδερφέ, αν δεν κοιμάμαι
τα μάτια μου είναι λουλούδια για τον τάφο σου
κι αν δεν μπορώ να φάω το ψωμί μου,
οι νηστείες μου θα ζουν σαν τις ιτιές εκεί όπου έχεις πεθάνει.
αν μέσ΄ στη λαύρα δεν βρίσκω νερό για τη δίψα μου,
η δίψα μου θ΄ αλλάξει σε πηγές για σένα, φτωχέ μου ταξιδιώτη.
πού, σε ποια έρημη και καπνισμένη γη
ξαπλώνει το φτωχό κορμί σου χαμένο και νεκρό;
σε ποιο τοπίο συμφοράς
το δυστυχισμένο πνεύμα σου έχασε το δρόμο του;

έλα στο μόχθο μου να βρεις τόπο να ξεκουραστείς
και στη θλίψη μου ν΄ ακουμπήσεις το κεφάλι σου
ή καλύτερα πάρε τη ζωή μου και το αίμα μου
κι αγόρασε για σένα ένα καλύτερο κρεββάτι.
ή πάρε την αναπνοή μου, πάρε το θάνατό μου
κι αγόρασε για σένα ένα καλύτερο στήριγμα.
όταν σκοτωθούν όλοι οι πολεμιστές
κι οι σημαίες ταφούν στη σκόνη,
ο δικός σου σταυρός κι ο δικός μου
θα λεν ακόμα στους ανθρώπους,
ότι ο Χριστός πέθανε και για τους δυο μας στον καθένα
γιατί στην καταστροφή του Απρίλη σου
ο Χριστός έπεσε νεκρός
ο Χριστός που θρήνησε τον αφανισμό της άνοιξής μου.
τα χρήματα από τα δάκρυα Εκείνου θα πέσουν
στο αδύνατο και δίχως φίλο χέρι σου.
αγόρασε το γυρισμό σου στον τόπο σου.
η σιωπή από τα δάκρυα Εκείνου θα πέσει
όπως ο ήχος από τις καμπάνες πάνω στον ξένο τάφο σου.
άκουσέ τες κι έλα: σε καλούν στο σπίτι σου.

Μετάφραση:Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος

"Λαρισαϊκά Γράμματα"

21.11.11

Η οικονομική τρομοκρατία στην Ελλάδα

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

«Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα»
(Λουκ. 10,18)


Η οικονομική τρομοκρατία, όπως κάθε τρομοκρατία, πέφτει από μόνη της με τον θρίαμβό της.Αυτό σημαίνουν τα λόγια του εκκλησιαστικού ύμνου για τους δαίμονες, «ισχυκότες ηττάσθε». Η ίδια η αποθάρρυνση προκαλεί την ανατροπή της. Στην αποθάρρυνση συμβαδίζει ο Ιησούς, όπως προς Εμμαούς και καθιστά έγκυρες ελπίδες που μοιάζουν τελείως παράλογες.

Πώς να νικήσουμε, πώς να μετατρέψουμε την ήττα σε νίκη, όταν ο εχθρός κατέχει όλα τα όπλα εναντίον μας και εμείς δεν έχουμε τίποτα; Είναι όντως έτσι τα πράγματα;

Τι σημαίνουν τα λόγια «είδα το Σατανά (τον αιώνιο αντίπαλο, αυτόν που όλα τα εμπόδια ενάντια στη δημιουργία του Θεού είναι δικά του, το αρχαίο κακό) να πέφτει σαν αστραπή στη γη»; Τι άλλο μπορεί να σημαίνουν παρά ότι όλος ο κόσμος μπορεί να δει ότι η «νίκη» του εχθρού είναι πρόσκαιρη και ότι ο εχθρός κι αυτοί που γίνονται με τη θέλησή τους δούλοι του δεν θα προλάβουν να τη χαρούν;

Όντως είμαστε παντελώς ανυπεράσπιστοι απέναντι στην επιβουλία του εχθρού;
Ο σκεπτικισμός αυτών που δεν πιστεύουν στην υπεροχή του πνεύματος συγκεντρώνεται σ΄ αυτήν εδώ την πρόταση, η οποία υπήρξε και το πολιτικό σύστημα της άθεης Αριστεράς: «Τι είναι το πνεύμα; Τρώγεται; Ταϊστε μας και κάντε μας δούλους».

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό υπάρχει στο Ευαγγέλιο. Το Ευαγγέλιο ισχύει για όλες τις εποχές και «γιώτα έν» καθώς είπε ο Κύριος Ιησούς , δεν αλλάζει στους αιώνες των αιώνων. Τα λόγια «ουκ επ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» σημαίνουν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει όπως το ζώο ζει μόνο με την τροφή. Ότι αυτό που προέχει είναι το πνεύμα μαρτυρούν όχι μόνο το Ευαγγέλιο, τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας, ο βίος των αγίων και των μαρτύρων, αλλά και σύγχρονοι δημιουργοί ανάμεσα στους μεγαλύτερους του κόσμου, ποιητές, συγγραφείς, φιλοσόφους σκηνοθέτες. Σύγχρονοι μεγάλοι δημιουργοί στηρίζουν με το έργο τους την πίστη στην υπεροχή του πνεύματος.

Πρέπει να ξέρουμε ότι ο Εχθρός διαθέτει όλα τα μέσα για να μας πολεμήσει αλλά δεν διαθέτει το όπλο εκείνο με το οποίο θα μας αναγκάσει να παραδοθούμε με τη θέλησή μας. Ο Σατανάς γνωρίζει καλύτερα από εμάς, ότι κανένας δεν γίνεται δούλος, εάν έχει το πνεύμα του ελεύθερο. Οι δούλοι γίνονται δούλοι με τη θέλησή τους.

Ο Διάβολος "απειλεί" με τον έλεγχο του πλούτου. Αρκεί ο πλούτος για να μετατρέψεις όλους τους ανθρώπους σε δούλους; Εκατόν σαράντα πόλεμοι έγιναν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Oι άνθρωποι αγωνίζονται να διατηρήσουν την ελευθερία τους. Αν ήταν ικανοποιημένοι να ζούν όπως τα ζώα με μόνο την τροφή, δεν θα υπέφεραν τα πάνδεινα για την ελευθερία τους.

«Και βέβαια θα πεθάνουμε. Μα όχι τώρα ακριβώς», λέει ο Αυγουστίνος. Η ζωή μας είναι αυτό το «τώρα ακριβώς». Και ως προς αυτό το «τώρα ακριβώς» είμαστε ελεύθεροι. Δεν μπορεί κανείς να μας κάνει δούλους του, αν δεν παραδοθούμε από μόνοι μας, γιατί εκτός απ΄ το Θεό, κανείς δεν ξέρει το πνεύμα μας κι αφού κανείς δεν ξέρει το πνεύμα μας , κανείς δεν μπορεί να το υποδουλώσει.

«Μη φοβάστε» μας λέει ο Κύριος Ιησούς «εγώ νίκησα τον κόσμο».

20.11.11

Tο μνημόνιο και το πολιτικό σύστημα νικώντας θα πάθουν πανωλεθρία!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Πλησιάσατε στην πόλη του Θεού του ζώντος"
(Εβρ.12,22)


Το μνημόνιο (και το πολιτικό σύστημα) όταν γίνεται ισχυρό ηττάται! Όταν ετοιμάζεται να πανηγυρίσει παθαίνει πανωλεθρία! Το Κακό εξαφανίζεται όταν θριαμβεύει. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου "αυτός που αδικεί ας αδικεί ακόμα"!
Όταν δείς, ευγενικέ αναγνώστη, το μνημόνιο να γίνεται ολοένα και πιο σκληρό, πιο βάρβαρο, και το πολιτικό σύστημα εφιάλτης που παραδίδει τη χώρα σου στον Εχθρό αμαχητί, να χαίρεσαι κάθε χαρά! Ο Ιησούς προπορεύεται και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες. Στην αποθάρρυνσή σου συμβαδίζει ο Ιησούς και εγκαθιστά βέβαιες ελπίδες.
Το μνημόνιο κι οι πολιτικοί στην Ελλάδα ανεβαίνουν σ΄ ένα βουνό ψηλαφητά, για να φτάσουν στην κορυφή, όπου τους περιμένουν το ζοφερό σκοτάδι,οι θύελλες και οι κεραυνοί.Οι χριστιανοί, λέει ο Απόστολος Παύλος είναι πολίτες στην πόλη του Θεού. Δεν ξαναγίνονται δούλοι. Έχουν κληθεί να ζουν εν ελευθερία.
Το μνημόνιο και το πολιτικό σύστημα απειλούν τον κόσμο,πως δεν μπορεί κανείς να ζει, αν δεν παραιτηθεί απ΄ την ελευθερία του. Πού είναι εκείνοι που ξέσχιζαν τα ρούχα τους για τον ρατσισμό; Δεν είναι αυτό γενοκτονία για τις ευπαθείς κατηγορίες των ανθρώπων, για τους αρρώστους, για τους γέρους, για τους φτωχούς, για τους ανέργους; Τί είναι αυτό, να σε απειλούν ότι δεν θα ζήσεις, αν δεν γίνεις δούλος τους;
Με το φόβο του υπερπληθυσμού που κατέχει τους τεχνοκράτες και την πάμπλουτη άρχουσα τάξη, ποιος μπορεί να είναι βέβαιος για τη ζωή του; Ποιος είναι βέβαιος ότι δεν θα βρεθεί από τη μια στιγμή στην άλλη σε μια από τις ευπαθείς κατηγορίες των ανθρώπων;
Η Εκπαίδευση ονομάζεται "διαρκής μάθηση" για να δείξει ότι δεν υπάρχει αιώνια αλήθεια των πραγμάτων, ούτε αιώνιες πνευματικές αξίες, γιατί τις αλλάζουν εκείνοι που έχουν την εξουσία, για να παραμείνουν αιώνια σ΄ αυτήν.
Το μνημόνιο και το πολιτικό σύστημα τρέμουν τη μαζική αντίσταση εναντίον τους όταν γίνει κοινή συνείδηση ότι η αδικία σε κάποιον από μας είναι αδικία σε όλους. Όταν η αδικία γίνεται κατανοητή ως προσωπική αδικία, όταν θα έχουμε αυτοκατανόηση ως σύνολο η αυτοοργάνωση του λαού θα γίνει από μόνη της.
Η αντίσταση είναι προσωπική που σημαίνει ότι γίνεται στο πεδίο της προσωπικής ζωής του καθενός από μας, ο οποίος καλείται να υπερασπιστεί στον εαυτό του, όχι μόνο την δική του ελευθερία ή την ελευθερία των δικών του, αλλά την ελευθερία όλων. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου, "θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει".Το Μνημόνιο και το πολιτικό σύστημα πολεμούν την Ορθοδοξία, για να μην γνωρίσει ο κόσμος την αλήθεια και θεραπευθεί.
Τα μνημόνια και τα πολιτικά συστήματα, όπως κι αυτοί που τα επινοούν και τα επιβάλουν για να καταδυναστεύουν τους λαούς, κατατροπώνονται όταν έρθει η ώρα τους και τίποτε δεν μένει από αυτά, ενώ οι λαοί πορεύονται στους αιώνες.

18.11.11

"Ο δρόμος για το σπίτι"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου



Στην Ορθόδοξη Παράδοση "γέροντας" σημαίνει άγιος. Τόσο μεγάλος είναι ο σεβασμός που αποδίδει στους γέρους η Ορθοδοξία. Ο εξευτελισμός και η περιφρόνηση του γέρου, στη νέα εποχή, είναι άγνωστος στην Ορθόδοξη Παράδοση.
Πίσω από την υποτίμηση του γέρου κρύβεται η επιδίωξη των πλουσίων να μειώσουν τον πληθυσμό της γης. Οι πλούσιοι που με το χρήμα ελέγχουν την εξουσία διακατέχονται από τον ενδόμυχο φόβο του υπερπληθυσμού. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία για την υποτίμηση των γέρων και για άλλες κατηγορίες ανθρώπων.
Ο φόβος του υπερπληθυσμού εξηγεί γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας και σε όλο τόν κόσμο, με την κατάληψη της εξουσίας από τους τεχνοκράτες. Δεν είναι το χρήμα η αιτία. Έχουν ήδη συγκεντρώσει όλο τον πλούτο της γης στα χέρια τους. Η βαθύτερη αιτία είναι ο φόβος του υπερπληθυσμού.
Η γη μπορεί να θρέψει τους κατοίκους της και δίχως την επιθετική τεχνολογία. Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, αλλά ηθικό. Για να δεις ότι το πρόβλημα είναι ηθικό, να σκεφθείς ότι ένας άνθρωπος έχει τον μισό πλούτο της γης. Ότι τo 20% των πλουσίων αρπάζουν τα 80% του ακαθαρίστου παγκοσμίου προϊόντος!
Θα καταλάβεις γιατί η εξουσία διαλύει τις οικογένειες και τις κοινωνίες που είναι θεμελιωμένες στο σεβασμό της οικογένειας, γιατί παραγκωνίζεται ο πατέρας, γιατί αγνοείται ο ενήλικος,γιατί υποτιμάται η εργασία, γιατί εξευτελίζονται οι γέροι, γιατί εκδιώκονται από την οικογένεια και την οικογενειακή εστία, γιατί στοιβάχτηκαν οι άνθρωποι σε ακατάλληλες και ανθυγιεινές κατοικίες στις νεκρές μεγαλουπόλεις.
Με το φόβο του υπερπληθυσμού η ολιγαρχία σχεδιάζει τη μείωση του πληθυσμού της γης. Γι΄ αυτό διαλύεται η Παιδεία, για να μην υπάρξει ηθική αντίσταση στην επιδίωξη των πλουσίων να μειώσουν τον πληθυσμό της γης , αρχίζοντας από τις ευπαθείς κατηγορίες ανθρώπων, τους αρρώστους, τους γέρους, τα παιδιά, τους φτωχούς... «Ο δρόμος για το σπίτι» εκφράζει τη νοσταλγία της επιστροφής σε μια ανθρώπινη ζωή, μια ζωή στα μέτρα του ανθρώπου.
Ο δρόμος για το σπίτι, η ομώνυμη κινεζική κινηματογραφική ταινία στην οποία αναφέρονται οι γραμμές που ακολουθούν, είναι ένας ύμνος στον πατέρα:
«Στη ζωή ο καθένας πρέπει να έχει ένα στόχο. Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας. Σε όλα υπάρχει κάποιος σκοπός. Ανατολή, Δύση, Βορράς, Νότος. Σε όλα υπάρχει κάποιος σκοπός». Με αυτά τα λόγια, που είναι προφανώς του Κομφούκιου αρχίζει στην κινέζικη κινηματογραφική ταινία «Ο Δρόμος για το Σπίτι», το πρώτο του μάθημα στους μαθητές του χωριού ο νέος τους δάσκαλος. Η ιστορία του έρωτα του δασκάλου αυτού με την πιο όμορφη κοπέλα του χωριού είναι το θέμα της αριστουργηματικής αυτής ταινίας του Τζανγκ Γιμού, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μπάο Σι Ριμέμπρανς.
Το έργο αρχίζει με το γιο που επιστρέφει στο χωριό, όταν μαθαίνει ότι ο γερο-δάσκαλος πατέρας του πέθανε. Στο χωριό η μητέρα του θέλει να φέρουν τον νεκρό από την πόλη με τα πόδια. Πάντα έφερναν τους νεκρούς τους με τα πόδια. - Έπρεπε να φωνάζουν όταν σκαρφάλωναν βουνά, διέσχιζαν ποτάμια και περνούσαν σταυροδρόμια. Έλεγαν του νεκρού ότι είναι ο δρόμος για το σπίτι. Όλοι του φώναζαν, για να θυμάται το δρόμο για το σπίτι.
Ο γιος προσπαθεί να μεταπείσει τη μητέρα του, γιατί ήταν πολύ δύσκολο έργο η μεταφορά του νεκρού, επειδή δεν υπήρχαν άτομα. Οι νέοι έφυγαν απ' το χωριό στις πόλεις για να βρουν δουλειά. Στο χωριό έμειναν μόνο γέροι και παιδιά. Ο γιος προτείνει στη μητέρα του να μεταφέρουν το νεκρό με τρακτέρ.«Είναι το ίδιο» της λέει «είτε τον μεταφέρουμε με τρακτέρ είτε μετά πόδια». «Δεν είναι το ίδιο» απαντάει η μητέρα του. «Ό,τι κι αν γίνει, πρέπει να τον φέρουμε με τα πόδια».
Ότι δεν είναι πράγματι το ίδιο, θα συμφωνήσει καθένας που θα δει την ταινία. Όχι γιατί θα λάβει υπόψη του κάποια αδιάσειστα λογικά επιχειρήματα, τα οποία εκτίθενται στην ταινία, αλλά γιατί θα αγαπήσει τα πρόσωπα του έργου, τον τόπο όπου έζησαν και τον τρόπο με τον οποίο έζησαν. Θα συμφωνήσει με την καρδιά του και όχι με τη λογική.
Τελικά μετά την επιμονή της μητέρας του ο νεκρός θα μεταφερθεί με τα πόδια από τους μαθητές του που συγκεντρώθηκαν από διάφορες πόλεις, για να μεταφέρουν με τα πόδια το δάσκαλο τους από την πόλη στο χωριό, αψηφώντας τον παγωμένο καιρό.
Τα πρόσωπα που αγαπήσαμε πιο πολύ είναι ένα μέρος της ζωής μας, ένας δρόμος που μας πηγαίνει στο σπίτι μας. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της θαυμάσιας αυτής κινεζικής ταινίας. Η αγάπη είναι δρόμος. Το ίδιο όπως είναι η ειρήνη και η δικαιοσύνη και η χαρά, τα θεϊκά αυτά δώρα του Αγίου Πνεύματος προς τον άνθρωπο.
Είναι τόσο όμορφη η ταινία αυτή, τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, η φύση, η ζωή στη φύση, ο αληθινός έρωτας, που θα ήταν ευχής έργον να τη δουν οι σημερινοί νέοι για να λάβουν ένα παράδειγμα του αληθινού έρωτα σε μια εποχή που επικρατεί το αμερικανικό πρότυπο του ανθρώπου χωρίς αισθήματα.
Στη ζωή ο καθένας πρέπει να έχει ένα στόχο. Σε όλα υπάρχει κάποιος σκοπός. Ποιος είναι ο στόχος και ποιος είναι ο σκοπός των ανθρώπων της νέας εποχής; Ποιος είναι ο στόχος του σημερινού μοντέλου του έρωτα χωρίς αισθήματα; Μήπως προτιμούμε τις «σχέσεις» δίχως αισθήματα, για να μην διακινδυνεύσουμε να πονέσουμε σε περίπτωση διάψευσης;
Όταν η αποφυγή του πόνου μετατρέπεται σε καθημερινή τακτική, τότε καταλήγουμε μοιραία στη νοσταλγία του μηδενός. Θα προτιμούσαμε να μην είχαμε γεννηθεί.

16.11.11

Η υποτίμηση του ανθρώπου


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς. Ανακύψατε και επάρατε
τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών."
(Λουκ.ΚΑ, 28-33)

Η υποτίμηση του ανθρώπου δεν είναι καινούρια και δεν ήρθε με τη νέα εποχή και με την παγκοσμιοποίηση. Η υποτίμηση με την έννοια του υπό όρους σεβασμού του ανθρώπου είναι πανάρχαια και συνδέεται με τον δυτικό φεουδαλισμό, με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και με την αρχαία ανατολική απολυταρχία.

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι σε κάποιες χώρες της άπω Ανατολής που η αξία τους είναι λιγότερη από τη σκόνη του δρόμου. Αυτό είναι και το όνομα της κατηγορίας αυτών των ανθρώπων: λιγότερο από σκόνη.

Παρόμοια υποτίμηση έγινε στον αναπτυγμένο κόσμο. Η τεχνική πρόοδος συνέβαλε σ΄ αυτό, γιατί αντί να ανακουφίσει τον φτωχό κόσμο, έγινε το εργαλείο να υποτιμηθεί ακόμα περισσότερο με τον φεουδαλισμό και την αθεϊα της νέας εποχής. Οι φεουδάρχες είναι δυνάστες, αντί σύμμαχοι των λαών. Οι άρχοντες, γράφει το Ευαγγέλιο, καταδυναστεύουν τους λαούς.

Μια παροιμία λέει, αυτό που κάνουν σήμερα στον ποιητή, θα κάνουν αύριο σε σένα. Η παροιμία σημαίνει ότι οι δυνάστες διαστρέφουν πνευματικά τους λαούς και κατόπιν τους κάνουν δούλους. Ο αγώνας για την ελευθερία, λέει το Ευαγγέλιο, δεν είναι με συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλά είναι αγώνας με τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους του αιώνος τούτου.

Οι λαοί πάσχουν από την εξουσία γιατί δεν έχουν δική τους ηγεσία. Οι λαοί κυβερνιούνται είτε φανερά από τους ξένους ή κρυφά από τα πειθήνια όργανά τους. Ο Μαμωνάς, ο θεός του χρήματος της αδικίας, δεν έχει πατρίδα.

Τη μεγαλύτερη πνευματική διαστροφή έπαθαν εκείνοι που αρνούνται το πνεύμα και τις πνευματικές αξίες. Αυτοί δεν ξέρουν τί κάνουν. Παράδειγμα ο Μαρξ ο οποίος ασπάστηκε την αθεϊα και υποστήριζε ότι "η κριτική της θρησκείας είναι το θεμέλιο κάθε κριτικής".

Ο Μαρξ και οι οπαδοί του αρνούνται την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου. Περιορίζουν τον κόσμο στα αισθητά πράγματα. Οτιδήποτε δεν ζυγίζεται, δεν μετράται, δεν επαληθεύεται στο επιστημονικό πείραμα δεν υπάρχει. Αυτό υποστηρίζει η αθεϊα, κι όμως κανείς δε ζει εξωτερικά με τα άλατα. Ο άνθρωπος βλέπει πέρα απ΄ τον κόσμο των αισθήσεων την πνευματική διάσταση των πραγμάτων.

Ο Μαρξ αποκαλούσε τη θρησκεία όπιο του λαού. Εννοούσε κάτι αισθητό, όπως είναι το όπιο ή έβλεπε πέρα από αυτό στην πνευματική διάσταση του πράγματος; Το ίδιο κι όταν λέμε "ψηλά το κεφάλι",εννοούμε να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά για να δούμε την κορυφή του Ολύμπου ή εννοούμε να έχουμε θάρρος και να μην αφήνουμε να μας καταβάλει το πνεύμα της δειλίας.Κι αυτός λοιπόν που με τα λόγια του αρνείται τον πνευματικό κόσμο και το Θεό, κι αυτός ζει με το πνεύμα και με την πνευματική διάσταση των πραγμάτων και όχι με τα εξωτερικά άλατα.

Ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού και ως εικόνα του Θεού είναι χωρίς όρους σεβαστός. Η Διδασκαλία του Χριστού κατήργησε τις διακρίσεις των ανθρώπων και ανήγαγε τον άνθρωπο ως αξία αυτή καθ΄ εαυτή. Δεν έχει ανάγκη ο άνθρωπος να αποδείξει οτιδήποτε για να είναι σεβαστός ως άνθρωπος.

Στα αρχαία χρόνια οι δούλοι βρίσκονταν στο έλεος των κυρίων τους. Οι κύριοι είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σ΄ αυτούς και στις οικογένειές τους. Αν ένας δούλος ή ένας που ανήκε σε χαμηλή κοινωνική τάξη διέπραττε κάποιο αδίκημα μαζί με αυτόν τιμωρούνταν και οι συγγενείς του.

Η απολυταρχία δεν αναγνώριζε κανένα δικαίωμα στους φτωχούς. Στην Ινδία π.χ. αν κάποιος παρίας, (παρίες ήταν αυτοί που ήταν κάτω από τις 36 τάξεις που υπήρχαν) άγγιζε κατά λάθος ένα βραχμάνο (οι βραχμάνοι ανήκαν στην ανώτερη κοινωνική τάξη των Ινδιών) ο παρίας τιμωρούνταν με θάνατο.

Τέτοια ήταν η υποτίμηση του ανθρώπου στις κοινωνίες αυτές πριν έρθει στη Γη ο Χριστός για να γίνει σεβαστός χωρίς όρους ο άνθρωπος. Δεν έπαψε όμως ακόμα ο άνθρωπος να υποτιμάται κρυφά ή και φανερά στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ο κόσμος αποδίδει την ανελευθερία στην ανυπαρξία της Παιδείας. Πράγματι ο άνθρωπος αν δεν διαστραφεί πνευματικά, δεν γίνεται δούλος. Όταν καταλύεται η ελευθερία του αγωνίζεται να διώξει τους δυνάστες του. Η Παιδεία εμπνέει την αγάπη στο Θεό και στην ελευθερία της πατρίδας.

Υπάρχουν άνθρωποι σε κάποιες χώρες της άπω Ανατολής που η αξία τους είναι λιγότερη από τη σκόνη του δρόμου. Αυτό είναι και το όνομα της κατηγορίας αυτών των ανθρώπων: λιγότερο από σκόνη.

Παρόμοια υποτίμηση έγινε και στον αναπτυγμένο κόσμο. Η τεχνική πρόοδος αντί να ανακουφίσει τον φτωχό κόσμο, έγινε το εργαλείο για να υποτιμηθεί ακόμα περισσότερο από τον φεουδαλισμό και την αθεϊα της νέας εποχής.

15.11.11

Αθεϊα και πολιτική


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου




Αθεϊα είναι να μη δέχεσαι ότι υπάρχει Θεός , επειδή δεν είναι ορατός! Ο άθεος δεν πιστεύει ότι υπάρχουν τα μη βλεπόμενα, τα ανώτερα, τα πνευματικά! Περιορίζει την ύπαρξή του ανθρώπου μέχρι τα όρια του δέρματός του!Ο άνθρωπος κατά την αντίληψη αυτή είναι το σαρκίο του! Δεν μπορεί να καταλάβει από πού προέρχεται το εσώτατο, το υπαρξιακό του άγχος!

Η αθεϊα έχει πρακτικές συνέπειες που δεν είναι άσχετες με την πολιτική. Στη Δικαιοσύνη του αθεϊσμού για παράδειγμα, η εκτίμηση της ευθύνης και της ενοχής κρίνεται από το αποτέλεσμα. Αυτός που αποδεδειγμένα κάνει υπεξαίρεση εις βάρος του Δημοσίου, δεν είναι ένοχος αν επιστρέψει τα χρήματα ένα λεπτό πριν την απόφαση του δικαστηρίου. Άρα όσοι είναι πλούσιοι και κλέβουν δεν πιάνονται ποτέ. Αν είναι και άθεοι ,ως συνήθως, (δεν κλέβουν μόνον οι άθεοι) ποιος θα τους εμποδίσει; Ο φόβος του Θεού στον οποίο δεν πιστεύουν; Η συνείδησή τους που είναι ανύπαρκτη ως αόρατη και δεν τους κατηγορεί ποτέ ή η Δικαιοσύνη που δεν τιμωρεί, αν επιστρέψουν τα υπεξαιρεθέντα;

Ο άνθρωπος , για μας τους Χριστιανούς δεν είναι μόνο το σαρκίο του, αλλά και ό,τι υπάρχει μπροστά του, μέχρι εκεί που φτάνει η σκέψη του. Η ύπαρξη του ανθρώπου, όπως και η ύπαρξη του Θεού δεν ζυγίζεται στην πλάστιγγα ούτε αναλύεται στο επιστημονικό πείραμα. Με τι να ζυγίσεις π.χ. τον ηρωισμό, την αυτοθυσία , την αγάπη , το σεβασμό, τη συμπόνια και τις άλλες (μη βλεπόμενες) αξίες;

Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση

Πηγή: Πατριωτικό Μέτωπο

Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,

10557, Σύνταγμα, Αθήνα

Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652

Τηλ. Εκπροσώπου: 6980292626

Γραφεία Βόρειας Ελλάδας: Δελφών, 232,

54655, Θεσσαλονίκη

Τηλ. 2310421940

Γραφεία Πελοποννήσου: Κλεομένους Οικονόμου 4-6,

Πλατεία Αγίας Λαύρας, Αίγιο

www.pamet.gr, pametopo@gmail.com



Αθήνα 15 Νοεμβρίου 2011



Σε Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση καλεί τον ελληνικό Λαό, το Πατριωτικό Μέτωπο.

Σε Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση καλεί τον ελληνικό Λαό το Πατριωτικό Μέτωπο.

Την απόφαση αυτή πήρε με απόλυτη ομοφωνία το 27μελές Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος που συνεδρίασε χθες, με μοναδικό θέμα, την ολοκλήρωση του Νέου Συντάγματος και τον προγραμματισμό της ιστορικής αυτής Συνέλευσης του Λαού, στην οποία και θα ολοκληρωθεί και ψηφισθεί το Νέο Σύνταγμα της χώρας.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, καλεί, όλες τις Κινήσεις Πολιτών, τα Σωματεία, τους Κοινωνικούς, Αθλητικούς, Πολιτιστικούς κλπ φορείς, να ξεκινήσουν σε όλη την Ελλάδα διαδικασίες επιλογής αντιπροσώπων για τη Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση, η οποία θα γίνει σε στάδιο της Αθήνας, οπωσδήποτε πριν τις εκλογές που «στήνει» το πολιτικό σύστημα.

Το Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος, υπενθυμίζει προς κάθε κατεύθυνση πως η Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΔΟΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ. Πρόκειται για μια παντελώς ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία, στην οποία καλούνται να συμμετάσχουν ισότιμα όλοι οι Έλληνες πολίτες, οι οποίοι φυσικά και θα εκλέξουν μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών τελικής διαμόρφωσης και ψήφισης του Νέου Συντάγματος, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑΤΑ-ΚΙΝΗΜΑΤΑ-ΦΟΡΕΙΣ κλπ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, η οποία θα συντονίσει τον περαιτέρω αγώνα για την αλλαγή και εφαρμογή του Νέου Συντάγματος.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, καλεί για μια ακόμη φορά όλους τους Έλληνες Πολίτες να αντιληφθούν πως το πρόβλημα της χώρας είναι πρόβλημα δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας και όχι απλώς ταξικό, αντιμνημονιακό ή οικονομικό. Στο πλαίσιο αυτής της αρχής, προειδοποιεί όλους τους «σωτήρες», «μεσσίες» και λοιπούς παρατρεχάμενους οι οποίοι «ακονίζουν τα μαχαίρια τους» για να επωφεληθούν από την κρίση, πάνω στο πληγιασμένο κορμί της Πατρίδας και του βασανισμένου ελληνικού Λαού, πως δεν πρόκειται να τους χαριστεί και πως θα τους καταγγείλει αν συνεχίσουν να παίζουν με την αγωνία μας, επώνυμα, αυστηρότατα και με κάθε δυνατό τρόπο.

Ολοκληρώνουμε και ψηφίζουμε το Νέο Σύνταγμα, παραδίδουμε την εξουσία στον Λαό και αμέσως μετά, με ανακλητούς αιρετούς αξιωματούχους, παλλαϊκή άμυνα, ορκωτά δικαστήρια και με όλα όσα προβλέπει το Νέο Σύνταγμα, συμπεριλαμβανομένης και της τιμωρίας των ενόχων, πηγαίνουμε σε εκλογές ΜΕ ΕΝΙΑΙΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΙΤΕΣ, για μια Ελλάδα, όπως την ονειρεύτηκαν όλοι όσοι έδωσαν την ζωή τους για ελευθερία και δημοκρατία, σε τούτον δω τον τόπο που γέννησε τα σπουδαιότερα επιτεύγματα του ανθρώπινου πνεύματος, ως πανανθρώπινη κληρονομιά.

Το σχέδιο του Νέου Συντάγματος, είναι δημοσιευμένο και μπορεί κανείς να το δει κάθε ενδιαφερόμενος στο σύνολό του στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.pamet.gr/syntagma/neo%20syntagma.pdf όπως επίσης και να υποβάλλει τις προτάσεις, διορθώσεις, παρατηρήσεις του, εν’ όψει της Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, στο pametopo@gmail.com.

Ήλθε η ώρα να φύγουμε από το «εγώ» και να πάμε στο «εμείς». Ήρθε η ώρα να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, Πατρίδα, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία και Αξιοπρέπεια. Ήλθε η ώρα να στείλουμε το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα αλλά και τα νέα "φυντάνια" που προέκυψαν προσφάτως ως "σωτήρες" μας, στον αγύριστο.

Παρουσίαση και παρουσιαστές βιβλίων


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η παρουσίαση βιβλίων γενικά γίνεται από δύο τύπους ανθρώπων, από αυτούς που είναι υπέρ της παρουσίασης των βιβλίων και από εκείνους που είναι εναντίον. Οι τύποι της πρώτης κατηγορίας δεν έχουν ανάγκη περαιτέρω αναλύσεως, διότι η παρουσίαση γι΄ αυτούς είναι αυτοσκοπός, όπως η τέχνη για την τέχνη.
Για τους τύπους όμως που παρουσιάζουν βιβλία ενώ είναι εναντίον της παρουσιάσεως των βιβλίων, στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο γράφων, πρέπει να πούμε δυο λόγια, για να εξηγήσουμε την παράδοξη στάση τους απέναντι στο φαινόμενο της παρουσιάσεως των βιβλίων.
Κατ΄ αρχήν για τον γράφοντα, μια που ανήκει στην κατηγορία αυτή, η παρουσίαση των βιβλίων είναι περιττή, εκτός και αν γίνεται για οικονομικούς λόγους. Στην περίπτωση αυτή ο συγγραφέας και ο εκδότης προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου τους εκείνους που δεν μπορούν να αρνηθούν να προσέλθουν ή και να αγοράσουν το παρουσιαζόμενο βιβλίο.
Γιατί όμως πολλοί, εν οις και ο γράφων, θεωρούν περιττή την παρουσίαση βιβλίων; Αυτοί πιστεύουν ότι αν ένα βιβλίο έχει κάτι να πει το λέει από μόνο του. Κι αφού το λέει από μόνο του, γιατί να το πει κάποιος άλλος, και να μην αφήσει το βιβλίο να κάνει μια παρουσίαση για τον εαυτό του; Ο τρόπος που ένα βιβλίο κάνει μια παρουσίαση για τον εαυτό του μαθαίνεται μόνον εμπειρικά, παραδίδεται δηλαδή από αυτόν που έχει εμπειρία σ΄ εκείνον που έχει εμπειρία.
Βέβαια όταν σε καλούν να παραστείς στην παρουσίαση ενός βιβλίου δεν ξέρεις σε ποια σχολή παρουσιαστών ανήκει ο παρουσιαστής δεν το ξέρεις από την αρχή. Το μαθαίνεις όμως αργότερα από το μάκρος που έχει η παρουσίαση.
Ο γράφων μια που δεν είναι φίλος του σπορ είναι υπέρ της συντομίας. Η συντομία πάντοτε κερδίζει ακόμα και στην παρουσίαση ενός βιβλίου.
Κάποτε ένας παρουσιαστής βιβλίων της δεύτερης κατηγορίας έκανε μια σύντομη παρουσίαση κάποιου βιβλίου σε μια κωμόπολη και καταχειροκροτήθηκε απ΄ το κοινό που παρακολούθησε την ομιλία του. Συγκινημένος από τον ενθουσιασμό του κοινού ρώτησε τον διπλανό του , τί είπε και τους άρεσε τόσο πολύ και κείνος του απάντησε, "δεν ξέρω τί είπες, αλλά είπες λίγα."
Ο μακαριστός ασκητικός Πατριάρχης Σερβίας Παύλος είπε κάποτε σε μια σύντομη ομιλία του για τη συντομία του κηρύγματος. "Αν πεις τρεις ιδέες ο ακροατής μπορεί να συγκρατήσει τις δύο. Αν πεις τέσσερις ίσως συγκρατήσει τη μία. Αν πεις πέντε και πάνω δεν θα συγκρατήσει καμία."

14.11.11

Η δυστυχία να σαι γέρος στις ανεπτυγμένες χώρες!


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Αδελφοί, τω Θεώ χάρις τω πάντοτε θριαμβεύοντι ημάς
εν τω Χριστώ." (Kορινθ.Β΄, 2,14'17)

Οι πρώτοι που αισθάνονται το δυσβάστακτο βάρος των σκληρών οικονομικών μέτρων, που θα τους εξοντώσουν είναι οι γέροι. Οι γέροι αφού υπέστησαν στις ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου, τον ηθικό τους θάνατο με τον εξευτελισμό και την απομόνωση , δέχονται τώρα με τις κυβερνήσεις των τεχνοκρατών και της παγκόσμιας δικτατορίας και τη φυσική τους εξόντωση.
Ένα δείγμα του εξευτελισμού και της περιφρόνησης των γέρων είναι αυτό που συμβαίνει ανέκαθεν στη Γερμανία. Στη Γερμανία κλείνουν τους γέρους σε ιδρύματα. Εκεί τους επισκέπτονται μια φορά στους τέσσερις μήνες, εκτός αν ο γέρος βρίσκεται στα τελευταία του, οπότε οι επισκέψεις γίνονται μια φορά το μήνα.
Τους πηγαίνουν κάθε φορά μία ανθοδέσμη. Τους δείχνουν και τα εγγόνια τους, που οι παππούδες τα βλέπουν στους διαδρόμους και στις αίθουσες αναμονής, σαν ξένοι. Ο Γκαίτε επισκέφθηκε τη μάνα του τέσσερις φορές , σε ολόκληρη τη ζωή του! Και έζησε πολλά χρόνια.Πάνω από ογδόντα.
Ο Γκαίτε πίστευε ότι υπεραγαπούσε τη μητέρα του!Αλλά αυτό δεν είναι παράξενο στις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης και τελευταία και σε μας. Η ιδέα που έχει για την αγάπη ένας κόσμος που απομακρύνθηκε απ΄ το Χριστό, είναι ότι η αγάπη είναι ένας επιπόλαιος συναισθηματισμός, που δεν συγκρίνεται με αρετές όπως είναι π.χ. η σοφία. Αυτό πίστευε για την αγάπη ο κόσμος πριν το Χριστό, όπως φαίνεται από όλες τις παγανιστικές θρησκείες, αρχαίες και νέες. Θεωρούν την αγάπη συναίσθημα και την συνδέουν με την αδυναμία, αν δεν την αγνοούν ολότελα όπως στην ειδωλολατρία και στην πολυθεϊα.
Ο κόσμος που αγνόησε τη Διδασκαλία του Χριστού επιστρέφει σε μια νέα βαρβαρότητα;
Ύστερα από δυο παγκοσμίους πολέμους και από τα αμέτρητα θύματα που βύθισαν στη λύπη και στο πένθος τους λαούς της γης, ο κόσμος αυτός συνεχίζει να εξοπλίζεται για έναν ακόμα παρόμοιο καταστρεπτικό πόλεμο! Οι πλούσιοι με το φόβο τους του υπερπληθυσμού πριονίζουν το κλαδί κάτω από τα πόδια τους!
Τί σημαίνει η παραβολή των κακών γεωργών με τα σημερινά δεδομένα; Ποιοι καταχράστηκαν σαν τους κακούς γεωργούς τις θέσεις που τους εμπιστεύθηκαν; Ποιοι πρόδωσαν αυτόν που είχαν καθήκον να υπηρετήσουν πιστά; Ποιοι έφθασαν μέχρι το έγκλημα;Ποιο θα είναι το τέλος τους;
Ας δούμε ποιο είναι το τέλος των κακών γεωργών της παραβολής. Τί γράφει το Ευαγγέλιο; " Τί ουν ποιήσει αυτοίς ο κύριος του αμπελώνος; Ελεύσεται και απωλέσει τους γεωργούς τούτους , και δώσει τον αμπελώνα άλλοις (...) Τί εστί γεγραμμένον; "Λίθον ο απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες , ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας." Πας ο πεσών επ΄ εκείνον τον λίθον σσυνθλασθήσεται. εφ΄ ον δ΄ αν πέση, ΄λικμήσει αυτόν."
(Τί θα τους κάνει λοιπόν αυτούς ο ιδιοκτήτης του αμπελιού; Θα έρθει και θα τους εξολοθρεύσει αυτούς τους γεωργούς και θα δώσει το αμπέλι σε άλλους (...)Τί σημαίνουν λοιπόν τα λόγια αυτά της Γραφής: Ο λίθος που πέταξαν σαν άχρηστο οι οικοδομούντες αυτός έγινε αγκωνάρι. Όποιος πέσει πάνω σ΄ αυτόν θα τσακιστεί, και΄σ΄ όποιον πέσει ο λίθος θα τον κομματιάσει.)

12.11.11

Η Ελλάδα πνευματικά είναι μεγάλη δύναμη!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ο κατοικών εν βοηθεία του Υψίστου,
εν σκέπη του Θεού του ουρανού αυλισθήσεται.
Ερεί τω Κυρίω, αντιλήπτωρ μου ει." Ψαλμ.90


Η Ελλάδα είναι πνευματικά μεγάλη δύναμη! Μάρτυρας ο Ίδιος ο Κύριος που πήρε την ευλογία Του από το Ισραήλ και εμπιστεύθηκε στους Έλληνες τη Διδασκαλία Του.Οι Έλληνες έχουν ως μητρική τους γλώσσα την Ελληνική. Σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου δεν θα μπορούσε να αποδοθεί πιο πιστά η Διδασκαλία του Χριστού και να διατυπωθούν τα δόγματα και οι αποφάσεις των Συνόδων εναντίον των αιρετικών. Πήρε από το Ισραήλ την ευλογία και την έδωσε στην Ελλάδα.

Από τότε όλα τα έθνη διδάσκονται την ελληνική γλώσσα στο πρωτότυπο και όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί θεωρούν την Ελλάδα ως πνευματική τους μητέρα. Στην Ορθόδοξη Παράδοση και στην Ελληνική Γλώσσα αναζητούν την αυθεντική Διδασκαλία του Χριστού οι χριστιανοί όλου του κόσμου που έχουν σφοδρή επιθυμία να γνωρίσουν το Χριστό και να θεραπευθούν με την εμπειρική επιστήμη της Ορθοδοξίας.

Η Ελλάδα είναι πνευματικά μεγάλη δύναμη! Ως μεγάλη δύναμη πρέπει να αμυνθεί στην ξένη επιβουλή. Η πνευματική δύναμη δεν είναι τα χρήματα. Το τρίτο κεφάλαιο του Βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων περιέχει μια σχετική ιστορία. Την παραθέτουμε στο πρωτότυπο και σε πρόχειρη απόδοση:

"Επί το αυτό δε Πέτρος και Ιωάννης ανέβαινον εις το ιερόν επί την ώραν της προσευχής την εννάτην. και τις ανήρ χωλός εκ κοιλίας μητρός αυτού υπάρχων εβαστάζετο, ον ετίθουν καθ΄ ημέραν προς την θύραν του ιερού την λεγομένην ωραίαν του αιτείν ελεημοσύνην παρά των εισπορευομένων εις το ιερόν. ος ιδών Πέτρον και Ιωάννην μέλλοντας εισιέναι εις το ιερόν ηρώτα ελεημοσύνην. ατενίσας δε Πέτρος εις αυτόν συν τω Ιωάννη είπε. βλέψον εις ημάς. ο δε επείχεν αυτοίς προσδοκών τι παρ΄ αυτών λαβείν. είπε δε Πέτρος. αργύριον και χρυσίον ουχ υπάρχει μοι. ο δε έχω τούτο σοι δίδωμι. εν τω ονόματι Ιησού Χριστού των Ναζωραίου έγειρε και περιπάτει. και πιάσας αυτόν της δεξιάς χειρός ήγειρε. παραχρήμα δε εσερεώθησαν αυτού αι βάσεις και τα σφυρά και εξαλλόμενος έστη και περιεπάτει, και εισήλθε συν αυτούς εις το ιερόν περιπατών και αλλόμενος και αινών τον Θεόν."

(Μια μέρα ανέβαιναν μαζί ο Πέτρος κι ο Ιωάννης στο ναό την ώρα της προσευχής γύρω στις τρεις το απόγευμα. Μπροστά στην πύλη του ναού, που λέγεται Ωραία,έφερναν έναν άνθρωπο χωλό εκ γενετής και τον έβαζαν κάθε μέρα εκεί για να ζητάει ελεημοσύνη απ΄ αυτούς που έμπαιναν στο ναό. Μόλις αυτός είδε τον Πέτρο και τον Ιωάννη που ήταν έτοιμοι να μπουν στο ναό, τους παρακάλεσε να του δώσουν ελεημοσύνη. Ο Πέτρος έστρεψε το βλέμμα του σ΄ αυτόν και του είπε: "Κοίταξέ μας". Αυτός τους κοίταξε με προσοχή περιμένοντας κάτι νά πάρει από αυτούς. Αλλά ο Πέτρος είπε:"Χρήματα ασημένια και χρυσά δεν έχω. αυτό που έχω, αυτό σου δίνω: στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, σήκω πάνω και περπάτα. Και πιάνοντάς τον απ΄το δεξί χέρι τον σήκωσε. Αμέσως στερεώθηκαν τα πόδια του κι οι αστράγαλοί του, και μ΄ ένα πήδημα στάθηκε όρθιος κι άρχισε να περπατάει. Ύστερα μπήκε μαζί τους στο ναό περπατώντας και πηδώντας και δοξολογώντας το Θεό."

Τώρα με την απροκάλυπτη ξενική κατοχή της Ελλάδος, βλέποντας τη γενική κατήφεια γύρω μας, αξίζει να εμβαθύνουμε στα λόγια του Ευαγγελίου και να θυμηθούμε ότι στην αποθάρρυνση συμβαδίζει ο Ιησούς. Εκείνος που έχει δυνατό το πνεύμα του δεν φοβάται τίποτε, ούτε περιμένει σαν τον εκ γενετής χωλό ελεημοσύνη από τους διώκτες του. Ξέρουμε ότι οι διώκτες μας δεν θέλουν απλώς τον εθνικό μας πλούτο γιατί έχουν ήδη συγκεντρώσει στα χέρια τους όλο τον πλούτο της γης. Αυτό που θέλουν είναι να αρπάξουν την ψυχή μας.

Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, αλλά εμπειρική επιστήμη. Με αυτόν τον πλούτο της εμπειρίας της η ορθόδοξη Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο της μεγάλης πνευματικής δύναμης στον τομέα της ειρήνης των λαών. Η ορθόδοξη Ελλάδα έχει το θεραπευτικό φάρμακο της ψυχής και του σώματος, το οποίο της εμπιστεύθηκε ο ίδιος ο Κύριος.

Είναι κρίμα που δυο χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννηση του Ιησού οι ορθόδοξοι Έλληνες δεν συνειδητοποίησαν τη μεγάλη αποστολή του Γένους των και την ευθύνη προς όλα τα έθνη και τους λαούς της Γης.Οι διώξεις που υπέστησαν στην μακρόχρονη ιστορία τους είναι τα χτυπήματα που επιτρέπει ο Κύριος στην πορεία τους προς την αυτοκατανόηση.

Έτσι ήταν από την αρχή. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου στην προς Γαλάτας επιστολή του:"Aδελφοί, ημείς κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εσμέν. Αλλ΄ ώσπερ τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα, ούτω και νυν."

(Εμείς, αδελφοί μου, είμαστε παιδιά της υποσχέσεως του Θεού,όπως ο Ισαάκ. Όπως όμως τότε ο αρχέγονος άνθρωπος καταδίωκε τον αναγεννημένο πνευματικά άνθρωπο, έτσι γίνεται και τώρα.)

Το πραγματικό καθήκον της Ελλάδος, παραφράζοντας τα λόγια του Gilbert Highet, συγγραφέα του βιβλίου "Η Κλασική Παράδοση", δεν είναι να επεκτείνει την εξουσία της, ούτε τον πλούτο της πέρα από όσο της είναι είναι αναγκαίο, αλλά να εμπλουτίσει και να απολαύσει το μόνο άφθαρτο αγαθό:την ψυχή.

"Για να συνεισφέρουμε κάτι αιώνιο στην εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους" γράφει ο ίδιος στην τελευταία παράγραφο του βιβλίου του, "μόνο ένας τρόπος υπάρχει: να κατανοήσουμε και να μεταδώσουμε ένα σύστημα υψηλών πνευματικών εννοιών."

Πόσο σημαντική είναι τώρα αυτή η συνεισφορά της ορθόδοξης Ελλάδος προς την ανθρωπότητα φαίνεται από τα λόγια κάποιου σύγχρονου Εβραίου συγγραφέα, ο οποίος μιλώντας για τον αιώνα που ζούμε είπε τα εξής: "Αν ο αιώνας που έρχεται δεν είναι χριστιανικός, δεν θα υπάρξει."

11.11.11

"Πηγαίνοντας προς την Σινώπη"


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς σήμερα που ξέρει πού πηγαίνουμε. Μια φορά στην Κίνα των μυθικών χρόνων συνέβη μια παρόμοια κρίση με τη δική μας . Είχαν μαζέψει όλα τα χρήματα οι λίγοι κι ο κόσμος υπέφερε απ΄ την ανεργία και τη φτώχεια. Ο αυτοκράτορας που διοικούσε τη χώρα έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος σοφός της Κίνας, με το όνομα ο Κίτρινος Αυτοκράτορας. Οι Κινέζοι θεωρούν την εποχή του , αρχή του πολιτισμού της Κίνας. Θα αναρωτηθείτε ίσως τι έκανε τόσο σπουδαίο, ώστε να αρχίζει από αυτόν ο πολιτισμός της Κίνας;
Ο Κίτρινος αυτοκράτορας παραιτήθηκε απλώς. Αλλά όχι μόνον αυτό. Έψαξε να βρει και τον πιο άξιο να κυβερνήσει τη χώρα, αυτόν που θα ήταν ο καλύτερος όχι μόνο στις διοικητικές του ικανότητες και στις γνώσεις, αλλά κυρίως στην αρετή. Έπρεπε να είναι ταπεινός και ολιγαρκής, για να είναι το παράδειγμα σε όλους τους πολίτες.
«Μόνο αυτός που θα μπορέσει να μάθει στους πλούσιους να είναι ολιγαρκείς και να αρκούνται σ΄ αυτά που έχουν, θα σώσει τον κόσμο απ΄ την παραφροσύνη». Αυτό πίστευε ο σοφός Κίτρινος Αυτοκράτορας της αρχαίας Κίνας, που σε μια παρόμοια κρίση σαν αυτήν της εποχής μας κάλεσε ένα σοφό να κυβερνήσει την Κίνα, τον ασκητή Χαν Σαν, που ασκήτευε στο Κρύο Βουνό.
Ταξιδεύοντας πλουτίζει κανείς τις γνώσεις του , - όταν μάλιστα κατέχει μεγάλο αξίωμα - και πρέπει, έτσι σοφός που έγινε, να βοηθήσει τη χώρα του. Πρέπει να τον ενδιαφέρει το σπουδαιότερο: η Παιδεία που δεν παρέχει μόνο γνώσεις και διοικητικές ικανότητες, αλλά και ήθος, εσωτερική καλλιέργεια, σεμνότητα , δικαιοσύνη, τιμιότητα, ολιγάρκεια , αρετές γενικά.
Ποιο εκπαιδευτικό σύστημα δίνει τέτοια μόρφωση στον πολίτη, ώστε αντί να κυνηγάει την εξουσία , να τον κυνηγάει η εξουσία; Ποιοι πολιτικοί που κατέχουν δημόσια αξιώματα , αγωνιούν να βρεθούν οι καλύτεροι γιατί πονούν τον τόπο τους περισσότερο κι απ΄ τον εαυτό τους;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς σήμερα που ξέρει πού πηγαίνουμε. Κι όταν λέω κανείς δεν εννοώ τους φτωχούς ανθρώπους, που κανείς δεν νοιάζεται πως σκέφτονται και τι νιώθουν. Εννοώ τους πολιτικούς, ιδίως εκείνους που νιώθουν και φέρονται σαν τον αρχαίο Πέρση βασιλιά Μιθριδάτη που τον περιγράφει ο Καβάφης στο ποίημά του «Εν πορεία προς την Σινώπην». Παραθέτω ολόκληρο το ποίημα από το βιβλίο Κ.Π.Καβάφη, Τα Ποιήματα, έκδοση «Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία»:
«Ο Μιθριδάτης, ένδοξος και κραταιός,/μεγάλων πόλεων ο κύριος,/ κάτοχος ισχυρών στρατών και στόλων,/ πηγαίνοντας προς την Σινώπην πέρασε από δρόμον/ εξοχικόν, πολύ απόκεντρον/ όπου ένας μάντις είχε κατοικίαν./ Έστειλεν αξιωματικό του ο Μιθριδάτης/ τον μάντι να ρωτήσει πόσα θ’ αποκτήσει ακόμη/ στο μέλλον αγαθά, πόσες δυνάμεις άλλες./ Έστειλεν αξιωματικό του, και μετά/ προς την Σινώπην την πορεία του ξακολούθησε./Ο μάντις αποσύρθηκε σ΄ένα δωμάτιο μυστικό./ Μετά περίπου μισήν ώρα βγήκε/ περίφροντις, κ’ είπε στον αξιωματικό: «Ικανοποιητικώς δεν μπόρεσα να διευκρινίσω./ Κατάλληλη δεν είν’ η μέρα σήμερα ./ Κάτι σκιώδη πράγματα είδα. Δεν κατάλαβα καλά.- Μα ν’ αρκεσθεί , φρονώ,/ με τόσα που έχει ο βασιλεύς./ Τα περισσότερα εις κινδύνους θα τον φέρουν./ Θυμήσου να τον πεις αυτό, αξιωματικέ:/ με τόσα που έχει, προς Θεού, ν’ αρκείται!/ Η τύχη ξαφνικές έχει μεταβολές./ Να πεις στον βασιλέα Μιθριδάτη: /λίαν σπανίως βρίσκεται ο εταίρος του προγόνου του/ ο ευγενής, που εγκαίρως με την λόγχην γράφει/ στο χώμα επάνω το σωτήριον Φεύγε Μιθριδάτα.»
Θα αναρωτιέσαι, ευγενικέ αναγνώστη : πού πηγαίνουμε με πολιτικούς σαν Πέρσες ηγεμόνες του Καβάφη;

Η Ξενοκρατία στην Ελλάδα


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το Γένος των Ελλήνων, παρά τους αγώνες του, σχεδόν ποτέ δεν απέκτησε ελευθερία και αυτοδιάθεση.Ίσως για την φιλόξενη ιδιοσυγκρασία του, ίσως για την επίζηλη θέση της χώρας, ο ελληνικός λαός δεν απέκτησε ποτέ δική του ηγεσία. Πάντοτε τον κυβερνούσαν οι ξένοι. Αυτό σημαίνουν τα λόγια ότι οι Έλληνες πάσχουν πάντοτε από την ηγεσία τους. Οι Έλληνες δεν πάσχουν από την ηγεσία τους. Οι Έλληνες δεν έχουν δική τους ηγεσία. Η ηγεσία τους ανήκει στους ξένους.

Τώρα που οι Έλληνες αρχίζουν να συνειδητοποιούν τη διαφορά μεταξύ ελληνικού και ξένου, η ξένη ηγεσία χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει για να επιφέρει σύγχυση μεταξύ ελληνικού και ξένου. Την ίδια σύγχυση προσπαθεί να επιβάλει και μεταξύ ελευθερίας και ανελευθερίας.

Αν δεν κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ ελληνικού και ξένου και ελεύθερου και ανελεύθερου, δεν θα ξέρουμε ούτε ποιοι είμαστε, ούτε αν είμαστε ελεύθεροι ή δούλοι. Ο δικτάτορας που θα επιβληθεί σ΄ αυτούς τους λαούς που ξέχασαν ποιοι είναι και που δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ ελευθέρου και δούλου, θα είναι αιώνιος. Αυτή η δουλεία δεν τελειώνει πουθενά. Εκτός κι αν ο Θεός βάλει το χέρι Του. Σ΄Αυτόν έχουμε τις ελπίδες μας!

Ποιοι είναι αυτοί οι ξένοι που αποτελούν την ηγεσία του ελληνικού λαού; Γιατί αντί να κυβερνήσουν αυτό το λαό , τον προδίδουν; Η έννοια του ξενοκράτη είναι ευρύτερη από τη συνηθισμένη. Θα κατανοήσουμε ποιοί είναι οι ξένοι που αποτελούν την ηγεσία του ελληνικού λαοί από την εμπειρία μας, από τα παραδείγματα που έχουμε από την ιστορία μας και από τη ζωή μας. Επί τουρκοκρατίας μόνο οι Τούρκοι ήταν ξένοι προς τους Έλληνες; Δεν ήταν ξένοι και οι τουρκέψαντες και μάλιστα πιο εχθρικοί; Επί φραγκοκρατίας μόνον οι Φράγκοι ήταν ξένοι προς τους Έλληνες; Δεν ήταν ξένοι κι οι φραγκέψαντες; Αυτή είναι η ηγεσία του ελληνικού λαού που πάσχει αιωνίως και θεραπεία δεν υπάρχει γι΄ αυτήν.

Ποιοι είναι οι ξένοι και ποιος είναι ο ελληνικός λαός θα το ξέρεις αν μελετήσεις την ορθόδοξη παράδοσή αυτού του λαού. Η ελίτ όπως λέγονται τα άτομα που αποτελούν το πιο εκλεκτό (καλλιεργημένο, εξευγενισμένο κλπ) τμήμα του κοινωνικού συνόλου, μια, μικρή ομάδα που αυτοαποκαλείται πνευματική ηγεσία, δεν ένιωσε ποτέ ότι ανήκει σ΄ αυτόν τον λαό.

Θυμάμαι όταν τύχαινε ναρθεί κάποιος πατέρας απ΄ το χωριό για να δει το γιο του στη Θεσσαλονίκη, στο πανεπιστήμιο, ο γιος του ένιωθε άβολα, για τα σκούρα ρούχα του, για το στραυροκόπημά του στις εκκλησίες και στην ώρα του φαγητού, για την όλη του εμφάνιση και συμπεριφορά. Θα προτιμούσε να μην είχε έρθει. Θα ήθελε να τον κρύψει από τους άλλους και μερικοί τους έκρυβαν. Ο ίδιος ο Σεφέρης στην ομιλία του στη Σουηδική Ακαδημία, όταν παρέλαβε το βραβείο Νόμπελ, δεν είπε ούτε μια λέξη, αν δεν με απατάει η μνήμη μου, για την Ορθόδοξη Παράδοση, δηλαδή για το λαό.

Βγάλε μόνος σου τα συμπεράσματα, ευγενικέ αναγνώστη, για το πως θα μπορούσαμε να καλλιεργήσουμε την αυτοκατανόηση ως Έλληνες και ως ελεύθεροι άνθρωποι. Σκέψου γιατί δεν έχουμε ελληνική επιστήμη, γιατί το υπουργείο παιδείας διευθύνουν άτομα άσχετα με την Παιδεία, γιατί στα πανεπιστήμια διδάσκουν καθηγητές που σπούδασαν στην Ευρώπη, και γιατί στην Εκκλησία οι επίσκοποι δεν επιλέγονται από τους Πατέρες που αγίασαν με την άσκησή τους, αλλά από εκείνους που διαθέτουν πτυχία θεολογικών σχολών!

Είναι όντως δύσκολο να καταλάβουμε τί συμβαίνει μέσα στη σκόπιμη σύγχυση και στο σκοτάδι που επικρατεί στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Ωστόσο κανένας πια δεν πιστεύει ότι η κατάσταση ανελευθερίας των λαών οφείλεται σε τεχνικούς λόγους. Για τεχνικούς λόγους ο μισός πλούτος της γης ανήκει σε ένα μόνον άνθρωπο; Κανείς δεν μπορεί να κρύψει από τον κόσμο ότι το πρόβλημα είναι ηθικό.

Οι Φαρισαίοι την εποχή του Χριστού αντί να αισθανθούν δέος για τα θαύματα, θύμωναν γιατί ο Ιησούς παραβίαζε την αργία του Σαββάτου. Όπου κι αν βρισκόταν ο Ιησούς σε χωριά, σε πόλεις, σε αγρούς, στις αγορές ο κόσμος έφερνε τους ασθενείς που θεραπεύονταν ακόμα και με το άγγιγμα του ιματίου του. Οι Φαρισαίοι που έβλεπαν τα θαύματα σώπαιναν. Κάποτε θύμωσαν όταν είδαν τους μαθητές του Ιησού να τρώνε χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους, όπως έκαναν εκείνοι. "Γιατί οι μαθητές σου δεν ακολουθούν την παράδοση;" ρώτησαν τον Ιησού.

"Ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς, ότι καλώς προεφήτευσεν Ησαϊας περί υμών των υποκριτών, ως γέγραπται. "Ούτος ο λαός τοις χείλεσί με τιμά, η δέ καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄΄ εμού. μάτην δε σέβονται με , διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων." Αφέντες γαρ την εντολήν του Θεού κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων."

(Εκείνος τους απάντησε:" Πολύ σωστά προφήτεψε για σας τους υποκριτές ο Ησαϊας που γράφει: "Αυτός ο λαός με τα χείλη με τιμάει. η καρδιά τους όμως βρίσκεται πολύ μακριά μου. Δεν ωφελεί που με λατρεύουν, αφού διδάσκουν εντολές που επινόησαν άνθρωποι."
Εγκαταλείπετε την εντολή του Θεού και τηρείτε ανθρώπινες παραδόσεις.)

Ξένοι είναι αυτοί που υποτιμούν τον ελληνικό λαό γιατί μένει πιστός στην Ορθόδοξη Παράδοση, γιατί πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι άρρωστος αν αφήνει την εντολή του Θεού, για να ακολουθήσει τα επινοήματα των ανθρώπων.

Οι ξένοι είτε γιατί είναι αλλογενείς , είτε γιατί αποξενώθηκαν από τον ελληνικό λαό, καταδιώκουν την ορθόδοξη παράδοση, όπως γινόταν τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Είναι ξένοι γιατί δεν είναι αναγεννημένοι πνευματικά. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί έχομε την ελπίδα μας στο Θεό.

"Ο Χριστός μας απελευθέρωσε για να είμαστε ελεύθεροι" γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή του, "Μείνετε ελεύθεροι και μην μπείτε πάλι σε ζυγό δουλείας."

9.11.11

Ο Λόγος των Αγγέλων


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


«Ως αγαθός τω Ισραήλ ο Θεός τοις ευθέσι τη καρδία»
Ψαλμός 72


Την εορτή των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και της Συνάξεως των εννέα Ασωμάτων και ουρανίων ταγμάτων, ( 8 Νοεμβρίου) , οι Πατέρες όρισαν να διαβάζεται στη Θεία Λειτουργία η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά, η οποία μιλάει για τη σωτηρία του ανθρώπου και αρχίζει με αυτά τα λόγια του Κυρίου προς τους μαθητές Του:

« Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί. Ο δε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με.»

(Όποιος ακούει εσάς, ακούει εμένα. Όποιος απορρίπτει εσάς, απορρίπτει εμένα. Κι όποιος απορρίπτει εμένα απορρίπτει αυτόν που με έστειλε.)

Οι Πατέρες επέλεξαν αυτήν την περικοπή για την εορτή των Αρχαγγέλων και για την Σύναξη των Ασωμάτων ουρανίων ταγμάτων γιατί ο λόγος του Θεού δόθηκε στην αρχή μέσω αγγέλων στους Πατριάρχες και στους Προφήτες του Ισραήλ. Αυτό φαίνεται άλλωστε από τον Απόστολο που αρχίζει με τα λόγια:
«Ο δι΄ αγγέλων λαληθείς λόγος».

Ο Απόστολος της εορτής είναι από το δεύτερο κεφάλαιο της επιστολής του Παύλου προς Εβραίους που αρχίζει με αυτά τα λόγια: « Αδελφοί, ει ο δι΄ αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς εκφευξώμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; Ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι δια του Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, συνεπιμαρτυρούντος του Θεού σημείοις τε και τέρασι και ποικίλαις δυνάμεσι του Πνεύματος Αγίου μερισμοίς κατά την αυτού θέλησιν»

(Αδελφοί, αν ο λόγος που δόθηκε άλλοτε μέσω αγγέλων αποδείχτηκε αληθινός, κι όσοι τον παρέβησαν ή δεν υπάκουσαν σ΄ αυτόν, δέχτηκαν την τιμωρία που τους έπρεπε, πώς είναι δυνατόν εμείς να ξεφύγουμε, αν δεν δώσουμε την προσοχή που ταιριάζει σε μια τέτοια σωτηρία; Τη σωτηρία αυτή που άρχισε να διακηρύττει ο Κύριος, μας τη βεβαίωσαν όσοι άκουσαν το λόγο του. Κι ο Θεός πρόσθεσε τη μαρτυρία του γι΄ αυτήν , με κάθε λογής θαυματουργικές ενέργειες και με τις διάφορες δωρεές των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με το θέλημά του.)

Εμείς πώς θα σωθούμε που δείξαμε τόση αμέλεια για το λόγο του Θεού;
Ο προφήτης Ασάφ στον 72ο ψαλμό του δίνει μια περιγραφή των δεινών που περιμένουν αυτούς που απορρίπτουν τον λόγο του Θεού : Ο Ασάφ στην αρχή απορεί για την ευημερία αυτών που είναι άδικοι και αλαζόνες ώσπου να κατανοήσει ότι το τέλος τους είναι τρομερό, ενώ είναι ευτυχισμένος αυτός που προσκολλάται στο Θεό. (…) «αλλά εγώ , γράφει στον ψαλμό του, είμαι ευτυχισμένος να προσηλώνομαι στο Θεό, αυτή ΄ναι η ευτυχία μου. Την ελπίδα μου απόθεσα στον Κύριο και Θεό, για να εξιστορώ τα θαυμαστά σου έργα.»

Ο Θεός στην αρχή εμπιστεύθηκε τη μόνη θεραπεία της ανθρώπινης φύσης στο Ισραήλ. Οι άγγελοι του Θεού μίλησαν στους Πατριάρχες και στους Προφήτες του Ισραήλ για τη μοναδική θεραπεία . Αλλά οι Ισραηλίτες δε δέχθηκαν το λόγο των αγγέλων και τους Προφήτες τους σκότωσαν.

Ώσπου ο Θεός έγινε άνθρωπος και δίδαξε ο Ίδιος τη διδασκαλία της σωτηρίας του ανθρώπου . Ο Κύριος πήρε τη θεραπεία από το Ισραήλ και την εμπιστεύθηκε στους Έλληνες και μέσω αυτών σε όλα τα έθνη στα οποία απέστειλε τους Αποστόλους και τους μαθητές Του να τη διδάξουν.

Από την αρχή εμφανίστηκαν οι αιρετικοί, οι οποίοι διαστρέβλωσαν τη σωτηρία και ανάγκασαν τους αληθινά πιστούς να την υπερασπίσουν και να τη διαφυλάξουν μέσα σε κανόνες που μόνο οι θεραπευμένοι μπορούσαν να κατανοήσουν και να τη διδάξουν και στους άλλους.

Τα δόγματα και οι κανόνες των Αποστόλων και των Συνόδων των Πατέρων της Εκκλησίας έχουν σκοπό να περιφρουρήσουν την αλήθεια της σωτηρίας από την διαστρέβλωση των αιρετικών.

Οι Πατέρες έκτισαν δηλαδή ένα πνευματικό φρούριο για να φυλάξουν το θησαυρό της σωτηρίας του ανθρώπου. Έτσι πέρασαν δυο χιλιάδες χρόνια κι ο θησαυρός φυλάγεται ανόθευτος στην Ορθόδοξη Παράδοση.

Στην εποχή μας όμως το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από τον θησαυρό στο φρούριο που φυλάσσει το θησαυρό τόσο από τους παραδοσιακούς όσο κι απ΄ τους μοντέρνους. Οι παραδοσιακοί παλεύουν να κρατήσουν το φρούριο όπως κατασκευάστηκε από τους Πατέρες της Εκκλησίας κι οι μοντέρνοι επιδιώκουν να το ανακαινίσουν για να εκφράζει το νεωτεριστικό τους πνεύμα . Κανείς τους όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν διαθέτει την εμπειρία της μόνης θεραπείας. Αμφότεροι είναι το ίδιο άρρωστοι όπως και εκείνοι που δεν έχουν ιδέα και δεν τους ενδιαφέρει ούτε η θεραπεία ,ούτε η φύλαξή της.

Πώς θα σωθούμε λοιπόν, με τέτοια αμέλεια που δείξαμε για τη σωτηρία μας; Αναζητώντας μια απάντηση όχι από τη θεολογία και τη φιλοσοφία, αλλά από την εμπειρία των αγίων άνοιξα στην τύχη το Γεροντικό, το βιβλίο που περιέχει ιστορίες από τη ζωή και τα έργα των ασκητών της ερήμου και διάβασα τα εξής όσον αφορά την αμέλειά μας για την πνευματική ζωή:

«Ρώτησε ένας αδελφός τον αββά Ποιμένα: «Τι να κάνω που όταν πάω να κάνω την πνευματική μου εργασία με κυριεύει η αμέλεια;» Κι ο Γέροντας του είπε: «Να μην εξευτελίσεις κανέναν ούτε να τον κατακρίνεις. Κανέναν να μην κατηγορήσεις και ο Θεός θα σου δώσει ανάπαυση και η πνευματική σου εργασία θα γίνεται ήρεμα.»

Είθε να εφαρμόσουμε κι εμείς τα λόγια του Γέροντα στην πνευματική ζωή!

7.11.11

Αγαπάτε τους κλέφτες*


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ελπίζω, ευγενικέ αναγνώστη, να πεισθείς ότι είναι ορθή η παράδοξη πρότασή μου να αγαπάμε τους κλέφτες, αν έχεις την υπομονή να διαβάσεις τις γραμμές αυτές. Δεν πρόκειται βέβαια να αναπτύξουμε στο σύντομο αυτό κείμενο λογικά επιχειρήματα και θεωρητικολογίες. Το δοκίμιο, ως λογοτεχνικό είδος αποφεύγει τη λογική ανάλυση, που ταιριάζει στη διατριβή και στη μελέτη και διατηρεί πάντα τη ζωντάνια του προφορικού λόγου.
Κάποτε μου αφηγήθηκε ένας γνωστός μου, πως έγινε άθελά του ήρωας σε ένα επεισόδιο που δημιουργήθηκε στο λεωφορείο της αστικής συγκοινωνίας, στη Θεσσαλονίκη, όταν κάποια νεαρή γυναίκα του έκλεψε το πορτοφόλι του. Όταν τελείωσε την αφήγησή του ένιωσα λύπη και στοργή για την κοπέλα, που ειρήσθω εν παρόδω, ήταν και ωραία! Ήταν ό,τι πρέπει για να αγαπήσω τον κλέφτη και να μισήσω την κλοπή.
Η ηρωίδα του επεισοδίου κέρδισε τη συμπάθειά μου για τους εξής λόγους:
Πρώτον, γιατί όπως μου την περιέγραψε ο φίλος μου ήταν πράγματι συμπαθητική αν όχι πολύ ωραία!
Δεύτερον, γιατί δεν κατάφερε η καϋμενούλα να κάνει μια κλοπή της προκοπής!
Τρίτον , γιατί είχε πραγματική ανάγκη και δεν ήθελε να κλέψει από αγάπη για το «σπορ».
Τέταρτον, γιατί αποδοκιμάστηκε από ένα ολόκληρο πλήθος , που πάντα με φοβίζει και ποτέ δεν του έχω εμπιστοσύνη .Πάντα αποφεύγω το πλήθος είτε για «αθλητισμό» πρόκειται είτε για πολιτικές συγκεντρώσεις ή διαδηλώσεις.
(Κατά τους ειδικούς η νοημοσύνη του πλήθους είναι αντιστρόφως ανάλογη με το μέγεθός του. Όσο πιο μεγάλο το πλήθος τόσο πιο μικρή η νοημοσύνη. Μια φορά δυο καθηγητές πανεπιστημίου παρασύρθηκαν από το πλήθος κι έκαναν κλοπή, ο ένας μάλιστα ήταν καθηγητής της Εγκληματολογίας! ).
Πιστεύω ότι οι κλέφτες είναι σαν τις βδέλες . Δεν φταίνε οι κλέφτες, αν ο κόσμος χρειάζεται κάποτε κάποια οικονομική αφαίμαξη. Δεν είναι μόνο το κράτος με τους διάφορους οργανισμούς του κατάλληλο γι’ αυτή τη δουλειά.
Αν ο καθένας από μας ζούσε λιτά και βοηθούσε τους άλλους που έχουν ανάγκη ούτε το κράτος, ούτε οι κλέφτες θα έμπαιναν στον πειρασμό να κάνουν κανονική αφαίμαξη. Όπως πάνε όμως τα πράγματα είτε με το καλό είτε με το ζόρι, λόγω φτώχειας, θα αναγκαστούμε να επιλέξουμε τον ασκητισμό αντί τη σημερινή παραφροσύνη.
Τι προτείνεις λοιπόν να κάνουμε, θα με ρωτήσει ο ευγενικός αναγνώστης, που έστερξε να διαβάσει έως το τέλος τα γραφόμενά μου αυτά: Να ενθαρρύνουμε τους κλέφτες να μας κλέβουν;
Κατ΄ αρχήν και αυτό είναι μια λύση που μερικοί την εφαρμόζουν. Γνώριζα κάποιον διευθυντή Τραπέζης, που άφηνε πάντα στο κομοδίνο του ένα χρηματικό ποσό για τους κλέφτες. Έλεγε ότι το κάνει από φόβο, αλλά εγώ πιστεύω ότι κατά βάθος το έκανε από συμπάθεια και αγάπη για τον κλέφτη.
Κάποιος άλλος είχε προβλέψει στην κατοικία του ειδική είσοδο με την επιγραφή «Είσοδος Κλεπτών». Μια νύχτα την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του βρήκε τον κλέφτη να πηδάει απ΄ το παράθυρο και του έκανε παρατήρηση, γιατί δεν χρησιμοποίησε την είσοδο των κλεπτών!
Προτείνω λοιπόν , αφού με τις νέες ιδέες το να βοηθάς αυτούς που έχουν ανάγκη θεωρείται ντροπή, να φροντίσουμε αν θέλουμε να είμαστε ώριμοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι να αγαπήσουμε τους κλέφτες και να μισήσουμε την κλεψιά, ιδίως εκείνη που διαπράττουμε οι ίδιοι με διάφορους τρόπους ,φανερά ή κρυφά.

*Η φωτογραφία είναι από την Ιταλική κινηματογραφική ταινία του Μάριο Μονιτσέλι "I soliti ignoti" (Οι αιώνιοι άγνωστοι)που παίχτηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο "Ο Κλέψας του Κλέψαντος" με τους Βιτόριο Γκάσμαν,Μαρτσέλο Μαστρογιάννι,Τοτό κ.α.

5.11.11

Το πρόσχημα της οικονομικής φρίκης και ο πνευματικός διωγμός!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Στη σημερινή κατάσταση ανελευθερίας στη χώρα μας κανένα πολιτικό κόμμα δεν είναι αληθινό. Το ότι κάποιοι ασκούν την εξουσία εναντίον της αληθείας, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της διαφθοράς στην οποία μπορεί να φτάσει η πολιτική μέθοδος.

"Να ζείτε στον κόσμο, και να μην είστε εκ του κόσμου τούτου, δηλαδή να μην εφαρμόζετε τις μεθόδους του κόσμου τούτου", λέει ο Ιησούς. "Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού".Στον σπερματικό λόγο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας η αλήθεια αυτή είναι διατυπωμένη στο μύθο του Κρόνου, όπου ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του.Ο Κρόνος, δηλαδή ο χρόνος τρώει τα παιδιά του που παρέρχονται μαζί με τον κόσμο και την επιθυμία αυτού.

Η Ορθοδοξία είναι αιώνια.Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής.Δεν νοείται Ορθοδοξία θνησιμιαία σαν την πολιτική.Ούτε υπάρχει αγαθή πολιτική. Η πολιτική είναι ασθένεια και εκείνοι που θέλουν να εξουσιάζουν τους άλλους είναι ασθενείς και χρειάζονται θεραπεία.

Ίσως θα μπορούσε η Εκκλησία να κηρύξει τον εαυτό της και τον λαό του Θεού υπό διωγμόν και με τα κυρύγματά της να αποκαλύψει την αρρώστια αυτών των ανθρώπων που ασκούν την εξουσία καταχρηστικώς.

Ο Κύριος είπε στον Πιλάτο, ότι η εξουσία είναι δοσμένη άνωθεν, που σημαίνει ότι ασκείται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.Tο μήνυμα αυτό η Εκκλησία μπορεί να μεταδώσει στον ελληνικό λαό, ως πνευματικό όπλο.

"Η νύξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμετα τα όπλα του φωτός".Ένα τέτοιο όπλο είναι η αποκάλυψη της πονηρίας της πολιτικής, όταν γίνεται επικίνδυνη για την φυσική και πνευματική επιβίωση του ευλογημένου από τον Κύριο ελληνικού λαού!

Οι επίσκοποι δεν βλέπουν αυτά που βλέπει ο απλός λαός και δεν νιώθουν την αγωνία που νιώθει ο λαός του Θεού; Γιατί δεν αγωνίζονται για να μεταδώσουν στο λαό την αλήθεια που ελευθερώνει;Νοείται κλήρος που περνάει καλύτερα απ΄ το λαό του Θεού; Τί θα πει στο λαό; Ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού γι΄ αυτούς;

Αν αγωνιά ο Κλήρος , έχει τα όπλα να θεραπεύσει την αγωνία τη δική του και τη δική μας; Πότε θα το κάνει; Ήδη πεθαίνουν άνθρωποι αβοήθητοι πνευματικά. Διότι πριν τον φυσικό λιμό υπάρχει ο πνευματικός λιμός. Η παροιμία λέει, αυτό που κάνουν στον φτωχό λαό σήμερα θα κάνουν σε σας αύριο.

Υπό το πρόσχημα της οικονομικής φρίκης ο ελληνικός λαός υφίσταται τη μεγαλύτερη πνευματική επίθεση που δέχθηκε ίσως ποτέ στην ιστορία του! Ποτέ ο Εχθρός δεν διέθετε τα μέσα με τα οποία τώρα πολεμάει πνευματικά τον κόσμο.

Οι άνθρωποι δεν έχουν έλεος. Ό άνθρωπος που δεν έχει οίκτο δεν είναι άνθρωπος.
Είναι επικίνδυνα άρρωστοι και πρέπει να τους το πούμε και πρώτη από όλους η Εκκλησία με τους φωτισμένους επισκόπους της!

Η πολιτική είναι μέθοδος του κόσμου. Αγαθή πολιτική δεν υπάρχει. Ιδρύθηκε κάποιο χριστιανικό πολιτικό κόμμα! Αυτό σημαίνει ότι ένα πολιτικό κόμμα θέλει να προσδιορίζεται ότι αντιπροσωπεύει μόνο τους ορθοδόξους; Ότι η Ορθοδοξία γίνεται ένα μέρος της πολιτικής με το να αγωνίζεται υπέρ των πιστών και εναντίον των μη πιστών;
Δεν έχουν ανάγκη θεραπείας οι μη πιστοί;Ο Κύριος είπε ότι ήρθε για να πιστέψουν οι μη πιστοί και για να θεραπευθούν.

Η Ορθοδοξία είναι καθολική, με την έννοια ότι συμπεριλαμβάνει όλους, ακόμα και εκείνους που δεν την αναγνωρίζουν, επειδή δεν γνωρίζουν ότι είναι άρρωστοι και ότι η Ορθοδοξία είναι η θεραπεία τους.

4.11.11

Τρεις φορές παρεχώρησε το βασίλειό του ο Τάϊ Πο!


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τρεις φορές παρεχώρησε το βασίλειό του ο Τάϊ Πο, χωρίς ο λαός να μπορέσει να τον παινέψει. Ο Τάϊ Πο έβαζε πάνω από όλα την τιμή και την αξιοπρέπεια. Τα ανάλεκτα του Κομφούκιου γράφουν γι΄ αυτόν: "O Τάϊ Πο μπορούμε πράγματι να πούμε πως ανήλθε ως την ύψιστη αρετή. Τρεις φορές παρεχώρησε το βασίλειό του, χωρίς ο λαός να μπορέσει να τον επαινέσει." (Τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου, Φιλοσοφικές συνομιλίες με τους μαθητές του, τόμος Α’, Έκδοση Ίνδικτος, Εισαγωγή, Μετάφραση,Ερμηνευτικές σημειώσεις Σωτήρης Χαλκιάς, σελ.191).
Το ότι δεν μπόρεσε ο λαός να τον παινέψει σημαίνει ίσως, ότι λόγω της ταπείνωσής του απέφευγε τις τιμές. Άλλωστε σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κομφούκιου, "σε χώρα που δεν επικρατεί η Οδός, είναι ντροπή ν΄ απολαμβάνεις τιμές και πλούτη". Ήταν τόσο ταπεινός που του έφτανε ότι είχε καθαρή τη συνείδησή του.
Η ταπείνωση στην Ορθόδοξη Παράδοση είναι το θεμέλιο όλων των αρετών, η αρχή και το τέλος. Θα λέγαμε ότι στην ταπείνωση περιλαμβάνονται όλες οι αρετές. Ο ίδιος ο Κύριος έδωσε ως πρότυπο τον εαυτό Του με αυτά τα λόγια: Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία."
Εξαρτάται ποιος είναι ο στόχος σου. Αν έχεις στόχο την καθαρή συνείδηση και την ταπείνωση θα μιμηθείς το παράδειγμα του Ιησού και των αγίων της Εκκλησίας μας.
Αν ο στόχος σου είναι να είσαι αναπαυμένος θα θέλεις να είσαι ταπεινός. Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από το Μεγάλο Γεροντικό που είναι γεμάτο μικρές ιστορίες από τη ζωή των ασκητών της ερήμου, οι οποίες σε αναπαύουν γιατί γνωρίζεις έναν άλλο εναλλακτικό τρόπο ζωής, που είναι τρισχαριτωμένος με την απλότητά του και συχνά με το χιούμορ του. Εμείς τώρα, με τον πολιτισμό μας, στην πραγματικότητα καταβάλλουμε χίλιους κόπους σήμερα, για να να γλιτώσουμε έναν κόπο αύριο.
"Ο μακαριστός Θεόφιλος ο αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε κάποτε το όρος της Νιτρίας. Τον προϋπάντησε ο υπεύθυνος αββάς* του Όρους, και ο αρχιεπίσκοπος του υπέβαλε την ερώτηση:
"Τί περισσότερο βρήκες, αββά, σ΄αυτόν τον τρόπο ζωής εδώ;" Και ο Γέροντας του είπε: Το να αποδίδω την ευθύνη των ενεργειών μου στον εαυτό μου και αυτόν να κατηγορώ πάντοτε." "Όντως- είπε ο αββάς Θεόφιλος- δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από αυτόν."
"Είπε ο αββάς Ορσίζιος: " Τούβλο άψητο, που τοποθετείται σε θεμέλια κοντά σε ποτάμι, δεν αντέχει ούτε μια μέρα. Ενώ το ψημένο, σαν πέτρα, παραμένει. Το ίδιο και ο άνθρωπος, που έχει σαρκικό φρόνημα και δεν ψήθηκε, κατά το υπόδειγμα του Ιωσήφ μέσα στον φόβο του Θεού, όταν ανέλθει στην εξουσία, διαλύεται." (To Μέγα Γεροντικόν, Τόμος Δ΄, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου "Το Γενέσιον της Θεοτόκου", Πανόραμα Θεσσαλονίκης).
Έμεινε παροιμιακή η φράση "το βασίλειό μου για ένα άλογο" που δείχνει πως εκείνο που θεωρούσαμε ως το μεγαλύτερο αγαθό χάνει την αξία του, όταν κινδυνεύει ένα άλλο πολυτιμότερο αγαθό.
Αν ο στόχος σου είναι η ήσυχη συνείδηση, "η αιώνια λιακάδα του καθαρού μυαλού" άκουσε τι λένε οι αββάδες. Όλες οι ευχές ξεχνιούνται. Πόσο ευτυχισμένος είναι ο αθώος! Στην εποχή αυτή δεν έχουμε άλλη επιλογή.Ή θα διαλέξουμε τον αναχωρητισμό ή την παραφροσύνη!

* Αββάς, ονομασία ασκητή στην Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.